Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σιωπώ και ρηγνύομαι ή πιο απλά σκάω και σπάω μια χασμωδία στα φωνήεντά μου τα σύμφωνά μου σχίστηκαν στα δυο, έτσι μου βγήκε τ' όνομα κυτίο παραπόνων.

Domenica Πάντα η Κυριακή θα επανέρχεται άπιστη κι ακριβής με κλαπατσίμπαλα γύρω της σωρό πλατεία σύγκορμη χορό να σέρνει με σφαλισμένα βλέφαρα ρολά κατεβασμένα στα μάγουλα ν' απλώνεται κόκκιν' η παύση. Πάντα η Κυριακή θα επανέρχεται σεμνή και ξελογιάστρα στο στήθος των γερόντων μια καμπάνα μια εκδρομή στου έρωτα το άλσος περίπολος στα έρημα θρανία βαθιά σιωπή domenica σταλαγματιά στα χείλη διψασμένων. Πάντα η Κυριακή θα επανέρχεται domenica, domenica, έξαλλη θα φωνάζει γυναίκα ετοιμόγεννη ώρες πρησμένες την βάρδια σου θ' ακολουθούν domenica άφθονο τ' άρωμα...

Γυναίκες και άντρες χωρίς ψευδαισθήσεις. Μόνο με αισθήσεις. Ανθρώπινες σχέσεις με βάρβαρο τέλος. Φιλιά και έρωτες ξεχασμένοι σε κάποια φωτογραφία. Σε ένα ντουλάπι με ναφθαλίνη. Μουσικές που χάνονται ή άλλοτε σβήνουν. Τακούνια που ακούγονται στον διάδρομο. Το εύθραυστο περπάτημά τους θα διαλυθεί από την συμπεριφορά του. Θεατρικοί ήρωες και φιγούρες ανθρώπων που τους σκεπάζει μια παραζάλη. Η επιλογή πάντα μετράει. Αλλά τα συμβαλλόμενα μέλη είναι πάντα δύο. Που δεν μπορούν να συνεννοηθούν. Να τα βρουν. Κι όμως προσπαθούν να μιλήσουν. Να μας πείσουν.

[...] Η Θεσσαλονίκη είναι μια γεωγραφία της σκέψης μας. Πού όσο περνάει ο καιρός τούς δρους αλλάζει και τα σύνορά της. Μια γεωγραφία που η καθεμία μεταφράζει διαφορετικά σε λέξη. Έχουν πολλές φορές και ομίχλη και υγρασία τα ποιήματα εδώ και φως θαλασσινό. Οι ενότητες που παρουσιάζονται έχουν η καθεμιά την ιδιοχρωμία της, η καθεμιά και το ιδιοσυγκρασιακό της κλίμα. Δεν θα μπορούσε να 'ναι διαφορετικά άλλωστε. Κι αν θεωρείται βέβαιο πώς ο χρόνος επέφερε αλλαγές στους τρόπους εκφοράς του στίχου, το άλλο ερώτημα είναι αν έφερε αλλαγές και στη χροιά του ήχου της ποιητικής λέξης...