Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα ποιήματα του Καβαλκάντι (έγραψε σονέτα, μπαλάντες και τραγούδια), μαζί με την τεχνική και τα θέματα που πραγματεύονται, είναι αντιπροσωπευτικά της Φλωρεντίας του 13ου αιώνα και πάνω απ' όλα αντιπροσωπεύουν την τοσκάνικη ευαισθησία γύρω από τον έρωτα. Τον Καβαλκάντι ενδιαφέρουν επίσης -και το εκφράζει στα ποιήματά του- τα καθημερινά αισθήματα της φιλίας, του έρωτα, της διάψευσης και της ανθρώπινης επικοινωνίας. Σ' αυτά τα στοιχεία οφείλεται και η αδιαμφισβήτητη διαχρονικότητά τους. Και γι' αυτό, ίσως, θεωρείται από την κριτική ρεαλιστής ποιητής εκείνης της εποχής.

Τα "Προσωπεία της Ρώμης" είναι ένα ποιητικό βιβλίο όπου, σαν σε μία μικρή ιστορική πλακέτα, ο ποιητής βάνει μπροστά στα μάτια μας την αυτοκρατορική Ρώμη. Η λέξη προσωπείο, μάσκα στα λατινικά εκείνης της εποχής, καθόριζε το πρόσωπο. Τώρα, το να φοράει κάποιος μάσκα σημαίνει το να προσπαθεί να είναι άλλος. Δεν πρόκειται για μια κοινή ποιητική συλλογή. Μέσα από τα ποιήματά της παρακολουθούμε όχι μόνο τα ποιητικά αλλά και πολιτικά δρώμενα της αυτοκρατορικής Ρώμης και, κυρίως, τα ερωτικά πάθη της αιώνιας πόλης στους γνωστούς ιστορικούς πρωταγωνιστές: Ιούλιο Καίσαρα, Πομπήιο, Βρο...

Τα "Προσωπεία της Ρώμης" είναι ένα ποιητικό βιβλίο όπου, σαν σε μία μικρή ιστορική πλακέτα, ο ποιητής βάνει μπροστά στα μάτια μας την αυτοκρατορική Ρώμη. Η λέξη προσωπείο, μάσκα στα λατινικά εκείνης της εποχής, καθόριζε το πρόσωπο. Τώρα, το να φοράει κάποιος μάσκα σημαίνει το να προσπαθεί να είναι άλλος. Δεν πρόκειται για μια κοινή ποιητική συλλογή. Μέσα από τα ποιήματά της παρακολουθούμε όχι μόνο τα ποιητικά αλλά και πολιτικά δρώμενα της αυτοκρατορικής Ρώμης και, κυρίως, τα ερωτικά πάθη της αιώνιας πόλης στους γνωστούς ιστορικούς πρωταγωνιστές: Ιούλιο Καίσαρα, Πομπήιο, Βρο...

Εδώ και περισσότερο από μισόν αιώνα, ένα βράδυ, παρέα με δύο φίλους, ο μεταφραστής μοιράστηκε μια μοναδική εμπειρία: την ανατολή του ήλιου από την Ακρόπολη. Αυτοί ήταν οι δημοσιογράφοι Νίκος Μακρίδης και Γιάννης Κουνάδης, και οι δύο εκλιπόντες, ο πρώτος το 2014 και ο δεύτερος πριν πολλά χρόνια, κιόλας. Εκεί άκουσε για πρώτη φορά να απαγγέλλεται από τον Νίκο Μακρίδη ένα απόσπασμα από την Προσευχή στην Ακρόπολη του Ερνέστου Ρενάν. Σε αυτό το γεγονός αναφέρεται με περισσότερες λεπτομέρειες στο βιβλίο του Χρονικό των Εξαρχείων, αλλά και στην αφιέρωση της παρούσας μετάφρασης στο...

