Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Κάπου στις αρχές της Συγγρού γυρίζει ασταμάτητα ο τροχός μιας ρουλέτας. Ο Παύλος, στον άχαρο ρόλο του κρουπιέρη, παρατηρεί τις μισογκρεμισμένες ζωές των παικτών και παράλληλα αισθάνεται ερωτική έλξη για τη Ναταλία, Ρουμάνα οικονομική μετανάστρια η οποία εργάζεται στην ίδια λέσχη. Ανάμεσά τους στέκονται εμπόδιο ο Μάριος, η ατέλειωτη νύχτα και η τυραννία του τζόγου. Στο αποπνικτικό σκηνικό της παράνομης λέσχης ξεκινά μια στημένη παρτίδα χωρίς ξεκάθαρους κανόνες, με μοναδικό προορισμό το απόλυτο σκοτάδι. Πόσα αντέχεις να χάσεις μέχρι να βγεις νικητής; Ο άσος στο μανίκι είναι...

Ο Μιχάλης βιώνει την απόλυτη μοναξιά στα τριάντα πέντε του. Πασχίζει να συμφιλιωθεί με την πραγματικότητα μέσα στο αφιλόξενο περιβάλλον μιας πόλης που του πήρε μακριά ό,τι σημαντικότερο είχε: η γυναίκα του η Λιλίκα σκοτώνεται σε τροχαίο δυστύχημα ύστερα από τρία χρόνια γάμου. Τι συμβαίνει όμως όταν το πένθος διαποτίζεται από την αμφιβολία; Ο Μιχάλης, έπειτα από μια τυχαία ανακάλυψη, έχει βάσιμους λόγους να πιστεύει πως η Λιλίκα τον απατούσε. Η Αθήνα αρχίζει να μοιάζει με πυκνό δάσος και κάθε μονοπάτι κρύβει έναν μυστήριο λύκο. Ο απατημένος σύζυγος αναζητά την αλήθεια, ώσπου...

Aπό το Δεκέμβριο του 2004 έως το Φεβρουάριο του 2005, το British Council σε συνεργασία με τις εκδόσεις Περίπλους διοργάνωσε τον Διαγωνισμό Διηγήματος "Tales from the City, Stories from the Sea". Στόχος του διαγωνισμού ήταν να αποτελέσει βήμα έκφρασης για νέους Έλληνες συγγραφείς, ηλικίας 18 έως 30 ετών, αλλά και να προωθήσει τον πολιτιστικό διάλογο μεταξύ φρέσκων φωνών, που αποτελούν την πρώτη ύλη της λογοτεχνικής δημιουργίας στη χώρα μας. Η κριτική επιτροπή του διαγωνισμού, αποτελούμενη από τους συγγραφείς Χρήστο Χωμενίδη και Paul Johnston και την ποιήτρια Λιάνα Σακελλ...

Τίποτα από όσα περιγράφονται σε αυτές τις ιστορίες δεν υπάρχει. Κανένας ήρωας, κανένας Ρομπέρτο μπάρμαν, κανένας κύριος υπουργός και κανένας ψάλτης που τον λένε Χαραλάμπη. Ούτε βέβαια η Ζωή και σίγουρα ο κύριος Ος και σε καμία περίπτωση η διπολική δημοσιογράφος Νάγια. Ο Σάκης ο ξινός δεν θα εξαπέλυε ποτέ την μιζέρια του δημοσίως και η Καταρίνα δεν θα σπαταλούσε ούτε δευτερόλεπτο από τα δεκαεννιά της χρόνια για τον Αμερικάνο που θρηνούσε τον χαμένο του γιο στο World Trade Center. Ή μήπως δεν είναι καθόλου έτσι; Μήπως αυτές οι ιστορίες υπήρχαν στην ατομική μνήμη των 8 που...