Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Έκδοση των Πρακτικών του Ε΄ Πανελλήνιου Θεατρολογικού Συνεδρίου, που έγινε τον Νοέμβριο 2014 στην Αθήνα από το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών Ε.Κ.Π.Α. και ήταν αφιερωμένο στον καθηγητή Βάλτερ Πούχνερ. Περιλαμβάνονται 131 κείμενα, που καλύπτουν ένα ευρύτατο πεδίο εκφάνσεων του Θεάτρου και αντίστοιχων ερευνητικών αντικειμένων των Θεατρικών Σπουδών, με κοινό θεματικό άξονα τη σχέση του εκάστοτε θεατρικού φαινομένου με τη λειτουργία ή τη μη-λειτουργία ή τη δυσλειτουργία της δημοκρατίας.

Η πλούσια έκδοση, που κυκλοφόρησε με την ευκαιρία της ολοκλήρωσης των εργασιών ανακαίνισης του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, παρουσιάζει ένα αναλυτικό χρονικό των εν λόγω εργασιών, αλλά και παράλληλα αναδεικνύει την ιστορική διαδρομή και την αρχιτεκτονική του κτηρίου, το ιστορικό της κατασκευής του και τις παλαιότερες σωστικές επεμβάσεις. Η έκδοση συμπληρώνεται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό της πορείας των εργασιών, αλλά και της τελικής μορφής του κτηρίου.

Η πρωτότυπη προσέγγιση της αισθητικής εμπειρίας που επιχειρεί η Έρικα Φίσερ-Λίχτε διατρέχει ένα ευρύ σώμα παραστάσεων και σκηνικών εκφράσεων. Ξεκινά από τους ιστορικούς και εμβληματικούς σκηνοθέτες του παρελθόντος, από τον Μέγιερχολντ, τον Κρέιγκ και τον Ράινχαρτ μέχρι τον Γκροτόφσκι, περιλαμβάνει σημαντικούς δημιουργούς της γερμανόφωνης σκηνής, αναφέρεται στην παγκόσμια θεατρική σκηνή με τη συστηματική αντιμετώπιση έργων του Ρίτσαρντ Σέχνερ ή του Μπομπ Γουίλσον και του Γιαν Φαμπρ, και αναλύει έργα του Τζον Κέιτζ ή του Γιόζεφ Μπόις. Η συγγραφέας αντλεί παραδείγματα από ιστο...

Ο Μεσοπόλεμος αποτέλεσε το κατεξοχήν μεταβατικό στάδιο για τη διαμόρφωση του σύγχρονου προσώπου της νεοελληνικής σκηνής και το θέατρό του ήταν στη συντριπτική του πλειοψηφία μουσικό. Σε μια εποχή όπου η κυκλοφορία καινούργιων τραγουδιών, το λανσάρισμα καινούργιων ειδών ένδυσης, η εκμάθηση των μοντέρνων χορών και η υιοθέτηση τρόπων καλής συμπεριφοράς γίνονταν όλα στον ίδιο χώρο, στη σκηνή της Οπερέττας και της Επιθεώρησης δηλαδή, η μελέτη της ζωής των δύο ειδών αποκτά ενδιαφέρον που δεν είναι πια μόνο θεατρικό αλλά ευρύτερα κοινωνικό. Η ακμή στην οποία με συνεχείς δοκιμές...

Περιέχονται τα κείμενα: - Χρήστος Σιάφκος, "Ζωή του το θέατρο" - Πλάτων Μαυρομούστακος, Δημήτρης Σπάθης, Νικηφόρος Παπανδρέου, "Το θέατρο τέχνης" - Γρηγόρης Ιωαννίδης, Νίκος Χ. Χουρμουζιάδης, "Πρωτοπόρος και ανανεωτής" - Ελένη Βαροπούλου, Βασίλης Κ. Καλαμαράς, "Μνήμες και ποίηση" - Φώτης Απέργης, "Χατζιδάκις - Κουν" - Θεατρική διαδρομή

Περιέχονται τα κείμενα: - Χρήστος Σιάφκος, "Οι μεγάλες στιγμές, με τα μάτια του αδελφού της (ο Σπύρος Μερκούρης θυμάται)" "Ιέρεια του πολιτισμού": - Μαρία Μαραγκού, "Εσαεί παρούσα" - Γιάννης Τζεδάκις, "Το όραμα της Μελίνας" - Δημήτρης Γκιώνης, "Αντίσταση και πολιτική" - Πλάτων Μαυρομούστακος, "Παντρεμένη με το θέατρο: 36 χρόνια στο θεατρικό σανίδι" - Νίνος Φένεκ Μικελίδης, "Στη μεγάλη οθόνη"

[...] Η φωτογραφία μπορεί να υπάρχει και, όπως τονίστηκε προεισαγωγικά, να λανθάνει έγκλειστη στα σκοτεινά κάποιου αρχείου. Οι φωτογραφίες του Χαρισιάδη δεν ανήκουν, τουλάχιστον αποκλειστικά, σ' αυτήν την κατηγορία. Ωστόσο, αν σκεφτεί κανείς το αριθμητικό τους μέγεθος και την θεματική τους ποικιλία, ελάχιστες είναι γνωστές και, κυρίως, αναγνωρίσιμες. Δηλαδή, μια σχηματισμένη ολομερής εικόνα μας διαφεύγει. Λαμβάνοντας όλα αυτά υπ' όψη, μέσα από το σύνολο των κειμένων και των φωτογραφιών του παρόντος τόμου, δίνεται μόνο μια αδρομερής εικόνα από τη φωτογραφική διάσταση του Χαρ...

