Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στην παρούσα συλλογή ποιημάτων η Σίτσα Καραϊσκάκη παρομοιάζει τον ξεριζωμό του ελληνικού πληθυσμού από το σύμπλεγμα των Μοσχονήσων με τον μύθο της χαμένης Ατλαντίδας. "Για κείνα τα νησιά που ως Ατλαντίδες χάθηκαν" μας λέει σε ένα στίχο της. Το ποίημα "Νησί που πλέεις μακρυά" αναφέρεται στην πατρίδα της ποιήτριας, το Μοσχονήσι. Το ποίημα με τίτλο "Νησιοτοπούλα" είναι γραμμένο για το νησί "Νησοπούλα" του συμπλέγματος των Μοσχονήσων. Περιέχεται επίσης ένα ποίημα με τίτλο "Εκατόνησα", δηλαδή αναφέρεται στα Μοσχονήσια με το αρχαίο τους όνομα και την καταγωγή του ονόματός τους απ...

Η Σίτσα Καραϊσκάκη έζησε, έζησε δυνατά. Ταξίδεψε, έγραψε, ρίσκαρε, είδε τις ομορφιές, τους κινδύνους και τις διακυμάνσεις της ζωής, την καταξίωση και την απόρριψη, ανοίγοντας τα μάτια της στα Μοσχονήσια της Μικράς Ασίας για να βρεθεί ως πρόσφυγας στη Μυτιλήνη κι από εκεί στο Μόναχο και το Γ’ Ράιχ, την Ελλάδα του Ιωάννη Μεταξά και της Γερμανικής Κατοχής, την Ανατολική Γερμανία της Σοβιετικής Κατοχής, για να επιστρέψει στη Μυτιλήνη και να κλείσει τα μάτια της στην Αθήνα. Έκλεισε τα μάτια εκείνα που είδαν τόσα ιστορικά γεγονότα, στα οποία συμμετείχε, κι όλα ήταν μέσα από τα γυ...

"... το ιστόρημα τούτο είναι μια μοίρα, μια ζωή και μιαν αλήθεια, βασισμένο στην περιπέτεια του ανθρώπου των τελευταίων πενήντα χρόνων, που αλέθεται σαν σπυριά σταριού ανάμεσα σε δυο μυλόπετρες". "Ο φανατισμός μιλούσε μέσα από τα μάτια τους, ενώ τον εβεβαίωναν, πως δεν επιθυμούν τίποτε άλλο από την ευημερία του λαού. Πανωλεθρία στη γενιά των μπουρζουά, καταστροφή στον αστό, ήτανε το μότο τους.. Να ξερριζωθεί, να μην ξαναφυτρώσει στα ρώσσικα χώματα, νάρτει και να κυριαρχήσει μια νέα γενεά, η γενεά, που θα ζήσει μόνο με την ύλη χωρίς όνειρα, χωρίς πίστη, χωρίς ιδεαλισμό, σ...

Οι ψυχικές αυτές στενές σχέσεις του Γκαίτε με το αρχαίο ελληνικό πνεύμα και η προσήλωση στις φιλοσοφικές τους θεωρίες είναι δίκαιο να μας πληρούν περηφάνεια και αγαλλίαση. Νοιώθουμε πως ψηλώνουμε και μεις κοντά του ανευρίσκοντας μέσα στο λαμπρό προγονικό μας παρελθόν τον ίδιον τον εαυτό μας. Γελούσε για τις θεωρίες του Φαλμεράγιερ και ενθουσιαζότανε σαν έπαιρνε ένα γράμμα του Μπάυρον από την μαχόμενη Ελλάδα την απόγονη εκείνης της χώρας που του έλαμψε με τον ήλιο του πνεύματος της. Και ήθελε κι αυτός να ήτανε νέος για να πολεμήσει ο ίδιος για την ελευθερία της. Κι απαντούσ...

Το βιβλίο αυτό περιέχει διάφορα δημοσιεύματα της Σίτσας Καραϊσκάκη σε εφημερίδες και περιοδικά. Το παρόν έργο αποτελεί μια συλλογή δημοσιευμάτων της Ελληνίδας συγγραφέως από την εποχή του Μεσοπολέμου, την γερμανική κατοχή και την μεταπολεμική εποχή όπου αμνηστευμένη επέστρεψε στην Ελλάδα από την Ανατολική Γερμανία. Προχωρήσαμε σε μία ακόμα έκδοση αγνώστων κειμένων της Δόκτορος Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου του Μονάχου για να τιμήσουμε τη μνήμη της 30 χρόνια μετά το θάνατό της. Στα κείμενα που συνθέτουν το παρόν έργο εντοπίζεται η φιλολογική και ιδεολογική σκέψη της. Προπά...

