Fellini Federico
Ο Ιταλός σκηνοθέτης Φεντερίκο Φελίνι (1920-1993) γεννήθηκε στο Ρίμινι. Από τότε που πήγαινε στο δημοτικό σχεδίαζε κόμικς (με τα οποία ασχολήθηκε δεόντως) και έπαιζε με τις μαριονέτες. Όταν έγινε 12 χρονών, το έσκασε από το σπίτι του για να ακολουθήσει ένα τσίρκο. Στα 17 του, εγκατέλειψε την ηρεμία της επαρχιακής λουτρόπολης, στην οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε, για να πάει στη Ρώμη. Εκεί γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο, στη Νομική Σχολή, χωρίς να πάρει ποτέ πτυχίο, έζησε αρχικά σαν σκιτσογράφος και στη συνέχεια γράφοντας παρλάτες και σκετς για κομφερανσιέ και άλλους καλλιτέχνες του music hall. Το 1940 συμμετείχε για πρώτη φορά στην επεξεργασία ενός σεναρίου επινοώντας τα γκανγκ. Δύο χρόνια αργότερα γνώρισε την Τζουλιέτα Μασίνα, τη γυναίκα που τον συντρόφευσε σε όλη του τη ζωή και έγινε η μούσα του. Παντρεύτηκαν το 1943 και πολύ σύντομα απέκτησαν το μοναδικό τους παιδί, ένα αγόρι που έσβησε μόλις ύστερα από δύο εβδομάδες ζωής, προκαλώντας ένα από τα μεγαλύτερα τραύματα στο ζευγάρι. Συνεργάστηκε με τον Ρομπέρτο Ροσελίνι (για πρώτη φορά στη "Ρώμη, ανοχύρωτη πόλη") και το 1951 γύρισε την πρώτη του ταινία "Τα φώτα του βαριετέ". Στα 40 χρόνια της δημιουργικής του πορείας, ο άνθρωπος που λάτρεψε τους κλόουν και τον αυτοσχεδιασμό σκηνοθέτησε 24 ταινίες, επιλέγοντας πολλές φορές τους ίδιους συνεργάτες (εκτός από την Τζουλιέτα Μασίνα και τον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, τους σεναριογράφους Τούλιο Πινέλι και Τονίνο Γκουέρα και τον συνθέτη Νίνο Ρότα). Στην καριέρα του απέσπασε πολλά βραβεία στο Φεστιβάλ των Καννών και της Βενετίας καθώς και Όσκαρ. Το 1954 κέρδισε το Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ της Βενετίας, το 1960 το Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών. Το 1956, το 1961 και το 1974 κέρδισε το βραβείο της Ένωσης Κριτικών της Νέας Υόρκης. Πήρε τέσσερις φορές, το Όσκαρ Καλύτερης Ξένης Ταινίας: το 1956 για το "La Strada", το 1957 για το "Le Notti di Cabiria", το 1963 για το "8 ½" και το 1974 για το "Amarcord". Το 1993 η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου του απένειμε ειδικό βραβείο Όσκαρ για το σύνολο του έργου του. Τη διασημότητα και τη λατρεία του κοινού κατέκτησε με το "La Strada" (1954). Κύκνειο άσμα του ήταν "H φωνή του φεγγαριού" (1990). Στις 3 Αυγούστου του 1993 έπαθε βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο κατά τη διαμονή του σε ξενοδοχείο στο Ρίμινι και στις 31 Οκτωβρίου άφησε την τελευταία του πνοή σε νοσοκομείο της Ρώμης. Λίγους μήνες αργότερα (τον Μάρτιο του 1994) πεθαίνει από καρκίνο η πολυαγαπημένη του Τζουλιέτα Μασίνα. "Ολες οι ταινίες που έχω κάνει αφορούν τις γυναίκες" έγραφε ο Φελίνι. "Είναι μύθος, μυστήριο, γοητεία, ώθηση για μάθηση, μια ματιά στον ίδιο σου τον εαυτό" τόνιζε στο μικρό σημείωμά του για την ταινία του "H πόλη των γυναικών". Από τις ταινίες του πέρασαν πολλές ηθοποιοί. Ο φακός του όμως πάντα γύριζε στον "θηλυκό Σαρλό", τη λατρευτή του Τζουλιέτα Μασίνα, ενώ έριχνε "κλεφτές" ματιές σε άλλες μικρές θεές, όπως η Αννίτα Έκμπεργκ (Σύλβια στο "La Dolce Vita") και η Ανούκ Αιμέ (Μανταλένα στο "La Dolce Vita"). Στις 31 Οκτωβρίου 2003, στην επέτειο των 10 χρόνων από τον θάνατό του, διοργανώθηκε στο Μουσείο Γκούγκενχαϊμ της Νέας Υόρκης έκθεση με 120 σχέδια και σκίτσα του, τα περισσότερα από το "Βιβλίο των ονείρων" ("Libro dei sogni"), δύο συλλογές του Φελίνι με σχέδια και μεταγραφές ονείρων του, φτιαγμένα στο διάστημα των δεκαετιών 1970-1990
Tutto Fellini
Συλλογικό έργο
Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (1997)
Ο κατάλογος εκδόθηκε με την ευκαιρία του αφιερώματος "Tutto Fellini" που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη από 3 έως 12 Οκτωβρίου 1997, στον κινηματογράφο "Ολύμπιον", και στην Αθήνα από 13 έως 21 Οκτωβρίου 1997, στον κινηματογράφο "Παλλάς". Το αφιέρωμα περιελάμβανε την προβολή 21 ταινιών του σκηνοθέτη και έκθεση φωτογραφίας της Elisabetta Catalano, με πορτρέτα του Fellini και στιγμιότυπα από τα γυρίσματα. Περιέχονται τα κείμενα: - Μιχάλης Δημόπουλος, "Πρόλογος" - Θωμάς Λιναράς, "Το μαγικό φίλτρο" - Ρήσεις γνωστών σκηνοθετών για τον Fellini - Martin Scorsese, "Ο πνευμα...
