Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Ένα συμπέρασμα είναι ότι οι αρχές που διέπουν τον ηθικό και πολιτικό μας βίο έχουν εν γένει συζητηθεί με τρόπο που θυμίζει περισσότερο πεδίο μάχης παρά ακαδημαϊκή αίθουσα. (Ή μπορεί το δίδαγμα να είναι ότι οι ακαδημαϊκές αίθουσες είναι στην πραγματικότητα πεδία μάχης). Ένα ακόμη αλληλένδετο συμπέρασμα είναι ότι θα ήταν ίσως σωστό να αντιμετωπίζονται με μια ορισμένη ειρωνεία εκείνοι οι ηθικοί και πολιτικοί φιλόσοφοι των ημερών μας που μας παρουσιάζουν υψιπετή οράματα δικαιοσύνης, ελευθερίας και άλλων εριτίμων αξιών παριστάνοντας τους ψύχραιμους αναλυτές που στέκουν μακριά α...

Αναμνήσεις απ' τον αιώνα που πέρασε, περίπατοι στην αρχαιότητα, εμβριθείς στοχασμοί και ιστορίες ζουμερές, συχνά συγκινητικές, αφηγήσεις ενίοτε επώδυνων προσωπικών εμπειριών, κοσμούν το ωραίο αυτό βιβλίο που μοιάζει με καταστάλαγμα μιας ζωής έξω απ' τους κανόνες, Ο Πωλ Βεν, ο μεγάλος ιστορικός της Ρώμης, ο οποίος κλόνισε τόσες παραδεδομένες ιδέες, αποδεικνύεται εδώ αστείος, σοβαρός, αδιάφορος για τη γνώμη των άλλων. Ακόρεστος για πολιτισμό και ποίηση, αποστασιοποιημένος απ' τον κόσμο του Πανεπιστημίου, προτιμά ν' ατενίζει τα σύννεφα παρά να συγχρωτίζεται με τους ανθρώπους.

"Μεταξύ μοντέρνου και μεταμοντέρνου, πολλά, πάρα πολλά έχουν αλλάξει. Κατά πρώτο, άλλαξαν οι σχέσεις παραγωγής, γιατί η εργατική δύναμη μεταμορφώθηκε. Κατά δεύτερο, θριαμβεύοντας επί των σοσιαλιστικών αντιπάλων και ανταγωνιστών, το καπιταλιστικό καθεστώς έγινε ολοκληρωτικό και, ασφαλώς, αγριότερο. Για έναν και μόνο λόγο: δεν υποχρεώνει πια μόνο τα εργοστάσιά του να παράγουν, αλλά αναγκάζει ολόκληρη την κοινωνία να εργάζεται για τον πλουτισμό του? δεν εκμεταλλεύεται πια μόνο τους εργάτες, αλλά όλους τους πολίτες... Και τότε πώς μπορεί να διαμορφωθεί μια επαναστατική υποκε...

Την άνοιξη του 1988, σε μια σπηλιά του νησιού της Ουβεά, στη Νέα Καληδονία, μια υπόθεση αρπαγής ομήρων από ομάδα αυτοχθόνων αυτονομιστών καταλήγει σε επέμβαση του στρατού, με απολογισμό είκοσι έναν νεκρούς, εκ των οποίων οι δεκαεννιά αυτόχθονες, Κανάκ. Ανάμεσα στα θύματα, ο Αλφόνς Ντιανού, είκοσι οκτώ χρονών, μουσικός, πρώην ιεροσπουδαστής που σχεδίαζε να γίνει παπάς, θαυμαστής του Γκάντι και χαρισματικό στέλεχος του Κανάκ και Σοσιαλιστικού Μετώπου Εθνικής Απελευθέρωσης. Τρομοκράτης ή μάρτυρας; Γάλλος ή "βάρβαρος" Κανάκ; Ειρηνιστής ή δολοφόνος; Χριστιανός ή κομμουνιστής;...

Το βιβλίο αυτό είναι ένα από τα σημαντικότερα έργα της οικονομικής σκέψης. Με φιλοσοφικές, πολιτικές και κοινωνικές προεκτάσεις, αφορά κάθε υπεύθυνο πολίτη που θέλει να διαμορφώσει τη δική του γνώμη πάνω στα καίρια ζητήματα της κρατικής εξουσίας και της ελευθερίας του ατόμου. Το "Καπιταλισμός και ελευθερία" ίσως αλλάξει τις πεποιθήσεις σας περί οικονομικής ηθικής. Ίσως να υποθέτατε ότι η κυβέρνηση που παρεμβαίνει για να "βοηθήσει" όσο το δυνατόν περισσότερο τους ανθρώπους είναι ηθικώς ανώτερη, ο Φρίντμαν όμως μας δείχνει πώς τα ελεύθερα οικονομικά και πολιτικά συστήματα...

