Πουλιανός Δημήτρης Ζ.
Ο ζωγράφος Δημήτρης Πουλιανός γεννήθηκε στις 17 Απρίλη 1899 στον Εύδηλο της Ικαρίας και έκλεισε τα μάτια του στην Αθήνα στις 7 Σεπτέμβρη 1972, μόνος χωρίς σύζυγο και παιδιά. Ήταν γιος του Ζαχαρία Μ. Πουλιανού (1861-1933) και της Χρυσούλας Κοτσαμπά, παιδί πολύτεκνης οικογένειας με τέσσερα κορίτσια και πέντε αγόρια. Ο πατέρας του Ζαχαρίας τα έφερνε δύσκολα, για να ζήσει την οικογένεια δούλεψε μούτσος στο καΐκι του μεγάλου αδελφού του Γιώργη, έκανε τον τσαγκάρη, ενώ ταυτόχρονα κατασκεύαζε και πουλούσε κεριά. Παιδί του Νίκου, ενός από τα αδέλφια του Δημήτρη Πουλιανού, είναι ο ανθρωπολόγος Άρης Πουλιανός. Από μικρός ο Δημήτρης αγάπησε το σχέδιο και τη ζωγραφική. Ένα από τα παιδικά του έργα με τίτλο "δυο περιστέρια σε κλωνί", το ζωγράφισε σε τζάμι διαστάσεων 10X20 εκατοστά. Έζησε για ένα διάστημα, μικρός, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου ανθούσε μεγάλη Ικαριακή παροικία. Σε συνέχεια γύρισε στην Αθήνα το 1923 και άρχισε τις σπουδές του στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, κοντά στους καθηγητές ζωγραφικής Γεώργιο Ροϊλό (1867-1928) και Δημήτριο Γερανιώτη (1871-1935), που είχαν υπάρξει μαθητές του Γύζη και του Λύτρα. Στρατεύτηκε και υπηρέτησε για πολλά χρόνια. Πήρε μέρος στη μικρασιατική εκστρατεία και πολέμησε αργότερα ως υπολοχαγός στο αλβανικό μέτωπο και τα βουλγαρικά σύνορα. Από το 1924 ως το 1928, "στα γεμάτα ιδανικά χρόνια της πρώτης νιότης", ζει στο Παρίσι, όπου συνεχίζει τις σπουδές του στην Academie Julian. Από το 1929 ως το 1935 βρίσκεται στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, στη Νέα Υόρκη, όπου μεταξύ άλλων παρακολουθεί μαθήματα φιλοσοφίας της τέχνης στο Πανεπιστήμιο Columbia και το 1931 γίνεται κάτοχος διπλώματος Master of Arts. Επέστρεψε από τις Ηνωμένες Πολιτείες στο Παρίσι, και από κει το 1936 πίσω στην πατρίδα. Εγκαθίσταται στην Αθήνα, όπου αφοσιώνεται ολοκληρωτικά και επιδίδεται με πάθος στην αγαπημένη του ζωγραφική ως το τέλος της ζωής του. "Ζούσε και ανέπνεε για τη ζωγραφική". Αγαπούσε τη φύση και έκανε συχνά περιοδίες στην Αττική, τα νησιά και άλλα μέρη της χώρας. "Έπαιρνε το δρόμο για τις εξοχές για να δώσει στα μάτια του νέες χαρές"! Συχνά βέβαια πήγαινε στην αγαπημένη του τη Νικαριά, τριγύριζε και ζωγράφιζε. Ατύχησε στο μεγάλο έρωτα της ζωής του και έμεινε τελικά άγαμος. Ήταν μέλος του ΕΕΤΕ και της Federation Francais des Societes d'Art Graphique et Plastique, καθώς και της Association Federative d'Art Libre. Συμμετέχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το Εξωτερικό και διακρίνεται. Το 1958 εμφανίζεται για πρώτη φορά σε ατομική έκθεση στην Αίθουσα Ζαχαρίου και αποσπά αμέσως τα ενθουσιαστικά σχόλια των κριτικών της τέχνης.
