Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η Διαθήκη μου Εγώ, το κινητό έκθεμα του Χρόνου, υπαγορεύω τη διαθήκη μου, πια με βαστάει φευγαλέα. Τώρα, που η κλεψύδρα μου αδειάζει, απαγορεύω με αυστηρότητα, να θάψετε αβυσσαλέα ω, άνθρωποι, την αρετή μου, μοναχά γυρεύω, ναι, να τη σώσω απ' τα σκουλήκια σας τα πειναλέα. Αυτήν, μα και την ποίησή μου, κάτω εδώ που ρεύω, διατάζω να την κάψετε, την τόσο ρωμαλέα. Αλλά, πλέον, με τη στρόφιγγα να κλείνει, κληρονόμοι μου, ορίζω, οι τρελοποιητές -δεν τους αποκληρώνω- να ν', των ζενίθ οι άτυπτοι οι μεσονυχτονόμοι· και οι Βαβέλ που βέβηλες δεν ήταν, δεν υβρίσαν -εντάξ...

"Σε μια τεράστια σκοταδοφυή σπηλιά ζούσαν κάτι αλλόκοτες, απερίγραπτα αποτρόπαιες, τρομακτικές σκιές..." "... Όμως, θα επαναστατήσουν οι φιγούρες, τα αντικείμενα, και θα θελήσουν να πεθάνουν, να σβήσουν. "Έλα, Ελευθερία!", θα φωνάξουν, θα ουρλιάξουν κι αυτή θα έρθει, θα καταστρέψει, θα σώσει. Και θα ακουστεί."