Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ποιο είναι το σημαντικότερο και καλύτερα φυλασσόμενο μυστικό της σύγχρονης κοινωνίας των καταναλωτών; Το άτομο-καταναλωτής μετασχηματίζεται σε προωθητή και ταυτοχρόνως προωθούμενο εμπόρευμα. Αγαθά και πωλητές εμπορεύματα και εμπορευόμενοι, είναι όλοι ένοικοι στον ίδιο κοινωνικό χώρο, εκείνο της αγοράς. Η δοκιμασία που καλούνται να περάσουν τα άτομα προκειμένου να αποκτήσουν τα κοινωνικά "βραβεία" που ορέγονται, απαιτεί τη μετάπλασή τους σε ελκυστικά προϊόντα. Οι ανθρώπινες σχέσεις αποικίζονται από κοσμοθεωρίες και συμπεριφορές που γεννιούνται στην καρδιά της αγοράς....

Ψυχαναλύτρια και ψυχοσωματίστρια, μέλος του Διεθνούς Κολεγίου Ψυχανάλυσης και Ανθρωπολογίας, καθώς και του Ινστιτούτου Ψυχοσωματικής του Παρισιού, η Μαρία Πιερράκου ξεκίνησε την επαγγελματική σταδιοδρομία της ως στενοτυπίστρια συνεδρίων και, με αυτή την ιδιότητά της, υπήρξε επί δώδεκα χρόνια η στενοτυπίστρια του Λακάν. Αυτή την εμπειρία της διηγείται σε τούτο το γραμμένο με ένταση μικρό βιβλίο - μια εμπειρία στο νόημα της οποίας μπόρεσε να εμβαθύνει μόνο όταν έγινε και η ίδια αναλύτρια, μη λακανική. Οι διαδοχικές θέσεις της συγγραφέως είναι το στοιχείο που δίνει στο βιβλ...

Το σχολείο δημιουργεί αυταπάτες που τα αποτελέσματά τους δεν είναι διόλου απατηλά: στην ψευδαίσθηση της σχολικής ανεξαρτησίας και ουδετερότητας θεμελιώνεται η κυριότερη συμβολή του στην αναπαραγωγή της καθεστηκυίας τάξης. Γι' αυτό και η προσπάθεια να έρθουν στο φως οι νόμοι σύμφωνα με τους οποίους το σχολείο αναπαράγει δομικά την κατανομή του πολιτισμικού κεφαλαίου, την κοινωνική κληρονομικότητα των προνομίων και των "αναπηριών", δεν σταματάει στην κατανόηση των αντιφάσεων που διατρέχουν σήμερα τα εκπαιδευτικά συστήματα. Προχωρά επίσης σε μια θεωρία της πρακτικής, η οποία ξ...

Με όλες τις συνδηλώσεις της ονομασίας της, η "αναρχική ενόρμηση" αποτελεί μία από τις πιο καινοτόμες συμβολές στην ψυχανάλυση σήμερα. Είναι μια ιδιαίτερη ενόρμηση θανάτου χωρίς θανατερά πεπρωμένα, οι επενέργειές της δημιουργούν μια διέξοδο ζωής σε μια ακραία θανατηφόρα κατάσταση. Αποτελεί δύναμη αποσύνδεσης που αγωνίζεται ενάντια στις ενωτικές, συγκολλητικές βλέψεις ενός δεσποτικού Έρωτα. Αναδεικνύοντας το παράδοξο της επιβίωσης που αψηφά τον θάνατο, η Ναταλί Ζαλτζμάν προσφέρει ένα πλαίσιο συνάντησης του ψυχαναλυτή με τους λεγόμενους "δύσκολους" ασθενείς, τους "ακατάλλη...

"Δεν θα υπάρξει μέλλον χωρίς πόλεμο, φτώχεια, μαλθουσιανούς πανικούς, τυραννία, κτηνωδίες, τάξεις, νεκρό χρόνο και όλα τα δεινά που βαραίνουν τη σάρκα, διότι δεν θα υπάρξει μέλλον - τελεία. Μόνο ένα παρόν στο οποίο η αριστερά (πάντα πολιορκούμενη και περιθωριοποιημένη, πάντα -και περήφανα- ένα πράγμα του παρελθόντος) θα πασχίζει να συγκεντρώσει το "υλικό για μια κοινωνία" που ο Νίτσε θεωρούσε ότι έχει χαθεί από προσώπου γης. Και αυτό είναι συνταγή για πολιτική, όχι για ησυχασμό: για μια αριστερά που θα μπορεί να κοιτάζει τον κόσμο κατάματα". (T. J. Clark) "Πρέπει πρά...

