Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η λεπτομερής καταγραφή και ανάλυση των ιστορικών περιόδων, των μνημείων και αρχαιολογικών χώρων που κοσμούν αυτή τη σύγχρονη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα αναδεικνύει τη σπουδαιότητα και τη σημασία της ως προτύπου και σημείου αναφοράς από την αρχαιότητα ως σήμερα. Δεν είναι τυχαίο ότι μέσα από τη διαφάνεια του αττικού φωτός η Οικουμένη είδε και εξακολουθεί μέχρι σήμερα να βλέπει την τέχνη και τις επιστήμες ως εκφράσεις ζωής που υπηρετούν, βελτιώνουν και καταξιώνουν τον άνθρωπο. Στην πολυτελή αυτή έκδοση περιγράφονται και αναλύονται όλα τα ιστορικά μνημεία και οι αρχαιολογικοί χώροι...

Στην έκθεση παρουσιάζεται για πρώτη φορά η συλλογή αρχιτεκτονικών σχεδίων, σκίτσων (αποτυπώσεις νεοκλασσικών κτιρίων της Αθήνας του 19ου και 20ού αιώνα) και φωτογραφιών του αρχιτέκτονα και ακαδημαϊκού Παύλου Μυλωνά. Περιέχονται τα κείμενα: - Άγγελος Δεληβοριάς, "προλογικό σημείωμα" - Μάρω Καρδαμίτση - Αδάμη, "Η σημασία της έκθεσης Μυλωνά" - Παύλος Μ. Μυλωνάς, "Αποτυπώσεις αθηναϊκών νεοκλασσικών κτηρίων" - Μάνος Μπίρης, "Ο κλασσικισμός ως πάνδημη αισθητική έκφραση των Αθηναίων του 19ου αιώνα" - Παύλος Μ. Μυλωνάς, "Αρχιτεκτονικός κλασσικισμός στην νεώτερη Ελλάδα. Η ισ...

H απελευθέρωση της Eλλάδας στο τέλος της τρίτης δεκαετίας του 19ου αιώνα υπήρξε όχι μόνο μια ριζική τομή στο ιστορικό πεπρωμένο αυτής της χώρας, αλλά και ώθησε την κοινωνική και πολιτιστική πορεία της στον αμετάκλητο στόχο του αστικού προοδευτισμού. Nέες πόλεις ιδρύθηκαν και παλαιότερες απέκτησαν ένα νέο πρόσωπο. O σχεδιασμός της αρχιτεκτονικής των αστικών κτιρίων του 19ου αιώνα είχε αφετηρία του -όπως ήταν φυσικό- τις πηγές του ευρωπαϊκού κλασικισμού, στο βαθμό που η ευρωπαϊκή κουλτούρα συμμετείχε αναπόφευκτα στην εδραίωση του νέου Έθνους. Όμως, το πιο σημαντικό ήταν ότι η...

Στην Αθήνα του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα μέσα στο ιδεολογικό πλαίσιο του κλασικισμού, καλλιεργήθηκε ένα εξαιρετικής σημασίας -για τη συνθετική αυτοδυναμία του και την αισθητική συνοχή του- αρχιτεκτονικό ολοκλήρωμα της αστικής αρχιτεκτονικής. Αυτό ήταν ένα σχεδόν άγνωστο φαινόμενο για τα δεδομένα του παρακμάζοντος εκλεκτικισμού των περισσότερων ευρωπαϊκών πόλεων. Στον παρόντα τόμο (που αποτελεί ανασυγκροτημένη έκδοση εκείνης του 1987) δεν παρουσιάζεται απλώς -όπως έχει γίνει στο παρελθόν- ένα "εικαστικό πανόραμα" του φαινομένου. Αντίθετα, επιχειρείται μια τεκμηρίωση...

Στην Αθήνα του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα μέσα στο ιδεολογικό πλαίσιο του κλασικισμού, καλλιεργήθηκε ένα εξαιρετικής σημασίας -για τη συνθετική αυτοδυναμία του και την αισθητική συνοχή του- αρχιτεκτονικό ολοκλήρωμα της αστικής αρχιτεκτονικής. Αυτό ήταν ένα σχεδόν άγνωστο φαινόμενο για τα δεδομένα του παρακμάζοντος εκλεκτικισμού των περισσότερων ευρωπαϊκών πόλεων. Στον παρόντα τόμο (που αποτελεί ανασυγκροτημένη έκδοση εκείνης του 1987) δεν παρουσιάζεται απλώς -όπως έχει γίνει στο παρελθόν- ένα "εικαστικό πανόραμα" του φαινομένου. Αντίθετα, επιχειρείται μια τεκμηρίωση...

