Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μονολογώντας με το στόμα των χαρακτήρων του για την ανθρώπινη μοίρα, ο ιρλανδός νομπελίστας Σ. Μπέκετ παίζει για μιαν ακόμη φορά με την ζωή, τον θάνατο και τις λέξεις. Οι "Συριγμοί", ένα από τα αντιπροσωπευτικότερα έργα του, είναι οι φωνές που ψιθυρίζει το υποσυνείδητό μας, όταν βρίσκεται απομονωμένο και σε εγρήγορση.

Ποιος υπήρξε ο άνθρωπος, που άλλαξε τόσο καίρια τη φιλοσοφία ώστε να ονομάζεται ύστερα από κείνον προσωκρατική και σωκρατική ή μετασωκρατική; Ήταν μονάχα ο άκρως δίκαιος πολίτης, όπως μας παρωθεί να πιστέψουμε ο Ξενοφών; ο κατά καινοτόμο τρόπο ηθικός φιλόσοφος, που ζωγραφίζει στους διαλόγους του ο Πλάτων, αυτός που κατέβασε τη φιλοσοφία από τον ουρανό και την έμπασε στα σπίτια και τις πόλεις των ανθρώπων, καταπώς μας λέει ο Κικέρων; Ή μήπως υπήρξε ο ενάρετος και προ Χριστού χριστιανός, που θανατώθηκε με την επενέργεια πονηρών δαιμόνων, σύμφωνα με τον φιλόσοφο και μάρτυρα Ιο...

Βράδιαζε, και η κίνηση στην οδό γυναικών περίσσευε συνεχώς όσο περνούσε η ώρα. Ναυτικοί, που περπατούσαν σαν η γη να ήταν καράβι που το κουνούσε βίαια μια παγκόσμια φουρτούνα, πλούσιοι με ρούχα μεταξωτά, φτωχοί, ντυμένοι φορεσιές ανάλογες από σακολέβα, όλοι έβρισκαν τη θέση τους στην αγορά του έρωτα. Κι αυτό, ενώ φήμες δυσοίωνες κυκλοφορούσαν σ' ολόκληρη τη Βασιλεύουσα, ότι ο μέγας Ιουστινιανός, ο δίκαιος αυτοκράτορας και αύγουστος, τρελάθηκε τελείως και πούλησε την ψυχή του στον Σατανά. Τον είχαν δει, υποστήριζαν πολλοί, μια νύχτα σκοτεινή να τριγυρίζει στο Μέγα και Ιερό Π...

Μια εθνολογική μελέτη για τη γένεση και την ουσία ενός αρχαιότατου πολιτισμού και του λαού που τον δημιούργησε, απαρτισμένου από ομοίως μικρά φύλα. Τα φύλα εκείνα έζησαν επί χιλιετίες σε κάποιον περιορισμένο χώρο του μεγάλου κόσμου, πάντα σε ένα υψηλόβαθμο επίπεδο πολιτισμού, παρότι ήσαν ολιγομελή και όχι ισχυρά ούτε διέθεταν κάποιον άρτια οργάνωση, όμως εξαρχής διέθεταν κάτι άλλο - μια απολύτως νέα αντίληψη για τον ανθρώπινο νου και τις δυνατότητές του. Πίστευαν δηλαδή ότι η διάνοια του ανθρώπου είχε έναν συγκεκριμένο προορισμό, συνδεόμενο με την αυτογνωσία του και τη γνώσ...

[...] Το αρχικό κείμενό του ήταν ελληνικό, όπως συνάγεται από παπύρους που βρέθηκαν στην Οξύρυγχο, αν και απ' αυτό σώζονται σε αναγνώσιμη μορφή μόλις δύο σύντομα αποσπάσματα. Ανάγεται στα τέλη του Β' αιώνα πάντως, ενώ η κοπτική του μετάφραση είναι του Ε' αιώνα (τουλάχιστον οι κώδικες που σώθηκαν). Ωστόσο το "Ευαγγέλιο της Μαρίας Μαγδαληνής" είναι γνωστό από αναφορές σ' αυτό πατέρων της Εκκλησίας του Γ' αιώνα, οι οποίοι το καταδικάζουν έντονα. Για κάποιους ερευνητές επιπλέον, η Μαρία του εν λόγω Ευαγγελίου μπορεί να είναι η Θεοτόκος και όχι η Μαγδαληνή, και αυτή η γνώμη β...

[...] Το αρχικό κείμενό του ήταν ελληνικό, όπως συνάγεται από παπύρους που βρέθηκαν στην Οξύρυγχο, αν και απ' αυτό σώζονται σε αναγνώσιμη μορφή μόλις δύο σύντομα αποσπάσματα. Ανάγεται στα τέλη του Β' αιώνα πάντως, ενώ η κοπτική του μετάφραση είναι του Ε' αιώνα (τουλάχιστον οι κώδικες που σώθηκαν). Ωστόσο το "Ευαγγέλιο της Μαρίας Μαγδαληνής" είναι γνωστό από αναφορές σ' αυτό πατέρων της Εκκλησίας του Γ' αιώνα, οι οποίοι το καταδικάζουν έντονα. Για κάποιους ερευνητές επιπλέον, η Μαρία του εν λόγω Ευαγγελίου μπορεί να είναι η Θεοτόκος και όχι η Μαγδαληνή, και αυτή η γνώμη β...

"Να πέθαινα σαν τα πουλιά πετώντας"

Αν δεν ήταν τόσο καλός ποιητής και τόσο εμποτισμένος από την ποίηση και αφοσιωμένος σ' αυτήν, ο Ανέστης Ευαγγέλου θα μπορούσε να έχει εξελιχθεί σε αξιόλογο πεζογράφο, ίσως μάλιστα να είχαμε μια άλλη περίπτωση Γιώργου Ιωάννου... Οι επιδόσεις του Ανέστη Ευαγγέλου στον πεζό λόγο, αν και λίγες και (απ' όσο ξέρω) εντοπισμένες σε μια σχετικά μικρή χρονική περίοδο -από το 1958 μέχρι το 1972, κι αυτό κατά δύο σύντομα χρονικά διαστήματα- δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητες, θα έλεγα μάλιστα ότι εντάσσουν σαφώς τα πεζά του στο πεζογραφικό κλίμα της Θεσσαλονίκης...

Κάποιος ζωγράφισε υπομονετικά σε δεκατρείς πόρτες μιας πολυκατοικίας, στο Παρίσι, ένα τεσσάρι μεγάλο και μαύρο, που βλέπει ανάποδα, με βάση πλατιά. Κάτι που κάνει τον επιθεωρητή Ανταμσμπέρ ν' αναρωτιέται διστακτικά, μήπως πρόκειται για κάποια απειλή ή είναι μια απλή ζωγραφιά; Στην άλλη μεριά της γαλλικής πρωτεύουσας, ο Τζος, άνεργος ναυτικός από τη Βρετάνη, πρώην κατάδικος, διαλαλεί καθημερινά στο Μονπαρνάς ειδήσεις κι αγγελίες πληρωμένες, κάνοντας τον ντελάλη. Μα τελευταία κάποιες απ' αυτές του φαίνονται τελείως ακατανόητες, ενώ ο παππούς του ψιθυρίζει επίμονα τις νύχτες...