Ποιος φρόντιζε να δώσει πριν στα χέρια του παιδιού του, του νέου, ένα καλό βιβλίο, ένα καλό περιοδικό; Ποιος του μιλούσε στην δική του γλώσσα; Ποιος ένοιωθε τις ανάγκες του και την πάλη του για το σχηματισμό μιας κοσμικής θεωρίας όταν περνούσε το κατώφλι από την παιδική στην επικίνδυνο εφηβική ηλικία; Ναι, φρόντιζαν οι κομμουνιστές για τη στρέβλωση του μυαλού του και της ψυχής του! Το έκαναν εχθρικό προς την οικογένεια, προς το έθνος, προς την κοινωνία. Και ο γονιός δεν ήξερε από πού έρχεται το κακό. Έδερνε και μάλλωνε κι ήθελε να επιβάλλει όλη του τη βίαια θέληση αγαναχτησ...

Ένα βιβλίο για το οργανωμένο διεθνές κίνημα της αθεΐας, τους κινδύνους του, τους σκοπούς του, τα τεχνάσματα και τα προσωπεία του, την προπαγάνδα του κατά της Θρησκείας και της Εκκλησίας. Εξετάζονται οι καταβολές και η πορεία του κινήματος των αθέων (θεϊσμός, μασσωνισμός, σκεπτικισμός, διαφωτισμός, ανθρωπισμός, γερμανικός υλισμός) με ιδιαίτερη έμφαση στον μαρξισμό και στη θανάσιμη εχθρότητά του προς τον Χριστιανισμό, όπως εκδηλώθηκε κυρίως στη Σοβιετική Ρωσία: φόνοι, σφαγές, βασανιστήρια, καταστροφή της ιδιοκτησίας, βεβηλώσεις ιερών, νομιμοποίηση βιασμών μέσα από τον «θε...

Το περίφημο ιστορικό μυθιστόρημα που έγραψε η Σίτσα Καραϊσκάκη για τη ζωή και τον θάνατο του προγόνου της Γεωργίου Καραϊσκάκη. Διδάσκει ιστορία με έναν πολύ γλαφυρό και συγκινητικό τρόπο και συγχρόνως είναι ένα μυθιστόρημα με υψηλή λογοτεχνική αξία. Κατά την πρώτη έκδοσή του, το 1939, από τις εκδόσεις «Εστία» γνώρισε πρωτοφανή επιτυχία. Εκδόθηκε επίσης στη γερμανική γλώσσα, υπό τον τίτλο ''Αυτός που έγραψε ιστορία με το σπαθί'' του έλαβε διθυραμβικές κριτικές και απετέλεσε εντυπωσιακή εκδοτική επιτυχία και εκεί.

Το περίφημο ιστορικό μυθιστόρημα που έγραψε η Σίτσα Καραϊσκάκη για τη ζωή και τον θάνατο του προγόνου της Γεωργίου Καραϊσκάκη. Διδάσκει ιστορία με έναν πολύ γλαφυρό και συγκινητικό τρόπο και συγχρόνως είναι ένα μυθιστόρημα με υψηλή λογοτεχνική αξία. Κατά την πρώτη έκδοσή του, το 1939, από τις εκδόσεις «Εστία» γνώρισε πρωτοφανή επιτυχία. Εκδόθηκε επίσης στη γερμανική γλώσσα, υπό τον τίτλο ''Αυτός που έγραψε ιστορία με το σπαθί'' του έλαβε διθυραμβικές κριτικές και απετέλεσε εντυπωσιακή εκδοτική επιτυχία και εκεί.

Σε αυτήν τη μοναδική κοινωνιολογική μελέτη η Σίτσα Καραϊσκάκη - ήδη διδάκτωρ της φιλοσοφίας, όταν τη συνέγραψε, το 1934 - και ο Ι. Ίλγιν, καθηγητής Πανεπιστημίου τότε, αποδεικνύουν ότι η ταύτιση του μπολσεβικισμού με την ύπαρξη ενός οργανωμένου κομμουνιστικού κόμματος είναι εσφαλμένη - μάλιστα, δεν πρέπει να ταυτίζεται ούτε με αυτήν την ιδεολογία του κομμουνισμού, διότι είναι ευρύτερος από αυτήν, την "περιέχει". Ούτε γεννήθηκε στη Ρωσία το 1917. Φαινόμενα μπολσεβικισμού εντοπίζονται και σε άλλες εποχές, ακόμη και στην αρχαία Ελλάδα. Προτού, όμως, ο μπολσεβικισμός αναγνωρ...

Είμαστε και οι δύο πρόσφυγες. Φοιτούσαμε σ’ένα ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο. Εκεί μας πέταξε ο ανεμοστρόβιλος. Θέλαμε να σιάξουμε τη ζωή μας και να ξεχάσουμε τον πόνο μέσα στη γνώση. Εκείνη από το Μπακού της Κασπίας, εγώ από ένα νησί της Μικρασίας. Μελετούσαμε μαζύ και μιλούσαμε μαζύ. Μελετούσαμε τον Κάντ και τον Νίτσε για να δυναμώνουμε την αδύνατή μας ύπαρξη. Απαγγέλαμε τον Χέλντερλιν για να μπορούμε να κυνηγούμε ένα όνειρο. Μιλούσαμε για τη μεγάλη μας πίκρα, την καϊμένη μας πατρίδα και τους χαμένους μας ανθρώπους. Πολύς πόνος και λίγη χαρά. Οι πληγές αιμορροούσαν ακόμα. Κ...