Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το "Blink" είναι η ιστορία δύο νέων ανθρώπων, της Σόφι και του Τζόνα, οι οποίοι ζουν στο σύγχρονο Λονδίνο. Δύο νέων στην πρώτη μετεφηβική τους νιότη, οι οποίοι μετακόμισαν στη μεγάλη πόλη από την επαρχία για να αποδράσουν από τα οικογενειακά τους τραύματα. Κατοικούν στο ίδιο κτήριο και ξεκινούν, μέσω μιας κάμερας-οθόνης ενδοεπικοινωνίας, μια ιδιόρρυθμη κι ανομολόγητη σχέση. Είναι ο τρόπος τους να εκφράσουν το ερωτικό τους ενδιαφέρον. Ένα ατύχημα στον δρόμο θα τους φέρει πιο κοντά, αναγκάζοντάς τους να πλησιάσουν ο ένας τον άλλο. Το πόσο κοντά θα πλησιαστούν όμως είναι το βα...

Στον "Sartor Resartus", ο Καρλάιλ περιγράφει την πορεία ενός Γερμανού καθηγητή προς την αναγνώριση της αληθινής του κλίσης και την συμφιλίωσή του με το ανθρώπινο και το θείο, κρατώντας για τον εαυτό του τον ρόλο του αμήχανου μεταφραστή και επιμελητή της Αγγλικής έκδοσης του Συγγράμματος, ο οποίος "καυχάται ότι είναι άνθρωπος επιβεβαιωμένων στοχαστικών συνηθειών", και με Αγγλοσαξονικό χιούμορ και λεπτή ειρωνεία σχολιάζει τις άλλοτε ακραία ριζοσπαστικές και άλλοτε ακραία συντηρητικές απόψεις του καθηγητή, προσπαθώντας να βοηθήσει τον ανύποπτο αναγνώστη στην κατανόηση αυτής "τ...

Στις "Απλές απολαύσεις" η Τζέιν Μπόουλς βρίσκεται στις καλύτερες στιγμές της. Το δηκτικό στυλ της δεν είναι μόνο εντυπωσιακό, αλλά και αλλόκοτα διασκεδαστικό, και δεν αφήνει καμία αμφιβολία για την πρωτοτυπία του ταλέντου της... Τα διηγήματα αποδεικνύουν ότι ήταν δεξιοτέχνης του είδους. Spectator. Θαυμάζω πολύ καιρό το έργο της Τζέιν Μπόουλς. Με έχει εντυπωσιάσει η λεπτή και αιφνιδιαστική παρατηρητικότητά της, και η πειθαρχημένη οικονομία του στυλ της, στην πραγματικότητα η σπάνια πρωτοτυπία της, και το απίστευτο βάθος των γραπτών της. Sybille Bedford.

Οι μελέτες του τόμου αυτού αποτελούν ένα ποικιλόμορφο σύνολο από απόψεις και θέσεις πανεπιστημιακών, καλλιτεχνών και ερευνητών του θεάτρου μέσα από τις οποίες αποτιμάται το σαιξπηρικό έργο στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ενώ παράλληλα αναφαίνεται η δυναμική της αξιοποίησής του στο παρόν και το μέλλον. Η ιστορική ανάλυση παρακολουθείται από τη θεατρική λειτουργία, η επιστημονική εμβάθυνση ερωτοτροπεί με τη μαγεία της τέχνης και όλα μετουσιώνονται σε μήνυμα αντίστασης χάρη στην πολυσήμαντη γραφή και τα ανατρεπτικά "παιχνίδια" του αειθαλούς αυτού συγγραφέα. Αναδεικνύεται, επ...

Σπάνια μυθιστόρημα έχει περιγράψει με τόσο απολαυστικό τρόπο και με τέτοια διεισδυτικότητα και ριζοσπαστική διάθεση το δικαίωμα των γυναικών να ορίζουν τη ζωή τους. Η ψηλή κοκκινομάλλα, πλούσια δεσποινίς Γκέρινγκ πουλάει ξαφνικά την πατρική περιουσία της και μετακομίζει σ' ένα φτωχικό μικρό σπίτι, για να πραγματοποιήσει "τη δική της μικρή ιδέα της σωτηρίας" και καταλήγει να γίνει μαιτρέσα πολυτελείας... Η μικροκαμωμένη μελαχρινή νεαρή κυρία Κόπερφιλντ αφήνει τη σιγουριά του γάμου της, μες στον οποίο φαίνεται να ασφυκτιά, για τη φιλία μιας γυναικείας παρέας στην πόλη Κολόν...

Η "Δωδέκατη νύχτα" γράφτηκε μάλλον το 1601, και η πρώτη γνωστή παρουσίαση της έγινε στις 2 Φεβρουαρίου του 1602. Το έργο αποτελείται από 2.579 στίχους, το 62% του κειμένου είναι πρόζα και το 38% είναι έμμετρο. Αφηγείται την ιστορία της νεαρής Βιόλα που φτάνει στις ακτές της Ιλλυρίας μετά από ένα ναυάγιο, πιστεύοντας ότι ο δίδυμος αδελφός της Σεμπάστιαν έχει πνιγεί, και μπαίνει στην υπηρεσία του δούκα Ορσίνο ντυμένη αγόρι. Ο μελαγχολικός δούκας είναι ερωτευμένος με την όμορφη και βαρυ-πενθούσα κόμισσα Ολίβια, η οποία με τη σειρά της ερωτεύεται τη Βιόλα πιστεύοντας ότι είν...

