Φορτούνας Αργύρης
Ο Αργύρης Φορτούνας γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε οικονομικές και εμπορικές επιστήμες στην ΑΣΟΕΕ, το σημερινό Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη μελέτη και την παραγωγή βιομηχανικών θερμοπλαστικών προϊόντων και κυρίως με την κατασκευή σωλήνων για μόνιμες εγκαταστάσεις μεταφοράς υγρών και αερίων. Έχει γράψει τεχνοοικονομικές μελέτες για τη χρήση, την ορθή εγκατάσταση και τις αντοχές των προϊόντων αυτών. Πολλές έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και γερμανικά περιοδικά του κλάδου. Όταν το 1942, στα χρόνια της γερμανικής κατοχής, αποφοίτησε από τη Γερμανική σχολή Αθηνών, εγκαταστάθηκε στην Αίγινα, όπου από την αρχή του ιταλικού πολέμου ζούσε η οικογένειά του. Μετά από παράκληση των ελληνικών αρχών του νησιού, δέχτηκε ν' αναλάβει τη θέση του διερμηνέα. Παντρεύτηκε το 1954 την Νίκη Οικονόμου και έχει δυο παιδιά. Σήμερα ζει μόνιμα στην Αίγινα. Γεμίζει τις ώρες του με διάβασμα αλλά και τη συγγραφή προσωπικών του βιωμάτων που ξεχώρισαν στη μνήμη του. Τα κείμενά του παρμένα όλα μέσα από παλιές αναμνήσεις, αναφέρονται σε ιστορίες και γεγονότα από την περίοδο της γερμανικής κατοχής, αλλά κι από τους μετέπειτα χρόνους του εμφυλίου. Ήταν στα δύσκολα χρόνια, που ξεκίνησαν το '40 με τον ιταλικό πόλεμο και κράτησαν μέχρι το τέλος σχεδόν του '49 με τη λήξη του εμφυλίου. Μια ταραγμένη και τραγική εποχή για τον τόπο, που του έταξε η τύχη να ζήσει ο ίδιος αρκετά έντονα. Για την περίοδο της γερμανικής κατοχής που ήταν διερμηνέας και για τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια στην Αίγινα, κυκλοφορούν τα βιβλία του, "Οι αναμνήσεις μου - Αίγινα 1941-1944", "Οι αναμνήσεις μου Μέρος Β΄, Στα χρόνια της νιότης", "Αίγινα, στα χρόνια της γερμανικής κατοχής".
Αίγινα, στα χρόνια της γερμανικής κατοχής
Φορτούνας Αργύρης
Οσελότος (2012)
Πριν μερικά χρόνια έγραψα το βιβλίο μου "Οι αναμνήσεις μου 1941-1944". Το βιβλίο αυτό αφορούσε τις αναμνήσεις μου από τα κατοχικά χρόνια σαν διερμηνέας των Γερμανών στην Αίγινα. Απόφοιτος της Γερμανικής σχολής Αθηνών πριν λίγες εβδομάδες τότε και παραθεριστής στην Αίγινα απ' όταν γεννήθηκα, παρεκλήθην από τις τοπικές ελληνικές αρχές να αναλάβω τη θέση του διερμηνέα για ευνόητους λόγους. Το σημερινό μου βιβλίο γραμμένο πάνω στο ίδιο θέμα έρχεται να συμπληρώσει το πρώτο. Στο διάστημα που μεσολάβησε, περιήλθαν στην κατοχή μου σημαντικά και μοναδικά ιστορικά ντοκουμέντα για ε...
Κάποτε στην Αίγινα
Φορτούνας Αργύρης
Οσελότος (2011)
Μια αληθινή ιστορία αγάπης που ξεκινά στην Αίγινα, λίγα χρόνια πριν από τον πόλεμο του '40. Αθηναία εκείνη, Γερμανός αυτός. Συμμαθητές από παιδιά στο γυμνάσιο της Γερμανικής Σχολής Αθηνών. Η αγάπη τους έμελε να περάσει μέσα από τη δίνη του πολέμου και τη γερμανική κατοχή. Να δοκιμαστεί σκληρά από ανθρώπους και γεγονότα, στη δύσκολη εκείνη εποχή που ο έρωτας μιας Ελληνίδας μ' έναν Γερμανό αξιωματικό όχι μόνο σοκάριζε αλλά ήταν προδοσία, ξεδιαντροπιά, έγκλημα... Μια ιστορία που θα ξυπνήσει κοιμισμένες μνήμες στους παλιούς και ίσως διδάξει πολλά
Οι αναμνήσεις μου: Τα χρόνια της νιότης
Φορτούνας Αργύρης
Ο Κήπος της Αίγινας (2008)
Ανάμεσα στις ατελείωτες αναμνήσεις μιας ολάκερης ζωής που τραβάει σήμερα πέρα απ' τα 83 χρόνια, ξέχωρο κομμάτι πιάνουν εκείνες οι αναμνήσεις των χρόνων της νιότης που πέρασα στην Αίγινα. Θαρρείς πως είναι χαραγμένες με πιο έντονα χρώματα και μυρωδιές. Είναι εκείνα τα ανέμελα χρόνια που έζησα στο νησί πριν τον πόλεμο, παιδί ακόμα, αλλά και τα αμέσως κατοπινά της γερμανικής κατοχής, σαν έφηβος και νέος, που ήταν και τα περισσότερα. Για τα πέτρινα χρόνια του πολέμου, κυρίως εκείνα της κατοχής, ό,τι είχα αποφοιτήσει απ' το γυμνάσιο, έχω γράψει ένα ολάκερο βιβλίο με τίτλο "Οι α...
Οι αναμνήσεις μου: Αίγινα 1941 - 1944
Φορτούνας Αργύρης
Ο Κήπος της Αίγινας (2007)
Στα χρόνια της γερμανικής κατοχής, νέος 17-18 χρόνων, απόφοιτος μόλις του γυμνασίου της Γερμανικής Σχολής Αθηνών, δεν φαντάστηκα ποτέ ότι σήμερα θα έπιανα να γράψω τις αναμνήσεις μου. Παρά τα χρόνια που πέρασαν, οι θύμησες είναι τόσο έντονα και βαθιά χαραγμένες στο μυαλό μου, νωπές θα έλεγα, που ομολογουμένως δεν αντιμετώπισα ιδιαίτερη δυσκολία να τις περάσω στο χαρτί. Απ' το πόστο που σχεδόν άθελά μας βρεθήκαμε, τόσο η αδελφή μου Διονυσία όσο κι εγώ, γνωρίσαμε από κοντά ανθρώπους και πράγματα. Θα ήταν κρίμα να μην τα μάθουν οι νεότεροι αλλά και καλό να τα ξαναθυμηθούν οι π...