Μαρουλάκης Νίκος
Maroulákis Níkos
Γεννήθηκε στον Πειραιά. Μικρός ταλαιπωρούσε τη μαμά του, γιατί κάθε πρωί έτρεχε η δύστυχη να καθαρίσει τους τοίχους από περίεργα χρώματα μπουρδουκλωμένα με σκίτσα από παπιά που κάνανε τούμπες, από αλλήθωρους γάτους που το σκάγανε με διαστημόπλοιο από τον Άρη, γρύλους και ακρίδες που κάνανε γυμναστικές επιδείξεις, μυρμήγκια που καταστρώνανε σχέδια να κατακτήσουν τον πλανήτη και άλλα τρομερά. Οι γονείς του ξόδευαν περισσότερα χρήματα για απορρυπαντικά παρά για φαγώσιμα. Μετά μεγάλωσε κι έφυγε για τη Γερμανία. Μέχρι σήμερα δε γνωρίζουμε αν σ' αυτό επηρεάστηκε από τα άσματα του Καζαντζίδη για την ξενιτιά. Την επόμενη μέρα ο γερμανικός Τύπος έγραψε: "Βαθύ μυστήριο καλύπτει το πώς βάφτηκαν ροζ τα φτερά και κίτρινη η μύτη του αεροπλάνου που έφτασε χθες από την Ελλάδα". Άρχισε να σκιτσάρει, να ζωγραφίζει και να εικονογραφεί ό,τι έβρισκε στο διάβα του. Έντρομοι οι εκδότες του πρόσφεραν εργασία για ν' αφήσει ήσυχο το Τείχος του Βερολίνου. Εφημερίδες, περιοδικά και βιβλία φιλοξένησαν δουλειές του. Μέχρι και το παντελόνι ενός διάσημου εκδότη, που σήμερα έχει τεράστια συλλεκτική αξία. Έπειτα από σοβαρό σκιτσογραφικοδιπλωματικό επεισόδιο επέστρεψε στην Ελλάδα. Την ημέρα της άφιξής του πάμπολλα τα σωματεία, ανάμεσα στα οποία των ελαιοχρωματιστών, των εκδοτών και των φιλόζωων, του ετοίμασαν θερμή υποδοχή, την οποία τα κρατικά κανάλια λογόκριναν, γιατί ήθελαν να αποφύγουν οι θεατές τις συγκρίσεις με κάποες άλλες αφίξεις πολιτικών στη μεταπολίτευση. Όσοι εκδότες και συγγραφείς συνεργάζονται από τότε μαζί του έχουν ακόμα πράσινη μύτη...
Γουτεμβέργιος
Μαρουλάκης Νίκος
Άγκυρα (2007)
Μέχρι τον 15ο αιώνα τα βιβλία γράφονταν με το χέρι, ώσπου ένας Γερμανός, ο Γουτεμβέργιος, ανακάλυψε την τυπογραφία, δηλαδή τα κινητά μεταλλικά γράμματα και έδωσε ένα μεγάλο δώρο στην ανθρωπότητα... το δώρο των βιβλίων. Η σειρά "Διαβάζω μόνος μου" περιλαμβάνει ευχάριστα, διδακτικά βιβλία, με πλούσια εικονογράφηση και ευκολοδιάβαστα κείμενα, που βοηθούν τους μικρούς αναγνώστες να πλουτίσουν τις γνώσεις και το λεξιλόγιό τους διασκεδάζοντας.
Γουτεμβέργιος
Μαρουλάκης Νίκος
Άγκυρα (2016)
Μέχρι τον 15ο αιώνα τα βιβλία γράφονταν με το χέρι, ώσπου ένας Γερμανός, ο Γουτεμβέργιος, ανακάλυψε την τυπογραφία, δηλαδή τα κινητά μεταλλικά γράμματα και έδωσε ένα μεγάλο δώρο στην ανθρωπότητα... το δώρο Των βιβλίων.
Γουτεμβέργιος
Μαρουλάκης Νίκος
Άγκυρα (2016)
Μέχρι τον 15ο αιώνα τα βιβλία γράφονταν με το χέρι, ώσπου ένας Γερμανός, ο Γουτεμβέργιος, ανακάλυψε την τυπογραφία, δηλαδή τα κινητά μεταλλικά γράμματα και έδωσε ένα μεγάλο δώρο στην ανθρωπότητα... το δώρο Των βιβλίων.