Οι εντυπωσιακές αποκαλύψεις του "μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος" Έντουαρντ Σνόουντεν επέτρεψαν στο ευρύ κοινό να ανακαλύψει ότι η προστασία της ιδιωτικής μας ζωής απειλείται πλέον από τη μαζική παρακολούθηση στην οποία μας υποβάλλουν τα θαυμαστά εργαλεία ("έξυπνα" κινητά τηλέφωνα, ταμπλέτες, υπολογιστές) που υποτίθεται ότι θα διεύρυναν τον χώρο της ελευθερίας μας... Ωστόσο, ακόμα δεν έχουμε εκτιμήσει πλήρως σε ποιο βαθμό, και με ποιο τρόπο, κατασκοπευόμαστε. Και επομένως ελεγχόμαστε. Η αδιανόητη ψηφιακή επανάσταση στην οποία μας έκανε να μπούμε το διαδίκτυο έχει αναστατώσει...

"Η νεοφιλελεύθερη στιβάδα, αυτοπαρουσιάζεται ως το αναμφίλεκτο πλαίσιο της δυτικής δημοκρατίας μετά το τέλος των ολοκληρωτισμών. Όταν ανακινεί κανείς το κοινωνικό ζήτημα, όταν σκέφτεται ότι η επανάσταση δεν είναι απλώς ένα ιστορικό γεγονός, αλλά μια αναγκαία στιγμή στο δρόμο για έναν εις βάθος μετασχηματισμό της ιεραρχικής κοινωνίας, γίνεται αμέσως θιασώτης των Γκούλαγκ που δελεάζεται απ' τον ολοκληρωτισμό, οπαδός του αστυνομικού κράτους του 20ού αιώνα, έως καθυστερημένος ιακωβινο-μαρξιστής που δεν καταλαβαίνει τι είναι". (Eduardo Colombo) Αυτό είναι το σύγχρονο κοιν...

Ο Ρεζίς Ντεμπρέ, γκεβαρικός επαναστάτης κατά τη νεότητά του, σύμβουλος αργότερα του Φρανσουά Μιττεράν, ασχολείται τα τελευταία χρόνια εντατικά με το θρησκευτικό φαινόμενο. Το ερώτημα ωστόσο που συνέχει τη διανοητική πορεία του σε όλες τις φάσεις της είναι κοινό: τι κρατάει τους ανθρώπους μαζί, τι κυρίως τους συγκροτεί σε πολιτική κοινότητα; Αν αρχικά αναζήτησε την απάντηση στην αδελφότητα της Επανάστασης και, αργότερα, στο νόμο του Δημοκρατικού Κράτους, σήμερα την ανιχνεύει στην πίστη (croyance). Καρπός της ενασχόλησης του Ρ. Ντεμπρέ με το θρησκευτικό φαινόμενο είναι και τ...

Αν η Αντιγόνη, η εξεγερμένη ηρωίδα του Σοφοκλή, αποτελεί σύμβολο απείθειας και ανυπακοής, πόσο ξεφεύγει, αλήθεια, από την εξουσία που αντιμάχεται; Αν η αγάπη για τον αδελφό της την οδηγεί στο θάνατο, ποιες μορφές συγγένειας θα την άφηναν να ζήσει; Πόσο διαφορετική θα ήταν η ψυχανάλυση αν, αντί για τον Οιδίποδα, είχε εκλάβει ως αφετηρία την Αντιγόνη (το "μεταοιδιπόδειο" υποκείμενο); Και τι περιθώρια σεξουαλικής ελευθερίας θα προέβαλλαν αν το ταμπού της αιμομιξίας δεν υπαγόρευε μια κανονιστική ετεροσεξουαλικότητα; Κορυφαία φυσιογνωμία της σύγχρονης κριτικής σκέψης στα π...

