Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

H ηρωίδα του παπαδιαμαντικού διηγήματος "Η Νοσταλγός" διακατέχεται, από μια ρεμβώδη ποιητικότητα στα λόγια και στις πράξεις της, καθώς ρέπει διαρκώς προς την επιστροφή στην πατρίδα της. Αισθάνεται ανίσχυρη να ζει μακριά από τον τόπο της, από τους δικούς της, κι εκεί ξαναγυρνάει, μόλις έχοντας προλάβει να εκφράσει τη συμπάθεια της προς ένα νεώτερό της, ο οποίος και την έφερε στην πατρίδα της με μια βάρκα ξένη. Ο Κωστής Παλαμάς αγάπησε το διήγημα αυτό, χαρακτήρισε τον Παπαδιαμάντη "τραγουδιστή της Νοσταλγού", κι έγραψε ότι η Μούσα του Παπαδιαμάντη είναι σαν την ηρωίδα, την...

"Να που βρίσκεται η αληθινή μαγεία του Παπαδιαμάντη γράφει ο Οδυσσέας Ελύτης. Δε ζητά να τεντώσει τα νεύρα μας, να σείσει πύργους και να επικαλεστεί τέρατα. Οι νύχτες του, ελαφριές σαν το γιασεμί ακόμη και όταν περιέχουν τρικυμίες, πέφτουν επάνω στην ψυχή μας σαν μεγάλες πεταλούδες που αλλάζουν ολοένα θέση, αφήνοντας μια στιγμή να δούμε στα διάκενα τη χρυσή παραλία όπου θα μπορούσαμε να 'χαμε περπατήσει χωρίς βάρος, χωρίς αμαρτία".

Η ηρωίδα του παπαδιαμαντικού διηγήματος "Η Νοσταλγός" διακατέχεται από μια ρεμβώδη ποιητικότητα στα λόγια και στις πράξεις της, καθώς ρέπει διαρκώς προς την επιστροφή στην πατρίδα της. Αισθάνεται ανίσχυρη να ζη μακριά από τον τόπο της, από τους δικούς της, κι εκεί ξαναγυρνάει, μόλις έχοντας προλάβει να εκφράσει τη συμπάθειά της προς ένα νεώτερό της, ο οποίος και την έφερε στην πατρίδα της με μια βάρκα ξένη.

Το μυθιστόρημα του Αλ. Παπαδιαμάντη στο αυθεντικό πολυτονικό κείμενο. Η εικοσιπεντάχρονη ηρωίδα του διηγήματος, η Λαλιώ, είναι παντρεμένη με τον μπάρμπα-Μοναχάκη, ο οποίος όχι μόνο είναι κατά πολύ μεγαλύτερος, αλλά έχει και μια κόρη κατά ένα χρόνο μεγαλύτερη απ’ τη νέα του σύζυγο. Η Λαλιώ, που έχει αναγκαστεί να ακολουθήσει τον άντρα της στο νησί του, που βρίσκεται κοντά στο νησί που μέχρι πρότινος έμενε με τους γονείς της, αδυνατεί να προσαρμοστεί και ζητά διαρκώς την επιστροφή της κοντά στους δικούς της. Ο δεκαοχτάχρονος Μαθιός, γείτονας της Λαλιώς, την έχει ερωτευτεί...

Δεν τον έμελλε τον Γιάννη δια το ανθρώπινον φορτίον, το οποίον είχε απορρίψει με μικρόν άλλως κίνδυνον το ζώον, τον έμελλε για την Μούλαν, δια τον Αράπη και το Μελαψί. Γι` αυτό έτρεξε, έφθασε και ωδήγησε εις τον σταύλον των τα ζώα. Από τότε ο Γιάννης επανήλθε εις τον αλογόμυλον.

Ο μπαρμπα-Γιάννης ο Λιοσαίος ήταν στραβόξυλο· όσο εύκολα ευθυμούσε τόσο γρήγορα εχόλιαζε· δεν είχε πολλές παρτίδες με ανθρώπους, υπεραγαπούσε όμως τα ζώα του. Αυτός ο γέρος περιθωριακός με τα παιδιάστικα φερσίματα, είναι ο ήρωας του μέχρι σήμερα χαμένου διηγήματος "Η νοσταλγία του Γιάννη" του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Το διήγημα δημοσιεύτηκε το 1906 σε μια εφημερίδα που πλήρες σώμα της δεν βρίσκεται σε καμιά βιβλιοθήκη, την "Αλήθεια". Από εκεί αναδημοσιεύτηκε στο λαϊκό περιοδικό "Οικογένεια" το 1928, είχε όμως ξεφύγει από τους βιβλιογράφους και τους ερευνητές, μέχρι που τ...

Οι θησαυροί της ρομαντικής λογοτεχνίας σε μια πολύτιμη συλλογή! Ζήστε ξανά στο πάθος και την ευαισθησία της ρομαντικής εποχής μέσα από τη νέα πολυτελή σειρά βιβλίων της Ρομαντικής Λογοτεχνίας. Για πρώτη φορά στο περίπτερο και αποκλειστικά από την DeAgostini μια συλλογή από μεγάλα έργα του ρομαντισμού, βιβλία με μοναδικές ιστορίες αγάπης και έρωτα. Μια μοναδική έκδοση που θα σας συναρπάσει και θα σας συγκινήσει!