Κινηματογραφημένες πόλεις
Συλλογικό έργο
Εκδόσεις Πατάκη (2002)
Ο συλλογικός τόμος περιλαμβάνει τα κείμενα: - Anthony Easthope, "Κινηματογραφημένες πόλεις της δεκαετίας του '60" - Νίνος Φένεκ Μικελίδης, "Εφιαλτικές και άλλες πόλεις του μέλλοντος" - Federico Fellini, "Βία Βένετο" - Μαρία Γαβαλά, "Ο ηρωισμός της αδυναμίας: η Βενετία στον κινηματογράφο" - Edmund White, "Παραδοξότητες του Παρισιού" - Katherine Shonfield, "Ελεύθερη κυκλοφορία=ελεύθερη συνουσία" - Κώστας Τερζής, "Εξουσία πάνω στην πόλη: αποτυπώματα στο σελυλόιντ" - Ελεονώρα Πασπαλιάρη, "Η αρχιτεκτονική στον κινηματογράφο: μια 'τέχνη καθώς γεννιέται'" - Volker Schlond...
Ο οικογενειακός σαμάνος
Magrelli Valerio
Περισπωμένη (2019)
Ένας γιατρός, ένα κινηματογραφικό πλατό, μια ποιητική συλλογή: τρία εσωτερικά νήματα που πλέκουν δύο ζωές. Ο Βαλέριο Μαγκρέλλι μεταμορφώνει σε έργο την απρόσμενη σχέση του με τον "Φελλίνι τον Πτολεμαϊκό". Πρόκειται για ένα βιβλίο σχεδιασμένο και αφηγημένο, βιογραφικό και αυτοβιογραφικό: περιστατικά, διαδρομές και επανεμφανίσεις, παιδική ηλικία, ωριμότητα, ομοιοπαθητική και μυστηριακή κουλτούρα.
Όνειρα και εμμονές: τα σχέδια του Federico Fellini
Συλλογικό έργο
Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη (2009)
Η ενασχόληση του Federico Fellini με το σχέδιο αρχίζει το 1937 σε ηλικία μόλις 17 ετών, όταν ο διευθυντής του κινηματογράφου Fulgor στο Rimini του ζητάει να φιλοτεχνήσει καρικατούρες διάσημων ηθοποιών με μολύβι και πινέλο, για τη διακόσμηση του κινηματογράφου του. Αρκετά χρόνια αργότερα, το 1960, ο Fellini γνωρίζει τον γιουνγκιανού προσανατολισμού ψυχαναλυτή Ernst Bernhard, ο οποίος τον παροτρύνει να καταγράφει τα όνειρά του με λέξεις αλλά και με σχέδια. Από τη δραστηριότητα αυτή, η οποία θα κρατήσει περισσότερο από 20 χρόνια, θα συγκεντρωθούν τόμοι με σχέδιά του που θα οδη...
Όνειρα και εμμονές: τα σχέδια του Federico Fellini
Συλλογικό έργο
Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη (2009)
Η ενασχόληση του Federico Fellini με το σχέδιο αρχίζει το 1937 σε ηλικία μόλις 17 ετών, όταν ο διευθυντής του κινηματογράφου Fulgor στο Rimini του ζητάει να φιλοτεχνήσει καρικατούρες διάσημων ηθοποιών με μολύβι και πινέλο, για τη διακόσμηση του κινηματογράφου του. Αρκετά χρόνια αργότερα, το 1960, ο Fellini γνωρίζει τον γιουνγκιανού προσανατολισμού ψυχαναλυτή Ernst Bernhard, ο οποίος τον παροτρύνει να καταγράφει τα όνειρά του με λέξεις αλλά και με σχέδια. Από τη δραστηριότητα αυτή, η οποία θα κρατήσει περισσότερο από 20 χρόνια, θα συγκεντρωθούν τόμοι με σχέδιά του που θα οδη...