Ντιούδης Σιδέρης
Ο Σιδέρης Ντιούδης γεννήθηκε στα Γιαννιτσά το 1976, ζει στην Αθήνα και εργάζεται στον χώρο του βιβλίου. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές Ελεύθερη πτώση (Εκδόσεις Φιλόγραφο, 2006), Η βραδυπορία της στιγμής (Εκδόσεις Αιώρα, 2011) και την συλλογή διηγημάτων Σχεδόν καθημερινές ιστορίες (Εκδόσεις Αιώρα, 2018). Συνεργάζεται ως βιβλιοκριτικός με το diastixo.gr και συνδιαχειρίζεται το blog www.humantraffic.gr.
Ελεύθερη πτώση
Ντιούδης Σιδέρης
Φιλόγραφο (2006)
Εξόρυξη Η εξόρυξη άρχισε των ιζηματογενών λέξεων. Οι σκαπανείς εργάζονται σκληρά νύχτα και μέρα, έχοντας μάσκες αντί για μάτια αξίνες αντί για χέρια φτυάρια αντί για πόδια. Τεμαχίζουν, ψαλιδίζουν, διαλύουν ένα βουνό από γράμματα, που όλο πέφτει και τους πλακώνει. Στέκονται ξανά στα πόδια τους και εντοπίζουν λέξεις που επιζούνε, λέξεις που ζητάνε οξυγόνο να αναστηθούνε. Λέξεις που φτιάχνουνε φράσεις, φράσεις που φτιάχνουνε ποιήματα. Η εξόρυξη ολοκληρώθηκε επιτυχώς. Η τύχη των θυμάτων αγνοείται!
Η βραδυπορία της στιγμής
Ντιούδης Σιδέρης
Αιώρα (2011)
Η συλλογή αποτυπώνει τις προσωπικές διαδρομές του ποιητή άλλοτε σε θέματα διαχρονικού προβληματισμού που εκτείνονται από την έννοια και το ρόλο του χρόνου, τη γραφή και τη δημιουργία, την επιθυμία και την οδύνη της απώλειας μέχρι το φευγαλέο χαρακτήρα στιγμών και συναντήσεων και με άξονα αναφοράς πάντα την συνειδητότητα του υποκειμένου σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής, "σημαντικές" ή μη. Με ύφος λιτό, διεισδυτικό και άμεσο καταθέτει τους στροβιλισμούς του στην ανίχνευση της πραγματικότητας.
Σχεδόν καθημερινές ιστορίες
Ντιούδης Σιδέρης
Αιώρα (2018)
Σχεδόν καθημερινές ιστορίες και καθημερινές σχεδόν εμμονές Ξεφυτρώνουν μέσα μας, από γνωστά άγνωστα ερεθίσματα, το μυαλό μας όμως κολλάει και τις επεξεργάζεται χωρίς όρια, γιατί η ανυπαρξία ορίων είναι το χάρισμα των σκέψεων. Ποια είναι τα όρια; Ο χώρος, ο χρόνος, ο φυσικός κόσμος, οι κοινωνικές νόρμες που μέσα τους κινούμαστε. Όταν τα όρια εξαφανίζονται η κατεύθυνση γίνεται ανεξέλεγκτη. Τότε αναμετριόμαστε με τον πολλαπλό εαυτό μας και μπορεί να μεταμορφωθούμε. Και μετά; Επιστρέφουμε στον πρότερο εαυτό μας ή όχι; Είμαστε κάποιοι άλλοι; Υπάρχει τέλος, τόσο με την...