Ακριθάκης Αλέξης 1939-1994
Akrithákis Aléxis
Ο Αλέξης Ακριθάκης (1939-1994) γεννήθηκε στην Αθήνα. Το 1955 αποβλήθηκε "δια παντός" από το σχολείο, ως ταραξίας, και την επόμενη χρονιά γνωρίστηκε με τον φιλόσοφο Γιώργο Μακρή, που αναγνώρισε το ταλέντο του και τον ενθάρρυνε να ασχοληθεί με τη ζωγραφική. Έγκατέλειψε την Αθήνα για το Παρίσι, όπου έζησε μεταξύ 1957 και 1960 σαν μποέμ, γνωρίζοντας σημαντικά πρόσωπα της εποχής του. Έκανε τις πρώτες ατομικές του εκθέσεις στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, μεταξύ 1965 και 1966. Το 1968 κερδίζει μια υποτροφία του γερμανικού κράτους (D.A.A.D.) και φεύγει για το Βερολίνο, όπου θα παραμείνει και μετά το τέλος των σπουδών του, το 1970, μοιράζοντας το χρόνο του ανάμεσα στην Αθήνα και τη Γερμανία. Το 1984 επέστρεψε οριστικά και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Πραγματοποίησε ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Βερολίνο, Αμβούργο, Μόναχο, Τορίνο, Γενεύη) και συμμετείχε σε σημαντικές ομαδικές παρουσιάσεις στην Ευρώπη. Ασχολήθηκε, επίσης, με την εικονογράφηση βιβλίων, τη σκηνογραφία και το design. Πέθανε στις 19 Σεπτεμβρίου 1994. Το 1997 πραγματοποιήθηκε μεγάλη αναδρομική έκθεση του έργου του στην Εθνική Πικακοθήκη, και το 1998 στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. (φωτογραφία: Νίκη Μαραγκού, 1968)
Akrithakis
Ίτανος
Ακριθάκης
Ακριθάκης Αλέξης 1939-1994
Ίτανος (2004)
Τέχνη είναι ο βαθύς πόνος. Τέχνη είναι ο βαθύς έρωτας. Τέχνη είναι το προθανάτιο γέλιο. Τέχνη είμαστε εμείς μ' όλα τα ελαττώματα και τα πάθη μας. Δεν υπάρχει προτέρημα στην τέχνη. Ακριθάκης
Ακριθάκης
Ακριθάκης Αλέξης 1939-1994
Ίτανος (2004)
Τέχνη είναι ο βαθύς πόνος. Τέχνη είναι ο βαθύς έρωτας. Τέχνη είναι το προθανάτιο γέλιο. Τέχνη είμαστε εμείς μ' όλα τα ελαττώματα και τα πάθη μας. Δεν υπάρχει προτέρημα στην τέχνη. Ακριθάκης
Αλέξης Ακριθάκης
Ζαχαρόπουλος Ντένης
Ελληνικά Γράμματα (2007)
Απρόσμενο, αυθόρμητο, τραγικό και πηγαίο το έργο του Αλέξη Ακριθάκη (1939-1994), περνά μέσα από διαφορετικούς, ασυμβίβαστους δρόμους, και συνιστά, στη σύγκλισή τους, μια πρωτογενή και ερευνητική καλλιτεχνική πράξη. Ως δημιουργός έρχεται στην τέχνη αυτοδίδακτος και γνώστης πρώτα της ζωής και του δρόμου και μετά των μουσείων και της ζωγραφικής. Η σχέση του με την ποίηση εμπνέει τα πρώτα βήματα του στην Αθήνα και τον καθιερώνει με το περιβόητο πια, τσίκι τσίκι. Νεαρός στο Παρίσι, γνωρίζει από κοντά την περιπέτεια του υπαρξισμού. Στην Αθήνα συμβάλλει ενεργά στην ανανέωση της κ...
