Κατσίρη Κατερίνα
Η Κατερίνα Κατσίρη γεννήθηκε στο Ελαιοχώρι Αρκαδίας. Από το 1976 ζει στην Αθήνα. Εργάζεται ως τεχνικος στον ΟΤΕ. Στα γράμματα πρωτοεμφανίστηκε το 2001 με δημοσιεύσεις ποιημάτων της στην εφημερίδα "Αρκαδία" με το όνομα Κατερίνα Κ. Το 2005 εξέδωσε το πρώτο της βιβλίο με τίτλο "Αιώρηση". Εκτός από την ποίηση ασχολείται με τη ζωγραφική και τη μουσική.
Τα ποιήματα του 2012
Συλλογικό έργο
Κοινωνία των (δε)κάτων (2013)
Το 2012 υπήρξε χρονιά εντατικής ποιητικής παραγωγής, παρά το γεγονός πως η χώρα βυθίζεται χρόνο με το χρόνο σε βαθύ κοινωνικό, οικονομικό και πολιτιστικό τέλμα. Αυτή η κατάσταση, θα μπορούσε να πει κανείς πως ανήκει στις θετικές παραμέτρους για την καταφυγή στην ποιητική δημιουργία. Ωστόσο, σε τέτοιες περιόδους, και τα οικονομικά μέσα καθιστούν δύσκολη την εκτύπωση βιβλίων και η κοινωνική αναστάτωση ευνοεί την ενδοσκόπηση, η οποία χαλαρώνει την δραστικότητα της ποιητικής γραφής. Παρόλα αυτά, και πολλά ποιητικά βιβλία εκδόθηκαν και η "μέση" γραφή των νεαρών κυρίως ποιητών δε...
Αν είσαι λέξη
Κατσίρη Κατερίνα
Οδός Πανός (2012)
Ο θεός με υακίνθους γύρω του -αυτή την παράξενη λύπη της ποίησης- και η κόρη γυμνή τόσο γυμνή στην ωραιότητα απ' αόρατη δίψα για ένα ποίημα μια γροθιά των ήχων ώσπου το αίμα απ' τα σπλάχνα να χυθεί Κύριε, αν είσαι λέξη, δώσε ένα ποίημα στον αέρα για τη σωτηρία της μονάχα
Αναγκαία λήθη
Κατσίρη Κατερίνα
Οδός Πανός (2009)
Τσακίζει τούτο το χέρι που γύρευα να πλύνει την κραυγή όμως εγώ σου φώναζα χτύπα με σάρκα χτύπα με, τα νύχια ακανόνιστα σα βράχια μυτερά θες να πονέσω, πού να χτυπήσεις μόνο ποιήματα ματώνουν τις ρωγμές πιο κάτω πέντε πέθαναν κοιμήσου μνήμη να φύγει ο πόνος απ' το στέρνο όλα τα ρήμαξαν κοιμήσου
Αόρατα τοπία
Κατσίρη Κατερίνα
Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη (2007)
Μια κηλίδα με κουκούλα ήταν που αποτύπωσε η μηχανή μου εκεί στη στροφή της οδού Ακαδημίας... Βρισκόμουν πολύ κοντά της και μου 'δωσε την ιδέα να τη μεγαλώσω δοκιμαστικά εγώ μία ασήμαντη φωτογράφος σαν πόρνη να ψάξω την άλλη πλευρά να μαντέψω πού έκρυβε το φόβο Κείνη την ώρα έτρεμα θαρρώ ωστόσο οι φλέβες μου σκληρές πάλλονταν και ξεγύμνωναν τις ράφτρες που φιλούσαν κοιλιές και σκαρφάλωναν στα ραβασάκια που έμπαιναν στις εκκλησιές κι έβαζαν υποψηφιότητα να ονοματίσουν της μάγισσας τα πανιά που έδεσαν τα μάγια στο εσωτερικό Κι ήμουν παρακινημένη από μ...