Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Είχε όμως ακόμα ένα χάρισμα αυτό το παλικάρι. Την ώρα που γεννιόταν, όπως φαίνεται οι Μοίρες δε σχολάγανε, μάλλον δουλειά πιάνανε και ξεκούραστες όπως ήταν και έκλωθαν με όρεξη το νήμα της ζωής του, θέλησαν να τον κάνουν έξυπνο, ευγενικό, όμορφο, πολύ όμορφο, τόσο που δεν ξέρεις καμιά φορά αν είναι ευλογία ή κατάρα. Να του 'δωσαν άραγε και το δώρο της καλοτυχίας; Ήταν τόσο γενναιόδωρες μ' αυτό το παλικάρι; Όλα τα καλά του κόσμου πάνω του; Η ζωή του αυτό έδειχνε από την αρχή. Όλα τα καλά του κόσμου... πάνω του. Εκτός ίσως από ένα. Το μάτι, "το μάτι το κακό" που έλεγε η γιαγι...

Ήταν τότε που η νιότη μας, η ρώμη μας, ίδια με μπουρίνι έμοιαζε και που μερικές φορές το ξεπέρναγε στο ξαφνικό του, στη δύναμη του, παράβγαινε μαζί του σαν ίσος προς ίσο, δεν σκιαζόταν, δεν δείλιαζε και για τον έρωτα τον πραγματικό μπορούσε να φτάσει στην άλλη άκρη της γης γιατί εκεί ένοιωθε πως ήταν το γραφτό του κι εκεί θα ‘φτανε. Πόσο μακριά άραγε να πέφτει η άκρη της γης; Όσο μακριά και να πέφτει, στο μυαλό σου μέσα δεν μπορεί παρά να είναι, εδώ δα δίπλα σου μακριά στη αγάπη δεν υπάρχει, τον γοργοπόδαρο Ερμή θα τον κέρδαγες αν έπρεπε να παραβγείς μαζί του. Ήταν λίγο...