"Η μετανάστις" ερωτικό μυθιστόρημα με τραγική κατάληξη, διαδραματίζεται στη Μασσαλία και τη Σμύρνη του 1720. Βαθιά επηρεασμένος από τον ρομαντισμό, ο συγγραφέας τονίζει το φθαρτό και ανέφικτο του ανθρώπινου έρωτα, ενώ καταφάσκει στον θείο, όπου μόνο πεθαίνοντας παραδίδεται ο άνθρωπος.

"Η Μετανάστις" (1879), το πρώτο έργο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη (1851-1911), είναι μια δραματική ερωτική ιστορία. Η Μαρίνα, που χάνει στη Μασσαλία μάνα και πατέρα κατά τον φοβερό λοιμό του 1720, μεταφέρεται ασφαλής από τον Ζέννο στη Σμύρνη, την πατρίδα της. Ο Ζέννος είναι ερωτευμένος με τη Μαρίνα, η οποία, μόλις συνέλθει από τη συμφορά που τη βρήκε, θα ανταποκριθεί στον έρωτά του. Οι δύο νέοι αρραβωνιάζονται, ο γάμος όμως δεν θα γίνει ποτέ. Η πλεκτάνη που εξυφαίνει εναντίον της Μαρίνας η αντίπαλη ερωτική πλευρά θα την οδηγήσει τελικά στο θάνατο και τον Ζέννο στην εξαφάνιση...

"Η μετανάστις" ερωτικό μυθιστόρημα με τραγική κατάληξη, διαδραματίζεται στη Μασσαλία και τη Σμύρνη του 1720. Βαθιά επηρεασμένος από τον ρομαντισμό, ο συγγραφέας τονίζει το φθαρτό και ανέφικτο του ανθρώπινου έρωτα, ενώ καταφάσκει στον θείο, όπου μόνο πεθαίνοντας παραδίδεται ο άνθρωπος.

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (1851-1911) Ένας από τους κορυφαίους διηγηματογράφους -κατά πολλούς ο κορυφαίος -της νεοελληνικής γραμματείας. Γεννήθηκε και πέθανε στη Σκιάθο, γιος του ιερέα παπα - Αδαμάντιου -απ' όπου και το επώνυμο του-, ξάδελφος εκ μητρός του Αλ. Μωραϊτίδη. Οι γυμνασιακές σπουδές του, που ολοκληρώνονται στον Πειραιά, παρουσιάζουν χρονικά χάσματα λόγω των οικονομικών δυσχερειών της οικογένειά του και του απείθαρχου χαρακτήρα του Παπαδιαμάντη. Ενεγράφη στη Φιλοσοφική Σχολή από την οποία δεν αποφοίτησε, ενώ παράλληλα μελετούσε μόνος αγγλικά και γαλλικά, ώστε να μ...

Η "Μετανάστις", το πρώτο μυθιστόρημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, είναι το μυθιστόρημα του ξενιτεμένου ελληνισμού. Γραμμένο με ρομαντική διάθεση, διαδραματίζεται ανάμεσα σε δύο ελληνικά κέντρα τη Μασσαλία και τη Σμύρνη, και το μισό καράβι που κουβαλάει στη Σμύρνη τους ξενιτεμένους Έλληνες, όσους γυρίζουν πίσω για να σωθούν απ' το θανατικό που χτύπησε άγρια τη Μασσαλία το 1720. Κεντρική μορφή του μυθιστορήματος είναι η Μαρίνα Βεργίνη, κόρη Έλληνα μετανάστη στη Μασσαλία, που έχασε και τους δύο της γονιούς.

"Η Κληρονομία" ("L' Heritage") του Γκυ Ντε Μωπασσάν δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά σε συνέχειες στο "La vie militaire" (15/3-26/4/1884) και συμπεριλήφθηκε στη συλλογή "Miss Harriet" ("Η μις Χάρριετ") που εκδόθηκε την ίδια χρονιά. Ο συγγραφέας ξαναπιάνει εδώ και αναπτύσσει κατά πολύ ένα παλαιότερο διήγημά του, το "Ένα εκατομμύριο" ("Un million", 1882). "Η Κληρονομία", διήγημα ή νουβέλα (ο Μωπασσάν χρησιμοποιεί, ως γνωστόν, αδιαφοροποίητα τους όρους conte και nouvelle), είναι χαρακτηριστικό δείγμα της τέχνης του μεγάλου Γάλλου συγγραφέα. Όποιος έχει μια στοιχειώδη έστω οικείωση...

Αγαλλιάσθω η ψυχή μου επί τω Κύριω ενέδυσε γαρ με ιμάτιον σωτήριον, και χιτώνα ευφροσύνης περιέβαλέ με ως νυμφίω περιέθηκέ μοι μίτραν, και ως νύμφην κατεκόσμησέ με κόσμω και ως γην αύξουσαν το άνθος αυτής, και ως κήπος τα σπέρματα αυτού εκβλαστάνει, ούτως ανατέλει Κύριος δικαιοσύνην, και αγαλλίαμα εναντίον πάντων των εθνών. (Ησ. 61:10-11)