Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Η ανθολογία από πίνακες που παρουσιάζουμε στο ημερολόγιο του 2012 περιλαμβάνει γνωστά και άγνωστα έργα. Η επιλογή τους έγινε με κριτήρια καθαρά αισθητικά και όχι ιστορικά. Θελήσαμε κάθε βδομάδα να υποδέχεται τον χρήστη του ημερολογίου μια ευχάριστη έκπληξη. Ένα έργο που θα μπορούσε με την ομορφιά του να ευφραίνει το βλέμμα και την ψυχή και να εμπνεύσει αισιοδοξία, ιδιαίτερα στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε. [...] (Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα, από το προλογικό κείμενο)

[...] Χρόνια τώρα ο ΕΟΤ συνεκδίδει με την Εθνική Πινακοθήκη το επετειακό ημερολόγιο, που φέρνει στην καθημερινότητα Ελλήνων και ξένων σημαντικές σελίδες της νεότερης καλλιτεχνικής δημιουργίας, υπενθυμίζοντας έτσι τη στενή σχέση πολιτισμού και τουρισμού στη χώρα μας, που επισφραγίστηκε πρόσφατα και θεσμικά με τη συγχώνευση των δύο αντίστοιχων υπουργείων. Εφέτος η έκδοση αυτή αποκτά συμβολική σημασία, λόγω της ευρωπαϊκής διάστασης της προσωπικότητας του Ερνέστου Τσίλλερ, που κατάγεται από τη Γερμανία, εκπαιδεύτηκε πλάι στον Δανό αρχιτέκτονα Θεόφιλο Χάνσεν, εγκατεστημένο στη Β...

[...] Το ημερολόγιο του 2009 φιλοξενεί μια χαρακτηριστική επιλογή από τις φωτογραφικές εικόνες μιας Ελλάδας που μας φαίνεται οικεία και μακρινή, παρόλο που δεν μας χωρίζουν απ' αυτήν παρά μονάχα μερικές δεκαετίες. Τα τοπία της είναι ακόμη ανόθευτα από την οικιστική ανάπτυξη, ενώ οι άνθρωποι της υπαίθρου μοιάζει να ανήκουν σε μιαν άλλη εποχή. Η φτώχεια συνυπάρχει με την αγνότητα, η αγροτική οικονομία βρίσκεται ακόμη στην προβιομηχανική εποχή. Τα πρόσωπα που ενοικούν τα τοπία και τα χωριά της Ελλάδας στις φωτογραφίες της Μαρίας Χρουσάκη είναι βασανισμένα. Η φτώχεια, ο πόλεμος...

[...] Τα χρόνια που καλύπτει αυτό το ημερολόγιο, και που αντιστοιχούν στη δική μου θητεία ως διευθύντριας, προστέθηκαν στις συλλογές μας πάνω από 3.000 έργα. Τα περισσότερα από αυτά αποτελούν γενναιόδωρες προσφορές, με κορυφαία την δωρεά του Παναγιώτη Τέτση, που υπερβαίνει τους εκατό πίνακες. Ακολουθεί η δωρεά του Δανιήλ, του Νικολάου, του Μυταρά, του Φασιανού και πολλών άλλων δημιουργών που προσφέρουν λιγότερα έργα. [...] Το ημερολόγιό μας περιορίζεται στη ζωγραφική και δεν περιλαμβάνει τις πολύ σημαντικές δωρεές και κληροδοτήματα έργων γλυπτικής που πλούτισαν τις συλλ...

Ο άνθρωπος είναι το μόνο πλάσμα που με τη δική του απόφαση μπορεί ν’ αλλάξει την όψη του. Το θέμα της έκθεσης αφορά το ένδυμα από όλες τις οπτικές γωνίες που θα μπορούσε κανείς να το προσεγγίσει: - Γιατί ντύθηκε ο άνθρωπος; Πότε έγινε αυτό; - Τι έπαιξε ρόλο; Η αιδώς ή ο τονισμός της σεξουαλικότητας; Ο στολισμός ή η προστασία; - Τι αναλογεί στον κάθε πολιτισμό; Ένα κομμάτι ύφασμα μπορεί να τυλιχτεί με πολλούς τρόπους γύρω από το σώμα. Στην Αρχαία Ελλάδα ο τρόπος που οι γυναίκες κυρίως τύλιγαν αυτό το κομμάτι ύφασμα γύρω από το σώμα τους, εμπνέει ακόμα και σήμερα...