Ο Χέρμαν Βαν Ρομπέι είδε το μεγαλύτερο μέρος της δραστηριότητας του ως Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου να απορροφάται από την οικονομική κρίση στην ευρωζώνη. Στο βιβλίο αυτό αναφέρεται στη σχέση του με Μέρκελ, Σαρκοζί, Κάμερον και τους υπόλοιπους ομολόγους τους, μοιράζεται την εμπειρία του για το πώς οι Ευρωπαίοι ηγέτες δάμασαν την οικονομική θύελλα και έσωσαν το ευρώ, τί κράτησε τη ενότητα της Ευρωπαικής Ένωσης την ώρα της αλήθειας και τί θα μπορούσε ακόμα να οδηγήσει στην κατάρρευσή της. Ο Βαν Ρομπέι εξετάζει επίσης το ρόλο της Ευρώπης σε ένα μεταβαλλόμενο κόσμο, κ...

Η ισότητα των ευκαιριών θεωρείται από πολλούς ως ο ανυπέρβλητος ορίζοντας της κοινωνικής δικαιοσύνης. Κι όμως... Αν νοηθεί σε μια ριζικά ατομιστική οπτική, επιτρέπει επίσης και καθιστά αδιόρατες τις βαθύτερες και ανθεκτικότερες κοινωνικές ανισότητες. Κάτω από το λάβαρό της ανασυγκροτούνται κάστες, επαναπροσδιορίζονται προνόμια, δημιουργούνται ξανά κώδικες στιγματισμού που προορίζονται να χαρακτηρίσουν την κατάσταση όσων δεν μπόρεσαν ν' αδράξουν τις "ευκαιρίες" τους. Αν περιορισθεί στα αξιώματα μιας "αξιοκρατικής" κοινωνικής δικαιοσύνης, η ισότητα των ευκαιριών συμβάλλει περ...

"Με τη γέννηση δεν μας κληροδοτείται πλέον το προπατορικό αμάρτημα αλλά το χρέος των προηγούμενων γενεών. . . Αν άλλοτε ήμασταν υπόχρεοι στην κοινότητα, στους θεούς, στους προγόνους, στο εξής είμαστε υπόχρεοι στον "θεό" Κεφάλαιο." Το χρέος, ιδιωτικό και δημόσιο, φαίνεται σήμερα να είναι μια κεφαλαιώδης έγνοια των οικονομικών και πολιτικών υπευθύνων. Ωστόσο, αντί να αποτελεί απειλή για την καπιταλιστική οικονομία, βρίσκεται στην καρδιά του νεοφιλελεύθερου εγχειρήματος. Σ' αυτή την πιο πρωτότυπη και ρηξικέλευθη από τις πρόσφατες μελέτες για την κρίση χρέους, ο Μαουρίτσιο Λ...

Λίγοι όροι χρησιμοποιούνται τόσο πολύ στις διεθνείς σχέσεις και στην πολιτική επιστήμη, και με τόσο μικρή συμφωνία αναφορικά με το ακριβές τους νόημα, όσο η ηγεμονία. Στην πρώτη πλήρη ιστορική μελέτη της πορείας της ως έννοιας, ο Πέρι Άντερσον ανιχνεύει την ανάδυσή της στην αρχαία Ελλάδα και την εκ νέου ανακάλυψή της κατά την ταραγμένη περίοδο 1848-1849 στη Γερμανία. Στη συνέχεια ακολουθεί την περιπετειώδη σταδιοδρομία της στην επαναστατική Ρωσία, στη φασιστική Ιταλία, στην Αμερική του Ψυχρού Πολέμου, στη Γαλλία του Ντε Γκολ, στη Βρετανία της Θάτσερ, στη μεταποικιοκρατικ...

Είδωλο, μούσα ή μύθος; Για τον αναγνώστη που αγνοεί τον θρύλο της, η πρώτη επαφή με την Κέιτ Μος είναι ποσοτική. Όποιο κι αν είναι το αντικείμενο, η Κέιτ Μος σπάει τα ρεκόρ: επιτυχίας, σκανδάλων, μακροβιότητας, φήμης, χρημάτων, διάσημων εραστών, κατανάλωσης αλκοόλ... Είτε πρόκειται για την προσωπικότητά της, για τις δουλειές της ή για το ταλέντο της, είναι πάντα "υπερβολικά": υπερβολικά "κουλ", υπερβολικά αδύνατη, υπερβολικά πλούσια, υπερβολικά σκανδαλώδης... Με το ισχνό κι ευκίνητο σώμα της Κέιτ Μος εμφανίζεται στο γύρισμα του 21ου αι. μια μορφή ιδανική, ικανή να πρ...