[...] Η φωτογραφία μπορεί να υπάρχει και, όπως τονίστηκε προεισαγωγικά, να λανθάνει έγκλειστη στα σκοτεινά κάποιου αρχείου. Οι φωτογραφίες του Χαρισιάδη δεν ανήκουν, τουλάχιστον αποκλειστικά, σ' αυτήν την κατηγορία. Ωστόσο, αν σκεφτεί κανείς το αριθμητικό τους μέγεθος και την θεματική τους ποικιλία, ελάχιστες είναι γνωστές και, κυρίως, αναγνωρίσιμες. Δηλαδή, μια σχηματισμένη ολομερής εικόνα μας διαφεύγει. Λαμβάνοντας όλα αυτά υπ' όψη, μέσα από το σύνολο των κειμένων και των φωτογραφιών του παρόντος τόμου, δίνεται μόνο μια αδρομερής εικόνα από τη φωτογραφική διάσταση του Χαρ...

Ο Μεσοπόλεμος αποτέλεσε το κατεξοχήν μεταβατικό στάδιο για τη διαμόρφωση του σύγχρονου προσώπου της νεοελληνικής σκηνής και το θέατρό του ήταν στη συντριπτική του πλειοψηφία μουσικό. Σε μια εποχή όπου η κυκλοφορία καινούργιων τραγουδιών, το λανσάρισμα καινούργιων ειδών ένδυσης, η εκμάθηση των μοντέρνων χορών και η υιοθέτηση τρόπων καλής συμπεριφοράς γίνονταν όλα στον ίδιο χώρο, στη σκηνή της Οπερέττας και της Επιθεώρησης δηλαδή, η μελέτη της ζωής των δύο ειδών αποκτά ενδιαφέρον που δεν είναι πια μόνο θεατρικό αλλά ευρύτερα κοινωνικό. Η ακμή στην οποία με συνεχείς δοκιμέ...

Περιεχόμενα: - Σπύρος Μερκούρης, "Το αρχαίο δράμα και η επιρροή του" - Filippo Amoroso, "Το αρχαίο δράμα στο σύγχρονο ιταλικό θέατρο" - Jos? Monleon, "Το αρχαίο δράμα στο σύγχρονο ισπανικό θέατρο" - Cleo Protochristova, "Η αττική τραγωδία στη Βουλγαρία: Συναντήσεις και ενοράσεις." - Βάσος Καραγιώργης, "Τα θέατρα της αρχαίας Κύπρου" - Αναστάσιος Πορτελάνος, "Η αρχιτεκτονική του αρχαίου θεάτρου" - Ιορδάνης Ε. Δημακόπουλος, "Κλασική αρχαιότητα και αναγεννησιακό θέατρο: Αρχιτεκτονική θεάτρων και σκηνογραφία στην αναγεννησιακή Ιταλία και την Κρήτη." - Κωνσταντίνος Μπο...

Η Αγνή Μουζενίδου ήταν μια περήφανη ψυχή που κρυβόταν για να μη φανεί η χαρισματική προίκα της ως έπαρση, ως αλαζονεία. Μεγαλωμένη μέσα σε ένα σπίτι λογίων, μέσα στην, ίσως, πλουσιότερη βιβλιοθήκη θεατρικής γνώσης της Ελλάδας, από νωρίς ένιωσε την ανάγκη να είναι επιφυλακτική απέναντι στην προπέτεια των πολλών και την επιδειξιομανία των ολίγων. Θησαύρισε γνώσεις και πρακτικές με τις σπουδές της στο εξωτερικό και με τα πτυχία που εκόμισε επέστρεψε τα τροφεία των κρατικών υποτροφιών με το παραπάνω. Τη σκίαζε η πληθωρική, απαιτητική προσωπικότητα του πατέρα της και με τη φόβο...

Η έκδοση αυτή συνοδεύει την έκθεση "Κάρολος Κουν - Θέατρο Τέχνης" (25/09/2008 - 16/11/2008) και περιλαμβάνει την αναλυτική καταγραφή του συνόλου των παραστάσεων, τις οποίες σκηνοθέτησε ο Κάρολος Κουν από το 1930 έως το 1987, καθώς και τις δραστηριότητες του Θεάτρου Τέχνης σε όλο το διάστημα της ζωής του ιδρυτή του. Το βιβλίο είναι δομημένο σε τέσσερις ενότητες: - 1930-1942, Κολλέγιο Αθηνών, Λαϊκή Σκηνή, Θίασος Κοτοπούλη, Θίασος Κατερίνας - 1942-1950, Θέατρο Τέχνης - 1950-1954, Εθνικό Θέατρο, Θίασος Αδαμάντιου Λεμού, Θίασος Κατερίνας, Θίασος Βασίλη Διαμαντόπουλου...