Στις περισσότερες περιπτώσεις το βασικό κίνητρο είναι ο θαυμασμός για το έργο των ξένων, έργο εμβληματικό, που μπόρεσε να εκφράσει, με όρους αξιώσεων, κάποιες πρωταρχικές, πανανθρώπινες καταστάσεις, αποτελώντας σημείο αναφοράς για τους επερχόμενους. Όμως δεν είναι ο θαυμασμός ή η εκλεκτική συγγένεια τα μοναδικά ερεθίσματα- κάποτε είναι και η ίδια η ζωή των δημιουργών, ο μύθος που την περιέβαλε, ή, ακόμα συχνότερα, η ιδεολογία που καθοδήγησε τα βήματα τους. Αυτό εξηγεί και το γεγονός ότι μπορεί να συναντάμε, σε συλλογές και ανθολογίες, ποιήματα για ποιητές άγνωστους ή ελάχισ...

Παρίσι, 29 Μαρτίου 1938: ο Περουβιανός Καίσαρ Βαλιέχο, ο μεγαλύτερος ποιητής της ισπανικής γλώσσας στον 20ο αιώνα, και ίσως ο πιο ανθρώπινος, άπορος, ανέστιος, ξεψυχά σε μια κλινική, βαθιά τραυματισμένος από τα μαρτύρια του βίου του. Έκτοτε, η πρωτοποριακή ποίησή του θα στεφανώσει τον ίδιο, την πατρίδα του και τη γλώσσα του. Για τον ίδιο, βέβαια, ήταν αργά. Για όλους εμάς, τους ακόμα ζωντανούς, η ευκαιρία να τον γνωρίσουμε - επιτέλους.

Παρίσι, 29 Μαρτίου 1938: ο Περουβιανός Καίσαρ Βαλιέχο, ο μεγαλύτερος ποιητής της ισπανικής γλώσσας στον 20ο αιώνα, και ίσως ο πιο ανθρώπινος, άπορος, ανέστιος, ξεψυχά σε μια κλινική, βαθιά τραυματισμένος από τα μαρτύρια του βίου του. Έκτοτε, η πρωτοποριακή ποίησή του θα στεφανώσει τον ίδιο, την πατρίδα του και τη γλώσσα του. Για τον ίδιο, βέβαια, ήταν αργά. Για όλους εμάς, τους ακόμα ζωντανούς, η ευκαιρία να τον γνωρίσουμε - επιτέλους.

Όταν άρχισε να καθιερώνεται στην Ισπανία η περίφημη Γενιά του '27, με πολλούς από τους ποιητές της να δοκιμάζουν μια καινούρια αισθητική και τεχνική στα ποιήματά τους, η κριτική καταμαρτύρησε στον Ματσάδο ότι μένει πίσω με τον παραδοσιακό τρόπο γραφής του. Σήμερα, μερικοί από τους ποιητές της περίφημης αυτής γενιάς, η οποία αριθμούσε κάπου δεκατέσσερα γνωστά, τότε, ονόματα, είναι εντελώς ξεχασμένοι. Άλλοι επιζούν χάρη σε κάποιες συλλογές τους, και άλλοι μόνο χάρη σε μερικά ποιήματά τους. Από αυτούς μόνο τα "Ποιητικά Άπαντα" του Γκαρθία Λόρκα, συνεχίζουν να επανεκδίδονται ακ...

Ο Ρομπέρτο Φερνάνδες Ρεταμάρ είναι ο πιο γνωστός ζων Κουβανός ποιητής σήμερα και ο εθνικός ποιητής του νησιού. Η ποίησή του, συνεπής στις επιταγές του συμπατριώτη του αγωνιστή-ποιητή Χοσέ Μαρτί, εμπνέεται από την ιστορία, τους αγώνες του νησιού, αλλά και από την ιστορία, τον έρωτα και τη ζωή των άλλων λαών της ηπείρου. Δεν στερεί την αλληλεγγύη της σε μακρινούς λαούς, όπως ο βιετναμικός, και δεν μένει ξένη όπου και όταν το επιτάσσουν οι στιγμές. Είναι μια ποίηση μαχητική όταν το θέλει η ιστορία αλλά και λυρική, σατυρική, ελεγειακή ή περιπαικτική, για να εμπνευσθεί από τα μι...