Διγενής Ακρίτας
Βαρβαρήγος Δημήτρης
Άγκυρα (2007)
Στα χρόνια τα βυζαντινά, ο πιο ξακουστός απ' όλους τους ακρίτες ήταν ο Βασίλειος Διγενής. Άντρας πανώριος, φύλακας των συνόρων του Βυζαντίου. Σαν ημίθεος και δυνατός όπως ο Ηρακλής μαχόταν για το δίκιο και την καλοσύνη, αρετές ελληνικές, προασπίζοντας τη χώρα του απ' τους βαρβάρους και τους ληστές. Ο Διγενής έγινε θρύλος ξακουστός για το λαό και οι ποιητές με τα τραγούδια τους κράτησαν ζωντανό στους αιώνες το έπος του. Η σειρά "Διαβάζω μόνος μου" περιλαμβάνει ευχάριστα, διδακτικά βιβλία, με πλούσια εικονογράφηση και ευκολοδιάβαστα κείμενα, που βοηθούν τους μικρούς αναγνώστ...
Έλα να παίξουμε στη Φρουτοπία
Τριβιζάς Ευγένιος
Modern Times (2008)
Ο δαιμόνιος δημοσιογράφος Πίκος Απίκος, ο άσος των μεταμφιέσεων αστυνόμος Κρυψίβουλος, ο Θάνος το κολοκυθάκι, η Μάτα η ντομάτα, ο Αιμίλιος το μήλο, ο Βλάσης το βλίτο, η Φρουφρού η φράουλα, ο Φραγκίσκος το φραγκόσυκο, ο Βρασίδας το κρεμμύδι, ο Φώντας το σκληρό καρύδι, η Μαρουλίτα το μαρούλι και η γουστόζικη τρελοπαρέα τους περιμένουν να σε υποδεχτούν στη θρυλική Φρουτοπία. Το τι σε περιμένει εκεί... δεν περιγράφεται! Σπαρταριστές σπαζοκεφαλιές, πολύχρωμες ζωγραφιές, ανεξερεύνητοι λαβύρινθοι, ξεκαρδιστικά αινίγματα, πρωτάκουστοι γλωσσοδέτες και χίλια δυο άλλα ακόμα.
Έλα να παίξουμε στη Φρουτοπία
Τριβιζάς Ευγένιος
Modern Times (2008)
Ο δαιμόνιος δημοσιογράφος Πίκος Απίκος, ο άσος των μεταμφιέσεων αστυνόμος Κρυψίβουλος, ο Θάνος το κολοκυθάκι, η Μάτα η ντομάτα, ο Αιμίλιος το μήλο, ο Βλάσης το βλίτο, η Φρουφρού η φράουλα, ο Φραγκίσκος το φραγκόσυκο, ο Βρασίδας το κρεμμύδι, ο Φώντας το σκληρό καρύδι, η Μαρουλίτα το μαρούλι και η γουστόζικη τρελοπαρέα τους περιμένουν να σε υποδεχτούν στη θρυλική Φρουτοπία. Το τι σε περιμένει εκεί... δεν περιγράφεται! Σπαρταριστές σπαζοκεφαλιές, πολύχρωμες ζωγραφιές, ανεξερεύνητοι λαβύρινθοι, ξεκαρδιστικά αινίγματα, πρωτάκουστοι γλωσσοδέτες και χίλια δυο άλλα ακόμα.
Ένα δέντρο ζητάει αυλή
Παναγιωτοπούλου - Ρίζου Λίτσα
Μίνωας (2006)
Ένα πουλί, κρατώντας στο ράμφος του ένα σποράκι, ψάχνει στην τσιμεντένια πολιτεία να βρεί μια αυλή. Μόνο εκεί, κοντά στα παιδιά, θέλει ν' αφήσει το σποράκι να φυτρώσει, να γίνει ένα όμορφο δεντράκι κι έτσι να γίνουν τα όνειρά του αληθινά. Μα δυστυχώς πουθενά δε βλέπει αυλές, πουθενά παιδιά. "Στο τσιμέντο δεν μπορώ να φυτρώσω! Και τα όνειρά μου ποτέ δε θα γίνουν αληθινά!... Τώρα πουλάκι μπορείς να με φας!" θα πει λυπημένο το σποράκι στο πουλί που του 'χει χαρίσει τη ζωή. Μα γρήγορα θ' αρχίσουν να ξαναψάχνουν μαζί. Άραγε θα τα καταφέρουν;
Επικίνδυνα παιχνίδια
Μαντουβάλου Σοφία
Ελληνικά Γράμματα (2004)
Όταν η φαντασία πάει στο σχολείο, η Γραμματική πηγαίνει στο λούνα πάρκ. Η Σοφία Μαντουβάλου, με την παιδαγωγική τόλμη και το χιούμορ που χαρακτηρίζουν τα βιβλία της, προσκαλεί παιδιά, γονείς και παιδαγωγούς σε δημιουργικές αταξίες. Στη σειρά "Περιπέτειες στο λούνα παρκ" η συγγραφέας κρύβει τη γνώση στην πλοκή και την κάνει "α-όρατη". Τα παιδιά θα ανακαλύψουν τα μέρη του λόγου μέσα από τους διαλόγους που χρησιμοποιούν οι ήρωες για να παίξουν, να χαρούν, να πειράξουν ο ένας τον άλλον.
