Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το θέατρο αποτελεί σύνθετο διαπολιτισμικό φαινόμενο, πολύ πριν η συγκεκριμένη έννοια καθιερωθεί και αποτελέσει σύστημα αναφοράς και μεθοδολογία προσέγγισης και ερμηνείας στα σύγχρονα κοινωνικά, καλλιτεχνικά και παιδαγωγικά δεδομένα. Αρχής γενομένης από τη δημιουργό συνείδηση του συγγραφέα και το δραματικό κείμενο, γίνεται αντιληπτό ότι το θέατρο, ως λογοτεχνικό είδος, συνιστά μια σύνθεση ποικίλων, ετερόκλητων κάποτε, στοιχείων, που προέρχονται από την ίδια ή ενδεχομένως διαφορετική πολιτιστική παράδοση, αλλά που στο σύνολο τους απαρτίζουν ένα οργανωμένο σημασιολογικό περιβά...

Μελέτες που αναφέρονται στο αρχαίο και το σύγχρονο δράμα, στο κείμενο και την παράσταση, στο λαϊκό και το έντεχνο θέατρο, στην ιστορία και θεωρία του θεάτρου, περιλαμβάνονται στον παρόντα τόμο. Παρουσιάζονται έννοιες όπως κώδικας της παράστασης και σωματικότητα της υποκριτικής, διαδραστική επικοινωνία και διαπολιτισμικότητα, απεικόνιση της Ιστορίας στο νεοελληνικό θέατρο και θεατρική δημιουργία. [...]

Η μελέτη καταγράφει κάποια από τα αντιπροσωπευτικά δρώμενα του ελληνικού λαϊκού πολιτισμού και τις μορφές του λαϊκού θεάτρου, όπως εντοπίζονται στη θράκη, το Αιγαίο (Λέσβο) και την Κύπρο. Επισημαίνει τα ιδιαίτερα μορφολογικά χαρακτηριστικά, την πρωτογενή τους εμφάνιση και τους μηχανισμούς επιβίωσης και μετασχηματισμού, τα κοινά ή παρόμοια στοιχεία και τις πιθανές ή πραγματικές αλληλεπιδράσεις τους, γεγονός που μπορεί να στοιχειοθετήσει την ύπαρξη μιας κοινής ή παρόμοιας πολιτισμικής παράδοσης στον ευρύτερο γεωγραφικό χώρο που εκτείνεται από τη Θράκη μέχρι την Κύπρο.

[...] Το έργο του Καμπανέλλη και η σημασία του είναι γνωστά - θα αναδειχθούν άλλωστε αρκούντως κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου. Για να μην προβώ σε αξιολογήσεις, περιορίζομαι στον μετρημένο χαρακτηρισμό του Καρόλου Κουν για τον Καμπανέλλη: "Ένας ανανεωτής της ελληνικής θεατρικής γραφής". Στις λίγες αυτές λέξεις νομίζω ότι κρύβεται πολύ μεγάλης σημασίας προσφορά στη νεοελληνική τέχνη και ευρύτερα στον νεοελληνικό πολιτισμό. Το γεγονός επιπλέον ότι το έργο του Καμπανέλλη αποτέλεσε και αποτελεί "καθρέφτη της συλλογικής μας συνείδησης" (Κ. Γεωργουσόπουλος), όπως το έργο άλλων με...

Οι μελέτες του τόμου αυτού αποτελούν ένα ποικιλόμορφο σύνολο από απόψεις και θέσεις πανεπιστημιακών, καλλιτεχνών και ερευνητών του θεάτρου μέσα από τις οποίες αποτιμάται το σαιξπηρικό έργο στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ενώ παράλληλα αναφαίνεται η δυναμική της αξιοποίησής του στο παρόν και το μέλλον. Η ιστορική ανάλυση παρακολουθείται από τη θεατρική λειτουργία, η επιστημονική εμβάθυνση ερωτοτροπεί με τη μαγεία της τέχνης και όλα μετουσιώνονται σε μήνυμα αντίστασης χάρη στην πολυσήμαντη γραφή και τα ανατρεπτικά "παιχνίδια" του αειθαλούς αυτού συγγραφέα. Αναδεικνύεται, επ...

Οι μελέτες του τόμου αυτού αποτελούν ένα ποικιλόμορφο σύνολο από απόψεις και θέσεις πανεπιστημιακών, καλλιτεχνών και ερευνητών του θεάτρου μέσα από τις οποίες αποτιμάται το σαιξπηρικό έργο στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ενώ παράλληλα αναφαίνεται η δυναμική της αξιοποίησής του στο παρόν και το μέλλον. Η ιστορική ανάλυση παρακολουθείται από τη θεατρική λειτουργία, η επιστημονική εμβάθυνση ερωτοτροπεί με τη μαγεία της τέχνης και όλα μετουσιώνονται σε μήνυμα αντίστασης χάρη στην πολυσήμαντη γραφή και τα ανατρεπτικά "παιχνίδια" του αειθαλούς αυτού συγγραφέα. Αναδεικνύεται, επ...

