Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένας αγαθός γεράκος κατεβαίνει κάθε μέρα με τους δύο του κουβάδες, στο ποτάμι για νερό. Ο ένας κουβάς γέρικος και σακατεμένος. Ο άλλος ολοκαίνουργιος και δυνατός! Ποιος φροντίζει καλύτερα τα λουλούδια του κήπου; Ποιος φροντίζει καλύτερα τα λουλούδια του κόσμου;... Μια υπέροχη ιστορία βασισμένη σ' ένα λαϊκό μύθο. Μια ζωντανή παραβολή για το ρόλο και την αξία του καθενός στη γιορτή της ζωής.

Ο Θεός μας αποκάλυψε το μεγαλείο του ανθρώπου. Το γεγονός ότι ο Χριστός έγινε άνθρωπος ήταν, είναι και θα παραμείνει για πάντα μια ένδειξη ότι ο άνθρωπος είναι τόσο πελώριος, τόσο μυστηριωδώς βαθύς, ώστε όχι μόνο μπορεί να περιέχει -ως ναός- τη θεία παρουσία, αλλά μπορεί και να ενωθεί με τον Θεό, να γίνει "θείας κοινωνός φύσεως", κατά τον απόστολο Πέτρο. Και ακόμη, όσο πολύ κι αν παρεξέκκλινε ο άνθρωπος από την κλήση του, όσο ανάξιος κι αν έγινε γι' αυτήν, ποτέ δεν θα έχει μια σχέση με τον Θεό κατώτερη από αυτή της πατρότητας και δεν θα πάψει ποτέ να έχει τη θέση του υιού...

Η Βίβλος της πίστης μας, η Βίβλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, δοσμένη για παιδιά. Με τρόπο γλαφυρό και όμορφο, με εικονογράφηση πλούσια και ζωντανή, τα βιβλικά κείμενα γίνονται οικεία στην παιδική ψυχή.

Έχω συχνά διερωτηθεί πώς γίνεται και η σιωπή είναι πολύ βαθύτερη όταν τη μοιραζόμαστε με άλλους; Γιατί η προσευχή μας είναι τόσο πιο πολύ συγκεντρωμένη, τόσο εντονότερη και όμως εντελώς απλή, όταν την αναπέμπουμε από κοινού με άλλους μέσα σε πνεύμα σιωπηλής λατρείας, μπροστά στον Θεό της χωρίς σύνορα αγάπης και του άπειρου ελέους; Πώς συμβαίνει και μέσα στη σιωπή η προσευχή μας αγκαλιάζει τον άλλον με τρόπο μοναδικό, έτσι ώστε, μέσα σε μια απερίγραπτη αρμονία, να δεόμαστε ο ένας για τον άλλον, να ευχαριστούμε ο ένας για τον άλλον και να προσφέρουμε ο ένας τον άλλον στον Θεό...

Ίσως ακούγεται παράξενο ότι μέσα στην Εκκλησία κηρύσσουμε το Ευαγγέλιο της Κρίσεως. Κι όμως, αυτό κάνουμε. Ομολογούμε ότι η Ημέρα του Κυρίου δεν είναι φόβος, αλλά ελπίδα, και δηλώνουμε μαζί με όλη την Εκκλησία: "Αμήν, ναι, έρχου Κύριε Ιησού" (Αποκ.22,20). Αν αυτό δυσκολευόμαστε να το αρθρώσουμε, τότε κάτι σημαντικό λείπει από τη χριστιανική μας συνείδηση. Ό,τι κι αν λέμε, είμαστε ακόμη ειδωλολάτρες ντυμένοι με το ευαγγελικό ένδυμα. Είμαστε ακόμη χριστιανοί για τους οποίους ο Θεός είναι ένας Θεός "απ' έξω", για τους οποίους ο ερχομός Του είναι σκοτάδι και φόβος, και του Ο...

