Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τρεις ιστορίες που αναφέρονται στο μέλλον, σε ένα μέλλον που θα μπορούσε κάποια στιγμή, αν όλα πάνε στραβά, να γίνει πραγματικότητα. Έλεγχος πληθυσμού Σε ένα κόσμο, όπου η οικονομική κρίση βαθαίνει ολοένα και έχει πλήξει ακόμα και τις πιο εύρωστες οικονομίες του πλανήτη, η νομοθεσία αναγκαστικά αλλάζει για να περισώσει ό,τι είναι δυνατόν να περισωθεί. Οι εργαζόμενοι δουλεύουν σκληρά με το όνειρο να πάρουν κάποτε τη σύνταξή τους για να ζήσουν κάποια χρόνια με τα ειδικά προνόμια που τους παρέχει το κράτος. Όμως τα προνόμια αυτά έχουν ημερομηνία λήξης. Τι ακολουθεί έπειτ...

Με τον έκτο τόμο της σειράς "Το ελληνικό φανταστικό διήγημα", κλείνει ένας κύκλος διερεύνησης του φανταστικού στο σώμα της νεοελληνικής λογοτεχνίας, μιας εργασίας που άρχισε το 1987. H εξάτομη αυτή σειρά είναι η πρώτη σοβαρή προσπάθεια εντοπισμού του φανταστικού στην ελληνική λογοτεχνία από τα πρώτα μεταβυζαντινά χρόνια μέχρι σήμερα. H κοπιαστική αλλά και άκρως συναρπαστική αναζήτηση του ερευνητή σε παλιά περιοδικά, εφημερίδες, ανθολογίες και συλλογές διηγημάτων απέφερε πλούσιους καρπούς και απροσδόκητες εκπλήξεις, όπως θα διαπιστώσει ο αναγνώστης, που θα απολαύσει ένα σπου...

Το 2012 υπήρξε χρονιά εντατικής ποιητικής παραγωγής, παρά το γεγονός πως η χώρα βυθίζεται χρόνο με το χρόνο σε βαθύ κοινωνικό, οικονομικό και πολιτιστικό τέλμα. Αυτή η κατάσταση, θα μπορούσε να πει κανείς πως ανήκει στις θετικές παραμέτρους για την καταφυγή στην ποιητική δημιουργία. Ωστόσο, σε τέτοιες περιόδους, και τα οικονομικά μέσα καθιστούν δύσκολη την εκτύπωση βιβλίων και η κοινωνική αναστάτωση ευνοεί την ενδοσκόπηση, η οποία χαλαρώνει την δραστικότητα της ποιητικής γραφής. Παρόλα αυτά, και πολλά ποιητικά βιβλία εκδόθηκαν και η "μέση" γραφή των νεαρών κυρίως ποιητών δε...

"Μάτια παντού. Δεν τα βλέπεις, αλλά τα νιώθεις. Ξέρεις πως σε παρακολουθούν. Δεν είναι καθόλου ευχάριστη υπόθεση τα μάτια. Παρακολουθούν την κάθε σου κίνηση, την έκφραση το προσώπου σου, πώς περπατάς, πώς κάθεσαι, πώς ανάβεις το τσιγάρο σου. Κι εσύ πρέπει να δείχνεις φυσική. Αλλά πώς να δείχνεις φυσική, όταν είσαι συνέχεια μόνη και όλοι αυτοί το ξέρουν;" Ένα ψυχολογικό δράμα σε τρεις πράξεις με τέσσερα πρόσωπα. Οι οικογενειακές σχέσεις, οι γονεϊκές φιλοδοξίες, οι ενοχές, η μοναχικότητα, ο εσωτερικός πόνος, ο σωματικός πόνος, πληγές και παγίδες που κρατούν τους ήρωες δέσμ...

