Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τριάντα χρόνια, έξι ποιητικές συλλογές, ένας τίτλος. "Οι τρυφεροί άντρες και τα άλλα ποιήματα". Ο τίτλος; Από μια αγαπημένη ομότιτλη συλλογή της ποιήτριας, που είχε κυκλοφορήσει το 1993. Η πορεία όμως μέσα στην ποίηση κοινή για όλα τα ποιήματα από το 1981 έως σήμερα. Ποιήματα-παιδιά σκορπισμένα μέσα στο χρόνο και συγκεντρωμένα τώρα όλα μαζί κάτω από την ίδια οικογενειακή στέγη. Καιρός ήταν, σκέφτηκε η ποιήτρια, να μαζευτούμε όλα μαζί να ξαναειδωθούμε, να δούμε ποια λείπουν, ποια έχουν μείνει στο χθες, αναπόφευκτα ίσως. Είναι μια ιδιαίτερη χαρά για τον/την η ποιητή/τρια...

Πρώτες γραφές, γραφές που προσπαθούν να συλλαβίσουν τον κόσμο, τον φτιαγμένο με λέξεις, γραφές-βήματα στο χαρτί, άτσαλα, διστακτικά, αναποφάσιστα αλλά και τολμηρά, γραφές-βλέμματα απονήρευτα, ανοιχτά στην έκπληξη και την απορία, γραφές συνώνυμες της νιότης. Γραφές κλεισμένες στα συρτάρια του χρόνου, γραφές σε χαρτιά κιτρινισμένα, γραφές που τόλμησαν να εκτεθούν για πρώτη φορά κι έπειτα άλλες πιο ώριμες, πιο σίγουρες για τον εαυτό τους τις έριξαν στη λήθη. Γραφές της αθωότητας, γραφές της νιότης.Ποιο είναι το νεανικό συγγραφικό πρόσωπο των ώριμων πια και καταξιωμένων φωνών τ...

Τρεις φωτογραφίες κι ένα χειρόγραφο µε τις χρονολογίες 1931, 1939, 1941-1944 που κληρονοµεί από τη Θεσσαλονικιά γιαγιά της Λούνα, ωθούν την εγγονή Αλίζα να επισκεφθεί τη Θεσσαλονίκη τον Σεπτέµβριο του 2012. Επίσηµη αιτιολογία για το ταξίδι της εικοσιεπτάχρονης µεταπτυχιακής φοιτήτριας ιστορίας στο Πανεπιστήµιο του Τελ Αβίβ, η έρευνα για το µεταπτυχιακό της µε θέµα "Ο βίος και το έργο του Αβραάµ Μπεναρόγια". Η αλήθεια όµως είναι η επιθυµία της να ανακαλύψει τι κρύβουν τόσο οι τρεις φωτογραφίες όσο και οι χρονολογίες που έχει καταγράψει η Λούνα. Και πραγµατικά κρύβονται πολλά...

"Γραφές της αθωότητας", μια σπάνια, συλλεκτική σειρά που ρίχνει φως στα νεανικά γραπτά 15 καταξιωμένων φωνών της ελληνικής λογοτεχνίας. Πρώτες γραφές, γραφές που προσπαθούν να συλλαβίσουν τον κόσμο, τον φτιαγμένο με λέξεις, γραφές-βήματα στο χαρτί, γραφές-βλέμματα απονήρευτα, ανοιχτά στην έκπληξη και την απορία, γραφές συνώνυμες της νιότης.

Συμπληρώνονται φέτος είκοσι χρόνια από τον θάνατο του Γιώργου Ιωάννου. Στο γεγονός δεν έχει ως τώρα δοθεί η δέουσα προσοχή, αν κρίνουμε από την αδιαφορία των περισσοτέρων από τις εφημερίδες που διαμορφώνουν με τις σελίδες τους για το βιβλίο τις συνθήκες του λογοτεχνικού μας χρηματιστηρίου αξιών. Ο λόγος είναι προφανής. "Ο Ιωάννου δεν πουλάει", δήλωνε αφ' υψηλού προ ημερών εκδότης εθισμένος στο λογοτεχνικό είδος του μπεστ σέλλερ. Και όμως, ο Ιωάννου ως τον θάνατό του ήταν ο πλέον "ευπώλητος" από τους πεζογράφους της εποχής του. [...] Το γιατί ο Ιωάννου είναι ένας από τους κ...

