Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας φτωχός ξυλοκόπος που είχε γυναίκα κι επτά γιους. Ο ξυλοκόπος είχε πολύ λίγα χρήματα και τα επτά αδέρφια ήταν συχνά πεινασμένα. Ένα βράδυ, όταν τα παιδιά πήγαν για ύπνο, ο ξυλοκόπος είπε στη γυναίκα του: "Οι γιοι μας θα πεθάνουν σύντομα από την πείνα. Δεν μπορώ να τους θρέψω. Αύριο θα πάμε στο δάσος και θα τους αφήσουμε εκεί. Ίσως βρουν εκεί κάποιον που να μπορεί να τους θρέψει". Βασισμένο σ’ ένα παραμύθι του Σαρλ Περρό.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα αξιολάτρευτο κοριτσάκι που ζούσε στην άκρη ενός μεγάλου δάσους. Στα γενέθλιά της, η γιαγιά της της έκανε δώρο μια κόκκινη κάπα με κουκούλα. Άρεσε τόσο πολύ στο κοριτσάκι, που δεν ήθελε να φοράει τίποτε άλλο. Κι έτσι, όλοι την έλεγαν η Κοκκινοσκουφίτσα. Μια μέρα, η μαμά είπε στην Κοκκινοσκουφίτσα: "Εδώ έχω γλυκά κι ένα μπουκάλι κρασί. Η γιαγιά σου είναι λίγο άρρωστη. Πήγαινέ της αυτό το καλαθάκι, θα χαρεί με τα γλυκά".

Δεν υπάρχουν δυσκολίες όταν θέλεις κάτι με όλη σου την καρδιά. Δεν υπάρχουν εμπόδια που δεν μπορείς να ξεπεράσεις όταν λαχταράς να γίνεις η καλύτερη σ’ αυτό που αγαπάς. Οι ιστορίες σαράντα μοναδικών Ελληνίδων που αψήφησαν τις δυσκολίες, δείχνουν και σε σένα τον δρόμο. Μη δειλιάζεις, μη συμβιβάζεσαι. Δείξε τόλμη και αφοσίωση σ’ έναν σκοπό και θα τα καταφέρεις. Σαράντα συναρπαστικές ιστορίες για πραγματικά ατρόμητα κορίτσια.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας πρίγκιπας όμορφος και δυνατός. Όταν έφτασε σε ηλικία γάμου, βάλθηκε να ψάχνει μια όμορφη και γλυκιά σύζυγο. Αλλά δε θα μπορούσε να’ ναι ένα οποιοδήποτε κορίτσι! "Είμαι ένας αληθινός πρίγκιπας. Θέλω να παντρευτώ μια αληθινή πριγκίπισσα" έλεγε. "Πού, όμως, θα βρω μια αληθινή πριγκίπισσα;" Βασισμένο σ’ ένα παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν.

Η πόλη μου είναι σαν ένας μικρός, πυκνοκατοικημένος πλανήτης... Εδώ ζουν δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες άνθρωποι, μικροί και μεγάλοι... Η πόλη μου έχει μυρωδιές, ήχους, πουλιά, ζώα, εργοστάσια, πάρκα, αυτοκίνητα, λεωφορεία, σπίτια, μαγαζιά... Πώς θα τη γνωρίσω; Εγώ και οι φίλοι μου θα διασχίσουμε το δρόμο από τις διαβάσεις με τις άσπρες γραμμές όταν ανάψει το πράσινο ανθρωπάκι και...

Η Συναισθηματικούλα συχνά έκλαιγε χωρίς να ξέρει ακριβώς γιατί, και κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει πώς αισθανόταν. Ώσπου μια μέρα γνώρισε ένα ζωγράφο. Κι εκείνος της έδειξε πως όλοι μέσα μας έχουμε χιλιάδες συναισθήματα και της έμαθε πώς να τα ξεχωρίζει...

Η συγγραφέας Γιολάντα Τσιαμπόκαλου (Sadahzinia) απευθύνεται πρώτη φορά στα πολύ μικρά παιδιά που ζουν στους δικούς τους φανταστικούς κόσμους και, παίζοντας εκεί, συλλέγουν πληροφορίες για το πώς να μεγαλώσουν. Σε αυτή την ιστορία η Μάγια τριγυρνά με γενναιότητα μέσα στην άγρια ζούγκλα, ανάμεσα σε πεινασμένα λιοντάρια, κατεργάρηδες κροκόδειλους και πελώριους ελέφαντες, και μας παρασύρει στο παιχνίδι της καθημερινότητάς της καθώς η νύχτα πλησιάζει... Μια φανταστική περιπέτεια λίγο πριν τα ζώα πέσουν για ύπνο. Κάποια χασμουριούνται, αυτοσυγκεντρώνονται, ρεμβάζουν, άλλα κουρ...

Είναι βράδυ Χριστουγέννων και η Μάγια τακτοποιεί τα πράγματά της. Βρίσκει έναν φακό κι αποφασίζει να κάνει μια τελευταία βόλτα. Με περίσσιο θάρρος κατευθύνεται προς το δάσος. Ανάμεσα σε κλαδιά και χιόνια ανακαλύπτει όλα αυτά που ομορφαίνουν τις γιορτινές μας μέρες. Και ένα τραγούδι που μαγεύει όλα τα παιδιά λίγο πριν από τον ύπνο.

