Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

O Μεγάλος Ανατολικός, καράβι στοιχειωµένο, θα µεταφέρει περισσότερους από χίλιους ταξιδιώτες από το Λίβερπουλ στον Νέο Κόσµο. Ένα σωρό απρόοπτα θα συµβούν: ο πρωταγωνιστής και αφηγητής θα σµίξει µ’ έναν παλιό του φίλο, ο οποίος θα συναντήσει την πρώην µνηστή του, ενώ θα συναφθούν καινούριες γνωριµίες και φιλίες... Κάµποσες παράξενες συµπτώσεις θα κρατήσουν αµείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη ως το τέλος του ταξιδιού. Ποιο µυστικό κρύβει µέσα του το στοιχειωµένο καράβι; Πώς θα λυθεί το µυστήριο; Μήπως, ναυαγώντας τελικά, ο Μεγάλος Ανατολικός έχει επιτελέσει τον προορισµό...

O Μεγάλος Ανατολικός, καράβι στοιχειωµένο, θα µεταφέρει περισσότερους από χίλιους ταξιδιώτες από το Λίβερπουλ στον Νέο Κόσµο. Ένα σωρό απρόοπτα θα συµβούν: ο πρωταγωνιστής και αφηγητής θα σµίξει µ’ έναν παλιό του φίλο, ο οποίος θα συναντήσει την πρώην µνηστή του, ενώ θα συναφθούν καινούριες γνωριµίες και φιλίες... Κάµποσες παράξενες συµπτώσεις θα κρατήσουν αµείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη ως το τέλος του ταξιδιού. Ποιο µυστικό κρύβει µέσα του το στοιχειωµένο καράβι; Πώς θα λυθεί το µυστήριο; Μήπως, ναυαγώντας τελικά, ο Μεγάλος Ανατολικός έχει επιτελέσει τον προορισµό...

Στον πανάρχαιο κόσμο, πρώτοι οι ποιητές μάς μίλησαν για τις πόρνες. Ποια πραγματικότητα κρυβόταν όμως πίσω από τις ωδές τους προς την ομορφιά των εταίρων και τα παράπονα που εξέφραζαν για την πονηριά τους; Η Violaine Vanoyeke μάς δίνει εδώ την απάντηση, παρουσιάζοντας πιστά πώς είχαν τα πράγματα σε μια κοινωνία η οποία, τουλάχιστον θεωρητικά, δεν καταδίκαζε τον σαρκικό έρωτα, και ειδικότερα, περιγράφοντάς μας την καθημερινή ζωή των εκπορνευμένων -τόσο των αγοριών όσο και των κοριτσιών. Επιπλέον, μας πληροφορεί πώς γινόταν μια γυναίκα πόρνη, περισσότερο από μια μεταστροφή τ...

Ηρωίδα μια γυναίκα. Η κόρη του τελευταίου εμίρη της Γρανάδας και μιας χριστιανής πριγκίπισσας. Χρόνος, οι τελευταίες ημέρες της μουσουλμανικής Ισπανίας: οι κήποι της Αλάμπρα με τα νερά και τα υπέροχα τριαντάφυλλά τους, τα κάστρα και η συνύπαρξη των χριστιανών, των εβραίων και των μουσουλμάνων, των ονειροπόλων, των εγκληματιών και των αθώων θυμάτων, θα αποτελέσουν το πλαίσιο για μια συναρπαστική ιστορία που ακροβατεί ανάμεσα στην αλήθεια και στο μύθο. Βασισμένη σε ιστορική έρευνα και με εργαλεία τη διεισδυτική ματιά της, το γρήγορο ρυθμό και τις χυμώδεις περιγραφές προσώπων...

"Η μοναστική ψυχή του Άθω, οι ασκητές, φαντάστηκαν το δράμα μιας κρύπτης, και τοποθέτησαν το ωχρό χρυσάφι των ενοράσεών τους μέσα στο αυστηρό, σκιασμένο και πνιγμένο στις εικόνες όστρακο ενός ιερού. Ωστόσο, αν και περιορισμένου όγκου, αυτή η αρχιτεκτονική μου εμπνέει τον θαυμασμό και ώρες πολλές κυλούν για να συλλαβίσω τη σταθερή και δογματική της γλώσσα. Η Ακρόπολη, που η επίπεδη κορφή της φέρει τους ναούς, προσελκύει το ενδιαφέρον, όπως το μαργαριτάρι μέσα στην αχιβάδα του. Ψαρεύουμε την αχιβάδα αποκλειστικά για το μαργαριτάρι. Οι ναοί αποτελούν την αιτία αυτού του τοπίο...