Θεατρικό παιχνίδι και δραματοποίηση, παντομίμα και θεατρικό αναλόγιο, μουσικο-χορευτική εκδήλωση και έκθεση εικαστικής δημιουργίας, θέατρο σκιών και θεατρική παράσταση, παραμυθιακή αφήγηση και θεατρικό - εικαστικό δρώμενο, αυτόνομα ή σε συνδυασμό, με τη μορφή πολυθεάματος, αποτελούν μερικές από τις προτάσεις των συγγραφέων που συμβάλλουν στην ανανέωση των παραδοσιακών "σχολικών εορτών" και τη μετατροπή τους σε σύγχρονες εκδηλώσεις πολιτισμού στο σχολείο.

"Το θέατρο στο σχολείο" αποτελεί μια πολυδιάστατη έννοια, η οποία εμφανίζεται με ποικίλες μορφές και τρόπους: άλλοτε ως σωματική έκφραση και μη λεκτική επικοινωνία και άλλοτε ως αυθόρμητο παιχνίδι της φαντασίας και των αισθήσεων, κάποτε ως διδακτική μεθοδολογία και συνηθέστερα ως σύνθετη καλλιτεχνική δημιουργία, ενσωματώνεται οργανικά στο εκπαιδευτικό σύστημα. Ο εκπαιδευτικός που καλείται να αναλάβει το ρόλο του εμψυχωτή και του σκηνοθέτη, του καλλιτέχνη παιδαγωγού και του εμπνευσμένου δασκάλου, προκειμένου να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις που θέτει κάθε φορά και σε κάθε επί...

Στον παρόντα τόμο συγκεντρώνονται μελετήματα των ετών 2000-2003 που αποτελούν καρπούς της πρόσφατης επιστημονικής μου έρευνας και αφορούν στο Λαϊκό Θέατρο και το θέατρο του Μπρεχτ, τη σκηνοθεσία του αρχαίου δράματος και την αρχαιοελληνική μυθολογία στη σύγχρονη ελληνική κωμωδία, την κωδικοποίηση της υποκριτικής και την παρουσία της τεχνολογίας στη νεοελληνική δραματουργία, την προσφορά του Γρ. Ξενόπουλου και του Π. Μάτεση στη διαμόρφωση του ελληνικού θεατρικού λόγου στον 20ό αιώνα. Μαζί με αυτά αναδημοσιεύονται και κάποιες προγενέστερες εργασίες που είναι πια δυσεύρετες για...

Θεατρική σημείωση και κοινωνιολογία του θεάτρου, θεατρικός χώρος και πρόσληψη της δραματουργίας, Κρητικό και Επτανησιακό θέατρο, σύγχρονη ελληνική δραματουργία και σχολικό θέατρο, θέατρο για παιδιά και νέους και θεατρική παιδεία των εκπαιδευτικών, είναι μερικά από τα υπό διαπραγμάτευση θέματα του παρόντος βιβλίου. Όψεις της πολυδιάστατης έκφρασης του θεάτρου και μορφές της παιδευτικής του αποστολής.

Στον τόμο αυτό συμπεριλαμβάνονται οι εισηγήσεις που έγιναν κατά την τιμητική ημερίδα, την οποία διοργάνωσε το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών (ΠΤΔΕ) και ο Σύλλογος Μεταπτυχιακών Φοιτητών του στις 29 Μαΐου 2002, στην αίθουσα "Ι. Δρακόπουλου" του κεντρικού κτηρίου του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Η συγγραφή μιας Ιστορίας του ελληνικού θεάτρου στον 20ό αιώνα αποτελεί επιτακτική ανάγκη, η οποία επιβάλλεται τόσο από την παντελή απουσία παρόμοιας συνθετικής εργασίας που να αντιμετωπίζει το ζητούμενο μέσα στη χρονική διάρκεια ενός αιώνα, όσο και από την ποικιλία των αντιστοιχιών και συσχετίσεών του προς την κοινωνία και τον πολιτισμό στην ίδια περίοδο. Η πρόκληση ενός παρόμοιου εγχειρήματος βρίσκει την προσωπική μας απάντηση με την παρούσα μελέτη. Μακριά από ιστορικο-φιλολογικές προσεγγίσεις που στατικοποιούν το δυναμικά εξελισσόμενο φαινόμενο της θεατρικής έκφρασης κα...