Είκοσι τέσσερις έκκεντρες ιστορίες αποτελούν τη συλλογή «Οι πόρτες» όπου η τρέχουσα ζωή γυρίζει λοξά το πρόσωπό της για να μας αποκαλύψει μια άλλη διάσταση των πραγμάτων, έναν κόσμο με αναδιατεταγμένα τα γνωστά στοιχεία του, μια άλλη τρέχουσα ζωή δηλαδή. Η λογική κρατά τις αντιστάσεις της, όμως το παράλογο εισβάλλει χρησιμοποιώντας αυτούς ακριβώς τους νόμους της λογικής με σκοπό να την ανατρέψει. Στο βάθος ωστόσο κινείται πάντα ο κόσμος που αναγνωρίζουμε ως δικό μας: Μάζες ανθρώπων που υποκύπτουν στις ανασφάλειες και στους φόβους τους, μοναχικοί που παίζουν επικ...

"Σήμερα η Μέριλιν μπορούσε να αισθάνεται καλύτερα... Χουζούρεψε αρκετή ώρα στο μεγάλο κρεβάτι τυλιγμένη στα σατέν σεντόνια της και τέλος αποφάσισε να σηκωθεί και να ξεκινήσει τη μέρα της με το καθιερωμένο πρωινό λουτρό της. Στον καθρέφτη του μπάνιου είδε τον εαυτό της, ένα πρόσωπο πασίγνωστο που λάτρευε η ανθρωπότητα εδώ και εκατόν πενήντα περίπου χρόνια, και χαμογέλασε με δικαιολογημένη αυταρέσκεια. Ύστερα χώθηκε στην μπανιέρα απολαμβάνοντας το χλιαρό νερό που έτρεχε πάνω στο αθάνατο σώμα της..." Δεκατρία διηγήματα φαντασίας που μας αποσπούν από την καθημερινότητα και π...

Πρωτοτυπία και ευρηματικότητα είναι μερικά από τα συστατικά στοιχεία του "κόσμου" που μας "τοποθετεί" η πεζογράφος. "Πώς προσεγγίζεται ο κόσμος, αυτή η δεδομένη πραγματικότητα που μας περιβάλλει;" είναι το ερώτημα -σημείο αναφοράς των ιστοριών της. Ο ερημίτης Χάρτμουτ τον ψηλαφεί μέσα από την παραφροσύνη του, ο αγιογράφος Ελπήνορας τον κατανοεί ενορατικά, οι άνθρωποι Ρέι προτιμούν να τον γεύονται, η νεαρή Αντέλ επιχειρεί να τον πλησιάσει με τη λογική της και ο εκπεσών Άγγελος υποχρεώνεται να τον βιώσει με οδύνη και αγωνία. Κάθε απόπειρα είναι μια διαφορετική προσέγγισ...

Ηχεί παράξενα η φωνή μου μέσα στο άδειο σπίτι όταν μιλώ με τις σκιές μου. Εκείνες δεν μιλούν. Κάθονται στις γωνίες ακούν σκέφτονται αλλόκοτα. Προσπαθώ να είμαι καλή μαζί τους κομμάτια γίνομαι να τις ευχαριστήσω.

Τριάντα διηγήματα, μικρά κείμενα που ως λογοτεχνικό αφηγηματικό είδος προσφέρουν την αίγλη της ανάγνωσης ενός μύθου, μιας ιστορίας με αρχή μέση και τέλος. Ένα καλό διήγημα βρίσκει καταξίωση στη συνείδηση του αναγνώστη μέσα από τη συγκίνηση που του προκαλεί το κείμενο. Χωροχρόνος - χαρακτήρες - ανατροπές - σχέσεις - συναισθήματα - εκπλήξεις - χιούμορ - ειρωνεία, -στοιχεία αναγκαία, ικανά να μεταφέρουν τον αναγνώστη σε μια άλλη πραγματικότητα-, ενώνονται σε έναν αφηγηματικό κορμό χαρίζοντας ένα πλήρες κι αδιαίρετο σύνολο. Ως παραγωγοί της εκπομπής "Μέσα από Σένα" προβάλλου...

