Σώκου Ροζίτα
Sókou Rozíta
Η Ροζίτα Σώκου γεννήθηκε το 1923 στην Αθήνα, φοίτησε στη Σχολή Καλών Τεχνών και στη Δραματική Σχολή Β. Ρώτα, σπούδασε λογοτεχνία στην Οξφόρδη. Άρχισε να ασχολείται επαγγελματικά με την κινηματογραφική κριτική το 1947. Συνεργάστηκε με πολλές μεγάλες αθηναϊκές εφημερίδες και περιοδικά, γράφοντας για κινηματογράφο, θέατρο και μπαλέτο, καθώς και προσωπικές σελίδες ελεύθερου περιεχομένου, ενώ η σελίδα της στο "Τηλέραμα" έχει γίνει καταφύγιο για χιλιάδες ανθρώπους κάθε ηλικίας, που της εκμυστηρεύονται τα μικρά και μεγάλα προβλήματά τους. Στην τηλεόραση, ήταν μέλος της κριτικής επιτροπής στο επιτυχημένο "Να η ευκαιρία", ενώ το 1992-93 είχε μια προσωπική εκπομπή με τίτλο "Οι επισκέπτες της νύχτας". Έχει μεταφράσει πολλά βιβλία (κυρίως για τις εκδόσεις "Γαλαξίας"), μεταξύ άλλων Χάξλεϊ, Μπέργκμαν, Ασίμοφ και Στανισλάφ Λεμ. Από το 1974 άρχισε η ενασχόλησή της με το θέατρο, γράφοντας "Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέη" (The portrait of Dorian Grey), διασκευάζοντας το "Λεντς" για το Θέατρο Έρευνας και μεταφράζοντας το "Σοκ" του Σ. Σέπαρντ, το "Με θέα τη θάλασσα" (Sea scape) του Ε. Άλμπι, καθώς και (μαζί με την κόρη της Ι. Μαραντέι) τη "Συγκομιδή" (Harvest) της Μ. Παντάναμπαν, που κέρδισε το Διαγωνισμό Θεάτρου του Ιδρύματος Α. Ωνάση, και την "Ιεζάβελ" (Jesabel) του Ζ. Ανούιγ. Έχει μεταφράσει, επιμεληθεί και συμπληρώσει το δίτομο έργο "Κινηματογράφος" (εκδ. Πάπυρος - Λαρούς) έχει δημοσιεύσει τις μονογραφίες "Νουρέγεφ" (1983, σε πλήρη μορφή 2003) και "Αναστάσιος", το θεατρικό έργο "Quai Voltaire" (1990) και αυτή τη στιγμή δουλεύει ένα ακόμα βιβλίο με θέμα τον Μάριο Φραγκούλη, καθώς και την αυτοβιογραφία της, με τίτλο "Οι άντρες της ζωής μου".
Ο αιώνας της Ροζίτας
Σώκου Ροζίτα
Οδός Πανός (2017)
Ο Νουρέγεφ κάποτε -αναφερόμενος στις μνήμες του από τη ζωή του στη Ρωσία, τους φίλους, την οικογένειά του- μου είπε: "Όποιος κοιτάζει πίσω του, πέφτει από τη σκάλα". Ήταν από τις φράσεις που με σημάδεψαν. Το ίδιο και ο πατέρας μου, που διάβαζε -και μ' έβαζε να του διαβάζω- τη Γραφή και τα Ευαγγέλια και που είχε υπογραμμίσει πολλά εδάφια που θυμάμαι ακόμα. Ανάμεσά τους το: "Άφετε τους νεκρούς θάψωσι τους εαυτών νεκρούς". Και σήμερα δεν κάθομαι να κλαίω τους τόσους νεκρούς που έχω "ζήσει" - και που λόγω μεγάλης ηλικίας είναι αναρρίθμητοι. Πιστεύω, πως αν κλαις, κλαις για τ...
