Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Δεν χωράει αμφιβολία ότι ο άνθρωπος είναι σωστό να αγωνίζεται για να αποκτήσει τα αγαθά που χρειάζεται για να ζει καλά. Όταν όμως αγωνίζεται για να αποκτήσει όσο το δυνατόν περισσότερα αγαθά, πράττει άραγε το σωστό; Οι πλούσιοι που επιδιώκουν όλο και περισσότερη χλιδή, έχουν επιτύχει την ευδαιμονία; Ή μήπως η μία επιθυμία γεννά την άλλη και η συσσώρευση πλούτου γίνεται αυτοσκοπός και στην ουσία αιτία δυστυχίας;

Μια συζήτηση μεταξύ φίλων περί του "τι εστί φίλια", το υπέρτατο αγαθό που για να μπορέσει να το αποκτήσει ο άνθρωπος πρέπει πρώτα να κατακτήσει τη γνώση και την αρετή.

Ο μεγάλος διανοητής του 13ου αιώνα, Γεώργιος Γεμιστός (Πλήθων) και ο Μιχαήλ Ψελλός, ιστορικός του 11ου αιώνα, αναλύουν και ερμηνεύουν καθένας με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο χρησμωδίες που σώθηκαν δια μέσου των αιώνων και αποδίδονται στον Ζωροάστρη. Λόγια, πραγματικά μαγικά, που θυμίζουν Πλάτωνα και Καινή Διαθήκη.

Ο Επίκτητος αναλύει με απλότητα και σαφήνεια τι πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι για να είναι καλύτεροι, πρώτα για τον εαυτό τους κι υστέρα για το κοινωνικό σύνολο.

Ο Γύγης ήταν ποιμένας, υπηρέτης του τότε άρχοντα της Λυδίας· κάποτε, ύστερα από έναν μεγάλο κατακλυσμό και σεισμό, σκίστηκε στα δύο η γη κι άνοιξε χάσμα κοντά στο σημείο όπου έβοσκε τα πρόβατά του· ο Γύγης, βλέποντας το χάσμα κυριεύτηκε από περιέργεια και κατέβηκε για να δει. Λένε πως ανάμεσα στα αμύθητα πλούτη που αντίκρυσε, υπήρχε και ένα χάλκινο άλογο, κούφιο από μέσα, με παραθυράκια· έσκυψε σε κάποιο από τα παραθυράκια και κοίταξε μέσα. Είδε τον σκελετό ενός νεκρού με ανάστημα μεγαλύτερο απ' το ανθρώπινο.

Ο Προμηθέας, από ένα λάθος του αδελφού του θα αναγκαστεί να γίνει κλέφτης. Για να βοηθήσει τους ανθρώπους, το μεγαλύτερο δημιούργημα των θεών, θα κλέψει την απαγορευμένη φωτιά από τον Ήφαιστο και τη Γνώση από την Αθηνά. Μ' αυτά τα δύο αγαθά, ο άνθρωπος θα επιβιώσει πάνω στη γη. Όμως τον Προμηθέα τον περιμένει η οργή κι η τιμωρία του Δία.

Ο Ηρ, ο νεαρός πολεμιστής, σε μια φοβερή μάχη θα χάσει τη ζωή του, πληγωμένος θανάσιμα. Όμως οι θεοί θα τον επαναφέρουν στη ζωή, για να διηγηθεί στους ανθρώπους τι είδε στον ουρανό και τι απογίνεται η ψυχή όταν αποχωρίζεται απ' το σώμα.

Δεν βασίζομαι σε κανέναν, σε κανέναν. Ο ίδιος μου ο πατέρας, τον οποίο θεωρούσα πάντα ως τον πιο σίγουρο προστάτη και υπερασπιστή μου, με είχε προδώσει με τον πιο σκληρό τρόπο. Και με είχε καλέσει εδώ μιλώντας μου για γάμο, πράγμα που ήταν το χειρότερο από όλα. Παγίδα. Με τα προδοτικά χέρια του, μου είχε στήσει μια τερατώδη παγίδα.

Ο Οιδίποδας δεν προφθαίνει να δει καλά-καλά στη σκιά το παιδικό, συσπασμένο από τον τρόμο, πρόσωπο ενός πολύ μικρού κοριτσιού, και ένας άξαφνος εκκωφαντικός θόρυβος τον κάνει να σηκώσει απότομα το κεφάλι του. Μόλις που ακούει την κοπελίτσα να κλείνει την πόρτα κλαίγοντας με λυγμούς. Καθισμένο τώρα απέναντί του, μπροστά στο τείχος, είναι ένα τέρας που κατέβηκε από τον ουρανό. Αναδιπλώνει ήσυχα τα πελώρια φτερά του, κοιτώντας επίμονα τον Οιδίποδα με ένα ειρωνικό χαμόγελο.