Σημαίνουσα μορφή της ελληνικής θεατρολογίας, ο Δημήτρης Σπάθης, με το πλούσιο ερευνητικό έργο του, τον ανήσυχο επιστημονικό στοχασμό του, τη διδακτική του θητεία και τη συνέπεια του βίου του, υπήρξε, άμεσα ή έμμεσα, δάσκαλος για πολλούς νεότερους θεατρολόγους. Ιδιαίτερα σημαντική είναι η συμβολή του στην έρευνα πάνω στην ιστορία του νεοελληνικού θεάτρου, την οποία συνεχίζει ώς σήμερα με νεανικό πάθος και πρωτότυπη σκέψη. Οι συνεργάτες του παρόντος τόμου αποφάσισαν να τον τιμήσουν για την προσφορά του, χαρίζοντάς του μια πρόσφατη επιστημονική εργασία τους. Τα μελετήματα...

Ένας καθολικής αποδοχής και διαχρονικής ισχύος ορισμός της μουσικής δεν έχει δοθεί έως τώρα- μέσα από τις εκάστοτε απόπειρες ορισμού και τις προκύπτουσες εκδοχές παρακολουθεί κανείς την εξέλιξη των αντιλήψεων για την ουσία και τη λειτουργία του φαινομένου που ονομάζεται μουσική. Η λέξη μουσική έχει την ίδια ρίζα με τη λέξη μούσα, που προέρχεται από τη σύνδεση δύο λέξεων μονθ (= βουνό) και jα (=θεά). Στη δωρική διάλεκτο η λέξη "μούσα" απαντάται με τη μορφή "μώσα", που προέρχεται από το ρήμα "μω" (=ζητώ, ερευνώ). Οι Μούσες λατρεύονταν κυρίως στον Ελικώνα, από όπου πήραν και...

Κάθε θεατρική παράσταση έχει να αντιμετωπίσει τη συγκυρία. Οι σημασίες κάθε έργου διαβάζονται διαφορετικά κατά τη στιγμή της παρουσίασης του. Η χρονική στιγμή στην οποία ανεβαίνει μια παράσταση καθορίζεται από τους προβληματισμούς της εποχής και σχετίζεται με τα ζητούμενα των θεατών. Σχεδόν πάντα εξωθεατρικά, αυτά τα ζητούμενα θέτουν και τα όρια της πρόσληψης του έργου από τους θεατές. Κάθε παράσταση διαβάζεται μέσα από τις προτεραιότητες που διαμορφώνει η πραγματική ζωή. Από τον κανόνα αυτό δεν ξεφεύγει κανένα έργο και καμιά παράσταση. ("Το παραμύθι χωρίς όνομα" του Ιάκω...

Πράγματι, το να γράψεις για το θέατρο είναι ίσως ένα απελπισμένο, απονενοημένο, εκ των προτέρων καταδικασμένο διάβημα. H θεατρική παράσταση είναι μια παλλόμενη πραγματικότητα που υπάρχει μόνο μέσα στη ροή της χρονικής της διάρκειας, άρα πεισματικά ξεφεύγει από κάθε απόπειρα περιγραφής. Ωστόσο, γράφουμε για το θέατρο, προσπαθούμε να διασώσουμε τη φευγαλέα του πραγματικότητα, κρατώντας, όπως θα έλεγε ο Ρίτσος, σημειώσεις στα περιθώρια του χρόνου. Εδώ βέβαια δεν πρόκειται για κριτικές θεατρικών παραστάσεων, αλλά για παρατηρήσεις πάνω στη σύγχρονη ελληνική θεατρική δραστηριότητ...

Η θεατρική δραστηριότητα κατά τη διάρκεια των έξι δεκαετιών που μας χωρίζουν από το Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο ακολουθεί μια πορεία η οποία καθορίζεται από την προσπάθεια παρακολούθησης της ευρωπαϊκής θεατρικής δραστηριότητας τόσο σε επίπεδο οργάνωσης και θεσμών όσο και σε επίπεδο τάσεων και ρευμάτων της δραματουργίας. Κατά την περίοδο αυτή εμφανίζονται σαφείς αναλογίες με φαινόμενα που χαρακτηρίζουν την ευρωπαϊκή θεατρική ιστορία, ασφαλώς με αρκετές αποκλίσεις -χρονικές ή άλλες- αλλά κατά κύριο λόγο υπακούουν στους ίδιους νόμους που διαμορφώνουν τη φυσιογνωμία της. Παράλληλα...