Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η συγκλονιστική ιστορία του Ντόριαν, ο οποίος ανταλλάσσει την ψυχή του με την αιώνια νεότητα. Το βιβλίο που σκανδάλισε τα βικτωριανά ήθη, συνέβαλε στην καταδίκη του Γουάιλντ για προσβολή της δημοσίας αιδούς και εντέλει κατέκτησε την αθανασία του αριστουργήματος. "Το Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι" πρωτοδημοσιεύτηκε σε συνέχειες στο περιοδικό "Lippincottl' s" το 1890, ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων για την ακολασία του κεντρικού ήρωα: "Η ιστορία -που σχετίζεται μόνο με θέματα κατάλληλα για το Τμήμα Εγκληματολογικής Έρευνας ή για μια δίκη κεκλεισμένων των θυρών- είναι πρό...

Οι ήρωες του Ντοστογιέβσκη είναι "υδραργυρικοί", "προεξέχουν" απ' το περιβάλλον τους, με την τραγικότητα ή με την όποια άλλη ιδιαιτερότητά τους - ακόμα και με την γελοιότητα. "... Οι ήρωες του Ντοστογιέβσκη ή είναι άγιοι που υποφέρουν ή άνθρωποι που κατακτούν την αγιοσύνη μέσω του πόνου. Το μεγαλείο του έργου του έγκειται ίσα ίσα στο γεγονός ότι υπάρχει παντού παρόν το μυστήριο. Οι φευγαλέες γήινες μορφές του συναντιούνται συχνότατα με την αιώνια αλήθεια. Και γενικότερα, η στάση του Ιώβ Ζωσιμά, η υποταγή σ' αυτό που τους "είχε προοριστεί" αποτελεί ένα "επιχείρημα" στον σ...

[...] Το έργο του Μαγιακόφσκι, ήδη κλασικό είναι ακόμα νωπό. Είναι κλασικό γιατί η μεγαλοφυΐα του είναι αδιαφιλονίκητη για όλο το λαό. Νωπό είναι, γιατί όλες οι μέρες, όλα τα σοβιετικά προβλήματα δίνουν την ευκαιρία ν' αναφέρεις στίχους του Μαγιακόφσκι. Ο έρωτας, η επανάσταση, ο πόλεμος κι η ειρήνη, τα μικρά γεγονότα της καθημερινής ζωής, δεν υπήρξαν μεγάλα και μικρά θέματα για την ποίηση του Μαγιακόφσκι. Οι στίχοι του για τις βιομηχανίες του κράτους, για την ανάπτυξη της παιδείας, σκαλισμένοι πάνω στα κεφάλια των ανθρώπων, εξακολουθούν να χαρίζουν το γέλιο, όπως μερικά άλλ...

Η νουβέλα "Ο θάλαμος αρ. 6" αποτελεί μια τομή στην πνευματική και λογοτεχνική εξέλιξη του Τσέχοφ. Πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό Ρούσκαγια Μισλ το Νοέμβριο του 1892. Ο Μήτσος Αλεξανδρόπουλος αναφέρει πως πολλοί κριτικοί διέκριναν ότι μ' αυτή του τη νουβέλα ο Τσέχοφ αποκόπηκε από την τολστόια επιρροή κι έκτοτε διέγραψε τη δική του μοναδική λογοτεχνική πορεία. Σε μια, λοιπόν, ανώνυμη πόλη της ρωσικής επαρχίας υπάρχει ένα δημοτικό νοσοκομείο στο οποίο επί μια 20ετία εργάζεται ως γιατρός διευθυντής ο Αντρέι Εφίμιτς Ράγκιν. Στο νοσοκομείο αυτό, το οποίο περιγράφεται σαν ένα...

Στη Ρωσία στα τέλη της δεκαετίας του '30, ένας από τα εκατομμύρια των αθώων που συλλαμβάνονταν και αγνοούνταν σε μπουντρούμια και στρατόπεδα, είναι και ο γιος της Άννας Αχμάτοβα, μιας από τις μεγαλύτερες Ρωσίδες ποιήτριες του 20ού αιώνα. Τότε λοιπόν εκείνη συνθέτει ποιήματα που δεν τολμάει να τα εμπιστευτεί στο χαρτί: έμπιστοι φίλοι τα αποστηθίζουν και τα απαγγέλλουν σταθερά, επί χρόνια, για να μην τα ξεχάσουν. Ξορκίζοντας την προσωπική της τραγωδία, η Αχμάτοβα μιλάει στο όνομα όλων των θυμάτων, καθώς και όλων των γυναικών που, όπως εκείνη, έκαναν ουρά για εβδομάδες κ...