Ας συλλάβουμε εκ νέου τον εαυτό μας, έτσι όπως είναι, σε ένα παρόν πηχτό και επιπλέον ελαστικό, που μπορούμε να το διαστέλλουμε επ' άπειρον προς τα πίσω, απομακρύνοντας ολοένα περισσότερο την οθόνη που μας κρύβει από τον ίδιο μας τον εαυτό. Ας συλλάβουμε εκ νέου τον εξωτερικό κόσμο έτσι όπως είναι, όχι μόνο στην επιφάνεια, στο τώρα, αλλά σε βάθος, με το άμεσο παρελθόν που τον πιέζει και του αποτυπώνει την ορμή του. Ας συνηθίσουμε, με δυο λόγια, να βλέπουμε τα πάντα sub specie durationis, "υπό το πρίσμα της διάρκειας": αμέσως, το σκληρό χαλαρώνει, το κοιμισμένο αφυπνίζεται,...

Αυτό το ιστορικό πανόραμα δεν είναι μια νέα ιστορία της υστερίας, αλλά μια ιστορία των ορισμών της υστερίας. Γιατί είναι τόσο δύσκολο να οριστεί η υστερία; Μπορεί καν να οριστεί; Πολλοί συγγραφείς το προσπάθησαν, από αμνημονεύτων χρόνων. Είναι εντυπωσιακό το πόσο οι ορισμοί που έδωσαν όχι μόνο διαφέρουν, αλλά και είναι ριζικά αντίθετοι μερικές φορές. Η υστερία, που συνήθως παρατηρείται και περιγράφεται με διεξοδικές λεπτομέρειες στην άπειρη ποικιλία των συμπτωμάτων της, έμελλε να βγει βαθμηδόν από το καθαρά ιατρικό ή νευρολογικό πλαίσιο και να έρθουν στο προσκήνιο οι υποσυν...

Ένας κόσμος χωρίς μ@λ@κες είναι άραγε εφικτός; Μπα, όχι. Δεν είναι. Λυπούμαστε πολύ. Μ@λ@κες συναντάμε κάθε μέρα· τους υφιστάμεθα, επίσης, καθημερινά. Είναι πανταχού παρόντες. Κι όμως, οι ψυχολόγοι και οι λοιποί ειδικοί της ανθρώπινης συμπεριφοράς ουδέποτε έχουν προσπαθήσει να ορίσουν την έννοια της μ@λ@κίας. Κι έτσι φτιάχτηκε αυτό το βιβλίο: με την ιδέα πως, ό,τι κατανοούμε καλύτερα, μπορούμε και καλύτερα να το αντιμετωπίσουμε, ακόμα κι αν είμαστε χαμένοι από χέρι. Ψυχολόγοι από όλο τον κόσμο, αλλά και φιλόσοφοι, κοινωνιολόγοι, συγγραφείς, επιστήμονες, νομικοί, μας...

Μέσα σε 98 σελίδες, με σκίτσα και κείμενα, βιβλιογραφικές παραπομπές και γλωσσάρι, το βιβλίο αυτό επιλέγει να δείξει το παιδί όπως συγκροτείται έμπρακτα στη σχέση του με τους άλλους, αδιαχώριστο από τις πολλαπλές μορφές του κοινωνικού δεσμού στον οποίο είναι υποχρεωμένο να εμπλακεί. Η ψυχολογία του παιδιού ανακαλύπτει το παιδί στην αυθεντικότητά του, με τους δικούς του τρόπους έκφρασης, ως διαφορετικό από τον ενήλικο που καλείται να γίνει.

Συνδυάζοντας το πάθος της πολιτικής στράτευσης με τη νηφαλιότητα μιας σκέψης που απλώνεται με άνεση από τη δημοσιογραφία και τη λογοτεχνία μέχρι τη φιλοσοφία και τις επιστήμες, ο Krastev θέτει επί τάπητος τα πιο φλέγοντα ζητήματα της πανδημίας και αναλογίζεται εν θερμώ τις συνέπειες που θα έχει για όλους μας, και ειδικά για την ύπαρξη και τους θεσμούς της Ευρώπης, η πρωτοφανής υγειονομική κρίση των ημερών μας.