Ο κόσμος δεν έχει νόημα παρά ως πεδίο διαλόγου μεταξύ Θεού και ανθρώπων. Οι άνθρωποι, μέσα από τα έργα τους, απομακρύνονται στο δημιουργικό έργο του Θεού στον κόσμο. Και με την προσευχή τους αιτούνται των παρεμβάσεών Του. Με την προσευχή τους οι άνθρωποι εκδηλώνουν την πεποίθησή τους πως η ελευθερία του Θεού παρεμβαίνει στον κόσμο για το δικό τους καλό. Με την προσευχή τους εκδηλώνουν την πεποίθηση πως ο άνθρωπος δεν είναι ένα απλό γρανάζι στο μηχανισμό της φύσης. Με την προσευχή τους εκδηλώνουν την ιδιαίτερη φροντίδα του Θεού στον άνθρωπο... Όμως, με την προσευχή επίσης ε...

Οι εκκλησιαστικοί ύμνοι είναι ένα από τα πιο βασικά και πολύτιμα στοιχεία, που συνθέτουν τη λειτουργική ζωή της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Εξαίσιες ποιητικές συλλήψεις και αριστοτεχνικές συνθέσεις εμπνευσμένων φιλόθεων ανδρών, που βίωσαν το μυστήριο της εν Χριστώ σωτηρίας με τον πιο συγκλονιστικό τρόπο, αποτελούν, εδώ και πολλούς αιώνες, τη γλώσσα της προσευχόμενης Εκκλησίας· συνιστούν τη φωνή της πιστεύουσας και λατρεύουσας ορθόδοξης ψυχής. Διαμέσου των ύμνων της η Εκκλησία προσεύχεται, θεολογεί και διδάσκει· διαμέσου των ύμνων της η Εκκλησία "γνωρίζει", δηλαδή ζει, και τ...

Στην εποχή μας, έχει τεράστια σημασία να υπερβούμε την περιορισμένη σχέση που έχουμε με τη φύση και να επιστρέψουμε στον τρόπο συνύπαρξης που εγκαινιάζει ο Χριστός μαζί της, με το κάλλος της, με το νόημα που περικλείει μέσα της. Θεωρώντας την, δεν πρέπει να σκεφτόμαστε αποκλειστικά το όφελος που δυνητικά θ' αποκομίσουμε από την εκμετάλλευσή της ούτε τους κινδύνους με τους οποίους ενδεχομένως η ίδια μας απειλεί. Μπορούμε να δούμε ότι η φύση έχει δημιουργηθεί όχι μόνο για ν' αποκαλύπτει την τέλεια ομορφιά, αλλά και για να μπορεί, σε μελλοντική στιγμή, αφού θα έχει ελευθερωθεί...

Αγάπη είναι η ενοίκηση κάποιου άλλου εντός του δικού μας προσώπου. Αγάπη είναι μια παρουσία. Όταν κοιτάζουμε το αγαπημένο μας πρόσωπο, στο βλέμμα μας έχει ανέβει ολόκληρη η ψυχή μας. Αγάπη είναι η γνώση πώς αποτελούμε ζευγάρι και η αίσθηση πως είμαστε ένα με κάθε ζευγάρι που βλέπουμε - δύο εραστές, δύο σύννεφα, δύο περιστέρια που πετούν στον ουρανό, δύο αστέρια... Όλα τα φυτά, τα ζώα και τα πράγματα έχουν οικογενειακά χαρακτηριστικά και αντιγράφουν το ένα το άλλο. Υπάρχουν έντομα που μιμούνται φυτά και φυτά που μιμούνται έντομα· ζώα που είναι σαν το νερό, σαν τους βράχους,...

O Χριστός γνωρίζεται ως ένα συμβάν της ιστορίας. Στέκεται απέναντί μας κατά πρόσωπο. Είναι, κάποιος που δεν ταυτίζεται με το δικό μου "εγώ", η με κάποιο συλλογικό "εμείς", ακριβώς όπως και καθένας από εμάς δεν ταυτίζεται με το "εγώ" κάποιου άλλου ή κάποιας άλλης. Ο Χριστός επομένως -όχι με κάθε τρόπο, αλλά κατά κάποιο τρόπο- είναι για μας "έξωθεν". Η γνώση μας γι' Αυτόν είναι γνώση που μπορεί να συγκριθεί με τη γνώση που αποκομίζουμε από κάθε άλλο συμβάν της Ιστορίας. Μπορούμε να αντιδιαστείλουμε τον εαυτό μας από Εκείνον. Μπορούμε να Τον αποδεχτούμε ως Θεό μας ή να Τον αρν...

Ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ είναι ένας από τους πιο τιμημένους αγίους της Ρωσίας και από τους πιο γνωστούς στη Δύση. Η λάμψη της αγιοσύνης του δε γνωρίζει σύνορα. Παρόλο που ο άγιος Σεραφείμ δεν άφησε γραπτά (πέρα από κάποιες Πνευματικές Διδαχές), η ακτινοβολία του, που ξεπρόβαλε από τα βάθη της ρωσικής στέπας, γρήγορα ξεπέρασε τα όρια της πατρίδας του, για να διαχυθεί σε ολόκληρο τον κόσμο. Ορισμένες από τις ρήσεις του για την εσωτερική γαλήνη, τη χαρά της Ανάστασης και πολλές ακόμα, λέγονται πλέον από πολλά χείλη, όχι μόνο ορθοδόξων αλλά και χριστιανών κάθε ομολογίας και δ...

Σου είπα χθες βράδυ ότι μπορεί κάποια μέρα να φύγω, και εσύ με ρώτησες "Πού θα πας;", κι εγώ είπα "Να μείνω με τον καλό μας Θεό", και εσύ με ρώτησες "Γιατί;", και εγώ είπα, "Γιατί είμαι γέρος", και εσύ είπες, "Δεν νομίζω ότι είσαι γέρος". Και μου έπιασες το χέρι και είπες, "Δεν είσαι και τόσο γέρος", λες κι έτσι λυνόταν το ζήτημα. Σου είπα, "Εσύ μπορείς να έχεις μια ζωή πολύ διαφορετική από τη δική μου, και διαφορετική από τη ζωή που είχες μαζί μου, και κάτι τέτοιο θα ήταν υπέροχο - υπάρχουν πολλοί τρόποι για να ζήσεις μια καλή ζωή". Και εσύ είπες, "Αυτό μού το είπε κι η μα...

Η συγνώμη είναι αποτέλεσμα μετάνοιας και εσωτερικής θλίψης. Θλίψης όχι θανατηφόρας που πηγάζει από την απελπισία, αλλά ζωηφόρος που προέρχεται από την έξοδο από τον εαυτό μας και την εσωτερική ελευθερία. Η συγνώμη εκφράζει το μεγαλείο της ψυχής του ανθρώπου που αγωνίζεται να ομοιάσει του Θεού· δεν είναι απλό συναίσθημα αλλά κάτι πολύ πιο μεγαλειώδες και βαθύ: μία πολύπλοκη πορεία μεταμόρφωσης που παιδαγωγεί την ψυχή στην προοπτική του θανάτου και της αναστάσεως εν Χριστώ. Πάνω στον σταυρό και λίγο πριν αφήσει την τελευταία του αναπνοή, ο Χριστός ήταν ο πρώτος που ζήτησε...

Βασισμένη στην πνευματική εμπειρία, η ορθόδοξη θεολογία παραμένει ζωντανή και δραστήρια στις ημέρες μας όχι λιγότερο από όσο ήταν εκατοντάδες έτη πριν. Τα ίδια ερωτήματα πάντοτε ετίθεντο και τίθενται ενώπιον του ανθρώπου. Ο χριστιανισμός δεν αγωνίζεται να βάλει την καταληκτική τελεία, εξαντλώντας τάχα όλα τα ερωτήματα του ανθρώπινου πνεύματος, αλλά αποκαλύπτει μια άλλη πραγματικότητα, που ξεπερνά τόσο πολύ όλα όσα μας περιβάλλουν στην επίγεια ζωή, ώστε ο άνθρωπος, ανταμώνοντας μαζί της, ξεχνά τα ερωτήματα και τις απορίες του, διότι η ψυχή του επικοινωνεί με το θείο και σιωπ...

Όπως ακριβώς ο Θεός έγινε άνθρωπος και η αγιότητά Του σκήνωσε εν σαρκί ανάμεσά μας, ζώντας, ενεργώντας και σώζωντας, κατά τον ίδιο τρόπο και η Εκκλησία, μέσα από το μυστήριο της ενσάρκωσης, συμμετέχει στην αιωνιότητα, στην αγιότητα του Θεού και συνάμα στη σωτηρία του κόσμου. Η αγιότητα της Εκκλησίας πρέπει να βρει τη θέση της στον κόσμο μέσα σε μια πράξη ουσιαστικής αγάπης, μέσα σε μια δραστήρια και ζωντανή παρουσία. Όμως κατά βάση είναι η αγιότητα, η παρουσία του Θεού, που πρέπει να φανερωθεί μέσα από μας στον κόσμο - αυτή είναι η κλήση μας, αυτό είναι η ίδια η ουσία μας.....

