Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στο θέμα της αστρολογίας, που τόσο πολύ προβάλλεται σήμερα και μάλιστα κατά τρόπο που δείχνει πως αυτή είναι κάτι το αθώο, οι Πατέρες της Εκκλησίας είναι σαφέστατοι. Όχι μόνο την αποκαλούν ειδωλολατρία, φοβερή πλάνη και απάτη, πίστη παράλογη, αμαρτωλή και βάρβαρη, ασέβεια, βλασφημία και αθεΐα, αλλά και τη συγκαταλέγουν σ' εκείνα τα μέσα που επιχειρούν να υποκαταστήσουν την πίστη μας στον Θεό! Επιπλέον πως είναι είδος μαγείας και διαβολικό κατασκεύασμα αντίθετο στα δόγματα του Θεού. Για τις προγνώσεις (=μαντείες) των αστρολόγων λένε πως είναι δαιμονικές εμπνεύσεις, πως δεν...

Για τους νέους λέει, είναι οι διασκεδάσεις, οι ηδονές και οι αμαρτίες, για δε τους γέροντες, η όποια χριστιανική ζωή! Συνεπώς ώσπου να γεράσουμε... έχουμε καιρό! Τι φοβερό λάθος! Τι παγίδα διαβολική! Γιατί ο διάβολος θέλει με κάθε τρόπο να ελέγχει το "σήμερα" της ζωής μας, να του αφιερώνουμε πάντοτε το "τώρα"! Οπότε ζούμε συνεχώς στις αμαρτίες, που με τον καιρό γίνονται πάθη ακατανίκητα, κι ας νομίζουμε ότι χαιρόμαστε έτσι τα νιάτα μας. Τρόπος του λέγειν βέβαια, γιατί πώς μπορεί να χαίρεται κανείς ζώντας στην αμαρτία; Αυτός που έχει αυτή τη γνώμη στα νιάτα του, σπάνια θα...

- 150 ανέκδοτα - 30 με μεθυσμένους - 18 σκωτζέζικα - 70 ποντιακά - 117 μαθητικά μαργαριτάρια - 110 απροσδόκητα (απίθανα) - 12 γελοιογραφίες - 300 άλλα κουφά

Δεν νοείται μετάνοια, χωρίς την εξομολόγηση. Γιατί η μετάνοια με αυτήν εκφράζεται, εκδηλώνεται κι ολοκληρώνεται. Γι' αυτό και οι Πατέρες την αποκαλούν "αρχή της σωτηρίας". Σε κάθε περίπτωση τα δάκρυα μετανοίας καθαρίζουν, η εξομολόγηση δικαιώνει. Όσοι ελεήθηκαν απ' τον Θεό, προηγουμένως ομολόγησαν τις αμαρτίες τους. Γι' αυτό κι αυτή πρέπει να του προσφέρεται ως θυσία της συντετριμμένης καρδιάς μας. Πες την αμαρτία σου για ν' απαλλαγείς απ' την αμαρτία! Η ομολογία των σφαλμάτων μας αφανίζει τα ίδια τα σφάλματα. "Οπως και το τόσο θλιβερό τους φορτίο! Αυτά, μεταξύ άλλων, μα...

Τόσο μεγάλο, πολύτιμο κι ανεκτίμητο είναι το συγγραφικό έργο του Μεγάλου Βασιλείου ώστε, όπως θαυμάσια είπαν, και μόνον αυτό θα μπορούσε να τον δικαιώσει ως Μεγάλο. Είναι καρπός των ουρανίων εμπνεύσεών του, το απαύγασμα της ζωής του, η αποκάλυψη της αγιότητας του βίου του, έκφραση της μοναδικής μορφώσεώς του, κι εν τέλει πτυχή του ιδίου του του μεγαλείου. Γι' αυτό και δεν έπαυσε να το μελετά ανά τους αιώνες η ανθρωπότητα και να εμπνέεται απ' αυτό. Στο απολυτίκιο του μάλιστα αναφέρεται: «Εις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος σου...». Πρόκειται για μοναδικό θησαυρό! Έναν θησα...