Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένα απόγευμα τέσσερα παιδιά της γειτονιάς μου πιάσανε ψιλή κουβέντα με τρεις τετράποδους μπόμπιρες, επισκέπτες στα μέρη μας. Τα μουτράκια τους σε μαύρο, καφετί με πιτσιλιές, άσπρο μαλλιαρό. Τα αγόρια άπλωσαν τα χέρια για να χαϊδέψουν τα κεφαλάκια τους. Οι μπόμπιρες ξεθάρρεψαν και τους είπαν τα ονόματα και την ιστορία τους. Είχα στήσει ήδη αφτί. Η ζωή του "Πάρη Αδέσποτου" τούς συγκίνησε. Στα κρυφά, δάκρυσα κι εγώ. "Ποτέ πια κανένα αδέσποτο", είπαν ο Πέρι, ο Άλκης, ο Γιώργος κι ο Βασίλης. Μέσα σε ένα απόγευμα τρεις οικογένειες απέκτησαν νέα μέλη. Μέσα σε ένα...

Από μικρά μας λέγανε ότι τα παραμύθια ξεκινούν με τις λεξούλες "μία φορά κι έναν καιρό" και τελειώνουν με το "ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα". Υπάρχουν και οι αληθινές ιστορίες, ωστόσο, που είναι το παραμύθι της δικής μας ζωής. Όπως αυτής του Πέρι, που έκανε το παιδικό του όνειρο πραγματικότητα, με το πείσμα και τη θέληση των πέντε του χρόνων. "Μη νομίζετε", πεισματάρης είναι ακόμα και σήμερα. Χα... χα... χα...