Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Κρατάνε ομήρους στο Ολυμπιακό Χωριό. Έλα γρήγορα". [...] Πηγαινοερχόμασταν απ' το μπαλκόνι στην τηλεόραση του σαλονιού κι αναρωτιόμασταν πού ήταν εγκατεστημένη η κάμερα που τραβούσε όσα εκτυλίσσονταν μόλις είκοσι ή τριάντα μέτρα πιο πάνω από εκεί όπου βρισκόμασταν. Οι εικόνες δεν έδειχναν τίποτα που να μην μπορούμε να το δούμε και μόνοι μας σκύβοντας λίγο, κι ωστόσο όλα έμοιαζαν διαφορετικά στην οθόνη. Οι εξηγήσεις που μετέδιδε το δεύτερο γερμανικό κανάλι μάς έδιναν κάποια στοιχεία: τον άντρα με το λευκό καπέλο τον αποκαλούσαν Ίσα, ήταν ο αρχηγός του παλαιστινιακού κομάν...

"Απλώς φοβήθηκα. Ο πατέρας μου δεν έλεγε "προπαγάνδα" αλλά "ακατάληπτα λόγια" αναφερόμενος στην τρομοκρατία των Γερμανών. Αυτά σκεφτόμουνα συνεχώς, αλλά ο πατέρας μου ήταν μακριά και δεν έδινε σημεία ζωής. Ο Στέφαν όμως ήταν εδώ, παρών, κι όπως εκείνος όλα σχεδόν τα αγόρια της πόλης είχαν αποφασίσει να φύγουν. Κι όπως αυτοί επαναλάμβανε αδιάκοπα: "Οι Ρώσοι θα μας σφάξουν, θα το δεις". Όσο κι αν επέμενα ότι, για την ώρα, εκείνοι που κόντεψαν να με σκοτώσουν ήταν οι Γερμανοί κι ότι δεν είχαμε να φοβηθούμε τίποτα, ήξερα ότι ο Στέφαν δεν θα άλλαζε γνώμη. Δεν είμαι περήφανος πο...

Με αφορμή την απώλεια της αδελφής του σε ένα ατύχημα, ο Γκαμπριέλ ζει από μικρός τη σιωπή των γονιών του γύρω από όλα τα μεγάλα θέματα της ζωής, κυρίως γύρω από το θάνατο. Χτίζει έναν κόσμο παρατήρησης και λέξεων, ή μάλλον παρατήρησης μέσω των λέξεων, έναν κόσμο ο οποίος εξελίσσεται με την ενήλικη περιπλάνησή του στον κόσμο των γλωσσών και της λογοτεχνίας. Ο πρωταγωνιστής, ένας μεταφραστής που περιπλανιέται ανάμεσα στη Γαλλία, την Αγγλία και την Ουγγαρία, κάνει ό,τι μπορεί για να πιστέψει στην ευτυχία. Αφηγείται με τον χαμηλότονο τρόπο της εσωτερικής λογοτεχνίας την πορεί...