Τι μπορεί να εκμυστηρεύεται, άραγε, ένας συγγραφέας και αθεράπευτα διανοούμενος, κάπου στα μέσα της ηλικίας του, ήδη εξαρτημένος από το αλκοόλ και αποκαρδιωμένος απ΄ τη ζωή, σε μια πρώην μαθήτριά του και ερωμένη του και τώρα μεταπτυχιακή σπουδάστρια σε Πανεπιστήμιο του Λονδίνου; Απλώς, σκέψεις που ποτέ δεν είχε το θάρρος να τις εμπιστευτεί σ΄ αυτήν, μνήμες προσωπικών στιγμών που ο χρόνος μετάγγισε τη νοσταλγική αύρα τους και, τέλος, σχόλια για τη λογοτεχνική πραγματικότητα που τη βρίσκει φτωχή, περιθωριοποιημένη και αλυσιτελή.

Μια γυναίκα γύρω στα πενήντα, που ζει μεγάλο μέρος του χρόνου της στη Σαντορίνη, αλληλογραφεί με ένα φίλο της ψυχίατρο που εργάζεται στην Αγγλία. Τις επιστολές αυτές μαζί με κάποια e-mails θα βρει ο γιος της μετά το θάνατό της και θα προσπαθήσει να καταλάβει τον κόσμο της μητέρας του. Έναν κόσμο όπου η ομορφιά της δύσης στην καλντέρα φωτίζει τη δυστυχία ενός πολιτισμού που κρύβει επιμελώς τον πανικό μπροστά στα αισθήματα και τις ανάγκες της ψυχής.

Από τα μέσα του 19ου αιώνα έως σήμερα η στρατιωτική ζωή έγινε πολλές φορές αντικείμενο έμπνευσης των συγγραφέων μας, των πεζογράφων κυρίως αλλά και των ποιητών. Μπορούμε λοιπόν να μιλάμε για ένα ιδιαίτερο είδος της νεοελληνικής λογοτεχνίας που έχει χαρακτηριστεί ως "λογοτεχνία του στρατώνα"; Και αν ναι, ποια είναι η φυσιογνωμία της; Από ποιες διαδρομές περνάει; Οι διαδρομές αυτές συναντούν τις ιστορικές και κοινωνικές διαδρομές της χώρας και σε τι βαθμό επηρεάζονται; Στο βιβλίο αυτό η συγγραφέας επιχειρεί μια περιδιάβαση στις λογοτεχνικές στρατιωτικές σελίδες από το 1870 πο...

Από τα μέσα του 19ου αιώνα έως σήμερα, η στρατιωτική ζωή έγινε πολλές φορές αντικείμενο έμπνευσης των συγγραφέων μας, των πεζογράφων κυρίως, αλλά και των ποιητών. Μπορούμε λοιπόν να μιλάμε για ένα ιδιαίτερο είδος της Nεοελληνικής Λογοτεχνίας που έχει χαρακτηριστεί ως "λογοτεχνία του στρατώνα"; Kαι αν ναι, ποια είναι η φυσιογνωμία της; Από ποιες διαδρομές περνάει; Oι διαδρομές αυτές συναντούν τις ιστορικές και κοινωνικές διαδρομές της χώρας και σε τι βαθμό επηρεάζονται; Στο βιβλίο αυτό η συγγραφέας επιχειρεί μία περιδιάβαση στις λογοτεχνικές στρατιωτικές σελίδ...

Πέφτει κάτω, τούμπες κάνει και κουνήματα η τσαχπίνα γατούλα, η Γκριζούλα.