Εσμεράλδα η φάλαινα
Μαρουλάκης Νίκος
Ελληνικά Γράμματα (2003)
Κάποτε πήγα με μια βάρκα για ψάρεμα. Όταν ανοίχτηκα λίγο, αμόλησα την άγκυρα, δόλωσα το αγκίστρι και έριξα την πετονιά στη θάλασσα. Περίμενα αρκετή ώρα χωρίς τσίμπημα, όταν ξαφνικά η πετονιά τεντώθηκε απότομα και με τράβηξε στο νερό. Για πότε βρέθηκα σ΄ ένα σκοτεινό μέρος ούτε που το κατάλαβα. Όταν σιγουρεύτηκα ότι είμαι στο στόμα μιας φάλαινας, με έλουσε κρύος ιδρώτας. -Μήπως είσαι ο Ιωνάς; ακούστηκε η φωνή της φάλαινας. -Όχι, όχι, ο Νίκος Μαρουλάκης είμαι, από το Κερατσίνι. -Και τι γυρεύεις εδώ; -Ψαρεύω. -Α! Ώστε κυνηγάς τα ψαράκια; -Δε θα το ξανακάνω. Τ΄ ορκίζομαι. -Καλά...
Εσμεράλδα η φάλαινα
Μαρουλάκης Νίκος
Ελληνικά Γράμματα (2003)
Κάποτε πήγα με μια βάρκα για ψάρεμα. Όταν ανοίχτηκα λίγο, αμόλησα την άγκυρα, δόλωσα το αγκίστρι και έριξα την πετονιά στη θάλασσα. Περίμενα αρκετή ώρα χωρίς τσίμπημα, όταν ξαφνικά η πετονιά τεντώθηκε απότομα και με τράβηξε στο νερό. Για πότε βρέθηκα σ΄ ένα σκοτεινό μέρος ούτε που το κατάλαβα. Όταν σιγουρεύτηκα ότι είμαι στο στόμα μιας φάλαινας, με έλουσε κρύος ιδρώτας. -Μήπως είσαι ο Ιωνάς; ακούστηκε η φωνή της φάλαινας. -Όχι, όχι, ο Νίκος Μαρουλάκης είμαι, από το Κερατσίνι. -Και τι γυρεύεις εδώ; -Ψαρεύω. -Α! Ώστε κυνηγάς τα ψαράκια; -Δε θα το ξανακάνω. Τ΄ ορκίζομαι. -Καλά...
Η αγέλαστη πολιτεία και οι καλικάντζαροι
Εκδόσεις Καστανιώτη (1995)
Η αγέλαστη πολιτεία και οι καλικάντζαροι
Κατσιμίχας Πάνος
Μετρονόμος (2013)
Η "Αγέλαστη πολιτεία και οι καλικάντζαροι" των Χάρη και Πάνου Κατσιμίχα, επανακυκλοφορεί και μάλιστα μαζί με το ομότιτλο CD, σαν ένα σώμα. Επιπλέον, οι αδελφοί Κατσιμίχα επεξεργάστηκαν από την αρχή το cd, το οποίο ξαναηχογραφήθηκε, εμπλουτισμένο, με περισσότερα κείμενα- στίχους και με νέες ενορχηστρώσεις. Το παραμύθι "Η Αγέλαστη Πολιτεία και οι καλικάντζαροι" γράφτηκε στο Μονπελιέ και μελοποιήθηκε στο Δ. Βερολίνο τα Χριστούγεννα του 1978. Εικονογραφήθηκε από τον Νίκο Μαρουλάκη, φίλο των αδελφών Κατσιμίχα που εκείνα τα χρόνια ζούσε και αυτός στο Δ. Βερολίνο.
Η απαγωγή του Αϊ-Βασίλη
Θαλασσινού Βίκυ
Μίνωας (2006)
Θα ξέρετε, ότι δουλειά του δημοσιογράφου, είναι να ψάχνει την αλήθεια όπου κι αν κρύβεται και να τη βγάζει στο φως. Η αλήθεια μπορεί να κρύβεται παντού. Κάτω από το κρεβάτι, μέσα στο ψυγείο, στο σπιτάκι του σκύλου και όπου αλλού μπορείτε να φανταστείτε... [...] Είχαν παγώσει. Αυτό ήταν λοιπόν. Τα παιδιά ετοιμάζονταν να πάρουν τα ώρα του. Και από πού; Από τη χώρα του Αϊ-Βασίλη! Αυτή ήταν είδηση. Αν έτρεχα στην εφημερίδα την επόμενη μέρα θα ήμουν στην πρώτη σελίδα. Όμως γιατί έπρεπε να πάρουν μόνα τους τα δώρα τους; Δεν τους τα έφερνε πια ο Άγιος; Η αλήθεια είναι ότι δεν ε...