Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Μα δεν έκανα κακό σε κανένα… Αγάπησα μόνο... Μας χωρίζουν πολλά μα μας ενώνει η αγάπη μας. Η ζωή μου άλλαξε... Έχω να περάσω μέσα από μια αμμοθύελλα κι αυτό με φοβίζει.. με φοβίζει πολύ... Νιώθω να τρέμω... θέλω να κρυφτώ... Ελπίζω να μη με παρασύρει στο διάβα της"... Η έρημος... Η έρημος που στα μάτια μας φαντάζει σαν ένας σωρός από άμμο που παίζει με τον άνεμο σχηματίζοντας παράξενα σχήματα και όχι μόνο... Η έρημος που σκέπασε, αγκάλιασε και έκρυψε στον κόρφο της χιλιάδες μυστικά. Η έρημος που είδε τόσα... που άκουσε τόσα... που έζησε τόσα... και που κανένας μας δε μπόρ...

Μια ζωή γεμάτη λύπες, χαρές και απρόοπτα. Προπάντων απρόοπτα. Μια ζωή ανταμώνεται με θάνατο, με πόλεμο, με καταστροφή και προχωρά... Πώς προχωρά; Όπως πάει η ζωή τη Ζωή. Πορεύεται...πότε με μοιρολατρεία, πότε με απελπισία. Μα τι γίνεται όταν τα πάντα καταστρέφονται και μένουν αποκαϊδια; Ο φόβος τη δυναμώνει, η απόρριψη τη ζωντανεύει, οι δυσκολίες τη θυμώνουν και προχωρά. Μια Ζωή ιδιαίτερη, παράδειγμα για όλους μας, για να αποφύγουμε τα λάθη της και να τη μιμηθούμε για το κουράγιο και τη δύναμή της. Μια ζωή που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη ξαφνιά...

"Έτσι που με βλέπεις δυνατό, θαρρείς πως δεν πονώ; Ξέρεις πού είναι η δύναμή μου; Πως αντέχω και κρύβω τον πόνο μου. Κάλλιο να σε φοβούνται παρά να σε λυπούνται". Πάντα θυμόταν τα λόγια του πατέρα του ο Αχιλλέας κι έτσι προχώρησε στη ζωή του. Η φτώχια δεν τον τσάκισε. Η ορφάνια τον σημάδεψε, μα δεν λύγισε. Η αδικία τον τυράννησε και του ρήμαξε τα όνειρά του, γεμίζοντας τη ζωή του με αναποδιές , στενοχώριες και απρόσμενα τραγικά απρόοπτα. Όμως δεν έπαψε να ελπίζει... "Όσο θα ξημερώνει... θα προσπαθώ, θα προσμένω, θα ελπίζω..."