[...] Η παρουσίαση μιας μόνιμης συλλογής που παρακολουθεί την ιστορία της νεότερης ελληνικής τέχνης από τα μεταβυζαντινά χρόνια έως σήμερα, με έμφαση στη συμβολή των καλλιτεχνών της Επτανησιακής Σχολής, εκπληρώνει την ιδρυτική φιλοδοξία του παραρτήματος της Εθνικής Πινακοθήκης στην Κέρκυρα: να προικίσει το νησί με τη μεγάλη πνευματική παράδοση μ' ένα μουσείο νεότερης ελληνικής τέχνης που θα χρησιμεύσει κυρίως ως παιδαγωγικό όργανο για τα σχολεία και το πανεπιστήμιο. Μια μόνιμη συλλογή δίνει την ευκαιρία και το χρόνο στους δασκάλους, στους καθηγητές και στους μουσειοπαιδαγωγ...

Το έργο του Δημήτρη Λέτσιου κατέχει πλέον δίκαια μια θέση στην ιστορία της ελληνικής μεταπολεμικής φωτογραφίας, πολύ πέρα από την εκτίμηση και την αναγνώριση που του έχει επιφυλάξει η γενέτειρα πόλη του Βόλου. Αν, όμως, ένα κρίσιμο μέρος του έργου αυτού ταυτίζεται με τις ατέρμονες περιηγητικές εξορμήσεις στο Πήλιο και στην ευρύτερη θεσσαλική ενδοχώρα, πώς απεικόνισε ο σημαντικός δημιουργός την ιδιαίτερη πατρίδα του; Μελετώντας το υλικό του Λέτσιου που αφορά την πόλη του Βόλου η πρώτη παρατήρηση που έρχεται στο νου είναι ότι θεματογραφικά η πρώτη ύλη του διατηρεί τον ίδιο β...

Ο καλλιτέχνης Γιώργος Δρίβας εκπροσωπεί την Ελλάδα στην 57η Διεθνή Έκθεση Τέχνης - La Biennale di Venezia (13 Μαΐου - 26 Νοεμβρίου, 2017) με την βιντεοεγκατάσταση με τίτλο "Εργαστήριο διλημμάτων" σε επιμέλεια του Ορέστη Ανδρεαδάκη [http://laboratoryofdilemmas.gr/]. Το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ) είναι Επίτροπος της εθνικής συμμετοχής. Το έργο επελέγη ανάμεσα από 30 προτάσεις, από μια καλλιτεχνική επιτροπή που ορίστηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού. Το "Εργαστήριο διλημμάτων" είναι μια αφηγηματική εγκατάσταση βασισμένη στην τραγωδία του Αισχύλου "Ι...

[...] Η ζωγραφική του Μιγάδη δεν επιδέχεται κατατάξεις σε σχολές και κινήματα. Καλλιτέχνης της εποχής του αλλά όχι εγκλωβισμένος σ' αυτήν, σε εγρήγορση μπροστά στα "σημεία των καιρών" αλλά κρατώντας πάντα μια απόσταση -όπως έχει τεκμηριωμένα καταδείξει η Μάρθα Χριστοφόγλου στη μονογραφία της για το ζωγράφο- με στερεή εικαστική παιδεία από τον Παρθένη, με κάποιες καταβολές στον Τσαρούχη, με φόντο τη ζωγραφική της "ελληνικότητας" και με γόνιμη θητεία στο θέατρο, ο Γιάννης Μιγάδης χάραξε με συνέπεια έναν πολύ προσωπικό, αναγνωρίσιμο δρόμο, που έχει ενσωματώσει δημιουργικά τους...

[...] Οι μελετητές της ζωγραφικής του Αχιλλέα Δρούγκα ανέτρεξαν συχνά σε σχολές, ρεύματα και τίτλους, για να στεγάσουν και να χαρακτηρίσουν την τέχνη του. Είναι αλήθεια πως, όπως προαναφέραμε, το ιδιαίτερο προσωπικό ύφος του ζωγράφου αναπτύχθηκε με άλλοθι τις αναζητήσεις, τους κώδικες και τις ελευθερίες που προσέφεραν ρεύματα όπως η Ποπ Αρτ ή ο Φωτορεαλισμός. Αλλά η τέχνη του Δρούγκα δεν χρωστάει σ' αυτές τις σχολές τίποτ' άλλο παρά το κίνητρο για να ανακαλύψει και να αναπτύξει την ενδιάθετη κλίση του. Η τέχνη του δεν κράτησε από την ανατρεπτική και σαρκαστική Ποπ Αρτ παρά...

Η γυναικεία μορφή, με τη χάρη, την ομορφιά, την περιβολή, τα ανθηρά της χρώματα, προσθέτει ένα δυνατό και πάντα αισθητό άρωμα στη ζωγραφική. Δίκαια λοιπόν επιλέξαμε αυτό τον τίτλο για τον τρίτο τόμο της σειράς "Θησαυροί της Εθνικής Πινακοθήκης", που είναι αφιερωμένος στη γυναίκα. Η γυναίκα υπήρξε ένα ανεξάντλητο ορυχείο έμπνευσης για τους καλλιτέχνες από τότε που δημιουργήθηκε η τέχνη. Οι γλαφυρές φόρμες του γυναικείου σώματος, πλούσιες σε συμβολισμούς ευκαρπίας και μητρότητας, αποτέλεσαν το κοινό θεμέλιο θρησκείας και τέχνης από τις προϊστορικές μητέρες-θεές ως την Αφροδίτ...