Οι τέσσερις ετούτες ιστορίες του Πωλ Μπόουλς ("Ο φίλος του κόσμου", "Εκείνος από την αγορά", "Η ιστορία του Λάχσεν και του Ιντίρ", "Ο άνεμος στο Μπένι Μιντάρ"), έχουν έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα. Είναι βαθιά χρωματισμένες από ιστορίες που τού διηγήθηκαν νεαροί άραβες. Κι όμως η ζοφερή τους ατμόσφαιρα γεμάτη φαντασία, οπτασίες και φόβους έχει έναν άλλο χαρακτήρα. Είναι ιστορίες που προκάλεσε το κάπνισμα του κιφ. Τα πρόσωπα κινούνται όπως σ' ένα όνειρο. Μοιάζουν υπνωτισμένα από μια πραγματικόττα άλλην, έχουν στενή σχέση με τον κόσμο της "μαγείας" όπου οι επιθυμίες γίνονται πρ...

Η "Κωμωδία των παρεξηγήσεων" έχει δημοσιευτεί πρώτη φορά στο Folio του 1623. Εικάζεται όμως ότι έχει γραφτεί κάπου ανάμεσα στο 1592 και το 1594 άρα είναι ένα από τα πρώτα έργα που έκαναν τον Σαίξπηρ γνωστό. Είναι το μικρότερο σε διάρκεια έργο του και αποτελείται από 1918 στίχους. Το 87 % του κειμένου είναι έμμετρο ενώ μόνο το 13% είναι πρόζα. Μαζί με την επίσης μικρής διάρκειας αλλά πολύ μεταγενέστερη "Τρικυμία", είναι τα μοναδικά του έργα στα οποία ολόκληρη η πλοκή διαδραματίζεται σε ένα μόνο μέρος και σε διάρκεια λίγων ωρών. Ο Σαίξπηρ άντλησε την ιδέα για αυτή την κωμω...

"Η μάχη των βιβλίων", γραμμένη το 1697, παραμένει τριακόσια χρόνια μετά εξίσου γλαφυρή και επίκαιρη, και θα παραμένει πάντα όσο θα αντιμάχονται το παλιό και το καινούργιο.

Οι σκηνές που ακολουθούν τιτλοφορούνται "Μυστήριο" σύμφωνα με τον παλαιό τίτλο που προσδιδόταν σε δράματα αντιστοίχων θεμάτων, τα οποία χαρακτηρίζονταν ως "Μυστήρια ή θρησκευτικά Δράματα". Ο συγγραφέας σε καμία περίπτωση δεν τόλμησε να προσεγγίσει το θέμα του με την συνήθη προγενέστερη αναίδεια, όπως μπορεί να διακρίνει οποιοσδήποτε αναγνώστης αρκετά περίεργος για να προστρέξει σε αυτά τα βέβηλα έργα, Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά ή Ισπανικά. Ο συγγραφέας έχει κοπιάσει να διατηρήσει τη γλώσσα η οποία είναι κατάλληλη για τους χαρακτήρες του έργου του, και όπου παρατίθεται (αν κα...

Έκδοση με αφορμή την πρεμιέρα σε πανελλήνια πρώτη του έργου του Ντέννις Κέλλυ, στις 15 Μαρτίου 2013, σε σκηνοθεσία Γιάννη Μόσχου, στη Νέα Θεατρική Σκηνή "Faust". Πρόκειται για το πρώτο έργο του συγγραφέα ("Debris", 2003), που αποτελεί αδιαμφισβήτητα μια από τις πιο ενδιαφέρουσες φωνές της σύγχρονης βρετανικής δραματουργίας. Στην Ελλάδα γνωρίσαμε τον Ντέννις Κέλλυ από τις παραστάσεις των έργων του "Ορφανά" (μτφ. Κ. Σωτηριάδου, σκην. Β. Θεοδωρόπουλου), "DNA" (μτφ. Ε. Λυγίζου, σκην. Σ. Βγενοπούλου) και "Οσάμα ο ήρωας" (μτφ. Χρ. Μπάμπου - Παγκουρέλη, σκην. Π. Μιχαηλίδη). Ωσ...

Ειπώθηκε πως ο Μακμπέθ είναι η τραγωδία της φιλοδοξίας, ειπώθηκε ακόμη πως είναι η τραγωδία του τρόμου. Δεν είναι σωστό. Ένα μονάχα θέμα υπάρχει στο Μακμπέθ: ο φόνος. Ο Μακμπέθ δεν σκοτώνει μόνο για να γίνει βασιλιάς. Σκοτώσε για να επιβεβαιώσει την ύπαρξή του. Διάλεξε ανάμεσα στον Μακμπέθ που φοβάται να σκοτώσει και στον Μακμπέθ που σκότωσε. Αλλά ο Μακμπέθ που σκότωσε είναι πια κάποιος άλλος Μακμπέθ. Τώρα δεν ξέρει μόνο ότι μπορείς να σκοτώσεις, ξέρει ακόμη και ότι πρέπει να σκοτώσεις.