Μαρμαράς Μανόλης Β.
Ο Εμμανουήλ Β. Μαρμαράς σπούδασε αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (1967-72) και οικονομική και κοινωνική ιστορία στο University of Sheffield (Βρετανία) (1986-87). Το 1986 ανακηρύχθηκε διδάκτωρ του ΕΜΠ και το 1993 διδάκτωρ του University of Leicester (Βρετανία). Από το 1972 έως το 1977 συνεργάστηκε με τον Τ.Χ. Ζενέτο και από το 1979 έως το 1996 απασχολήθηκε στη Δημόσια Επιχείρηση Πολεοδομίας και Στέγασης αναλαμβάνοντας τη μελέτη πολεοδομικών θεμάτων και οικιστικών προγραμμάτων. Από το 1996 μέχρι και σήμερα διδάσκει στο Τμήμα Γεωγραφίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου μαθήματα πολεοδομίας, αστικής και ιστορικής γεωγραφίας, ενώ από το Σεπτέμβριο του 2002 διατελεί Πρόεδρος του ίδιου Τμήματος. Έχει συγγράψει πολλές επιστημονικές μελέτες, δοκίμια και άρθρα σχετικά με την εξέλιξη της πόλης, τον πολεοδομικό σχεδιασμό και την προστασία των πολιτισμικών αγαθών. Άλλα βιβλία του είναι: "Η αστική πολυκατοικία της μεσοπολεμικής Αθήνας: H αρχή της εντατικής εκμετάλλευσης του αστικού εδάφους" (ΠΤΙ ΕΤΒΑ: 1991), "Η προστασία της πολιτισμικής κληρονομιάς" (με άλλους δύο συγγραφείς, Παιδαγωγικό Ινστιτούτο: 2000) και "Ταξίδια στη Μεσόγειο" (Ανάβαση: 2002).
Ξεχασμένα βουνά
Μαρμαράς Μανόλης Β.
Ελληνικά Γράμματα (2005)
Κάποτε, τα βουνά ήταν "δοχεία" ανθρώπινης ζωής· εστίες οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής δραστηριότητας. Ήταν χώροι ασφαλούς διαμονής. Τα πιο απρόσιτα λειτουργούσαν ως κρησφύγετα και προπύργια για την αντιμετώπιση των εκάστοτε επιτιθέμενων. Σήμερα, η διάσωση και η ανάδειξη του φυσικού και πολιτισμικού πλούτου των ελληνικών βουνών επιβάλλονται. Η περιδιάβαση στις πλαγιές τους -παρά τους κινδύνους που ελλοχεύουν- έχει καταστεί αδήριτη ανάγκη για πολλούς κατοίκους των πόλεων. Αποτελούν μια οδό διαφυγής από τη μονότονη αστική καθημερινότητα. Ο συγγραφέας βαδίζει στα ελ...
Ο ξεριζωμός και η άλλη πατρίδα
Σχολή Μωραΐτη. Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας (1999)
Οι δεσποινίδες της Αβινιόν του Pablo Picasso εκατό χρόνια μετά
Συλλογικό έργο
Εκδόσεις Παπαζήση (2010)
Οι διάσημες "Δεσποινίδες της Αβινιόν" (1907), όχι μόνο συγκέρασαν στη ζωγραφική τους επιφάνεια νέες εικαστικές τάσεις, με στοιχεία επιστημονικών και κοινωνικών αλλαγών που θα σημάδευαν τον 20ό αιώνα, αλλά απετέλεσαν και την αφετηρία μιας σειράς ανατροπών που θα καθόριζαν την εικόνα και την πορεία της σύγχρονης τέχνης διεθνώς. Είναι λοιπόν λογικό αυτός ο πίνακας να απασχολεί την επιστημονική και καλλιτεχνική κοινότητα παγκοσμίως ακόμη και εκατό χρόνια μετά τη δημιουργία του. Οι «Δεσποινίδες της Αβινιόν» έγιναν τόπος συνάντησης του βλέμματος του θεατή με αυτό του καλλιτέχνη...
Οι δεσποινίδες της Αβινιόν του Pablo Picasso εκατό χρόνια μετά
Συλλογικό έργο
Τήνελλα (2009)
Περιεχόμενα: Πρόλογος Εισαγωγικό Σχόλιο Κείμενα Ημερίδας - Σωτήρης Χτούρης, "Ανθρώπινα και πολιτισμικά Δίκτυα : O ρόλος τους στη γέννηση της μοντέρνας τέχνης" - Φώτης Καγγελάρης, "Oι Δεσποινίδες της Αβινιόν ή Tο αίνιγμα της επιθυμίας" - Elisabeth Heidenreich, "Από την προοπτική στο κινούμενο χώρο. Oι μεταβολές της κοινωνίας, του χώρου και της αντίληψής του ως πλαίσιο ανάπτυξης της μοντέρνας τέχνης" - Παντελής Τσάβαλος, "Oι Δεσποινίδες της Αβινιόν 1907-2007: Εμπειρία ή ερμηνεία;" - Γιάννης Ζιώγας, "Oι αβέβαιες βεβαιότητες των Δεσποινίδων" - Θανάσης Μουτσόπουλος,...
Ταξίδια σε τόπους των Βίκινγκς
Μαρμαράς Μανόλης Β.
Εκδόσεις Παπαζήση (2007)
Ο σύγχρονος επισκέπτης των τόπων όπου εγκαταστάθηκαν ή έδρασαν οι Βίκινγκς στο παρελθόν δεν θα συναντήσει επιβλητικά μνημεία, διότι απλούστατα δεν κατασκευάστηκαν τέτοια. Αντίθετα, θα έλθει σε επαφή με το σκληρό περιβάλλον στο οποίο έζησαν οι άνθρωποι του Βορρά και θα νιώσει τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν για να δαμάσουν τις αντιξοότητες της φύσης και να επιβιώσουν, θα αντικρίσει, παράλληλα, τα σύγχρονα επιτεύγματα των απογόνων των Βίκινγκς που δείχνουν πως η ευημερία πετυχαίνεται μέσα από μακρόχρονες και επίπονες προσπάθειες και όχι με εφήμερες και αμφίβολες επιτυχίες....