Πέντε γενιές μετά την ένωση του αρχικού ζεύγους Αργυρώς και Γιάννη, ένας επίγονος επιχειρεί να ανιχνεύσει την αιτία που όλοι σχεδόν οι εκπρόσωποι της ευρύτερης οικογένειας βαρύνονται από κάποια ιδιορρυθμία. Με έκπληξη θα ανακαλύψει ότι κάτω από την επιφανειακή ομαλότητα αυτών των συγγενών δρουν σκοτεινές εσώτερες δυνάμεις και ντροπιαστικά μυστικά φυλάσσονται με περισσή επιμέλεια. Παράλληλα η ευρύτερη οικογένεια αναστατώνεται από τα καμώματα μιας αποκλίνουσας θείας, της οποίας την περιουσία εποφθαλμιούν όλοι. Τα γεγονότα εκτυλίσσονται σε μια επαρχιακή πόλη που δίνει κι αυτή...

Δώδεκα συγγραφείς, συνεπιβάτες, κι αποσκευές, τα δώδεκα διηγήματα της συλλογής, κι "ένα ταξίδι ... αλλιώς" ξεκίνησε... Διαφορετικές φωνές, ζωές, εικόνες και χρώματα μπλέκονται το ένα μέσα στο άλλο σιωπηλά και δημιουργούν μια πλούσια παλέτα συναισθημάτων...

Η "Ανθολογία μικρού διηγήματος για τη νύχτα", περιλαμβάνει διηγήματα εμπνευσμένα από τους τόπους της νυχτιάς. Κομμάτια εαυτών, ιστορίες ανθρώπων, χαρακτήρες που ζουν γύρω μας, εξιστορούν το απόσταγμα των αισθήσεών τους, όπως οι ίδιοι οι συγγραφείς τις αντιλαμβάνονται, τις φιλτράρουν, τις μεταμορφώνουν σε λέξεις ζωντανές, μεταδίδοντάς τες με τον δικό τους μοναδικό τρόπο, ο καθένας. Ο πρόλογος της επιμελήτριας, Αγγελίνας Ρωμανού, συνθέτει, με ευρηματικό τρόπο, λέξεις παρμένες απ' τους τίτλους, σε ένα κείμενο που παίρνει τη θέση του μέσα στη νύχτα, με τρόπο που προδιαθέτει...

"Ανεβαίνω τα σκαλιά, φτάνω στο δεύτερο όροφο, χτυπώ το κουδούνι. Ο διάδρομος είναι σκοτεινός, το κτήριο παλιό. Περιμένω. Η ψυχή μου, το σώμα μου βρί­σκονται σε άγρια διέγερση, όμως το πρόσωπό μου είναι απαθές. Πίσω από το κρύσταλλο βλέπω να διαγράφεται η σκιά σου. Ανοίγεις την πόρτα, μου δίνεις το χέρι. Σου χαμογελώ τυπικά, τίποτα δεν αφήνω από την καταιγίδα μέσα μου να διαφύγει προς τα έξω. Εσύ όμως ξέρεις. Με οδηγείς στο γραφείο σου, είσαι ευγενικός, ήπιος, καταδεχτικός. Και ξέρεις. Είναι αβάσταχτο αυτό, είναι αφόρητα οδυνηρό, γλυκό, πρόστυχο, όμορφο, δυνατό, ζαλιστ...

"Ανεβαίνω τα σκαλιά, φτάνω στο δεύτερο όροφο, χτυπώ το κουδούνι. Ο διάδρομος είναι σκοτεινός, το κτήριο παλιό. Περιμένω. Η ψυχή μου, το σώμα μου βρί­σκονται σε άγρια διέγερση, όμως το πρόσωπό μου είναι απαθές. Πίσω από το κρύσταλλο βλέπω να διαγράφεται η σκιά σου. Ανοίγεις την πόρτα, μου δίνεις το χέρι. Σου χαμογελώ τυπικά, τίποτα δεν αφήνω από την καταιγίδα μέσα μου να διαφύγει προς τα έξω. Εσύ όμως ξέρεις. Με οδηγείς στο γραφείο σου, είσαι ευγενικός, ήπιος, καταδεχτικός. Και ξέρεις. Είναι αβάσταχτο αυτό, είναι αφόρητα οδυνηρό, γλυκό, πρόστυχο, όμορφο, δυνατό, ζαλιστ...