Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Όπως ο Πατέρας έστειλε εμένα, έτσι στέλνω κι εγώ εσάς" (Ιωάν. 20, 21). Αυτά τα λόγια απευθύνονται σε όλους εμάς. Κι όπως ο Πατέρας έστειλε τον Υιό Του στον κόσμο για να είναι το φως του κόσμου, έτσι και ο Υιός έστειλε εμάς για να είμαστε το φως του κόσμου. Δεν υπάρχει τρόπος να το παρακάμψουμε αυτό. Καθένας μας πρέπει να αναρωτηθεί αν είναι πράγματι μαθητής του Χριστού. [...]

"Όπως ο Πατέρας έστειλε εμένα, έτσι στέλνω κι εγώ εσάς" (Ιωάν. 20, 21). Αυτά τα λόγια απευθύνονται σε όλους εμάς. Κι όπως ο Πατέρας έστειλε τον Υιό Του στον κόσμο για να είναι το φως του κόσμου, έτσι και ο Υιός έστειλε εμάς για να είμαστε το φως του κόσμου. Δεν υπάρχει τρόπος να το παρακάμψουμε αυτό. Καθένας μας πρέπει να αναρωτηθεί αν είναι πράγματι μαθητής του Χριστού. [...]

O Χριστός γνωρίζεται ως ένα συμβάν της ιστορίας. Στέκεται απέναντί μας κατά πρόσωπο. Είναι, κάποιος που δεν ταυτίζεται με το δικό μου "εγώ", η με κάποιο συλλογικό "εμείς", ακριβώς όπως και καθένας από εμάς δεν ταυτίζεται με το "εγώ" κάποιου άλλου ή κάποιας άλλης. Ο Χριστός επομένως -όχι με κάθε τρόπο, αλλά κατά κάποιο τρόπο- είναι για μας "έξωθεν". Η γνώση μας γι' Αυτόν είναι γνώση που μπορεί να συγκριθεί με τη γνώση που αποκομίζουμε από κάθε άλλο συμβάν της Ιστορίας. Μπορούμε να αντιδιαστείλουμε τον εαυτό μας από Εκείνον. Μπορούμε να Τον αποδεχτούμε ως Θεό μας ή να Τον αρν...

Η ιερωσύνη μου! Το μεγάλο, το ατίμητο δώρο του Κυρίου μου! Ο πιο πολύτιμος θησαυρός μου! Τίποτε στον κόσμο δεν έχει τόση αξία όση το χάρισμα της ιερωσύνης. Κανένα πράγμα πάνω στη γη, όσο πολύτιμο κι αν είναι, δεν μπορεί να συγκριθεί με το ιερατικό χάρισμα, τον στολισμό της ιερωσύνης, με τον οποίο κοσμεί εμάς τους αδύναμους και ατελείς ανθρώπους η χάρη του Αγίου Πνεύματος, που "θεραπεύει τα ασθενή" και "αναπληροί τα ελλείποντα". Η ιερωσύνη μας προσφέρεται ως χάρισμα, "δωρεάν". Όχι γιατί το δικαιούμαστε ή γιατί το αξίζουμε, αλλά γιατί είναι αμέτρητη και ανέκφραστη η αγάπη κ...

Κάποτε, πριν πολλά πολλά χρόνια, μαζεύτηκαν στον ουρανό, πάνω από τα μενεξεδένια σύννεφα και τις αέρινες νεφέλες, όλες οι λεγεώνες των αγγέλων. Είχαν μεγάλη συνάντηση μπροστά στα πόδια του Θεού... Μέσα από μια συνάντηση του ουρανού ξεκινάει ένα ταξίδι. Ένας μικρός άγγελος φεύγει με μια μεγάλη αποστολή από το Θεό, για τη γη των ανθρώπων. Θα ταξιδέψει πολύ. Θα μάθει πολλά. Άραγε θα κατορθώσει να βρει την κρυψώνα του Θεού;

Ένας αγαθός γεράκος κατεβαίνει κάθε μέρα με τους δύο του κουβάδες, στο ποτάμι για νερό. Ο ένας κουβάς γέρικος και σακατεμένος. Ο άλλος ολοκαίνουργιος και δυνατός! Ποιος φροντίζει καλύτερα τα λουλούδια του κήπου; Ποιος φροντίζει καλύτερα τα λουλούδια του κόσμου;... Μια υπέροχη ιστορία βασισμένη σ' ένα λαϊκό μύθο. Μια ζωντανή παραβολή για το ρόλο και την αξία του καθενός στη γιορτή της ζωής.