Ο γάλλος διανοητής Σερζ Λατούς προσπαθεί σε αυτό το μικρό κείμενο να ταξινομήσει ένα σύνολο θεματικών που εντάσσονται στο σχέδιο για μια κοινωνία της αποανάτυξης και συνηχούν με τη σκέψη του Καστοριάδη. Η ταξινόμηση αυτή γίνεται γύρω από δύο κύριους άξονες: την οικολογική δημοκρατία, αφενός, και την αποαποικιοποίηση του φαντασιακού, αφετέρου.

Το βιβλίο αυτό αποτελεί μία απόπειρα διερεύνησης των μηχανισμών που χρησιμοποιεί η εξουσία για τη διαμόρφωση των συνειδήσεων μέσω της παρεχόμενης γνώσης από το εκπαιδευτικό σύστημα. Το κεντρικό ερώτημα που αναδύεται είναι το πώς ερμηνεύεται η αναντιστοιχία μεταξύ των διακηρυγμένων στόχων περί δημοκρατικού πολίτη και της ακολουθούμενης χειραγωγικής πρακτικής απανθρώπισης. Η μεταμοντέρνα κριτική παιδαγωγική ασχολείται και απαντά σε τέτοια ζητήματα πρακτικών εκπαιδευτικής πολιτικής.

Το βιβλίο αυτό αποτελεί μία απόπειρα διερεύνησης των μηχανισμών που χρησιμοποιεί η εξουσία για τη διαμόρφωση των συνειδήσεων μέσω της παρεχόμενης γνώσης από το εκπαιδευτικό σύστημα. Το κεντρικό ερώτημα που αναδύεται είναι το πώς ερμηνεύεται η αναντιστοιχία μεταξύ των διακηρυγμένων στόχων περί δημοκρατικού πολίτη και της ακολουθούμενης χειραγωγικής πρακτικής απανθρώπισης. Η μεταμοντέρνα κριτική παιδαγωγική ασχολείται και απαντά σε τέτοια ζητήματα πρακτικών εκπαιδευτικής πολιτικής.

Η πρωτοτυπία και η σημασία του Λένιν ως επαναστάτη ηγέτη συνδέεται συνήθως με την κατάληψη της εξουσίας το 1917. Όμως, όπως υποστηρίζει ο Σλάβοϊ Ζίζεκ σε αυτή τη νέα μελέτη και συλλογή πρωτότυπων κειμένων, το αληθινό μεγαλείο του Λένιν μπορεί να ιδωθεί καλύτερα τα δύο τελευταία χρόνια του πολιτικού βίου του. Η Ρωσία είχε ξεπεράσει μια ξένη εισβολή, ένα εμπάργκο και έναν τρομακτικό εμφύλιο πόλεμο, καθώς και εσωτερικές εξεγέρσεις όπως στην Κρονστάνδη το 1921. Αλλά το νέο κράτος ήταν εξαντλημένο, απομονωμένο και αποπροσανατολισμένο μπροστά στην παγκόσμια επανάσταση που έμοιαζε...

Βραβεία: RENAUDOT PRIX DES PRIX PRIX DE LA LANGUE FRANCAISE "Ο Λιμόνοφ δεν είναι μυθιστορηματικός χαρακτήρας. Υπάρχει. Γνωριζόμαστε. Υπήρξε αλήτης στην Ουκρανία, είδωλο του σοβιετικού αντεργκράουντ, άστεγος και μετά θαλαμηπόλος ενός δισεκατομμυριούχου στο Μανχάταν, μοδάτος συγγραφέας στο Παρίσι, στρατιώτης χαμένος στα Βαλκάνια και τώρα, στο απέραντο μπουρδέλο του μετακομμουνισμού, γηραιός χαρισματικός ηγέτης ενός κόμματος νεαρών ντεσπεράντο. Ο ίδιος βλέπει τον εαυτό του σαν ήρωα, άλλοι μπορεί να τον θεωρούν αγύρτη: επ' αυτού, επιφυλάσσομαι. Είναι μια ζωή επικίνδ...