Ο ισπανικός Μεσαίωνας ήταν βαρύτερος και μακρύτερος από τον Μεσαίωνα των άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Τα σκοτάδια του συνέχισαν να φωτίζονται από τις πυρές των καιομένων αντιφρονούντων, κατ'ουσία ή κατ' όνομα (αφού δεν ήταν απαραίτητη μια ανοιχτή διαφωνία για να επιφέρει την τιμωρία, οι ιερείς αποφάσιζαν), επί κοντά τριακόσια χρόνια, πριν φτάσει η Ιταλική Αναγέννηση στη χώρα τού Μανρίκε και του Αγίου Ιωάννη του Σταυρού. Χρονολογικά, λοιπόν, δύο από αυτά τα ποιήματα υποτίθεται ότι βρίσκονται μέσα στα όρια του ισπανικού Μεσαίωνα, ενώ τα άλλα τρία όχι. Ας καθορίσουμε όμως όσο γίνετ...

Ο ισπανικός Μεσαίωνας ήταν βαρύτερος και μακρύτερος από τον Μεσαίωνα των άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Τα σκοτάδια του συνέχισαν να φωτίζονται από τις πυρές των καιομένων αντιφρονούντων, κατ'ουσία ή κατ' όνομα (αφού δεν ήταν απαραίτητη μια ανοιχτή διαφωνία για να επιφέρει την τιμωρία, οι ιερείς αποφάσιζαν), επί κοντά τριακόσια χρόνια, πριν φτάσει η Ιταλική Αναγέννηση στη χώρα τού Μανρίκε και του Αγίου Ιωάννη του Σταυρού. Χρονολογικά, λοιπόν, δύο από αυτά τα ποιήματα υποτίθεται ότι βρίσκονται μέσα στα όρια του ισπανικού Μεσαίωνα, ενώ τα άλλα τρία όχι. Ας καθορίσουμε όμως όσο γίνετ...

Ο Νικολό Μακιαβέλλι με τον "Ηγεμόνα" του αναδεικνύεται στο στερέωμα της παγκόσμιας λογοτεχνίας ως συγγραφέας πρώτου μεγέθους. Αντί με τον καιρό να ελαττωθεί το κύρος αυτού του έργου και να σβήσει ή το πολύ να κλασικίσει, συνεχίζει με την ίδια ένταση την ανοδική πορεία του μέσα στο χρόνο. Αυτό συμβαίνει επειδή οι ιδέες και τα πολιτικά πάθη που πραγματεύτηκε με ευκρίνεια και εκπληκτική διορατικότητα τότε ο Μακιαβέλλι, μεταγγίζοντας την πείρα του ως πολίτης και συγγραφέας-λειτουργός της Φλωρεντινής Δημοκρατίας για τους Ιταλούς του καιρού του, διατηρούν την εγκυρότητά τους ακέ...

Ο χρόνος, με την αλάθητη διεργασία του απόδειξε ότι ο Αρθούρος Ρεμπώ ήταν ένας από τους πιο εμπνευσμένους ποιητές του καιρού του. Δύο από τα έργα του υπήρξαν μοναδικά και συνεχίζουν να είναι τέτοια για πολλούς λόγους. Το ένα από αυτά είναι "Το μεθυσμένο καράβι", το εκπληκτικό αυτό ποίημα ουτοπικού οραματισμού με τις σπάνιες ποιητικές εικόνες και τρόπο σύλληψης, που δεν έχει πάψει να μεταφράζεται και να αποτελεί ακόμα και θέμα μελέτης ίσαμε τώρα, σε πάμπολλες γλώσσες. Το "Μια εποχή στην κόλαση" είναι το άλλο. Πεζό ποίημα σε εννιά μέρη-ιστορίες αυτό, που ναι μεν βγαίνει μέσα...

Σε ό,τι αφορά τις ιστορίες, γεννιέται ένα εύλογο ερώτημα: ποιες είναι οι λογοτεχνικές τους αξιώσεις, μπορούμε να τις αποκαλέσουμε λογοτεχνία; Η απάντηση δίχαζε στο παρελθόν τους μελετητές του μεγάλου σε όγκο προφορικού υλικού που καταγραφόταν. Παρ' ό,τι η χάρη και οι αποχρώσεις του προφορικού λόγου χρειάζονται πολλή δεξιοτεχνία για να περάσουν στον γραφτό χωρίς μεγάλη πολλές φορές απώλεια, η απάντηση είναι καταφατική, και, κατά έναν τρόπο, αυταπόδεικτη: η αξία τους διαφέρει ανάλογα με το ταλέντο του αφηγητή. Όπως δηλαδή συμβαίνει και με τον συγγραφέα της γραπτής λογοτεχνική...