Ο Θεός μας αποκάλυψε το μεγαλείο του ανθρώπου. Το γεγονός ότι ο Χριστός έγινε άνθρωπος ήταν, είναι και θα παραμείνει για πάντα μια ένδειξη ότι ο άνθρωπος είναι τόσο πελώριος, τόσο μυστηριωδώς βαθύς, ώστε όχι μόνο μπορεί να περιέχει -ως ναός- τη θεία παρουσία, αλλά μπορεί και να ενωθεί με τον Θεό, να γίνει "θείας κοινωνός φύσεως", κατά τον απόστολο Πέτρο. Και ακόμη, όσο πολύ κι αν παρεξέκκλινε ο άνθρωπος από την κλήση του, όσο ανάξιος κι αν έγινε γι' αυτήν, ποτέ δεν θα έχει μια σχέση με τον Θεό κατώτερη από αυτή της πατρότητας και δεν θα πάψει ποτέ να έχει τη θέση του υιού...

Στη Νεκρώσιμο Ακολουθία κρατάμε αναμμένες λαμπάδες. Με τον τρόπο αυτό μαρτυρούμε ενώπιον του Θεού ότι το πρόσωπο αυτό που κηδεύουμε αποτέλεσε μια φλόγα μέσα στο λυκόφως αυτού του κόσμου· μαρτυρούμε πώς το πρόσωπο αυτό δεν έζησε μάταια και πώς θα κρατήσουμε, θα προστατέψουμε, θα αυξήσουμε και θα μοιραστούμε αυτή τη φλόγα... Έχουμε μείνει πίσω για να καταστήσουμε εφικτό τον πολλαπλασιασμό και τη διάδοση όλων όσων είδαμε, όλων όσων ακούσαμε και βιώσαμε· έχουμε μείνει πίσω για να ξεκινήσουμε με μια καινούργια αλυσίδα φωτός πάνω στη γη. Κι ωστόσο, αν είμαστε ικανοί να πούμε αλη...

Στη Νεκρώσιμο Ακολουθία κρατάμε αναμμένες λαμπάδες. Με τον τρόπο αυτό μαρτυρούμε ενώπιον του Θεού ότι το πρόσωπο αυτό που κηδεύουμε αποτέλεσε μια φλόγα μέσα στο λυκόφως αυτού του κόσμου· μαρτυρούμε πώς το πρόσωπο αυτό δεν έζησε μάταια και πώς θα κρατήσουμε, θα προστατέψουμε, θα αυξήσουμε και θα μοιραστούμε αυτή τη φλόγα... Έχουμε μείνει πίσω για να καταστήσουμε εφικτό τον πολλαπλασιασμό και τη διάδοση όλων όσων είδαμε, όλων όσων ακούσαμε και βιώσαμε· έχουμε μείνει πίσω για να ξεκινήσουμε με μια καινούργια αλυσίδα φωτός πάνω στη γη. Κι ωστόσο, αν είμαστε ικανοί να πούμε αλη...

Η συζήτηση του Μητροπολίτη Αντωνίου (Bloom) με τη Μαργκανίτα Λάσκι μεταδόθηκε από το αγγλικό τηλεοπτικό δίκτυο BBC τον Ιούλιο του 1970 σε δύο συνέχειες και με τρόπο πρωτότυπο: στην πρώτη τους συνάντηση η Μ. Λάσκι έθετε τα ερωτήματα και ο Μητρ. Αντώνιος απαντούσε· στη δεύτερη, έγινε το αντίστροφο. Αν ο Έλληνας αναγνώστης επιχειρήσει να προσεγγίσει τη συζήτηση του Μητρ. Αντωνίου και της Μ. Λάσκι με τη λογική των τηλεοπτικών "παραθύρων", της άγονης αντιπαράθεσης και των παράλληλων μονολόγων, τότε σίγουρα θα ξαφνιαστεί. Κι αυτό γιατί η συζήτηση των δύο αυτών ανθρώπων δεν έχει...

Μια φορά κι έναν καιρό, η Μητέρα Εκκλησία είχε στην κηδεμονία της ένα χαϊδεμένο και καθόλου φιλοπερίεργο παιδί: την ανθρωπότητα της Δύσης. Κατά τη διάρκεια αυτής της κηδεμονίας, ο πολιτισμός περιέπεσε σε τέλμα, η επιστήμη μαράζωσε. Κάθε λίγο και λιγάκι γίνονταν θρησκευτικοί πόλεμοι, καίγονταν μάγισσες στην πυρά από τους ιεροεξεταστές, κι η ανθρωπότητα της Δύσης στέναζε κάτω από την κτηνώδη υποδούλωσή της στο δόγμα, την προκατάληψη και την ανίερη συμμαχία κράτους-εκκλησίας. Κάθε έρευνα σταμάτησε, η γραμματεία της κλασικής αρχαιότητας παραδόθηκε στις φλόγες της πίστης κι ακόμ...