Ο συλλογικός τόμος "Μάης του '68: Η ρωγμή" κυκλοφόρησε για πρώτη φορά τον Ιούλιο του 1968, στη Γαλλία. Η συλλογή "Είκοσι χρόνια μετά" έδινε, το 1988, έναν πρώτο απολογισμό των γεγονότων. Με τις "εν θερμώ" αναλύσεις και τις ερμηνείες των ίδιων συγγραφέων, του Κορνήλιου Καστοριάδη, του Κλοντ Λεφόρ και του Εντγκάρ Μορέν, είκοσι χρόνια μετά, η παρούσα έκδοση παρέχει στον αναγνώστη μια πολυδιάστατη θεώρηση του Μάη του '68, επιτρέποντάς του να εξετάσει αυτή την κομβική στιγμή του 20ού αιώνα.

"Λίγοι άνθρωποι αμφισβητούν τις συμβατικές πεποιθήσεις όπως ο Ίβαν Κράστεφ". Τζορτζ Σόρος Σε αυτό το προκλητικό βιβλίο, ο σημαντικός διανοούμενος Ίβαν Κράστεφ στοχάζεται το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης - καθώς και την πιθανότητα η Ένωση να μην έχει πια μέλλον. Ο Κράστεφ υποστηρίζει ότι, αν καταρρεύσει η Ένωση, η λογική του κατακερματισμού της θα είναι λογική τραπεζικού πανικού, όχι επανάστασης. Ο μόνος τρόπος να αντιμετωπίσουμε τον κίνδυνο της διάλυσης, πιστεύει, είναι να αναγνωρίσουμε τις ρίζες του στην προσφυγική κρίση, η οποία έχει αλλάξει δραματικά τη φύση της δημ...

Πώς μια ευημερούσα, φαινομενικά προηγμένη οικονομία στον πυρήνα της Ευρώπης κατέρρευσε τόσο ραγδαία; Και γιατί έχει δυσκολευτεί τόσο πολύ να σταθεί ξανά στα πόδια της; Μέσα από μια σειρά συναρπαστικών αφηγήσεων από τις μέρες πριν και κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Κρίσης, "Ο 13ος άθλος του Ηρακλή" αναδεικνύει τα κοινωνικά, πολιτιστικά και πολιτικά ρεύματα που άφησαν την Ελλάδα ανυπεράσπιστη, όταν έφτασε στις ακτές της ο παγκόσμιος οικονομικός τυφώνας, και σκιαγραφεί την ολέθρια αλληλεπίδραση μεταξύ ύφεσης, θεσμικής παρακμής και κοινωνικής διάλυσης από το 2010 και μετά....

"Ο δρόµος προς τη δουλεία" παραµένει ένα από τα κλασικά βιβλία της σκέψης του 20ού αιώνα. Για πάνω από 50 χρόνια, έχει εµπνεύσει πολιτικούς και στοχαστές σε όλο τον κόσµο, ασκώντας κοµβική επίδραση στην πολιτική και πολιτισµική µας ιστορία. Με χαρακτηριστική ευφυΐα, ο Χάγιεκ υποστηρίζει πειστικά ότι παρόλο που οι σοσιαλιστικές ιδέες µπορεί να είναι δελεαστικές, δεν µπορούν να υλοποιηθούν παρά µόνο µε µέσα ανελεύθερα και καταπιεστικά. Με εκτενείς αναφορές στην οικονοµία, τον φασισµό, την ιστορία, τον σοσιαλισµό και το Ολοκαύτωµα, ο Χάγιεκ αφαιρεί τη διακοσµητική σαγή της σοσ...

Το ναζιστικό κόμμα, με το εγχείρημά του περί νέου ανθρώπου, προσπάθησε να δώσει σε αυτό τον άνθρωπο όχι μόνο ένα ανανεωμένο σώμα αλλά και μια νέα προσωπικότητα: ένα ήθος σφυρηλατημένο από την προπαγάνδα ("να υπηρετείς τον Φύρερ και το κράτος"), μια σκέψη δομημένη σύμφωνα με τα αξιώματα της ιδεολογίας (υπάρχει σύγκρουση των φυλών), αλλά και μια ταυτότητα συγκροτημένη από μια ιστορία, την ιστορία της ομάδας στην οποία εκείνος ανήκει. Ο ναζισμός ως ιδεολογία συνοδεύεται από έναν ιστορικό λόγο ο οποίος φιλοδοξεί να αφηγηθεί το παρελθόν της φυλής. Αυτή η ιστορία της φυλής έγινε...

