Kiremitçi Tuna
Ο Τουνά Κιρεμιτσί γεννήθηκε το 1973 στο Εσκίσεχιρ. Σπούδασε κινηματογράφο στο Πανεπιστήμιο Μιμάρ Σινάν της Κωνσταντινούπολης, ενώ μικρού μήκους ταινίες του βραβεύτηκαν σε διάφορα φεστιβάλ. Με τη λογοτεχνία ασχολείται από τα μαθητικά του χρόνια, ενώ το 1994 και το 1997 τιμήθηκε με βραβεία ποίησης. Το πρώτο του μυθιστόρημα, με τίτλο "Git kendini cok sevdirmeden", σημείωσε μεγάλη επιτυχία στην Τουρκία και θεωρήθηκε ένα από τα σημαντικότερα λογοτεχνικά γεγονότα του 2002. Από τότε έχουν εκδοθεί άλλα τρία μυθιστορήματά του, τα οποία έχουν βρεθεί στις λίστες των ευπωλήτων. Εκτός από τη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο ασχολείται επίσης με τη μουσική, γράφοντας στίχους για διάφορα ροκ συγκροτήματα, ενώ αρθρογραφεί και σε μια καθημερινή εφημερίδα. Είναι παντρεμένος και έχει ένα γιο.
Τρεις άνθρωποι στο δρόμο
Kiremitçi Tuna
Ψυχογιός (2011)
Ο Γιακούπ, ένας εικοσιπεντάχρονος φοιτητής, φεύγει στο εξωτερικό με προορισμό μια μικρή παραθαλάσσια πόλη της Γαλλίας και περνάει τρεις υπέροχες εβδομάδας απολαμβάνοντας την ατμόσφαιρα του Μουντιάλ του 1998 με συνομήλικούς του από τη Βοσνία, τη Σερβία, το Μαρόκο, την Τσεχία και την Ουκρανία. Έχει όλο το χρόνο στη διάθεσή του για να αναλογιστεί τη γυναίκα που άφησε πίσω του στην Κωνσταντινούπολη αλλά και την τραγωδία των παιδιών-θυμάτων του πολέμου της Βοσνίας. Στην ανατολική πλευρά της Κωνσταντινούπολης, η Λεϊλά σκέφτεται αν η επικείμενη αυτοκτονία του πατέρα της που την...
Ζωές και όνειρα
Kiremitçi Tuna
Ψυχογιός (2010)
Μια νεαρή Τουρκάλα που σπουδάζει σε μια πόλη της Ευρώπης, η Πελίν, απαντά σε μια περίεργη αγγελία για μερική απασχόληση. Έτσι, γνωρίζει την ηλικιωμένη Ροζέλα, που ζει μόνη με τη γάτα της και την οικονόμο της. Σιγά σιγά αποδεικνύεται ότι όλη κι όλη η "απασχόληση" που ζητά από την Πελίν η γοητευτική κυρία είναι οι συζητήσεις. Αν και διστάζει αρχικά, η Πελίν θα δεχτεί την πρόταση της Ροζέλα, και έτσι οι δύο γυναίκες θα διηγηθούν η μια στην άλλη τις ζωές τους, κομμάτι κομμάτι, σαν το τένις - το αγαπημένο άθλημα της Ροζέλα. Η Ροζέλα κουβαλά ένα σκληρό παρελθόν - διώξεις στη...
Ο δρόμος της μοναξιάς
Kiremitçi Tuna
Κριτική (2006)
Στη διάρκεια της ζωής μας μπορεί να τρέφουμε διαφορετικά συναισθήματα προς τον άνθρωπο που βλέπουμε καθημερινά στον καθρέφτη. Καμιά φορά τον μισούμε κι άλλοτε πάλι, σχεδόν νιώθουμε στοργή γι' αυτόν. Είναι στιγμές που η ύπαρξη μας έχει το νόημα της, ενώ κάποιες άλλες ακόμη κι η αναπνοή μας μας φαίνεται αδικαιολόγητη. Οι στιγμές αυτές εναλλάσσονται και περνάνε από μπροστά μας σαν φανάρια σε μια ακατανόητη πομπή. Νομίζω πως το να περιμένουμε ότι κάτι θα αλλάξει στη ζωή μας είναι μια μάταιη ελπίδα. Και νομίζω επίσης πως η θυελλώδης σχέση μας με τον καθρέφτη δεν έχει να κάνει με...