Όλα τα πράγματα εδώ σ' αυτό τον κόσμο, κάθε καλό και κάθε κακό, προέρχονται απ' τους λογισμούς μας. Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας. Εάν είναι ήσυχοι, πράοι και απλοί, η ζωή μας θα είναι ίδια, και θα έχουμε ειρήνη μέσα μας· ειρήνη που θα εκπέμπεται έσωθεν και θα επηρεάζει τα πάντα γύρω μας - τους ανθρώπους, τα ζώα, ακόμα και τα φυτά. Τέτοιος είναι ο "μηχανισμός των λογισμών", που παράγει λογισμούς δια των οποίων επηρεάζουμε όλους τους άλλους ανθρώπους. Και όλοι περιμένουν από εμάς ειρήνη, παρηγοριά, αγάπη και σεβασμό. Συχνά μας βρίσκουν πολλές συμφορές· και όλες οφείλο...

Πήγε κάποιος στον π. Ανδρέα για να συζητήσουν. "Άκου πάτερ να σου διαβάσω κάτι. Λέει ένας άγιος πατέρας σε κάποιον άλλο: "Γιατί μας αποφεύγεις αββά;" Και ο άλλος άγιος απάντησε: "Ο Θεός ξέρει ότι σας αγαπώ. Αλλά δεν μπορώ να είμαι με τον Θεό και με τους ανθρώπους. Οι Ασώματες Δυνάμεις, οι Άγγελοι, που είναι χιλιάδες και μυριάδες, ένα θέλημα έχουν. Ενώ οι άνθρωποι πολλά. Δεν μπορώ λοιπόν να αφήσω τον Θεό και να πάω με τους ανθρώπους". Τι εννοεί, πάτερ, ο άγιος εκείνος πατέρας; Δεν είναι ο αδερφός μας το πρόσωπο του Θεού; Είναι δυνατόν να επιδοκιμάζει η παράδοση την απομάκρ...

Όπως ακριβώς ο Θεός έγινε άνθρωπος και η αγιότητά Του σκήνωσε εν σαρκί ανάμεσά μας, ζώντας, ενεργώντας και σώζωντας, κατά τον ίδιο τρόπο και η Εκκλησία, μέσα από το μυστήριο της ενσάρκωσης, συμμετέχει στην αιωνιότητα, στην αγιότητα του Θεού και συνάμα στη σωτηρία του κόσμου. Η αγιότητα της Εκκλησίας πρέπει να βρει τη θέση της στον κόσμο μέσα σε μια πράξη ουσιαστικής αγάπης, μέσα σε μια δραστήρια και ζωντανή παρουσία. Όμως κατά βάση είναι η αγιότητα, η παρουσία του Θεού, που πρέπει να φανερωθεί μέσα από μας στον κόσμο - αυτή είναι η κλήση μας, αυτό είναι η ίδια η ουσία μας.....

Ο κόσμος δεν έχει νόημα παρά ως πεδίο διαλόγου μεταξύ Θεού και ανθρώπων. Οι άνθρωποι, μέσα από τα έργα τους, απομακρύνονται στο δημιουργικό έργο του Θεού στον κόσμο. Και με την προσευχή τους αιτούνται των παρεμβάσεών Του. Με την προσευχή τους οι άνθρωποι εκδηλώνουν την πεποίθησή τους πως η ελευθερία του Θεού παρεμβαίνει στον κόσμο για το δικό τους καλό. Με την προσευχή τους εκδηλώνουν την πεποίθηση πως ο άνθρωπος δεν είναι ένα απλό γρανάζι στο μηχανισμό της φύσης. Με την προσευχή τους εκδηλώνουν την ιδιαίτερη φροντίδα του Θεού στον άνθρωπο... Όμως, με την προσευχή επίσης ε...

