Λουκίδου Κατερίνα
Η Κατερίνα Λουκίδου γεννήθηκε το 1976 στη Γερμανία και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Η ενασχόλησή της με τη θεατρική γραφή ξεκίνησε στην ηλικία των έξι, όταν άλλαξε το σενάριο της χριστουγεννιάτικης σχολικής γιορτής για να δώσει μεγαλύτερο ρόλο στα ζώα της φάτνης. Το 2008, το μονόπρακτο έργο της Τσι-Τάι come back παρουσιάστηκε στο θέατρο Αργώ, ενώ άλλα κείμενά της έχουν αναγνωσθεί σε θεατρικά αναλόγια. Το έργο της Στον αγαπημένο μας συνάδελφο και φίλο, είναι το πρώτο που εκδίδεται και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Vakxikon.gr. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα, ευελπιστώντας να τελειώσει το διδακτορικό της στις Πολιτικές Επιστήμες.
Μια γιορτή για τον Σαίξπηρ
Συλλογικό έργο
Εκδόσεις Βακχικόν (2017)
Πώς θα βλέπαμε τους χαρακτήρες των έργων του Σαίξπηρ (ή ακόμα και τον ίδιο τον Σαίξπηρ) μέσα από μια κλειδαρότρυπα; Πώς θα ήταν η Οφηλία αν κέρδιζε στα καλλιστεία, αν ο Πετρούκιος και η Κατερίνα έκλειναν διακοπές στα Δωδεκάνησα, αν η Τιτάνια είχε πέσει σε κώμα, αν ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα έτρωγαν γλυκά μέχρι θανάτου; Δεκαέξι συγγραφείς αποτίνουν φόρο τιμής στον βάρδο, με δεκαεπτά ανατρεπτικές θεατρικές σκηνές εμπνευσμένες από το έργο του.
Στον αγαπημένο μας συνάδελφο και φίλο
Λουκίδου Κατερίνα
Εκδόσεις Βακχικόν (2016)
Ο Γιώργος, αξιαγάπητο στέλεχος σε διαφημιστική εταιρεία, πεθαίνει σε δυστύχημα αφήνοντας στη μέση όλες τις δουλειές που είχε αναλάβει ενώ "παίρνει" μαζί του τα αρχεία που κρατούσε. Οι αγαπημένοι του συνάδελφοι και φίλοι και η Προϊσταμένη του, θρηνούν για την απώλεια μέχρι που συνειδητοποιούν ότι χωρίς αυτόν είναι αδύνατον να πάρουν το πολυπόθητο bonus της χρονιάς. Τι θα κάνουν για να σώσουν την κατάσταση; Μέχρι πού μπορούν να φτάσουν για να βρουν μια λύση; Μια κωμωδία για τον σουρεαλισμό αλλά και για το σκληρό πρόσωπο της εργασιακής πραγματικότητας, γεμάτη ξένες λέξεις.
Μορφές δημόσιας κοινωνικότητας στην Ελλάδα του εικοστού αιώνα
Συλλογικό έργο
Πανεπιστήμιο Κρήτης (2015)
[...] Ως νεωτερική, γραφειοκρατικοποιημένη και ιεραρχημένη μορφή οργάνωσης των κοινωνικών σχέσεων, οι εθελοντικές συσσωματώσεις ταυτίστηκαν με τα μεσαία στρώματα και την ηγεμονία τους στον χώρο της πόλης, με τη λεγόμενη "αστική κοινωνικότητα". Οι άτυπες συλλογικότητες μελετήθηκαν πολύ λιγότερο. Θεωρήθηκαν επί μακρόν διακριτές μορφές δόμησης των κοινωνικών σχέσεων, που συνδέονται με συλλογικές δράσεις στο επίπεδο της γειτονιάς, της "κοινότητας" ή στους χώρους δουλειάς, συχνά αυθόρμητες και απροσχεδίαστες, χαρακτηριστικό πρωτίστως των εργατικών στρωμάτων. Απασχόλησαν επί...