Οι σημερινοί έφηβοι έχουν ό,τι είχαν οι άλλες γενιές, μόνο που το έχουν σε υπερβολικό βαθμό, ενώ κάποιες φορές η εξαίρεση γίνεται ο κανόνας. Αυτοκτονούμε περισσότερο, παίρνουμε περισσότερα ναρκωτικά και πιο "σκληρά" απ' τους γονείς μας. Οι αυτοκτονίες, τα ναρκωτικά, η έκλυτη σεξουαλική ζωή -όλα είναι μια προσπάθεια να δραπετεύσουμε από τον κόσμο που μας περιβάλλει. Ο αυτο-τραυματισμός μαστίζει. Στα χρόνια της μεγαλύτερης απελπισίας μου, έπαιρνα το κουζινομάχαιρο και το πίεζα στο κορμί μου -όχι τόσο δυνατά, όπως άλλοι που γνωρίζω. Ήμουν άδεια, δυστυχισμένη, ήθελα πάντα να φθ...

Ένα βιβλίο για την κατανόηση του βάθους των δημιουργικών ικανοτήτων όλων των ανθρώπων, που ενθαρρύνει επιχειρήσεις και οργανώσεις να πιστέψουν στις καινοτόμες δυνάμεις που διαθέτουν. Ένα πρωτοποριακό βιβλίο που προωθεί μια επανάσταση δημιουργικότητας στην εκπαίδευση. Το βιβλίο πραγματεύεται τη στάση μας απέναντι στα δεδομένα του σύγχρονου πολιτισμού που αλλάζουν με φρενήρεις ρυθμούς σε όλα τα επίπεδα: στην πολιτική, την οικονομία, τον πολιτισμό και το περιβάλλον. Το στοιχείο του απρόβλεπτου στα ανθρώπινα ζητήματα αποτελεί την καρδιά ακριβώς της επιχειρηματολογίας του, ό...

Ένα βιβλίο για την κατανόηση του βάθους των δημιουργικών ικανοτήτων όλων των ανθρώπων, που ενθαρρύνει επιχειρήσεις και οργανώσεις να πιστέψουν στις καινοτόμες δυνάμεις που διαθέτουν. Ένα πρωτοποριακό βιβλίο που προωθεί μια επανάσταση δημιουργικότητας στην εκπαίδευση. Το βιβλίο πραγματεύεται τη στάση μας απέναντι στα δεδομένα του σύγχρονου πολιτισμού που αλλάζουν με φρενήρεις ρυθμούς σε όλα τα επίπεδα: στην πολιτική, την οικονομία, τον πολιτισμό και το περιβάλλον. Το στοιχείο του απρόβλεπτου στα ανθρώπινα ζητήματα αποτελεί την καρδιά ακριβώς της επιχειρηματολογίας του, ό...

Οι αναμνήσεις ξεπηδούσαν μέσα της επειδή βρισκόταν πίσω στο σπίτι, επειδή ήταν μόνη στο μέσα σε όλη αυτή τη σιωπή, πλάι στο εκνευριστικό ραδιόφωνο, ανάμεσα στα εκατοντάδες παλιά βιβλία στα ράφια, τις εταζέρες και τις βιβλιοθήκες. Ο πατέρας της αφυπνιζόταν κάθε τόσο για μια παρτίδα ντάμα ή Μονόπολη. Το έκανε για δικό της χατήρι. Τα απογεύματα, όποτε εκείνος καθόταν στην μπροστινή βεράντα, εκείνη έκανε δουλειές στον κήπο. Οι ώρες αυτές περνούσαν ευχάριστα... Όμως οι νύχτες αχ, ήταν ατέλειωτες. Είμαι τριάντα οχτώ χρονών, έλεγε στον εαυτό της, καθώς συγύριζε το τραπέζι μετά...