Έχω συχνά διερωτηθεί πώς γίνεται και η σιωπή είναι πολύ βαθύτερη όταν τη μοιραζόμαστε με άλλους; Γιατί η προσευχή μας είναι τόσο πιο πολύ συγκεντρωμένη, τόσο εντονότερη και όμως εντελώς απλή, όταν την αναπέμπουμε από κοινού με άλλους μέσα σε πνεύμα σιωπηλής λατρείας, μπροστά στον Θεό της χωρίς σύνορα αγάπης και του άπειρου ελέους; Πώς συμβαίνει και μέσα στη σιωπή η προσευχή μας αγκαλιάζει τον άλλον με τρόπο μοναδικό, έτσι ώστε, μέσα σε μια απερίγραπτη αρμονία, να δεόμαστε ο ένας για τον άλλον, να ευχαριστούμε ο ένας για τον άλλον και να προσφέρουμε ο ένας τον άλλον στον Θεό...

Οι σημερινοί έφηβοι έχουν ό,τι είχαν οι άλλες γενιές, μόνο που το έχουν σε υπερβολικό βαθμό, ενώ κάποιες φορές η εξαίρεση γίνεται ο κανόνας. Αυτοκτονούμε περισσότερο, παίρνουμε περισσότερα ναρκωτικά και πιο "σκληρά" απ' τους γονείς μας. Οι αυτοκτονίες, τα ναρκωτικά, η έκλυτη σεξουαλική ζωή -όλα είναι μια προσπάθεια να δραπετεύσουμε από τον κόσμο που μας περιβάλλει. Ο αυτο-τραυματισμός μαστίζει. Στα χρόνια της μεγαλύτερης απελπισίας μου, έπαιρνα το κουζινομάχαιρο και το πίεζα στο κορμί μου -όχι τόσο δυνατά, όπως άλλοι που γνωρίζω. Ήμουν άδεια, δυστυχισμένη, ήθελα πάντα να φθ...

Οι αναμνήσεις ξεπηδούσαν μέσα της επειδή βρισκόταν πίσω στο σπίτι, επειδή ήταν μόνη στο μέσα σε όλη αυτή τη σιωπή, πλάι στο εκνευριστικό ραδιόφωνο, ανάμεσα στα εκατοντάδες παλιά βιβλία στα ράφια, τις εταζέρες και τις βιβλιοθήκες. Ο πατέρας της αφυπνιζόταν κάθε τόσο για μια παρτίδα ντάμα ή Μονόπολη. Το έκανε για δικό της χατήρι. Τα απογεύματα, όποτε εκείνος καθόταν στην μπροστινή βεράντα, εκείνη έκανε δουλειές στον κήπο. Οι ώρες αυτές περνούσαν ευχάριστα... Όμως οι νύχτες αχ, ήταν ατέλειωτες. Είμαι τριάντα οχτώ χρονών, έλεγε στον εαυτό της, καθώς συγύριζε το τραπέζι μετά...

Ίσως ακούγεται παράξενο ότι μέσα στην Εκκλησία κηρύσσουμε το Ευαγγέλιο της Κρίσεως. Κι όμως, αυτό κάνουμε. Ομολογούμε ότι η Ημέρα του Κυρίου δεν είναι φόβος, αλλά ελπίδα, και δηλώνουμε μαζί με όλη την Εκκλησία: "Αμήν, ναι, έρχου Κύριε Ιησού" (Αποκ.22,20). Αν αυτό δυσκολευόμαστε να το αρθρώσουμε, τότε κάτι σημαντικό λείπει από τη χριστιανική μας συνείδηση. Ό,τι κι αν λέμε, είμαστε ακόμη ειδωλολάτρες ντυμένοι με το ευαγγελικό ένδυμα. Είμαστε ακόμη χριστιανοί για τους οποίους ο Θεός είναι ένας Θεός "απ' έξω", για τους οποίους ο ερχομός Του είναι σκοτάδι και φόβος, και του Ο...

Στην εποχή μας, έχει τεράστια σημασία να υπερβούμε την περιορισμένη σχέση που έχουμε με τη φύση και να επιστρέψουμε στον τρόπο συνύπαρξης που εγκαινιάζει ο Χριστός μαζί της, με το κάλλος της, με το νόημα που περικλείει μέσα της. Θεωρώντας την, δεν πρέπει να σκεφτόμαστε αποκλειστικά το όφελος που δυνητικά θ' αποκομίσουμε από την εκμετάλλευσή της ούτε τους κινδύνους με τους οποίους ενδεχομένως η ίδια μας απειλεί. Μπορούμε να δούμε ότι η φύση έχει δημιουργηθεί όχι μόνο για ν' αποκαλύπτει την τέλεια ομορφιά, αλλά και για να μπορεί, σε μελλοντική στιγμή, αφού θα έχει ελευθερωθεί...