The establishment of the Modern Greek State in the late 1820s, after four centuries of Ottoman rule, marks a crucial development in the long history of the Greek nation. Both socially and culturally the state adopted a firm orientation towards urban progressivism. New towns were built and older ones were radically changed. As one would expect, nineteenth- century urban architecture in Greece stemmed from European classicism, since European culture in general played a vital role in the life of the young state. What is most important, though, is that this architecture develop...

Η έκδοση αυτή προέκυψε από ημερίδα που διοργανώθηκε στο Ινστιτούτο Goethe Αθηνών με αφορμή τα 200 χρόνια από τη γέννηση του Gottfried Semper. Ο διάσημος αρχιτέκτονας του Βασιλικού Θεάτρου της Δρέσδης πραγματοποίησε στα νεανικά του χρόνια το υποχρεωτικό τότε αρχαιολογικό ταξίδι στην Ελλάδα, που σφράγισε την προσωπικότητά του. Οι συνέπειες της ελληνικής εμπειρίας στις αρχιτεκτονικές πεποιθήσεις του Semper, ο προδρομικός του ρόλος στην ανάπτυξη της νεωτερικότητας στην αρχιτεκτονική, τα ίχνη του έργου του στην Ελλάδα και η επιρροή των ιδεών του στην επίκαιρη ζωντανή αρχιτεκτονι...

Το κτήριο της Βουλής των Ελλήνων, όπως όλοι γνωρίζουν, είναι το κτήριο των πρώτων βασιλικών Ανακτόρων της Ελλάδας. Τα Παλαιά Ανάκτορα είναι έργο του γερμανού αρχιτέκτονα Φρίντριχ φον Γκαίρτνερ (Friedrich von Gaertner). Λιτό και αυστηρό εξωτερικά, με θαυμάσιο, άγνωστο στους πολλούς, ιδιαίτερα πλούσιο εσωτερικό διάκοσμο, το κτήριο των Παλαιών Ανακτόρων, της σημερινής Βουλής, αποτέλεσε και αποτελεί σημείο αναφοράς και τοπόσημο στον αστικό ιστό της πρωτεύουσας του ελληνικού κράτους. Κτισμένο στα πρώτα χρόνια της Αθήνας ως πρωτεύουσας, χρησιμοποιήθηκε για ογδόντα, περίπου, χρόνι...

Το Μουσείο Μπενάκη, κρίνοντας πως οφείλει να τιμά όσους από τους διαπρεπέστερους Έλληνες επιστήμονες προάγουν τα γράμματα, τις τέχνες και τις ανθρωπιστικές σπουδές, αποφάσισε να απονείμει τις πρώτες του διακρίσεις στον Χαράλαμπο Μπούρα. Κι αυτό όχι επειδή τυχαίνει να είναι μέλος της Διοικητικής Επιτροπής του Ιδρύματος από το 1990, αλλά για ό,τι του χρωστά η αρχιτεκτονική κληρονομιά του τόπον μας από τις αρχές της δεκαετίας του '60. Από τότε δηλαδή που με το διδακτικό του έργο, τις μελέτες, τα άρθρα και τα αναστηλωτικά του υποδείγματα, τις υπεύθυνες θεωρητικές και πρακτικές...

Ο Κώστας Ηλία Μπίρης (1899 - 1980), αρχιτέκτων, πολεοδόμος και αθηναιογνώστης ανήκει στην χορεία των ηγετικών πνευματικών φυσιογνωμιών της Ελλάδος του εικοστού αιώνος. Γνωστός ως αυθεντία της ιστορίας και των πεπρωμένων της νεώτερης Αθήνας, το συγγραφικό του έργο, πολύτιμο και αναγνωρισμένο από όλους τους νεώτερους ερευνητές, παραμένει σχετικά άγνωστο σε ένα ευρύτερο κοινό με εγκύκλιο μόρφωση. Ακόμα λιγότερο γνωστή είναι η δημόσια ακαταπόνητη δράση του στην υπηρεσία του σχεδιασμού των Αθηνών και της προστασίας των ιστορικών μνημείων και του τοπίου της. Η ανά χείρας εργασ...

Τόπος και Τοπίο. Δύο λέξεις οι οποίες, ενώ συναρθρώνονται η μία με την άλλη στην ελληνική γλώσσα, ταυτόχρονα ξεγελούν - δεν ταυτίζονται απόλυτα. Από τη μια μας βοηθούν να αντιληφθούμε τη συνάφεια που έχει ένα τοπίο με έναν τόπο κι από την άλλη περιγράφουν διακριτές χωρικές συνθήκες, υποδηλώνοντας μια διαφορετική θεώρηση του κόσμου. Το τοπίο αποτελεί μια πολιτισμική έννοια την οποία προσλαμβάνουμε όμως ως φυσική ενότητα, ενώ ο τόπος αποτελεί μια πολιτισμική έννοια την οποία εκλαμβάνουμε ως ταυτότητα, ως πολυσύνθετη, φυσική και ανθρωπογενή οντότητα.