Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Επιστρέφοντας στη Ρωσία από ένα μεγάλο ταξίδι στην Ιταλία, ο νεαρός Ντιμίτρι Σάνιν κάνει μια στάση στη Φρανκφούρτη και για πρώτη φορά ερωτεύεται παράφορα. Πεπεισμένος ότι τίποτα δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στην ευτυχία που αισθάνεται ότι περιμένει τον ίδιο και την αρραβωνιαστικιά του, αποφασίζει να πουλήσει τα κτήματά του στη Ρωσία και να αρχίσει μια καινούργια ζωή, αγνοώντας ότι το ευάλωτο της νεαρής του ηλικίας τον καθιστά λεία ενός σκοτεινού και καταστροφικού πάθους. Οι "Ανοιξιάτικοι χείμαρροι" γράφτηκαν τριάντα χρόνια μετά από τα γεγονότα που εξιστορούνται σ' αυτές...

Ο νεαρός Ντιμίτρι Σάνιν, επιστρέφοντας στη Ρωσία από ένα μεγάλο ταξίδι στην Ιταλία, κάνει μια στάση στη Φρανκφούρτη και, για πρώτη φορά, ερωτεύεται παράφορα. Βέβαιος ότι τίποτα δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στην ευτυχία που αισθάνεται ότι περιμένει τον ίδιο και την αγαπημένη του, αποφασίζει να πουλήσει τα κτήματά του στη Ρωσία και να αρχίσει μια καινούργια ζωή. Αγνοεί, ωστόσο, ότι η ευάλωτη νιότη του τον καθιστά λεία ενός σκοτεινού και καταστροφικού πάθους... Ο Τουργκένιεφ, σε τούτο το εξαιρετικό και εν μέρει αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα, πραγματεύεται ένα από τα αγαπημένα...

Την διασκέδαζε να ξυπνά στους άνδρες πότε ελπίδες και πότε φόβους, να τους σέρνει από τη μύτη κατά τα κέφια της -αυτό το έλεγε να κοπανάς τους ανθρώπους τον έναν με τον άλλον- εκείνοι όμως ούτε καν σκέφτονταν να της αντισταθούν και υποτάσσονταν πρόθυμα. Σε όλη της την ύπαρξη, την ζωηρή και ωραία, υπήρχε ένα ιδιαίτερα γοητευτικό μείγμα πονηριάς και ξεγνοιασιάς, προσποίησης και αφέλειας, ηρεμίας και σβελτάδας· σε όλα όσα έκανε, σε όλα όσα έλεγε, σε κάθε της κίνηση διακρινόταν μια λεπτή, ανάλαφρη χάρη, όλα πρόδιδαν μια ιδιόμορφη, παιχνιδιάρικη δύναμη. Και το πρόσωπο της άλλαξε...

Μα υπάρχουν περιττοί άνθρωποι; Βεβαίως και υπάρχουν, απαντάει ο Ιβάν Τουργκένιεφ και μέσα από τις σελίδες του σύντομου αυτού αριστουργήματος προσδίδει τον χαρακτηρισμό αυτό σε όλους τους παρόμοιους με τον ήρωά του στη νουβέλα αυτή ανθρώπους, που με την αδύναμη θέλησή τους δεν είναι σε θέση να υπερασπιστούν τις επιθυμίες τους και τα δικαιώματά τους στο πέρασμα της ζωής τους. Πρόκειται για μια εξαιρετική απεικόνιση της ψυχοσύνθεσης πολλών διανοούμενων της εποχής του και όχι μόνο, προϊόν ίσως και της ομόφωνα εχθρικής στάσης των ομοτέχνων του απέναντί του, που τον οδήγησε να εγ...

Ο "Χερσότοπος" (1877) είναι το τελευταίο μυθιστόρημα της μεγάλης παρακαταθήκης που άφησε ο Τουργκένιεφ. Αμέσως πριν από τη συγγραφή του, ο δημιουργός του ζούσε εκτός Ρωσίας. Τα προηγούμενα έργα του είχαν επικριθεί σε μεγάλο βαθμό, και μάλιστα λέγεται ότι ο Ντοστογιέφκσυ έκανε λόγο με καυστικό τρόπο για αποκοπή του Τουργκένιεφ από την πραγματική κατάσταση που επικρατούσε τότε στη Ρωσία. Έτσι, ο Τουργκένιεφ μέσω του "Χερσότοπου", που έμελλε να αποτελέσει το κορυφαίο έργο του, σκόπευε να αποδείξει ότι είναι γνώστης της κατάστασης που υπήρχε στη χώρα του, ιδίως σε κοινωνικό και...

...Και στον "Καπνό", όπως και σε όλα τα μυθιστορήματα του Τουργκένιεφ, θα γίνουμε μάρτυρες μιας κρίσης ατομικής που εξελίσσεται σε κρίση κοινωνική. Σε πρώτο πλάνο έχουμε μια ιστορία απλή, σαν αυτές που αγαπά ο συγγραφέας: έναν δυστυχισμένο έρωτα που οφείλεται στην αδυναμία του χαρακτήρα του άντρα και στην κοκεταρία της γυναίκας. Αφορά τη μάχη ανάμεσα σε ένα χαρακτήρα μαλακό και παθιασμένο και ένα χαρακτήρα φαντασμένο, βίαιο και δεσποτικό. Σε δεύτερο πλάνο όμως εξελίσσεται μια πολιτική σάτιρα, περιγράφεται ένα πίνακας των ρωσικών ηθών που είναι γεμάτος αλήθεια, με αντιπροσωπ...

