Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι "γραφές της ψυχανάλυσης" αποτυπώνουν κάθε φορά μια διαφορετική εκδοχή από τον πλούτο της κλινικής εμπειρίας της ψυχανάλυσης και του ιδιαίτερου τρόπου της να προσεγγίζει τα φαινόμενα της ζωής και του πολιτισμού. Τον πρώτο λόγο έχει εδώ η εκ-τροπή του ασυνειδήτου σε γραφή, ώστε -παραφράζοντας τη γνωστή φροϋδική προτροπή- "εκεί που ήταν αυτό να έρθει ...η γραφή", αλλά και η τροποποίηση του πραγματικού δια της γραφής έτσι όπως μόνον μέσω αυτής μπορεί να επισυμβεί, χάρη στο δικό της ίχνος. Η σειρά απευθύνεται σε όλους όσους, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, έχουν αντιληφθεί ή υπ...

Γράφουν οι: Pierre Naveau, Paul-Laurent Assoun, Marie-Helene Brousse, Θανάσης Τζαβάρας, Ντόρα Περτέση, Markos Zafiropoulos, Δημήτρις Βεργέτης, Θάνος Λίποβατς, Νίκος Παπαχριστόπουλος, Κυριακή Σαμαρτζή, Νατάσα Κατσογιάννη, Pierre-Gilles Gueguen, Francois Leguil, Νίκος Σιδέρης

Γράφουν οι: Pierre Naveau, Paul-Laurent Assoun, Marie-Helene Brousse, Θανάσης Τζαβάρας, Ντόρα Περτέση, Markos Zafiropoulos, Δημήτρις Βεργέτης, Θάνος Λίποβατς, Νίκος Παπαχριστόπουλος, Κυριακή Σαμαρτζή, Νατάσα Κατσογιάννη, Pierre-Gilles Gueguen, Francois Leguil, Νίκος Σιδέρης

Η θεμελιώδης έννοια στην ψυχανάλυση για την ερμηνεία της τέχνης είναι η μετουσίωση. Η μετουσίωση, με βάση τη θεωρία των ενορμήσεων του Φρόυντ, συνδέεται με τη διοχέτευση της σεξουαλικότητας, μέσω της καλλιτεχνικής δημιουργίας, σε έναν κοινωνικά αναγνωρισμένο σκοπό. Είναι δυνατή όμως η ανάγνωση του ασυνειδήτου στο έργο τέχνης και ιδιαίτερα στο λογοτεχνικό κείμενο; Στο ψυχαναλυτικό βλέμμα διαγράφεται μια τομή αναφορικά με την ερμηνεία της τέχνης. Η τομή αυτή συνίσταται στη μετάβαση από τις φροϋδικές καταβολές και την ανίχνευση της παθολογίας στο έργο τέχνης, όπου η μετουσίωσ...

Υγεία για όλους. Όχι μόνο απουσία ασθενείας αλλά και ένα καθεστώς πλήρους ευεξίας. Το πρόταγμα του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας και του περίφημου ορισμού του, στην εποχή της ιατρικοποίησης και της ποσοστικοποίησης της υγείας και της ασθενείας, στην εποχή της δικτατορίας της υγιεινής. Νέος τρόπος εγγραφής του υποκειμένου στον κοινωνικό δεσμό ή απόκλιση από το ιδανικό σώμα, η απόκλιση από το ιδεώδες της ψυχικής υγείας, η απόκλιση από τον εν γένει ιδανικό τρόπο ζωής και υγιεινής η νέα μορφή δυσφορίας στον πολιτισμό. Τι γίνεται όμως με τον ίδιο τον πάσχοντα, τον ασθενή, το υ...