Εδώ: Ποιος είναι εδώ;
Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (2007)
Είναι: Ποιος είναι εδώ;
Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (2007)
Ελληνική ζωγραφική
Συλλογικό έργο
Εθνική Πινακοθήκη - Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου (2007)
[...] Η παρουσίαση μιας μόνιμης συλλογής που παρακολουθεί την ιστορία της νεότερης ελληνικής τέχνης από τα μεταβυζαντινά χρόνια έως σήμερα, με έμφαση στη συμβολή των καλλιτεχνών της Επτανησιακής Σχολής, εκπληρώνει την ιδρυτική φιλοδοξία του παραρτήματος της Εθνικής Πινακοθήκης στην Κέρκυρα: να προικίσει το νησί με τη μεγάλη πνευματική παράδοση μ' ένα μουσείο νεότερης ελληνικής τέχνης που θα χρησιμεύσει κυρίως ως παιδαγωγικό όργανο για τα σχολεία και το πανεπιστήμιο. Μια μόνιμη συλλογή δίνει την ευκαιρία και το χρόνο στους δασκάλους, στους καθηγητές και στους μουσειοπαιδαγωγ...
Ελληνική ζωγραφική του 20ού αιώνα από τη συλλογή του Κώστα Ιωαννίδη
Μεντζαφού - Πολύζου Όλγα
Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων (2006)
"Με ελάχιστες ελλείψεις -που ως γνωστόν παρατηρούνται ακόμη και στις συλλογές της Εθνικής Πινακοθήκης- η συλλογή Κ. Ιωαννίδη αποτελεί ένα χαρακτηριστικό πανόραμα της ελληνικής ζωγραφικής του 20ου αιώνα. Κεντρικός στόχος δεν είναι να δείξει τους πειραματισμούς της εκφραστικής γλώσσας αλλά το σημαινόμενο κάθε έργου, το εσωτερικό νόημά τους που τα ενώνει όλα μαζί σε μιαν αλυσίδα, έτσι ώστε το ένα με το άλλο να αφηγούνται μια ιστορία. Ιστορία όχι πομπώδη και ρητορική αλλά ταπεινή και καθημερινή, σαν να εκπέμπεται από ένα βλέμμα που κοιτάζει τον κόσμο μέσα απ' τη συγκίνηση τ...
Ιωάννου Αποκάλυψις
Νεφέλη (1991)
Κολάζ
Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (2008)
Το κολάζ είναι μια τεχνική οικεία και μάλλον αγαπητή. Από τα λερωμένα με κόλλα παιδικά χέρια ως την αφισοκόλληση στους δρόμους κι από τα νεανικά ημερολόγια με τα αναμνηστικά σχέδια, σημειώσεις, εισιτήρια, φωτογραφίες και ποικίλα ευφάνταστα ενθύμια ως τους πίνακες ανακοινώσεων που διαρκώς καλούμαστε για τον έναν ή τον άλλο λόγο να συμβουλευτούμε, το κολάζ βρίσκεται στην καθημερινότητά μας από τότε που θυμόμαστε τον εαυτό μας. Από τις αρχές του 20ού αιώνα, τα κινήματα του μοντερνισμού και n εισβολή της εικόνας μέσω των διαφημίσεων και της ενημέρωσης, έδωσαν στο κολάζ μια νέα,...
Μια νύχτα με τον Αλέξη
Μαραγκού Νίκη 1948-2013
Το Ροδακιό (2007)
Ο Αλέξης Ακριθάκης, "ένας ονειροπόλος που απορεί για την υφή του κόσμου και καθρεφτίζει την απορία του αυτή στην αυτόματη σχεδόν ζωγραφική πράξη", κατά τον Χρήστο Μ. Ιωακειμίδη, αντίκρισε, όπως μας περιγράφει ο Κώστας Ταχτσής, ένα πρωί του '67 απ' το μπαλκόνι του το φρικτό θέαμα: "Στη γωνία του δρόμου ήταν ένα τανκ, οι εργαζόμενοι κατηφόριζαν με τα πόδια, σαν κουρδισμένοι, προς το κέντρο της πόλης, και στο αντικρινό περίπτερο δεν ήταν κρεμασμένες οι πρωινές εφημερίδες. Τον κοίταξα: και τα δικά του μάτια ήταν βουρκωμένα." Λίγο αργότερα έφυγε, πήγε στο Βερολίνο, όπως έφυγαν κ...