Το βιβλίο αυτό διερευνά πώς εκδηλώνεται η ανθρωπιστική αλληλεγγύη στο σύγχρονο μιντιακό περιβάλλον. Υποστηρίζει ότι η συμμετοχή σε ροκ συναυλίες, η αγορά περιβραχιονίων ή το "τουιτάρισμα" αγαπημένων διασημοτήτων λένε πολύ περισσότερα από το σκοπό που προσπαθούν να επικοινωνήσουν. Αποτυπώνουν το πώς φανταζόμαστε τον κόσμο πέρα από εμάς. Δείχνοντας την ιστορική αλλαγή στις εκκλήσεις της Διεθνούς Αμνηστίας, στις συναυλίες Live Aid και Live 8, στις συνηγορίες της Όντρεϊ Χέπμπορν και της Αντζελίνα Τζολί, καθώς και στις ειδήσεις του BBC για σεισμούς, η Λίλυ Χουλιαράκη δείχνει...

... Μήπως δεν νιώθετε την ψύχρα του κενού στα πρόσωπά σας; Δεν έχει αρχίσει, αλήθεια, να κάνει όλο και πιο κρύο; Και οι νύχτες που έρχονται δεν είναι ολοένα και πιο σκοτεινές; Ο Θεός είναι νεκρός. Ο Θεός έχει πεθάνει. Και είμαστε εμείς οι δολοφόνοι του. Δολοφόνοι μες στους δολοφόνους, πώς θα παρηγορηθούμε; Ό,τι ιερότερο, ό,τι ισχυρότερο διέθετε αυτός ο κόσμος έως τώρα μάτωσε μέχρι θανάτου κάτω απ’ τα μαχαίρια τα δικά μας. Ποιος μπορεί να μας ξεπλύνει από αυτά τα αίματα; Σε ποιο νερό μπορούμε να καθαριστούμε; Ποιες τελετές εξιλαστήριες, ποιες ιερές τελετουργίες θα πρέπει να...

Υποδούλωση, ματαίωση, άγχος υπό το κράτος του ανελέητου "νόμου της προσφοράς και της ζήτησης" ή της "δημιουργικής καταστροφής" οδύνη στα παγωμένα νερά του εγωιστικού υπολογισμού και της επέκτασης του πεδίου της πάλης που θα οδηγήσει στον αφανισμό του είδους ... Αυτό είναι το σύμπαν των ουελμπεκιανών ηρώων. Όπως ο Μπαλζάκ υπήρξε ο κλασικός μυθιστοριογράφος της κατακτητικής αστικής τάξης και του θριάμβου του καπιταλισμού, ο Μισέλ Ουελμπέκ είναι ο μεγάλος μυθιστοριογράφος της σιδηράς χείρας της αγοράς και του ψυχορραγήματος του καπιταλισμού. Σε αυτό το πρωτότυπο λογοτεχνικό...

Η διαφορά μας είναι απλώς η αντίθεση ανάμεσα σε δύο διακριτούς τρόπους θέασης του κόσμου, που ποτέ δεν κατάφεραν να συνεννοηθούν ή να κάνουν χωριό μαζί, από τις απαρχές του χρόνου. Τους έχουν δοθεί ένα σωρό ονόματα, και η γυναίκα μου θα σου πει ότι είναι η διαφορά ανάμεσα σε χριστιανισμό και παγανισμό. Εγώ μπορεί να είμαι παγανιστής, αλλά δεν μ' αρέσει το όνομα, ακούγεται σεχταριστικό. Όπως και να 'χει, με βλέπει σαν αρχαίο Έλληνα, καθόλου καλύτερο. Είναι η διαφορά ανάμεσα στο να στύβεις όσο περισσότερο μπορείς τη ζωή και να μην τη στύβεις καθόλου, έτσι ώστε να κερδίσεις μι...

"Η σύγκρουση των πολιτισμών σημαίνει: οι δυτικές δημοκρατίες από τη μια πλευρά, το ισλάμ από την άλλη. Δύο κόσμοι, παγιωμένοι στις ιστορικές, πολιτισμικές, θρησκευτικές διαφορές τους και καταδικασμένοι ως εκ τούτου να συγκρουστούν. Μπροστά στην απειλή δεν υπάρχει πια θέση για διάλογο ή για μείξη. Και δεν μένει άλλη λύση από την αδιαλλαξία -ή και τον πόλεμο. Με όλα τα μέσα. Μπορούμε πραγματικά να εξασφαλίσουμε, όταν σκεφτόμαστε έτσι, ότι η βαρβαρότητα και ο πολιτισμός θα εξακολουθήσουν να βρίσκονται στην πλευρά που πιστεύουμε; Αν είναι επιτακτικό να υπερασπιστούμε τη δημο...