Υγεία για όλους. Όχι μόνο απουσία ασθενείας αλλά και ένα καθεστώς πλήρους ευεξίας. Το πρόταγμα του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας και του περίφημου ορισμού του, στην εποχή της ιατρικοποίησης και της ποσοστικοποίησης της υγείας και της ασθενείας, στην εποχή της δικτατορίας της υγιεινής. Νέος τρόπος εγγραφής του υποκειμένου στον κοινωνικό δεσμό ή απόκλιση από το ιδανικό σώμα, η απόκλιση από το ιδεώδες της ψυχικής υγείας, η απόκλιση από τον εν γένει ιδανικό τρόπο ζωής και υγιεινής η νέα μορφή δυσφορίας στον πολιτισμό. Τι γίνεται όμως με τον ίδιο τον πάσχοντα, τον ασθενή, το υ...

Τέσσερα μελετήματα για τέσσερις συγγραφείς της νέας ελληνικής λογοτεχνίας -Παπαδιαμάντης, Καζαντζάκης, Πεντζίκης, Εμπειρίκος- στη λογική της ψυχαναλυτικής ανάγνωσης· μιας ανάγνωσης η οποία δεν εξαντλείται στην εφαρμογής ενός ψυχαναλυτικού κανόνα στο κείμενο αλλά αναπλάθει το ίχνος μιας πρωταρχικής απώλειας: καθώς το ίδιο το λογοτεχνικό κείμενο εφοδιάζει τον αναγνώστη με ένα κενό, ένα θεμελιώδες χάσμα ως προς την ερμηνεία και κυρίως την απόλαυσή του, ο ψυχαναλυτικός λόγος, αφήνοντας τα δικά του ίχνη επ' αυτού, έρχεται να επιβεβαιώσει την απώλεια αυτήν, να δείξει ότι το λογοτ...

Μια ερμηνεία της φροϋδικής αισθητικής, η οποία διέρχεται από την ανάγνωση του φροϋδικού corpus στο σύνολό του. Συμπτωμική ανάγνωση, η οποία αποκρυπτογραφεί το φροϋδικό κείμενο ως έναν συμβιβασμό που το αναγκάζει να πει περισσότερα απ' ό,τι ομολογεί στην αμιγώς θεωρητική του διάσταση. Η διάσταση αυτή θα μπορούσε να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι ο Φρόυντ είναι δέσμιος της παραδοσιακής θεολογικής και ναρκισσιστικής ιδεολογίας. Ο συγγραφέας όμως του έργου "Το μέλλον μιας αυταπάτης" δεν θα μπορούσε να αποκαλύπτει την ιδεολογική ψευδαίσθηση και ταυτόχρονα να συνεχίζει να αποδέχεται...

Μια ερμηνεία της φροϋδικής αισθητικής, η οποία διέρχεται από την ανάγνωση του φροϋδικού corpus στο σύνολό του. Συμπτωμική ανάγνωση, η οποία αποκρυπτογραφεί το φροϋδικό κείμενο ως έναν συμβιβασμό που το αναγκάζει να πει περισσότερα απ' ό,τι ομολογεί στην αμιγώς θεωρητική του διάσταση. Η διάσταση αυτή θα μπορούσε να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι ο Φρόυντ είναι δέσμιος της παραδοσιακής θεολογικής και ναρκισσιστικής ιδεολογίας. Ο συγγραφέας όμως του έργου "Το μέλλον μιας αυταπάτης" δεν θα μπορούσε να αποκαλύπτει την ιδεολογική ψευδαίσθηση και ταυτόχρονα να συνεχίζει να αποδέχεται...

"... Πολύ προ του 1789 η Γαλλία παρουσίαζεν ήδη μίαν επαναστατικήν κατάστασιν. Αλλά το πνεύμα της επαναστάσεως δεν είχεν ακόμη ωριμάσει αρκετά ώστε να εκραγή αύτη. Επί της αναπτύξεως λοιπόν του πνεύματος τούτου της ανυποταξίας, της τόλμης, του μίσους κατά της κοινωνικής τάξεως, διηυθύνθησαν αι προσπάθειαι των επαναστατικών. Ενώ οι νοικοκυραίοι επαναστάται διηύθυνον τας προσβολάς των εναντίον της κυβερνήσεως, οι επαναστάται του λαού -των οποίων ούτε καν τα ονόματα η ιστορία μας διετήρησε- οι άνδρες του λαού προητοίμαζον την εξέγερσίν των, την Επανάστασίν των, δια στασιαστ...