Το "Σιδερένιο τακούνι" είναι το σκληρό όνομα που δίνει ο Τζακ Λόντον στην Πλουτοκρατία. Το βιβλίο του με αυτόν τον τίτλο κυκλοφόρησε το 1907 και μας περιγράφει τον πόλεμο που θα ξεσπάσει μια μέρα -αν οι κακές μοίρες το επιτρέψουν- ανάμεσα στην Πλουτοκρατία και το Λαό. Αλίμονο! Ο Τζακ Λόντον είχε εκείνη την ιδιαίτερη μεγαλοφυΐα που προβλέπει όσα ο όχλος δεν μπορεί να διακρίνει και κατείχε μια ειδική γνώση που του επέτρεπε να προαισθάνεται το μέλλον. Προέβλεψε τα γεγονότα εκείνα που εκτυλίσσονται τώρα μπροστά στα μάτια μας. Το τρομερό δράμα που μας παρουσιάζει τόσο ζωντανά το...

Εκατόν ενενήντα χρόνια από την κήρυξη της ελληνικής επανάστασης οι εκδόσεις "Κέδρος" εκδίδουν την ανθολογία του ποιητή Ηλία Γκρή "Το 1821 στην ελληνική ποίηση". Πρόκειται για ένα απάνθισμα όπου πρωταγωνιστούν θρυλικά πρόσωπα και τόποι, σύμβολα της Επανάστασης του 1821. Τα 140 ποιήματα που ανθολογούνται γράφτηκαν σε διάστημα 190 ετών από 109 Έλληνες ποιητές, με προεξάρχοντες τους Διονύσιο Σολωμό και Ανδρέα Κάλβο. Σχεδόν όλοι οι μείζονες και καταξιωμένοι Έλληνες ποιητές ανθολογούνται σε αυτή τη συλλογή. Πολλοί ακόμη, είτε αναφέρονται στο επίμετρο ονομαστικά είτε παρ...

"Μέσα από αυτή την αναίσχυντη και χαμερπή ζωή, μια αθάνατη αλήθεια ξεπροβάλλει και φωτίζει τα πάντα". - Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι "O Τολστόι πατάει γερά στα πόδια του, το κύρος του είναι τεράστιο και, όσο βρίσκεται στη ζωή, το κακό γούστο στη λογοτεχνία, όλες οι μορφές χυδαιότητας, η αδιαντροπιά και οι δακρύβρεχτες συμπεριφορές, όλοι οι άξεστοι, παροργισμένοι εγωισμοί θα μείνουν απομακρυσμένοι και θαμμένοι ατό σκοτάδι". - Άντον Τσέχωφ Λένε πώς όταν ζήτησαν κάποτε από...

Στο μυθιστόρημα "Η μάνα", ο Μαξίμ Γκόρκη απεικονίζει για πρώτη φορά στη λογοτεχνία την πάλη του επαναστατικού προλεταριάτου για το σοσιαλισμό, κάτω από την καθοδήγηση του κόμματος της εργατικής τάξης, και τη γέννηση του νέου ανθρώπου μέσα σε αυτόν τον αγώνα. Εγκλωβισμένη σε μια μαρτυρική οικογενειακή ζωή, έρμαιο της συστηματικής σωματικής και ψυχικής κακοποίησης, η Πελαγία Νίλοβνα ζει αποκομμένη από την κοινωνία. Ο θάνατος του συζύγου της και η ωρίμανση του μονάκριβου γιου της, Παύλου, συνιστούν τις αναγκαίες συνθήκες για την κοινωνικοποίησή της. Η πολιτική δράση του Παύλου...

"Ο Επιθεωρητής", το θεατρικό αριστούργημα του Γκόγκολ, ολοκληρώθηκε σε διάστημα δύο μηνών, από τον Οκτώβριο μέχρι το Δεκέμβριο του 1835. Η υπόθεση τού έργου εκτυλίσσεται σε μια επαρχιακή πόλη της Ρωσίας όπου οι κρατικοί υπάλληλοι -από τον επικεφαλής τους, τον Έπαρχο, ως τον τελευταίο στην ιεραρχική κλίμακα- συμπεριφέρονται ως δυνάστες του λαού, με κύρια και ουσιαστική τους ασχολία τις απάτες, τους εκβιασμούς και τον εκφοβισμό των απλών ανθρώπων που ζουν στην επαρχιακή αυτή πόλη. Όμως, αυτή η ιδεατή κατάσταση για τους ανθρώπους του κρατικού μηχανισμού διαταράσσεται ξαφνικά α...

