Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Δύο γυναίκες, η Νίνα και η Εκάβη, αφηγούνται με χειμαρρώδη τρόπο και σε πρώτο πρόσωπο τις ζωές τους: τους έρωτες, τους γάμους, τους αποχωρισμούς, τις απώλειες. Η διασκευή του εμβληματικού μυθιστορήματος του Κώστα Ταχτσή, σε μορφή μονολόγου για μία γυναίκα ηθοποιό, μέσα από κωμικές και τραγικές ιστορίες φωτίζει όλη τη σύγχρονη ελληνική ιστορία: Μακεδονικοί Αγώνες, Βαλκανικοί Πόλεμοι, Μικρασιατική Καταστροφή, Δικτατορία της 4ης Αυγούστου, ελληνοϊταλικός πόλεμος, Κατοχή, Εμφύλιος. Σημείο αναφοράς για τη μεταπολεμική λογοτεχνία του τόπου, το κείμενο του Ταχτσή ξετυλίγει μπρο...

39 κείμενα και συνεντεύξεις, 82 Νεοέλληνες λογοτέχνες

ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ Κάποτε είχα ένα φίλο, θα 'ταν ως είκοσι χρονώ και τ' άρεσε να ταξιδεύει. Μου 'λεγε: φίλε τα όνειρα έρχονται, φεύγουν, έρχονται με τα καράβια. Κι όταν θύμωνε: αυτό που είναι για μένα ένα καράβι ποτέ δε θ' αρμενίσει στην καρδιά σου! εγώ φοβόμουνα τη θάλασσα και τα καράβια ένας θεός ξέρει τι υπόφερα για χάρη του τι κλάματα της μάνας μου και παραινέσεις για ολέθριες φιλίες απ' τον πατέρα μου τέλος μεταχειρίστηκαν τεχνάσματα: μου πήραν το κλειδί της πόρτας, να με κάνουνε, συχνά που γύριζα μεσάνυχτα εξαιτίας του, να σκαρφαλώνω από τη μάντρα κάπο...

"Κάνουμε θέατρο για την ψυχή μας" μας εξομολογείται ο Κάρολος Κουν. Βλέπουμε θέατρο, συμμετέχοντας όλοι στη θεατρική διαδικασία, συγγραφείς, σκηνοθέτες, ηθοποιοί, σκηνογράφοι, λοιποί καλλιτεχνικοί συντελεστές και θεατές, για να νιώσουμε ο ένας την ευαισθησία του άλλου μέσω αυτής της μορφής τέχνης· για να συγκινηθούμε και να συγκινήσουμε με τις αλήθειες, τα ανθρώπινα πάθη μας, τα προσωπικά αδιέξοδα, τις ηθικές αμφιβολίες και την ποθεινή λύτρωση στο τέλος όλων όσα διαδραματίζονται επί σκηνής. Κι όταν η αυλαία πέφτει, γεμάτοι μαγεία θεάματος και κατανόηση υπαρξιακών καταστά...

"Κάνουμε θέατρο για την ψυχή μας" μας εξομολογείται ο Κάρολος Κουν. Βλέπουμε θέατρο, συμμετέχοντας όλοι στη θεατρική διαδικασία, συγγραφείς, σκηνοθέτες, ηθοποιοί, σκηνογράφοι, λοιποί καλλιτεχνικοί συντελεστές και θεατές, για να νιώσουμε ο ένας την ευαισθησία του άλλου μέσω αυτής της μορφής τέχνης· για να συγκινηθούμε και να συγκινήσουμε με τις αλήθειες, τα ανθρώπινα πάθη μας, τα προσωπικά αδιέξοδα, τις ηθικές αμφιβολίες και την ποθεινή λύτρωση στο τέλος όλων όσα διαδραματίζονται επί σκηνής. Κι όταν η αυλαία πέφτει, γεμάτοι μαγεία θεάματος και κατανόηση υπαρξιακών καταστ...