Η συγγραφή μιας Ιστορίας του ελληνικού θεάτρου στον 20ό αιώνα αποτελεί επιτακτική ανάγκη, η οποία επιβάλλεται τόσο από την παντελή απουσία παρόμοιας συνθετικής εργασίας που να αντιμετωπίζει το ζητούμενο μέσα στη χρονική διάρκεια ενός αιώνα, όσο και από την ποικιλία των αντιστοιχιών και συσχετίσεών του προς την κοινωνία και τον πολιτισμό στην ίδια περίοδο. Η πρόκληση ενός παρόμοιου εγχειρήματος βρίσκει την προσωπική μας απάντηση με την παρούσα μελέτη. Μακριά από ιστορικο-φιλολογικές προσεγγίσεις που στατικοποιούν το δυναμικά εξελισσόμενο φαινόμενο της θεατρικής έκφρασης κα...

Το θέατρο αποτελεί ένα δευτερογενές σημειωτικό σύστημα που δηλώνει την πραγματικότητα, σε τρόπο που, χωρίς να αποτελεί καθρέπτη, συνιστά δείκτη του κοινωνικού γίγνεσθαι με ικανοποιητικό βαθμό αντικειμενικότητας. Στη μελέτη μας, με άξονα τη σύγκρουση και αντιπαράθεση της νεολαίας προς όλες τις μορφές και εκδοχές του συστήματος, ανιχνεύουμε την πορεία της ελληνικής κοινωνίας κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα με φορέα δράσης τον νέο ήρωα των θεατρικών έργων που εξετάζονται, ο οποίος αντιμετωπίζει δυναμικά και αγωνιστικά τη ζωή, αρνούμενος το συμβιβασμό και την παθητικότητα. Η κο...

Το θέατρο αποτελεί ένα δευτερογενές σημειωτικό σύστημα που δηλώνει την πραγματικότητα, σε τρόπο που, χωρίς να αποτελεί καθρέπτη, συνιστά δείκτη του κοινωνικού γίγνεσθαι με ικανοποιητικό βαθμό αντικειμενικότητας. Στη μελέτη μας, με άξονα τη σύγκρουση και αντιπαράθεση της νεολαίας προς όλες τις μορφές και εκδοχές του συστήματος, ανιχνεύουμε την πορεία της ελληνικής κοινωνίας κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα με φορέα δράσης τον νέο ήρωα των θεατρικών έργων που εξετάζονται, ο οποίος αντιμετωπίζει δυναμικά και αγωνιστικά τη ζωή, αρνούμενος το συμβιβασμό και την παθητικότητα. Η κο...

Η εισαγωγή του Θεάτρου στο σχολείο και η θέσπιση ειδικού μαθήματος διδασκαλίας στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση, αποτελεί μια νέα πραγματικότητα που ανανεώνει δημιουργικά το Πρόγραμμα Σπουδών στο σχολείο. Για την πετυχημένη όμως ένταξη του νέου γνωστικού αντικειμένου στο curriculum των διδασκομένων μαθημάτων, απαιτείται (εκτός των άλλων) και η δημιουργία μιας ειδικής μεθόδου διδασκαλίας. Στηριγμένοι στη Διδακτική του Θεάτρου, οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων που θα κληθούν να διδάξουν θέατρο στους μαθητές θα έχουν το βασικό μεθοδολογικό βοήθημα για να αντεπεξ...

Η εισαγωγή του Θεάτρου στο σχολείο και η θέσπιση ειδικού μαθήματος διδασκαλίας στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση, αποτελεί μια νέα πραγματικότητα που ανανεώνει δημιουργικά το Πρόγραμμα Σπουδών στο σχολείο. Για την πετυχημένη όμως ένταξη του νέου γνωστικού αντικειμένου στο curriculum των διδασκομένων μαθημάτων, απαιτείται (εκτός των άλλων) και η δημιουργία μιας ειδικής μεθόδου διδασκαλίας. Στηριγμένοι στη Διδακτική του Θεάτρου, οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων που θα κληθούν να διδάξουν θέατρο στους μαθητές θα έχουν το βασικό μεθοδολογικό βοήθημα για να αντεπεξ...

Η μελέτη της H. Beauchamp παρουσιάζει ένα στοχασμό και μία πρόταση, επικεντρωμένα σ' αυτά τα βασικά ζητούμενα της σύγχρονης παιδαγωγικής και θεατρολογικής έρευνας, που συνδέουν το παιδί με το δραματικό παιχνίδι και το θέατρο με την εκπαίδευση. Η πρότασή της στοχεύει στη διευκόλυνση της εξοικείωσης των παιδιών με το θέατρο, εξοικείωση που το δραματικό παιχνίδι καθιστά ευπρόσιτη, αφού συναντά τον "τόπο" συνάντησης θεάτρου / παιδιών.