Ένα συλλογικό αποτύπωμα για την ανάγκη να ριζώσουμε στην επικράτεια των ιδεών και των συναισθημάτων, στην γκρίζα ζώνη ανάμεσα στο ορατό και το αόρατο. A collective imprint of our need for roots in the territory of ideas and emotions, in the grey zone between the visible and the invisible.

The retrospective exhibition of Chalepas at the National Glyptothque posed an extraordinary challenge in Modern Greek sculpture. It is for the first time that most of the artist's surviving works go on display under one roof, along with a substantial number of his drawings. This unique occasion provides an opportunity to re-assess the importance of his work with respect to the period in which it was produced, but above all from the point of view of contemporary art. The bibliography on Chalepas is vast, and many distinguished scholars have studied his life and work. Nevert...

The mother was worshipped as a symbol of fertility even in the earliest human communities and has been a favourite subject for all art genres from antiquity to date. The multiplicity and diversity of images reflect the complex symbolical character of the mother figure. Above all, the motif of the mother holding her baby in her arms stands out as the most enduring in time and most emotionally charged motif. For the Greek society in particular, the figure of the mother enjoys a central position, as it epitomizes the notions of continuity, security, sacrifice, giving, unc...

[...] Tali riflessioni, che hanno la concisione di un epigramma e non vogliono essere in alcun caso assiomatiche, hanno il solo scopo di abbozzare i contorni di una regola generale nella convinzione che la validita di quest'ultima trovi una conferma nell'eccezione di Basil Theocharakis. Ritengo infatti che egli costituisca un esempio, tutt'altro che frequente, per non dire decisamente inconsueto, di imprenditore di successo che e nel contempo un artista affermato, o meglio, per essere piu precisi, Theocharakis e un esempio di artista che nel contempo e anche imprenditore. I...

Περιέχονται τα κείμενα: - Άννα Καφέτση, "Εισαγωγή" - Άχμαντ Καρίμι - Χακάκ, "Women without Men: απλές θνητές στην αναζήτηση της αθανασίας" - Σουλέ Βαταναμπάντι, "Αντικριστοί καθρέφτες διακειμενικότητας: η κινηματογραφική διασκευή της Σιρίν Νεσάτ του μυθιστορήματος 'Women without Men'" - Κείμενα για τα έργα (βιντεοηχητικές εγκαταστάσεις) της Σιρίν Νεσάτ: "Μαχντόχτ" ("Mahdokht"), 2004 "Ζαρίν" ("Zarin"), 2005 "Μουνίς" ("Munis"), 2008 "Φαεζέ" ("Munis"), 2008 "Φαρόχ Λαγκά" ("Farokh Legha"), 2008 - Βιογραφικό της καλλιτέχνιδας - Επιλεγμένη εκθεσιογραφία - Επιλεγμένη...

[...] Στις μέρες μας η χρήση του όρου "a la grecque" σημαίνει, κατά γενική παραδοχή, την πρώτη περίοδο του μεγάλου νεοκλασικού κινήματος που ξεκινά στη Γαλλία, γύρω στο 1750, κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών της μακράς βασιλείας του Λουδοβίκου ΙΕ' (+l774), και συνεχίζει μέχρι το πρώτο μισό του 18oυ αιώνα. Το καλλιτεχνικό αυτό ρεύμα, το οποίο, στους χώρους της λογιοσύνης, συμβαδίζει με την επιστροφή της σπουδής, των ελληνικών γραμμάτων -ιδιαίτερης σημασίας υπήρξε η δημοσίευση του έργου του Malby (1709-1785) "Θεωρήσεις περί Ελλήνων" ("Observαtions sur les Grecs")- φτάνει...

[...] L'expression de gout "a la grecque" est aujourd'hui communement admise pour designer la premiere phase du vaste mouvement neoclassique qui naquit en France vers 1750, dans les dernieres annees du long regne de Louis XV (+1774), et se prolongea assez tard dans la premiere moitie du XIXe siecle. Ce courant artistique, qui s'accompagna dans le monde savant d'un retour aux etudes grecques, notamment avec la publication, en 1749, des "Observations sur les Grecs" de Mably (1709-1785), fit fureur en France dans le troisieme quart du XVIIIe siecle. Il se fondait sur le rejet...

An eclipse of narratives is perceived by many. The reason usually given has to do with this age, a "relativist" or "administrative" age, in which great narratives might appear commonplace, false, or -what is worse- obsolete. And it is true that the fields of public discourse -politics, science, philosophy- largely appear to renounce them. We live in a world where, apparently, the great, the dark, the nebulous issues of existence are to an ever increasing degree objects of theoretical investigation. In that sense, contemporary art is a privileged field. Although it often se...