Τσακίρης Μανόλης
Ο Μανόλης Τσακίρης γεννήθηκε στην Αθήνα και κατάγεται από τη Σμύρνη. Έχει εκδώσει τέσσερις ποιητικές συλλογές και ένα βιβλίο για παιδιά. Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε εγκυκλοπαίδειες και λογοτεχνικά περιοδικά, και έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, στα γαλλικά και στα ιταλικά. Απολύθηκε από την Εθνική Τράπεζα κατά την περίοδο της Δικτατορίας, γιατί, όπως και πολλοί άλλοι, δεν συμμορφώθηκε με τις υποδείξεις. Έλαβε Βραβείο Ηθικής Τάξεως της Ακαδημίας Αθηνών το 1977. Υπήρξε μέλος της Επιτροπής Βραβείου Ιππεκτσί. Διετέλεσε σύμβουλος σε ζητήματα πολιτισμού στη ΓΣΕΕ και στην ΟΤΟΕ για πολλά χρόνια. Επί δεκατέσσερα χρόνια ήταν στενός συνεργάτης και φίλος του αείμνηστου σκηνοθέτη Θόδωρου Αγγελόπουλου. Είναι μέλος της Ενώσεως Σεναριογράφων Ελλάδος. Έγραψε σενάρια που έγιναν ταινίες σε συνεργασία με τον πολυβραβευμένο σκηνοθέτη Λευτέρη Χαρωνίτη, όπως "Τα μυστικά του χρόνου", "Ύδρα-Δοκός", 6.000 χρόνια πολιτισμός", "Πώς σώθηκε η Ακρόπολη", "Το κάστρο του αφέντη των Δαμαλών", "Το οικοσύστημα του Μυρτώου πελάγους", "300 χρόνια αρχιτεκτονικής παράδοσης της Ύδρας".
Το σώμα του νερού
Τσακίρης Μανόλης
Κέδρος (2013)
Η ποίηση βρίσκεται παντού. Είναι ένα θαύμα που υπάρχει σε κάθε άνθρωπο. Είναι το βλέμμα, η αφή, το σώμα του καθενός. Είναι ο ρυθμός των πραγμάτων, η σιωπή των χρωμάτων, ο λιθοξόος, ο καραβομαραγκός, ο χορευτής, η μουσική των λέξεων. Είναι το βάσανο και η γοητεία της αμφιβολίας, η ενδιαφέρουσα περιπέτεια προς την ελευθερία χωρίς προαπαιτούμενα και αποσκευές.
Ποτάμι στη θάλασσα
Τσακίρης Μανόλης
Εκδόσεις Καστανιώτη (2001)
"... Για τις απόκρυφες αξίες της ποίησής σου θα αποφανθούν άλλοι. Εγώ, σαν κοινός παραλήπτης που γεύομαι μόνο ό,τι ταράζει και ευαισθητοποιεί τις υποψίες μου, σου είμαι ευγνώμων για στίχους σου όπως: Ο ηλεκτρικός σιδηρόδρομος δεν έμεινε στο σταθμό του Πειραιά. Συνέχισε το ταξίδι του μπαίνοντας στο πλοίο για την Αμοργό. Ουδείς απόρησε για το ξαφνικό συμβάν. Ίσα ίσα πολίτες και τροχονόμοι συνεργάστηκαν για να διευκολύνουν το πέρασμά του. Αν δεν απατώμαι, ήμουν στο σταθμό του Πειραιά εκείνη την ημέρα, δυστυχώς όχι μέσα στο σιδηρόδρομο που δε σταμάτησε, βλακωδώς περίμενα το τακ...