Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο σαρκασμός, η διακριτική ειρωνεία, το άλγος χωρίς νόστο, τουλάχιστον προφανή, η ποίηση, ο χρόνος, το απόλυτο τώρα. Η καινούργια συλλογή της δοκιμασμένης ποιήτριας Χαράς Πρεβεδώρου αντηχεί τον μέσα κόσμο, που τείνει να κυριαρχήσει στα πάντα. Αλλά όχι· η εξέλιξη της ζωής χρειάζεται σύνθεση μετά την -επώδυνη έστω- αντίθεση. Απόσπασμα από το βιβλίο Λύτρα Η ποίηση ως λύτρα πού ξανακούστηκε. Σώθηκαν, λέει, τραγουδώντας Ευριπίδη ανάμεσα σ' εχθρούς, καθώς ζητιάνευαν στις πόρτες για ψωμί ή μπρος στις τράπεζες εζωγρημένοι. Πώς να αισθάνθηκε ο Ποιητής ως πο...

ΑΜΛΕΤ Έχει κοινά με τον δικό μας τον Ορέστη. Κι οι δυο τους ζήσανε σε βλοσυρά ποιήματα, τότε που τα παλάτια ήταν το σκηνικό ανθρώπινων παθών κι ο θόρυβος του γύρω κόσμου ήταν μονάχα μακρινή υπόκρουση. Και των δυονών σκοτώσαν τον πατέρα κι ευθύς οι προηγούμενες γενιές που ήπιαν αίμα, τους άπλωσαν τα σαρκοβόρα χέρια τους. Τους τσάκισε ο φόρος του αίματος, το άλλο όνομα των φόνων. Ο ένας καμωνόταν τον τρελό, μπορεί και να ’ταν· ο άλλος ήταν και δεν ήταν· κανείς δεν παίζει με την τρέλα, σαν την επικαλείσαι, σου κολλάει. Κι οι δυο τους βλέπα...