Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το παρόν βιβλίο, που βασίζεται στη σειρά διαλέξεων Woodbridge του 1983, αποτελεί μια εξαιρετική σύνοψη των πιο πρόσφατων τοποθετήσεων του Βρετανού φιλοσόφου στον χώρο της γνωσιολογίας, της ονοτολογίας, της φιλοσοφίας της γλώσσας αλλά και της ηθικής. Η σημαντικότερη όμως συμβολή του στις σύγχρονες συζητήσεις ίσως συνίσταται στη διαμόρφωση μιας νέας ανίτληψης του φιλοσοφείν. Ο Στρώσον φαίνεται να εγκαταλείπει τις μάλλον θεμελιοκρατικές τάσεις της καντιανής εμπνεύσεως περιγραφικής μεταφυσικής που είχε αναπτύξει έργα του της δεκαετίας του '60 και του '70. Παραδέχεται πλέον ότι...

"Ερχόμαστε τώρα στη φιλοσοφία του νέου κόσμου, και την ξεκινάμε με τον Καρτέσιο. Με αυτόν εισερχόμαστε πράγματι σε μια αυτόνομη φιλοσοφία η οποία γνωρίζει ότι πηγάζει με τρόπο αυτόνομο από τον Λόγο... Εδώ μπορούμε να πούμε ότι είμαστε στο σπίτι μας, και μπορούμε, όπως ο ναύτης μετά από μακρινό ταξίδι σε ταραγμένη θάλασσα, να αναφωνήσουμε: "Στεριά!"... Σε αυτή τη νέα περίοδο η αρχή είναι η σκέψη, η σκέψη που ξεκινάει από τον εαυτό της... Η γενική αρχή είναι τώρα η διαφύλαξη της εσωτερικότητας ως τέτοιας, η υποβάθμιση της νεκρής εξωτερικότητας της αυθεντίας..." (Χέγκελ, "Π...

Περιέχονται οι εισηγήσεις: - Στέλιος Βιρβιδάκης, "Η παρουσία του Σωκράτη στη νεότερη και τη σύγχρονη φιλοσοφία" - Μυρτώ Δραγώνα - Μονάχου, "Ο Σωκράτης ως πολίτης" - Βασίλης Καρασμάνης. "Αυτογνωσία στον Σωκράτη" - Παύλος Καλλιγάς, "Ο ωφελισμός στον Σωκράτη" - Κατερίνα Ιεροδιακόνου, "Ο Σωκράτης ως παράδειγμα φιλοσοφικού βίου" - Michael Frede, "Ο Σωκράτης και οι χριστιανοί"

Η "Φιλοσοφία του Ανθρώπου", του Ευτύχη Ι. Μπιτσάκη σήμερα έχει για τον κάθε ανήσυχο σκεπτόμενο άνθρωπο, περισσότερην ίσως σημασία και απ' ό,τι πριν δέκα περίπου χρόνια, οπότε και πρώτοκυκλοφόρησε, σε συνοπτική μορφή. Κι απ' αυτήν ωστόσο την πλευρά παρουσιάζει ξεχωριστό ενδιαφέρον, γιατί γράφτηκε και είδε το φως της δημοσιότητας σε μιαν εποχή που ο αριστερός λόγος γύρω από το πρόβλημα του ανθρώπου απουσίαζε στην Ελλάδα, ή έστω περιοριζόταν στις ηθικολογικές φλυαρίες ενός στείρου δογματισμού, ενώ το αντικείμενο τούτο βρισκόταν από καιρό στο επίκεντρο του προβληματισμού ολόκλη...

Το πρόβλημα του ανθρώπου αποκρυσταλλώνεται στον M. Buber ως πρόβλημα του άλλου, του "πλησίον". Τι σημαίνει η ύπαρξη του άλλου για μένα; Είναι δυνατή η ουσιαστική πρόσβαση σ' αυτήν; Ή μήπως είμαστε όλοι καταδικασμένοι να κινούμαστε "γύρω" της, χωρίς την ελπίδα μιας πραγματικής επικοινωνίας; Ο Buber δέχεται τη δυνατότητα μιας άμεσης επικοινωνίας, βλέποντας ως γνώρισμα της ανθρώπινης υπόστασης τον διάλογο. Η διαλογικότητα του ανθρώπου, ως συνάρτηση και ουσιαστική σχέση του εγώ και συ που πραγματώνεται στο χώρο του "μεταξύ", αποτελεί μάλιστα για τον κορυφαίο εκπρόσωπο της διαλο...