Ο Αλέξης Ακριθάκης και ο γραφισμός
Παπαδόπουλος Παναγιώτης Σ.
Principia (2011)
Ο γραφισμός είναι γραφή; Ο γραφισμός υπήρξε επικοινωνία; Το βέβαιο είναι ότι έχουμε γραφισμό μόνο όταν έχουμε γραφή. Η χειρονομία του συνδέεται με την περιπέτεια της γραφής. Οι πρώιμες απεικονίσεις του γραφισμού παρουσίαζαν μια μορφή γραφής που αποτελούσε μια συμβολική μεταφορά και όχι αντιγραφή της πραγματικότητας. Αντίθετα, προϋπόθετε την ύπαρξη της γραφής. Από την άλλη πλευρά ο γραφισμός δεν αποτελούσε μια φωτογραφική αναπαράσταση της πραγματι-κότητας, αλλά μόνο μια αφαίρεση από αυτήν που ήταν προ-σανατολισμένη σε θρησκευτικά και λατρευτικά ζητήματα. Ο γραφισμός ξεκιν...
Ο κροκόδειλος
Άγρα (1990)
Ο ταξιδιώτης
Γονατάς Επαμεινώνδας Χ. 1924-2006
Στιγμή (2001)
"Ο ταξιδιώτης" αποτελεί το αφήγημα με το οποίο πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα, το 1945, ο Ε. Χ. Γονατάς.
Ποιος είναι ο τρελός λαγός;
Σαχτούρης Μίλτος 1919-2005
Ιστορικό Αρχείο - Μουσείο Ύδρας (2012)
Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να γράψεις για μορφές δημιουργών του καλλιτεχνικού βεληνεκούς του Αλέξη Ακριθάκη και του Μίλτου Σαχτούρη. Η δυσκολία όμως δεν είναι στην ίδια τη γραφή. Η δυσκολία βρίσκεται στον κίνδυνο που υπάρχει να μειώσεις την ακτινοβολία της ζωής τους και την προσφορά του έργου τους. Ωστόσο, όλα διευκολύνονται όταν φθάνει η στιγμή συνάντησης σε έναν και τον αυτό χώρο του δημιουργού-καλλιτέχνη με τον εμπνευστή και δάσκαλό του. Και η στιγμή αυτή είναι πάντοτε μαγική, θα έλεγα συνταρακτική... Στην περίπτωση των Ακριθάκη-Σαχτούρη η μοναδική αυτή στιγμή μετο...
Στη δυναμική της εικόνας
Ηλιοπούλου - Ρογκάν Ντόρα
Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη (2009)
Διττό είναι το σκεπτικό της παρούσας έκθεσης. Πρόκειται κατ' αρχήν -στα πλαίσια του "αιώνα της εικόνας"- για μια προσπάθεια αποκατάστασης της αποδυναμωμένης από την πληθώρα των τεχνολογικών επιτευγμάτων, αισθητικής υπόστασης της εικόνας. Αποκατάσταση που επιχειρείται με έναυσμα και γνώμονα την πολλαπλά εξακριβωμένη "δυναμική" της έκφρασης των δεκατεσσάρων ση μαντικών συγχρόνων Ελλήνων δημιουργών που συμμετέχουν. Πρόκειται για τους: Αλέξη Ακριθάκη, Περικλή Γουλάκο, Μαριλένα Ζαμπούρα, Θεόδουλο [Γρηγορίου], Μάκη Θεοφυλακτόπουλο, Βασίλη Θεοχαράκη, Τίνα Καραγεώργη, Μάγδα Λεβεντά...