Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι πινιάτες του δον Φουλχένσιο ήταν οι πιο φημισμένες σ’ ολόκληρο το Μεξικό. Κι αυτό επειδή δεν τις πουλούσε άδειες αλλά γεμάτες. Απ’ αυτόν οι γονείς της Πεπίτα αγόρασαν για τα πρώτα της γενέθλια μια πινιάτα γεμάτη καραμέλες. Απ’ αυτόν αγόρασαν και για τα δεύτερά της γενέθλια μια πινιάτα γεμάτη σοκολατάκια. Απ’ αυτόν πήραν και την πινιάτα για τα τρίτα της γενέθλια, τότε που για πρώτη φορά πήγε και η Πεπίτα μαζί τους για να τον γνωρίσει. Έκτοτε κάτι παράξενο άρχισε να συμβαίνει. Κάθε χρονιά η Πεπίτα έλεγε στον δον Φουλχένσιο με τι ήθελε να γεμίσει την πινιάτα της. Κι εκε...

Ένα πρωινό ο μπαμπάς ήρθε με τα προβατάκια μας μέσα στην αυλή του σχολείου! - Μα, για να τα γνωρίσουν οι συμμαθητές σου! μου είπε ενώ τον κοιτούσα άφωνος. Μια άλλη μέρα οι γονείς μου παρουσιάστηκαν με τις παραδοσιακές στολές τους στη γιορτή που ετοιμάζαμε με την τάξη μου! - Αυτή είναι η παράδοσή μας, αγάπη μου! Γιατί με κοιτάς έτσι; απόρησε η μαμά. Τι άλλο μου ετοιμάζουν πραγματικά δεν ξέρω! Τρομάζω μόνο και να το σκεφτώ...

Μια φορά κι έναν καιρό, στα βάθη της Ανατολής ζούσε ένας μαχαραγιάς όνομα και πράγμα! Κι ήταν καλός και δίκαιος, μα χουζουρλής. Επικίνδυνα χουζουρλής! Τόσο χουζουρλής, που ο κόσμος όλος να γκρεμιζόταν γύρω του....χαμπάρι αυτός! Αρκούσε μόνο μια σταγόνα μέλι και....ΜΠΑΑΜ! Ένα παραμύθι λαϊκής σοφίας για τις καταστροφικές συνέπειες της ανθρώπινης αδιαφορίας.