Συλλογή βραχέων κειμένων του Φρόυντ, τα οποία μεταφράζονται για πρώτη φορά στα ελληνικά, με προμετωπίδα την περίφημη αναφορά στο "οικογενειακό μυθιστόρημα των νευρωτικών". Θεματικός άξονας των κειμένων αυτών η σχέση του ατομικού με το συλλογικό, δοθείσης της ιδιαίτερης αναφοράς στο σχολείο, την "εγκαταλελειμμένη" νεολαία, την αυτοκτονία, τον γάμο, καθώς επίσης και οι επί μέρους εκφάνσεις της οιδιπόδειας διαλεκτικής, μέσα από τις παραπραξίες και την υποκειμενική θεώρηση της πραγματικότητας. Επίμετρο από τον Σερζ Κοτέ, πανεπιστημιακό και ψυχαναλυτή της Σχολής του Φροϋδικού Αι...

Οι συγγραφείς προσεγγίζουν πολιτισμικές πρακτικές και ψυχικές δραστηριότητες που ορίζουν το υποκείμενο σε συνθήκες νεωτερικότητας, με επίκεντρο τα άγχη και τις ελπίδες του. Η ψυχανάλυση, η παιδαγωγική, η υπαρξιακή φιλοσοφία οδηγούν στον εντοπισμό των τόπων της ιδεολογικής απώθησης, της απάρνη-σης και της απόρριψης. Η κριτική θεωρία του πολιτισμού, η αισθητική κριτική και η πολιτική φιλοσοφία αναδεικνύουν μια υποκειμενικότητα που συνδέεται με εκείνη της ψυχαναλυτικής και υπαρξιακής εμπειρίας.

Κείμενα για την τέχνη και την ψυχανάλυση. Όπερα, ποίηση, τραγωδία, θεωρία: Αρτώ, Ντερριντά, Λεονάρντο ντα Βίντσι, Λεκατσάς, Σοφοκλής, Βέρντι, Ντβόρζακ, Μπιζέ. Λόγος για το μη αναπαραστάσιμο της τέχνης, για το προσδιοριστικό κενό της τέχνης, για τον καλλιτέχνη ο οποίος προηγείται πάντοτε του αναλυτή. Η ερμηνεία της γραφής ως αμφιταλάντευση μεταξύ του ασφαλούς του γλωσσολογικού σημείου και του αβεβαίου του ψυχαναλυτικού γράμματος, του γράμματος του ασυνειδήτου, του αποβλήτου, του απορρίματος της καλλιτεχνικής πρόθεσης, του ανερματίστου του αποτυπωμένου στο χαρτί λογοτεχνικ...

Για ποιον λόγο ο Ρολάν Μπαρτ; Ίσως αυτό να είναι και το ερώτημα στο οποίο επιχειρεί να απαντήσει τούτο το βιβλίο. Καθώς έχουν περάσει περισσότερα από τριάντα χρόνια από τον θάνατο του Μπαρτ, όπως επίσης και από τον αφανισμό μιας ολόκληρης γενιάς τα χρόνια που ακολούθησαν -μια γενιά η οποία έδωσε ένα καινούργιο νόημα στην πράξη του στοχασμού- το ερώτημα δεν μπορεί να θεωρηθεί άκαιρο. Ερώτημα όχι μονάχα αναγκαίο αλλά και θελκτικό, με ιδιαίτερη βαθύνοια. "Ρολάν Μπαρτ, Το επάγγελμα του συγγραφέα", τρεις άξονες ανάγνωσης του Μπαρτ "Αναμνήσεις μιας φιλίας", ένα αυτοβιογραφικό...