"Νομίζω πως θα έρθει καιρός που τα έργα του Γκόρκη θα τα λησμονήσουν, αλλά τον Γκόρκη είναι ζήτημα αν θα τον λησμονήσουν κι ύστερα από χίλια χρόνια", γράφει ο Τσέχοβ σ' ένα γράμμα του το 1903. Αυτό που θα θυμούνται και ύστερα από χίλια χρόνια είναι ο άνθρωπος Γκόρκη, ο Αλεξέι Μαξίμοβιτς Πεσκόφ που περιγράφει στα βιβλία του "Παιδικά χρόνια", "Στα ξένα χέρια" και "Τα πανεπιστήμιά μου", μια μυθιστορηματική αυτοβιογραφική τριλογία που αποτελεί ένα από τα πιο δυνατά αφηγήματα στη ρωσική και την παγκόσμια λογοτεχνία. Λίγο πριν από το θάνατο της μητέρας του μάζευε με τους φίλου...

Οι "Αναμνήσεις από το σπίτι των πεθαμένων" του Φιοντόρ Ντοστογιέβσκη είναι το μυθιστόρημα που ξεσκεπάζει τα απάνθρωπα τσαρικά κάτεργα, όπως το κάτεργο του Ομσκ στην ανατολική Σιβηρία. Το κάτεργο, όπου κι ο ίδιος ο συγγραφέας έζησε με ξυρισμένο το κεφάλι, με τα πόδια αλυσοδεμένα και με μοναδική του συντροφιά την Αγία Γραφή· το κάτεργο, όπου υπέφερε επί τέσσερα χρόνια τρομερά βασανιστήρια και εξευτελισμούς. Ένα δριμύ κατηγορώ, που εκφράζει ταυτόχρονα τη φλογερή αγάπη του Ντοστογιέβσκη για τη λαϊκή Ρωσία, για τους απλούς ανθρώπους.

Αγαπήσαμε πολύ τον Γκόρκη, τον αγαπήσαμε όπως αγαπούν τα μικρά παιδιά τη μάνα τους γιατί μικρά παιδιά το δικό του ανήσυχο και γεμάτο στοργή χνώτο ζέστανε το μάγουλό μας, κι έπειτα έφηβους με τα μυαλά ανταριασμένα και την καρδιά φουσκωμένη απ' τις μεγάλες ανησυχίες του καιρού μας το δικό του το χέρι ήταν που άτρομο μας έδειχνε το σωστό δρόμο, κιόλας πια ώριμοι άντρες με πληγωμένα τα πόδια απ' την τροχιά πορεία ανεβαίναμε τον ανήφορο, με αγωνία και λαχτάρα σκύβαμε να βρούμε τα χνάρια των δικών του ματωμένων βημάτων που θα μας έφερνε στην Αλήθεια, στην Ανθρωπιά και στην Παγκόσ...

Σ' αυτό το έργο ο Ντοστογιέβσκη μας περιγράφει, ή -για να κυριολεκτούμε- ζει, με το γνώριμο πυρετικό τρόπο του, την ίδια την αεικίνητη και ταραγμένη ζωή του, ζει τις ιδέες και αντιλήψεις του για τον Θεό και τον κόσμο, για την κοινωνία και τους λαούς, για την επικρατούσα τάξη πραγμάτων και την επανάσταση. Δεν είναι το βιβλίο ενός ανθρώπου, δεν είναι το βιβλίο ενός Λαού και μιας Εποχής- είναι το Ημερολόγιο της Ψυχής του Κόσμου. Ποτέ και σε κανένα έργο λογοτεχνικό, κοινωνιολογικό, φιλοσοφικό δεν παρουσιάστηκε ακέραιη η Ανθρωπότητα, έτσι και τόσο γυμνή αντίκρυ στη φύση, στον Θε...

Ολόκληρη η κοινωνία, ακαθόριστη, ανοργάνωτη, σπαρταριστή, χωρίς συγκεκριμένο σκοπό, τόσο στο σύνολό της όσο και στα ξεχωριστά συστατικά στοιχεία της, μας παρουσιάζεται να πηγαινοέρχεται, σαν κύμα, στην τύχη, όπου τη σέρνει το χαοτικό πνεύμα του συγγραφέα. Βλέπουμε δολοπλόκους, που ξεσηκώνουν το μίσος μας, και ανθρώπους κατασπαραγμένους σαν ζώα· ένας ηρωισμός, που δεν ξεχωρίζει απ' την αγριότητα και τη θηριωδία, ανακατεύεται και, πολλές φορές, ταυτίζεται μέσα στη σύγχυση με την πιο ταπεινή προδοσία.