Ο αιώνας της Ροζίτας
Σώκου Ροζίτα
Οδός Πανός (2017)
Κριτικός κινηματογράφου και θεάτρου που επί 50 χρόνια γύρισε όλα τα φεστιβάλ του κόσμου και γνώρισε τις μεγαλύτερες προσωπικότητες της τέχνης του 20ού αιώνα, η Ροζίτα Σώκου έγινε γνωστή στο πανελλήνιο από μια... τηλεοπτική εκπομπή. Παράλληλα, είναι ένας άνθρωπος που το μεγαλύτερό του ταλέντο ήταν στη φιλία. Μέσα απ' αυτήν την αφήγηση περνάει ένας αιώνας Ελλάδας, η ζωή στην Αθήνα που ελάχιστοι πια ζουν για να θυμούνται. Περνάει ο ελληνικός κινηματογράφος και οι πρωταγωνιστές του. Οι εγχώριοι και διεθνείς σταρ. Αλλά και όλοι οι ξεχωριστοί άνθρωποι, είτε διάσημοι είτε όχι, που...
Το χρυσό σπίτι της Σαμαρκάνδης
Pratt Hugo
Μαμούθ Comix (2013)
Όλος ο κόσμος έχει εμπλακεί σε μακροχρόνιους κι εξαντλητικούς πολέμους. Όλοι πολεμάνε με όλους. Επαναστάσεις, γενοκτονίες, πραξικοπήματα, θάνατος. Με σκηνικό την τύχη και την παραφροσύνη, ο Κόρτο Μαλτέζε, μαζί με κάποιους φίλους, διασχίζουν την δυτική Ασία, με πρόσχημα -τι άλλο- τον αμύθητο θησαυρό του Μεγάλου Αλεξάνδρου που βρίσκεται κρυμμένος στα βουνά του Καφιριστάν.
Ο Μάριος κι εγώ
Σώκου Ροζίτα
Εκδόσεις Καστανιώτη (2005)
Μια σχέση που έχει προκαλέσει πολλά ερωτηματικά. Η γέννηση μιας ιδιαίτερης φιλίας και, ταυτόχρονα, η εξέλιξη μιας ξεχωριστής σταδιοδρομίας. Σελίδες ημερολογίου, διηγήσεις, μαγνητοφωνημένες συζητήσεις περί... των πάντων γύρω από ένα στρωμένο τραπέζι, κεραυνοβόλες επιστολές, αλλά και συνεντεύξεις, κριτικές, ρεπορτάζ ζωντανεύουν την πορεία του Μάριου Φραγκούλη, όπως φιλτράρεται μέσα από το βλέμμα της Ροζίτας Σώκου. Αναντιλέκτως, δεν πρόκειται για μια κοινή βιογραφία, αφού ο βιογράφος είναι και συμπρωταγωνιστής της ιστορίας...
Νουρέγεφ
Σώκου Ροζίτα
Κάκτος (2003)
Όταν μπήκα στο καμαρίνι, ήταν ήδη ξεβαμμένος, με πεντακάθαρο το κατάχλωμο, διάφανο δέρμα του. Τα μάτια του όμως, τα ανυπόφορα εκείνα μάτια που ποτέ δεν κατάλαβα τ' ανάκατα χρώματά τους -πράσινα, κρασάτα, μελιά;- παρά την καταφανή κούραση, αστραποβολούσαν. Πλησίασα κουμπωμένη και κάτι ψιθύρισα για να συστήσω την Εκάλη. Δεν περίμενα όμως τη δική του κίνηση. Αδιαφορώντας για το τι του έλεγα, έσκυψε και με φίλησε στο στόμα.
Αγριοφράουλες. Η έβδομη σφραγίδα.
Bergman Ingmar 1918-2007
Ερμείας (1978)
"Αντίθετος στα ρεύματα που τάραξαν την πατρίδα του και στο όνειρο της ευημερίας που πραγματοποίησε η Σουηδία τα τελευταία χρόνια, ο Ίνγκμαρ Μπέργκμαν -συγγραφέας, σκηνοθέτης θεάτρου και κινηματογράφου, δάσκαλος ασύγκριτος και ένας από τους δυό-τρεις μεγάλους κινηματογραφιστές του 20ου αιώνα- ασχολήθηκε με το άτομο και τα μεταφυσικά του κυρίως προβλήματα." Αυτά γράφει η Ροζίτα Σώκου στα προλεγόμενά της στην "Τριλογία της σιωπής", ένα βιβλίο με σενάριά του που κυκλοφόρησε επίσης από τις εκδόσεις "Γαλαξίας". Πραγματικά, ο Ίνγκμαρ Μπέργκμαν ήταν το φαινόμενο του σύγχρονου κι...