Για ποιον λόγο ο Ρολάν Μπαρτ; Ίσως αυτό να είναι και το ερώτημα στο οποίο επιχειρεί να απαντήσει τούτο το βιβλίο. Καθώς έχουν περάσει περισσότερα από τριάντα χρόνια από τον θάνατο του Μπαρτ, όπως επίσης και από τον αφανισμό μιας ολόκληρης γενιάς τα χρόνια που ακολούθησαν -μια γενιά η οποία έδωσε ένα καινούργιο νόημα στην πράξη του στοχασμού- το ερώτημα δεν μπορεί να θεωρηθεί άκαιρο. Ερώτημα όχι μονάχα αναγκαίο αλλά και θελκτικό, με ιδιαίτερη βαθύνοια. "Ρολάν Μπαρτ, Το επάγγελμα του συγγραφέα", τρεις άξονες ανάγνωσης του Μπαρτ "Αναμνήσεις μιας φιλίας", ένα αυτοβιογραφικό...

Μια μελέτη για το χασίς, τη βία, τον αστυνόμο, τον μάγκα, τη γυναίκα, την αργκό, τον χώρο εν τέλει των ρεμπέτικων τραγουδιών: οι παραπάνω έννοιες είναι και οι δεσπόζουσες συμβολικές αναφορές των ρεμπέτικων. Η πραγμάτευσή τους αναδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο το υποκείμενο αψηφά ή και αγνοεί τη δύναμη του θεσμοποιημένου ρόλου, τόσο για το ίδιο όσο και για τον άλλο, προσαρμόζει την εικόνα που έχει για τον εαυτό του στη δική του συμβολική αλλά πρωτίστως πρακτική ανάγκη, διαμορφώνοντας έτσι και κατοχυρώνοντας την ετερότητά του. Τίθεται έτσι διαρκώς το ερώτημα ποιος είναι ο χ...

Το χασίς, η γυναίκα, τα όπλα, η βία, η αστυνομία· οι πλέον οικείες πρακτικές στα ρεμπέτικα τραγούδια, και εξ αυτών η διαμόρφωση ενός χώρου στον οποίο παράγεται ένα αισθητικό προϊόν, αποκρυσταλλώνονται μορφές συμπεριφοράς αλλά, το κυριώτερο, συντηρείται μία συμβολική και κατ' ουσίαν επεξεργασία της δράσης. Ποιο είναι το υποκείμενο της δράσης αυτής; Με ποιον τρόπο η ίδια η δράση υπερβαίνει την εκτύλιξή της και ανακινεί μια ιδεολογική αναμόχλευση, αποδυναμώνει πλήρως ερμηνευτικά σχήματα του τύπου λούμπεν, περιθώριο ή και, το πλέον τετριμμένο στην σημερινή ρεμπετολογία, λαϊκ...

"... πάντες σεις οι κεκτημένοι, γνώσεις, προτερήματα, εάν έχητε καρδίαν, έλθετε σεις και οι περί σας να χρησιμοποιήσητε τας γνώσεις σας και τα προτερήματά σας υπέρ των εχόντων πλείονα ανάγκην αυτών. Μάθετε δε ότι αν έρχησθε ουχί ως κύριοι, αλλ' ως συμμαχηταί, ουχί όπως κυβερνήσητε, αλλ' όπως εμπνευσθήτε υπό νέου κόσμου βαίνοντος προς κατάκτησιν του μέλλοντος, ουχί όπως διδάξητε, αλλ' όπως εννοήσητε τους πόθους των ομάδων, όπως τους μαντεύσητε και τους διατυπώσητε, είτα δε εργασθήτε, ακαμάτως, διηνεκώς και εν όλω τω σφρίγει της νεότητος ίνα εισαγάγητε αυτούς εις την ζωήν, μά...