"Χωρίς ψευδαισθήσεις, ιδεολογικές ή άλλες, ο κ. Ταχτσής παραμένει ένας "αδέσμευτος" παρατηρητής της κοινωνίας. [...] Η επίμονη αναζήτηση της "αλήθειας" και του "πραγματικού" δεν του επιτρέπει να αφήσει σκοτεινή πλευρά τής κοινωνίας ή του ανθρώπου που να μην την διερευνήσει. Η "αλήθεια" όμως αυτή δεν είναι ποτέ μονόπλευρη. Όπως στη ζωή, έτσι και στον κόσμο του κ. Ταχτσή το χυδαίο με το αγνό, το ταπεινό με το υψηλό εναλλάσσονται και συνυπάρχουν. [...] Τα πρόσωπα του βιβλίου του, ως πυρήνες συλλήψεως τουλάχιστο, διατηρούν αυτάρκεια μοναδική, που μονάχα η παρατηρητικότητα και...

Ο τίτλος "Τα ρέστα", μοιάζει να θέλει να πιστέψουμε ότι δεν έχουμε μπροστά μας παρά "μαζέματα", υπολείμματα της συγγραφικής παραγωγής του Κώστα Ταχτσή, ή ιστορίες πρόχειρα συγκεντρωμένες κάτω από το ίδιο εξώφυλλο. Πρόκειται, βεβαίως, για παγίδα - και, όπως ανακαλύπτει γρήγορα ο αναγνώστης, δεν είναι η μόνη παγίδα που του έχει στήσει ο συγγραφέας. Τα ρέστα δεν είναι απλά ιστορίες που περίσσεψαν στο συγγραφικό εργαστήρι, όσο και αν κάποιοι χαρακτήρες (η επιβλητική γιαγιά, ο θείος, η μητέρα) και, λεπτομέρειες (οι δυο χειροβομβίδες στο μπάνιο, η δουλειά του θείου σε εφημερίδα,...

[...] Έχοντας στα νιάτα του ταξιδέψει πολύ, κυρίως στην Αυστραλία και την Αμερική, και έχοντας μετέλθει ένα πλήθος βιοποριστικές δουλειές, μπορεί να δει καθαρότερα τα συμβαίνοντα στην Ελλάδα των αστικών κέντρων, της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Μέσα από έναν κλαυσίγελο αφηγείται πράγματα σοβαρά ακόμα και τραγικά με όπλο το πανταχού παρόν χιούμορ. Έχοντας λοιπόν ζήσει έξω, έχει αφομοιώσει τους κώδικες της αγγλοσαξονικής πεζογραφίας, κυρίως της αμερικάνικης του 20ού αιώνα και τους εφαρμόζει με επιδεξιότητα στο ελληνικό περιβάλλον και πραγματικότητα. Έτσι μέσα από την κοινότοπ...

Οι επιμελητές της έκδοσης ευχαριστούν τις εκδόσεις "Ίκαρος" και "Μεταίχμιο", που πρόθυμα επέτρεψαν να αναδημοσιευθούν αποσπάσματα από "σεφερικά" βιβλία τους, καθώς και το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης για τις φωτογραφίες του ποιητή. Περιέχονται οι ενότητες: - Μαρία Στασινοπούλου, "Χρονολόγιο" A. Σε πρώτο πρόσωπο - Μαθητικές εκθέσεις του Γεωργίου Σ. Σεφεριάδη - Ανέκδοτες επιστολές του Σεφέρη (από την αλληλογραφία με τον Γ.Κ.Κατσίμπαλη) - Ποιήματα - Ο Σεφέρης για τους άλλους: για τον Θ. Σ. Έλιοτ - Με τα μάτια του ποιητή Β. Αναμνήσεις των άλλων - Τάκης Σινόπουλ...