Ο Μπούλμπα ήταν φοβερά πεισματάρης. Ήταν από κείνους τους χαρακτήρες που θα μπορούσαν να σφυρηλατηθούν στο δύσκολο 15ο αιώνα, στη μισονομαδική εκείνη γωνιά της Ευρώπης, όταν όλη η νότια αρχέγονη Ρωσία, παρατημένη από τους πρίγκηπές της, είχε ερημωθεί και είχε κατακαεί μέχρι το τελευταίο χόρτο, απ' τ' ασυγκράτητα μογγολικά στίφη όταν, στερημένος απ' το σπίτι του κι από κάθε λογής στέγη, ο άνθρωπος έγινε αναγκαστικά ριψοκίνδυνος ξεχνώντας πως υπάρχει φόβος στον κόσμο. Την πανάρχαιη ειρηνική σλαβική ψυχή την ατσάλωσε η φλόγα του πολέμου και ξεπήδησε το κοζάκικο, αυτό το πλατύ,...

Το "Έγκλημα και τιμωρία" εξακολουθεί να παραμένει κλασικό και ανυπέρβλητο πρότυπο ψυχολογικού μυθιστορήματος. Μεταφρασμένο εδώ κατευθείαν από το ρωσικό κείμενο κι από τον Άρη Αλεξάνδρου, αποδίδει πλήρως την ατμόσφαιρα και τη ζεστασιά του πρωτοτύπου. Όλοι οι ήρωες του έργου -ο δαιμονικός Ρασκόλνικοβ, ο τραγικός Μαρμελάντοβ, η μαρτυρική Σόνια, η βασανισμένη Πουλχερία Αλεξάντροβνα, ο σατανικός Πορφύρης Πετρόβιτς, η υπέροχη Ντούνια Ρομάνοβνα, ο λάγνος Σβιντριγκάιλοβ-, όλοι τους διαχρονικοί ανθρώπινοι τύποι, ζωντανεύουν στις σελίδες του βιβλίου και στέκονται μπροστά μας, είτε έξ...

Βλέπω λοιπόν τον Πετρώνιο -ή όπως αλλιώς λεγότανε· τι σημασία έχει τώρα πια;- να κάθεται και να γράφει την παραμύθα του, αντλώντας από τις προσωπικές του αναμνήσεις και από τα διαβάσματά του, κάπου εκεί στο δεύτερο μισό του 1ου μ.Χ. αιώνα ή και στα πρώτα χρόνια του 2ου (και πάλι, τι σημασία έχει;). Τον βλέπω να γράφει, χωρίς καλά καλά να ξέρει πώς θα προχωρήσει και πού θα καταλήξει. Κατ' αυτήν την έννοια, το "Σατυρικόν" δεν είναι μόνο το "πρώτο ρεαλιστικό μυθιστόρημα", όπως χαρακτηρίστηκε, μα και το πρώτο κείμενο ημιαυτόματης γραφής, που προχωράει βάσει τυχαίων συνειρμών μν...

Το βιβλίο αυτό είναι μια αφήγηση. Αποτελείται από 25 κείμενα συγγραφέων μιας ευρύτατης λογοτεχνικής παράδοσης, από τον Μιχαήλ Μητσάκη και τον Ούγκο Φον Χόφμανσταλ στον Τζ. Τζ. Μπάλαρντ και τον Μπρετ Ήστον Έλλις και από τον Νίκο Γαβριήλ Πεντζίκη και τον Χούλιο Κορτάσαρ στη Σύλβια Πλαθ και τον Γιώργο Χειμωνά. Τα κείμενα είναι χωρισμένα σε έξι ημέρες, όσες και οι ημέρες της έκθεσης "Destroy Athens". Το βιβλίο αυτό εμπνέεται, σχολιάζει, ερμηνεύει την έκθεση, αλλά διαβάζεται και ανεξάρτητα από αυτήν. Είναι μια αντανάκλαση, ένας διάδρομος που όπως οι διάδρομοι της 1ης Μπιενάλε...

Ποίηση δεν είναι ό,τι χάνεται στη μετάφραση, όπως έχει λεχθεί. Και στη γλώσσα του πρωτοτύπου και στην αλλοδαπή έχουμε ένα ποίημα [...]. Θεωρώ αυτονόητη την ιδιοτροπία των ανθολογιών. [...] Προσπάθησα να συνδυάσω ποίηση και μετάφραση. (από τον πρόλογο) Η Μαρία Λαϊνά ανθολογεί μεταφράσεις ποιημάτων 111 σημαντικών ποιητών του 20ου αιώνα. Στην ανθολογία αυτή παρουσιάζειαι η "συνομιλία" του Άρη Αλεξάνδρου με την Άννα Αχμάτοβα, του Κλείτου Κύρου με τον Γκιγιώμ Απολλιναίρ, του Νίκου Σπανιά με τον Βαλερύ Λαρμπώ, του Γιώργου Σεφέρη με τον Έζρα Πάουντ, του Φ. Δ. Δρακονταειδή με...