Μια διπλή κίνηση χαρακτηρίζει την ιδιωτική ζωή στις σύγχρονες κοινωνίες: αφενός μια ελάττωση των δεσμών εξάρτησης μεταξύ των γενεών και των φυλών προς όφελος μιας καλύτερης ποιότητας των διαπροσωπικών σχέσεων, αφετέρου μια αύξηση του κρατικού και του κοινωνικού παρεμβατισμού με τη διαμεσολάβηση του σχολείου, των οικογενειακών και πολιτικών μεθόδων και των ψυχολογικών γνώσεων. Έτσι, η "προσωποποίηση" των σχέσεων μεταξύ των συζύγων καθώς και μεταξύ των γονέων και των παιδιών -τόσο των εφήβων όσο και των ενηλίκων- συμβαδίζει με μια κοινωνικοποίηση της ιδιωτικής σφαίρας. Γενικό...

Στα 1988, όταν συμπληρώνονταν εκατό χρόνια από τον θάνατο του Μπάυρον, το μεγάλο βρετανικό περιοδικό "Illustrated London News", θρηνούσε γιατί τό αγγλικό έθνος είχε πάψει πια να γοητεύεται από τη μορφή του μεγάλου ποιητή. Όμως, συνέχιζε το περιοδικό, "η ευγνωμοσύνη των Ελλήνων για τις υπηρεσίες που πρόσφερε στη χώρα τους φαίνεται πως έζησε περισσότερο από την αγγλική εκτίμηση για τη συνεισφορά του στη λογοτεχνία μας". Πραγματικά, "η Ελλάς ευγνωμονούσα" θυμόταν και τότε τον Τζωρτζ Γκόρντον Μπάυρον, όπως τον θυμάται και σήμερα και θα τον θυμάται για πάντα. Κι όχι μόνο γιατ...

Η Μαλένα, ένα σπινθηροβόλο πνεύμα, είναι το κεντρικό πρόσωπο μιας πλούσιας οικογένειας της σημερινής Μαδρίτης, στην οποία κυριαρχεί η ιερατική φιγούρα ενός σκοτεινού παππού, που η διπλή ζωή του πρόσφερε απογόνους πολλούς και ανεξέλεγκτους. Σε αντίθεση με τη δίδυμη αδελφή της, τη Ρένια, η Μαλένα είναι μια επαναστάτρια: έχει τις πρώτες της σεξουαλικές εμπειρίες με τον ξάδελφό της, ενώ τελικά παντρεύεται έναν άντρα που δεν τον αγαπά. Πάνω της πλανάται η σκιά του Ροδρίγο, του τυχοδιώκτη από τον οποίο ξεκίνησε η απόκτηση της οικογενειακής περιουσίας... H αισθησιακή Μαλένα κυρ...

Το πρόσωπό του είναι μονίμως καλυμμένο από μια μάσκα. Διασχίζει τις ατέλειωτες εκτάσεις του νότιου Μεξικού έφιππος, εμφανίζεται πάντα νύχτα και φορτίζει την μπαταρία του φορητού κομπιούτερ του από τους αναπτήρες των αυτοκινήτων των δημοσιογράφων, συγγραφέων και τουριστών που καταφθάνουν στην περιοχή Τσιάπας για να δουν από κοντά τον τελευταίο επαναστατικό μύθο της εποχής μας. Για να συναντήσει τον υποδιοικητή Μάρκος, ο Μάνουελ Βάλκεθ Μονταλμπάν προχωρά στα βάθη της ζούγκλας Λακαντόνα και, σε μια αποκλειστική συνέντευξη-διάλογο, ανταλλάσσει μαζί του απόψεις για «την παγκοσμι...

"Ζω σημαίνει φεύγω" έλεγε συχνά η Ιζαμπέλ Έμπερχαρντ, και αυτό έκανε σ' όλη της τη ζωή. Καβάλα στο αγαπημένο της άλογο, τον Σουφ, περιπλανιόταν στην απεραντοσύνη της ερήμου, και αυτή η ανεμπόδιστη ελευθερία, αυτή η απόλυτη σιωπή την έκαναν ευτυχισμένη. Η Έμπερχαρντ δεν έγραφε επειδή ήταν συγγραφέας. Έγραφε μόνο όταν ένιωθε τη συγκίνηση να την πλημμυρίζει και αισθανόταν την ανάγκη να εκφραστεί. Αντλούσε το υλικό της από τα μαυριτανικά καφενεία στις καθημερινές ατέλειωτες συζητήσεις της με τους ντόπιους, τις αέναες μετακινήσεις της στην έρημο και το συγχρωτισμό της με τους ν...