Στοπ! Η κατάρα των μαθηματικών είναι γεγονός! Αν συνεχίσεις να διαβάζεις αυτές τις γραμμές είναι πολύ πιθανό να γίνεις κι εσύ ένα ακόμα θύμα της! Μη συνεχίζεις! Αυτή θα είναι η 3η φορά που θα σου το πω και η 41η λέξη που θα σου γράψω. Σταμάτα αυτή τη στιγμή! Τα πάντα θα σου φαίνονται προβλήματα. Το ίδιο έπαθα κι εγώ μια μέρα που η δασκάλα μάς είπε ότι "...σχεδόν τα πάντα γύρω μας είναι πρόβλημα μαθηματικών..." Άρχισα λοιπόν να μετράω πόσα πράγματα έχω να κάνω κάθε πρωί πριν φύγω απ’ το σπίτι: τουλάχιστον 10! Mα έχω μόνο 30 λεπτά στη διάθεσή μου. Κι ύστερα, άρχισα να προσθ...

Ο μικρός εξωγήινος έχει μια εργασία για το σχολείο. Να ζωγραφίσει την καλύτερη μαμά σε όλο τον πλανήτη. Βάζει μέσα στο σακίδιο ένα χαρτόνι, πολλούς μαρκαδόρους και ξεκινάει. Κοιτάει προσεκτικά. Οι μαμάδες πολλές, εκείνος όμως θέλει να ζωγραφίσει την καλύτερη. Σχεδιάζει ένα σύννεφο για μαλλιά, δυο μάτια μεγάλα και συνεχίζει μέχρι που... ανακαλύπτει πως η ζωγραφιστή μαμά είναι χωρίς αμφιβολία η καλύτερη μαμά σε όλο τον πλανήτη.

"Δε θέλω να πάω σχολείο" σκέφτεται η Ζωή κάθε πρωί. Στην τάξη όλοι κάθονται δυο δυο. Εκτός από τη Ζωή. Στο διάλειμμα γίνεται το κορόιδο. Στα αγγλικά κάνει ομάδα πάντα με την κυρία. Και στην παράσταση του καλοκαιριού δεν μπορεί να χορέψει ταγκό όπως οι άλλοι. Αφού περισσεύει. Μια μέρα όμως όλα αλλάζουν. Η Ευτυχία εμφανίζεται μπροστά της.

Η εγγονή του Αϊ-Βασίλη επιστρέφει με νέες περιπέτειες! Όταν ο παππούς της αρρωσταίνει, παραμονές των γιορτών, η μικρή μας έχει μια ωραία ιδέα: μαζί με τη μητέρα της και τα ξωτικά θα στρωθούν στη δουλειά και θα φτιάξουν για όλα τα παιδιά του κόσμου μπισκότα, τα μπισκότα της αγάπης. Και καθώς ο διάσημος παππούς της αναρρώνει, η εγγονή του Αϊ-Βασίλη μαθαίνει πόσο σημαντικό είναι να προσφέρει σε όσους έχουν ανάγκη. Μια τρυφερή ιστορία για την αυταπάρνηση και την αλληλοβοήθεια, τη σχέση των παιδιών με τους ηλικιωμένους και το νόημα των γιορτών.

Στο νέο τόμο με τις περιπέτειες της εγγονής του Αϊ-Βασίλη συμβαίνει κάτι τρομερά αναπάντεχο: εξαφανίζονται τα ξωτικά! Η εγγονή αναλαμβάνει δράση και με το φακό του ντετέκτιβ αναζητά τα ίχνη τους σ' όλο τον κόσμο: από τη Μεσόγειο έως την Κίνα και από το Μαρόκο έως τη Νέα Υόρκη.

Είναι ένα συνηθισμένο παιδί: τρελαίνεται για ζεστή σοκολάτα, δαχτυλομπογιές και εικονογραφημένα βιβλία. Αλλά είναι και κάπως ασυνήθιστη: ο παππούς της είναι ο Αϊ-Βασίλης! Την ώρα που τα φυσιολογικά παιδιά πηγαίνουν για πορτοκαλάδα με την οικογένειά τους, η ηρωίδα της ιστορίας μας μετράει τα πακέτα με τα δώρα των άλλων παιδιών που φτάνουν ως το ταβάνι και ζηλεύει τα γράμματα θαυμασμού και αφοσίωσης που γράφουν στον παππού της. Είναι τελικά ευχή ή κατάρα να έχεις έναν τόσο διάσημο παππού; Και να τρως πάνω στο χαλί, παρέα με τα ξωτικά; Ένα τρυφερό παραμύθι για την αποκλειστ...

Ένας μικρός χαμαιλέων ζούσε στο δάσος. Ένα πρωί μια μαϊμουδίτσα τού είπε:"Καλημέρα. Ποπό, άλλαξες χρώμα! Δεν έχεις ένα σταθερό χρώμα σαν όλο τον κόσμο;" Φεύγοντας, η μαϊμού φώναξε κοροϊδευτικά: "Έχασες το χρώμα σου και ψάξε να το βρεις!" Ο μικρός χαμαιλέων, απορημένος, αναρωτήθηκε τι σήμαινε αυτό που του είπε η άταχτη μαϊμού.