Ο Ιβάν Σεργκέγεβιτς Τουργκένιεφ ανήκει στην ομάδα των λογοτεχνών (μαζί με τους Πούσκιν, Τολστόι, Ντοστογιέφσκι κ.ά.) που δημιούργησε τον "Χρυσό Αιώνα" της ρωσικής λογοτεχνίας (19ος αιώνας), η οποία στη συνέχεια έφερε τις βαθιές κοινωνικοπολιτικές αλλαγές του 20ού αιώνα. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους διηγηματογράφους, με παγκόσμια αναγνώριση. Η διαχρονικότητα του έργου του οφείλεται στον τρόπο που συνθέτει απλές, καθημερινές ιστορίες (οι οποίες αντλούνται από πραγματικά περιστατικά της πολυτάραχης ζωής του στη Ρωσία, τη Γαλλία και άλλες ευρωπαϊκές πόλεις), στην περ...

Η Ρωσία την επόμενη της κατάργησης της δουλείας. Οι πατέρες: σπλαχνικοί, λίγο κουρασμένοι, σκεφτικοί, αλλά και πεπεισμένοι ότι μια γερή δόση αγγλικού φιλελευθερισμού θα λύσει τα προβλήματα μιας χώρας που είναι ακόμη φεουδαρχική. Οι γιοί: μελαγχολικοί, πικραμένοι, πρόωρα απογοητευμένοι, που μισούν κάθε ιδέα μεταρρύθμισης, που πιστεύουν μόνο στην άρνηση, στο "ξεκαθάρισμα", στην καταστροφή οποιασδήποτε τάξης. Σαν Άμλετ πριν από την επανάσταση, ο Μπαζάροφ προχωρά πέρα από έναν παράλογο θάνατο, η υστεροφημία του μετεωρίζεται ανάμεσα στους "δαίμονες" του Ντοστογέφσκι και στους μ...

Ένας εικοσιπεντάχρονος, εύπορος Ρώσος βρίσκεται σε μια μικρή γραφική γερμανική πόλη του Ρήνου για διακοπές, όπου συναντά τυχαία δύο συμπατριώτες του, έναν νεαρό καλλιτέχνη ονόματι Γκάγκιν και ένα δεκα-επτάχρονο κορίτσι, με μια μυστηριώδη και ατίθαση συμπεριφορά, δημιουργώντας στα μάτια του νεαρού Ρώσου την εικόνα ενός δειλού, ντροπαλού και ανήσυχου κοριτσιού, με το όνομα Άσια (υποκοριστικό του ονόματος Άννα, που σπάνια χρησιμοποιούν οι Ρώσοι), και την οποία ο Γκάγκιν συστήνει ως αδελφή του. Γρήγορα ο νεαρός Ρώσος γίνεται φίλος με τον Γκάγκιν και την Άσια και σύντομα αναρωτ...

Ο Αντβέι Ιβάνοβιτς Λουτσκόφ, ένας επιτελικός λοχαγός του ρωσικού στρατού, άξεστος παλικαράς, με αδιάφορα χαρακτηριστικά, που κανείς δεν θα μπορούσε να τον πει όμορφο, και ο Φιόντορ Φιόντοροβιτς Κίστερ, ένας Ρώσος ευγενής, γερμανικής καταγωγής, κατάξανθος, εξαιρετικά συνεσταλμένος, ευγενικός προς τους πάντες, καλλιεργημένος και διαβασμένος, που κατατάχτηκε στον ρωσικό στρατό κυρίως για να ικανοποιήσει την προσδοκία της οικογένειάς του, είναι οι δύο πρωταγωνιστές της ιστορίας του Ιβάν Τουργκένιεφ. Και οι δύο αντιπροσωπεύουν δύο εντελώς διαφορετικούς κόσμους, που ψυχικά και...

Στις "Δύο αφηγήσεις μυστηρίου" ο Ιβάν Τουργκένιεφ μάς αποκαλύπτει μια διαφορετική πτυχή της δημιουργίας του, στην οποία κυριαρχεί η γοητεία που ασκούν πάνω μας τα μυστηριώδη φαινόμενα, είτε αυτά εκδηλώνονται στην περιβάλλουσα φύση είτε φωλιάζουν στην ανθρώπινη ψυχή. Με τη ρεαλιστική γραφή και την ποιητική ματιά του, αποτυπώνει σκέψεις και συναισθήματα που προβάλλουν στο κατώφλι της συνείδησης: στην "Παράξενη ιστορία" ερευνά την έλξη των Ρώσων για το μυστικισμό, ενώ στο "Όνειρο" καταγράφει ονειρικές παραστάσεις ανιχνεύοντας τα σύνορα ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότη...

Στο παρόντα τόμο παρουσιάζονται δυο έξοχα διηγήματα του μεγάλου Ρώσου συγγραφέα, που μεταφράζονται για πρώτη φορά στη γλώσσα μας. Ο νεαρός αξιωματικός και βασικός ήρωας του διηγήματος "Ο Οβριός" δεν παύει να περιφρονεί πάντα τον Οβριό Γκιρσέλ, έστω κι αν καταφεύγει στις υπηρεσίες του, έστω κι αν ερωτεύεται την πανέμορφη κόρη του, έστω κι αν προσπαθεί να σώσει τον Γκιρσέλ από τον θάνατο. Εκείνος που θα τον αποκαλέσει ελάχιστες φορές Εβραίο είναι ακριβώς ο υψηλόβαθμος αξιωματικός που τον στέλνει στον κρεμάλα, κι αυτό απλώς και μόνο λόγω της απελπιστικής τυπολατρίας που τ...