Ο Κώστας ο Ταχτσής χαρακτηρίζεται, πέρα βέβαια από τα λογοτεχνικά του προσόντα, που τα συνάγουμε από τη μελέτη των βιβλίων του, από μεγάλη εξυπνάδα. Είναι πανθομολογουμένως ένας εύστροφος άνθρωπος, τολμηρός, με ιδιαίτερη παρρησία. Όταν βλέπει το στραβό, αυτό με το οποίο δεν συμφωνεί, το λέει κατάμουτρα κι ας γίνει ό,τι θέλει. Υπάρχουν πολλά ανέκδοτα για την παρρησία του. Αλλά θα ήθελα κάπως ιστορικότερα να μιλήσω για το πρόσωπό του. Με τον Ταχτσή έχουμε πολλά κοινά σημεία. Είχαμε, προτού γνωριστούμε, πολλά κοινά σημεία. Πρώτα πρώτα είμαστε γεννημένοι και οι δυο στη Θεσσαλον...

Μια γυναίκα ταυτίζεται με την ίδια την Ελλάδα. Όταν διαμαρτύρεται και κλαίει, διαμαρτύρεται και κλαίει η Ελλάδα. Κι εγώ ακριβώς αυτό ήθελα να κάνω - να βάλω την Ελλάδα να κλάψει, να κλάψω την Ελλάδα, να κλάψω με την Ελλάδα. Αλλ' από την άλλη μεριά δεν ήθελα και να περιοριστώ στο κλάμα. Ήθελα να τελειώσω με μια νότα αισιοδοξίας και κατάφασης, που κι αυτό είναι πολύ χαρακτηριστικό των Ελλήνων σαν φυλής κι επιπλέον αισθητικά απαραίτητο. Αλλιώς "Το τρίτο στεφάνι", ήδη αρκετά καταθλιπτικό, θα γινόταν μια θηλιά γύρω απ' το λαιμό του αναγνώστη. Οι γυναίκες, βλέπετε, είναι φορείς ζ...

"Οι ήρωές της είναι άνθρωποι επιπόλαιοι, χωρίς βαθιά ηθικά και μεταφυσικά προβλήματα. Είναι ως επί το πλείστον άσωτοι αριστοκράτες και γυναίκες του 'ελαφρού' κόσμου, που ζουν στη φλούδα της γης ξένοιαστα, εύκολα, χωρίς τις αγωνίες του σύγχρονου ανθρώπου. Είναι βέβαια δυστυχισμένοι, μα η δυστυχία τους αυτή προέρχεται όχι από τραγικές αντινομίες της ανθρώπινης φύσης τους μα από δειλία, από τεμπελιά κι από ανικανότητα να προσαρμοστούν στην πραγματικότητα. Τέτοιος τύπος είναι και ο Φρεντ. Ένας τύπος ξεπερασμένος μα γι' αυτό όχι λιγότερο αληθινός κι ανθρώπινος, που συγκίνησε όλε...

Συλλογή δεκατεσσάρων κειμένων. Κείμενα αυτοβιογραφικά, κριτικά, αυτοκριτικά, σχολιαστικά, που αναφέρονται σε πρόσωπα και πράγματα της νεοελληνικής πνευματικής και κοινωνικής ζωής στην περίοδο 1960-1980.

Όταν μέναν μόνοι τους άφηναν να φανούν και τα δικά τους τα αισθήματα, κοιτάζανε με περιφρόνηση, σχεδόν με μίσος προς το μέρος που 'χε φύγει η κοπέλα, κούναγαν το κεφάλι τους σα να θρηνούσαν την κατάντια τους, έδιναν μπάτσες στο πεσμένο πέος τους σα να 'ταν κάτι ανεξάρτητο απ' αυτούς, υπεύθυνο για την κατρακύλα τους... Όλ' αυτά, καταλαβαίνεις, άρχισαν να με βάζουν σε σκέψεις. Πρώτα-πρώτα, όλοι αυτοί οι ημίθεοι, που ως τότε έβλεπα με δέος και θεωρούσα απρόσιτους, ήταν εξίσου ευάλωτοι, κι ίσως ακόμα πιο χαζοί, κι απ' τους άλλους. Πιο πολύ καβαλούσαν την ιδέα της γυναίκας παρά...