Ζημιανίτης Γιώργος Η.
Ο Γιώργος Η. Ζημιανίτης γεννήθηκε στη Λάρισα, όπου και κατοικεί. Εργάστηκε ως δάσκαλος. Είχε την επιμέλεια της λογοτεχνικής σελίδας της εφημερίδας "Ελευθερία" Λάρισας. Διηύθυνε το περιοδικό "Λαρισαϊκά Γράμματα". Είναι τακτικό μέλος της Εθνικής Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών και της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού «Γραφή», που εκδίδεται από τον Πολιτιστικό Οργανισμό του Δήμου Λαρισαίων. Έχει εκδώσει τις συλλογές διηγημάτων: "Μορφές" (1967), "Ενδοστροφή" (1974). Το 1986 κυκλοφόρησε από το περιοδικό "Νέα Σκέψη" σε δύο εκδόσεις το μυθιστόρημα "Χωρίς Φραγμό". Το 1989 εξέδωσε τα διηγήματα "Σιγανή Βροχή" ("Λαρισαϊκά Γράμματα"). Διηγήματά του δημοσιεύτηκαν κατά καιρούς στις λαρισαϊκές εφημερίδες: "Ελευθερία" και "Ημερήσιος Κήρυκας". Πήρε το τρίτο βραβείο Πεζογραφίας από το Δήμο Λάρισας το 1972, χρυσό μετάλλιο της Academie Internationale de Lutece (1979) για την "Ενδοστροφή" και του απονεμήθηκε το τρίτο "Ροδίνειο" βραβείο της εφημερίδας "Αμαρυνθιακά νέα" (1989) για το διήγημά του "Να θυμάσαι Αλέξανδρε!".
Ιστορίες της πόλης μας: Λάρισα
Συλλογικό έργο
Εκδόσεις iWrite.gr (2014)
Οι Εκδόσεις iWrite, στα πλαίσια του διαγωνισμού "Ιστορίες της Πόλης μας" προσκάλεσαν όλους τους συγγραφείς της Λάρισας, ανεξαρτήτως ηλικίας, ερασιτέχνες και μη, να συμμετέχουν με ένα διήγημα τους που σαν φόντο να έχει την πόλη τους. Σκοπός του διαγωνισμού είναι η προώθηση του πολιτισμού της Λάρισας, μέσα από την εμπειρία της συγγραφής και της διηγηματικής εξιστόρησης. Στόχος μας, να γνωρίσουμε όλοι την Λάρισα μέσα από μία σειρά λογοτεχνικών κειμένων. Μέσα από έναν έρωτα, μία ιστορία μυστηρίου, να περπατήσουμε μαζί με τους πρωταγωνιστές των διηγημάτων σε γνώριμα μέρη, αλλ...
Ό,τι απέμεινε
Ζημιανίτης Γιώργος Η.
Γαβριηλίδης (2013)
Ο Μάριος από εδώ και πέρα δε λογάριαζε πια, αν κόντευαν να τον εγκαταλείψουν οι δυνάμεις του. Άρχισε να επιταχύνει τον βηματισμό του. Το βλέμμα του το είχε μονίμως καρφωμένο εκεί μακριά, στο πλεούμενο. Με αγωνία προσπαθούσε να εντοπίσει τη σιλουέτα του ευεργέτη του για να ανασάνει. Όταν λαχάνιαζε από την πολλή προσπάθεια που κατέβαλλε, κατά τη διάρκεια της πορείας του, κοντοστεκόταν και καθόταν πάνω στην άμμο ή πάνω στα βότσαλα, να ξαποστάσει. Μετά σηκωνόταν με μιας και έβρεχε το ξαναμμένο του πρόσωπο με θαλασσινό νερό για να δροσιστεί. Και ύστερα πάλι ορμούσε προς τα μπρος...