Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

...ουδέποτε νοεί άνευ φαντάσματος η ψυχή, έλεγε ο Αριστοτέλης. Τα φαντάσματα του Σταγειρίτη, προπαντός όπως τα στοχάστηκαν ξανά ο Αβερρόης κι οι άλλοι Άραβες κι Εβραίοι φιλόσοφοι του Μεσαίωνα, δεν είναι αυθαίρετες μυθικές κατασκευές ούτε απλώς οι εικόνες από την αισθητηριακή επαφή με την υλική πραγματικότητα. Χωρίς τη φαντασία και τα φαντάσματά της είναι αδύνατο να αναδειχθεί αυτό το δυναμικό, οι ίδιες οι δυνατότητες από την αλληλεπίδραση του ανθρώπου με τον κόσμο μέσω της εργασίας, τον κοινωνικό "μεταβολισμό " του, κατά την έκφραση του Μαρξ. Ένα φάντασμα πλανιέται χιλιά...

"Αυτό που θα ήθελα να αποδείξω είναι ο ρόλος που έπαιξε η σιωνιστική Αριστερά για να σφυρηλατήσει το τόσο διαδεδομένο σήμερα αντιπαλαιστινιακό αίσθημα." (Yitzhak Laor) "Γενναίος, ναι -ο Λαόρ είναι ποιητής-, αποφασιστικός, ναι -το ξεσκέπασμα της υποκρισίας Ισραηλινών συγγραφέων όπως ο Άμος Οζ είναι αδιάψευστο-, ταπεινόφρων, ναι -συχνά μιλάει για τις δικές του αμφιβολίες-, μ' όλα αυτά, εκείνο που κάνει το βιβλίο του τόσο πρωτότυπο και την ανάγνωσή του τόσο επείγουσα είναι ο Ιστορικός λογισμός του: μαθητής του Ηρόδοτου, ο Λαόρ...

Στο βιβλίο 11/9, που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2001 και θεωρείται το πιο πολύκροτο ίσως βιβλίο της νέας εποχής που εγκαινίασε η 11/9, ο διεθνούς φήμης στοχαστής Νόαμ Τσόμσκυ γεφυρώνει ένα χάσμα πληροφόρησης για τις επιθέσεις στο World Trade Center, καταφέρνοντας να διαπεράσει το πυκνό συνονθύλευμα πολιτικού καιροσκοπισμού, ιδιοτελούς πατριωτισμού και κομφορμισμού που κατέπνιξε όσα ειπώθηκαν και γράφτηκαν στην Αμερική τους αμέσως επόμενους μήνες. Ο Τσόμσκυ τοποθετεί τις επιθέσεις σε ένα πλαίσιο αναφοράς και αξιοποιεί τις βαθιές και λεπτομερείς γνώσεις του για την εξωτ...

Η επανάληψη μιας ιστορικής τραγωδίας σαν φάρσας δεν έχει τίποτα το καθησυχαστικό. Η φάρσα δεν καταργεί την τραγωδία, μια παρωδία δεν ακυρώνει την φρίκη. Η βαλκανική παρωδία γερμανικού Ναζισμού που επιδεικνύουν οι μεταμοντέρνοι χιτλερικοί της "Χρυσής Αυγής" δεν μπορεί να αγνοηθεί ή να υποτιμηθεί. Η άνοδος της "Χρυσής Αυγής" αποτελεί ένα νέο στοιχείο στην ευρωπαϊκή πολιτική. Δεν πρόκειται για την ελληνική εκδοχή του γαλλικού Front National του Le Pen ή άλλων κομμάτων της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς. Είναι ένα ανοιχτά και προκλητικά Ναζιστικό κόμμα που υμνεί την αντισημιτική θη...

Ο τόμος των Πρακτικών του τριακοστού δεύτερου Συμποσίου Ποίησης, με θέμα "Ποίηση και όνειρο", περιλαμβάνει τις εισηγήσεις από το σύντομο αφιέρωμα στον ποιητή και φίλο του Συμποσίου, Νικηφόρο Βρεττάκο, με αφορμή τα εκατό χρόνια από τη γέννησή του. Η Τζίνα Καλογήρου και η Βάσω Οικονομοπούλου αναλύουν το ρόλο της φύσης και της θάλασσας στο έργο του και ο μεταφραστής του έργου του στα αγγλικά, Ντέιβιντ Κόνολι, αναφέρεται στην ποιητική παραγωγή της τελευταίας δεκαετίας της ζωής του. Το θέμα του Συμποσίου αναπτύσσουν δεκαοκτώ καταξιωμένοι μελετητές που εξετάζουν την οντολογική...

Ο τόμος των Πρακτικών του Τριακοστού Πρώτου Συμποσίου Ποίησης, "Ποίηση και Κρίση", ξεκινάει με μια σύντομη αναφορά στο έργο του κριτικού και δοκιμιογράφου Ανδρέα Μπελεζίνη και του ποιητή Δημήτρη Κατσαγάνη, μελών της Οργανωτικής Επιτροπής στους οποίους ήταν αφιερωμένες και οι εργασίες του. Στον τόμο προτάσσεται ακόμα μια εισήγηση για το Νίκο Γκάτσο και την Αμοργό, το κατεξοχήν ποίημα της κρίσης, επ' ευκαιρία της επετείου των εκατό χρόνων από τη γέννηση του ποιητή. Το θέμα του Συμποσίου αναπτύσσουν επιπλέον δεκαοκτώ μελετητές, επιστήμονες, δημιουργοί και ποιητές που δι...

Ένα σήμα συναγερμού αντηχεί σε όλο το βιβλίο από τις πρώτες σου σελίδες· ο συναγερμός που σήμανε ο Κάφκα και που αντηχεί στον κόσμο τούτο μέχρι τις ταραγμένες μέρες μας. Ένα σήμα που υψώνεται εκατό χρόνια τώρα μέσα από επαναστατικές εφόδους στον ουρανό και ζοφερές καθόδους στον Άδη, σαν ανήκουστη μουσική. Μουσική από τόπους εκμηδένισης, μουσική εκ του μηδενός, Musica ex Nihilo: το αίτημα μιας Δικαιοσύνης άνευ ορίων, άνευ όρων, πέρα από νόμους και κανονιστικά σχήματα. Το άκουσμα του ανήκουστου αναζητούν τα κείμενα του βιβλίου. Τη μουσική της σιγής στο έργο του Κάφκα που αντ...

Τα Πρακτικά του 33ου Συμποσίου Ποίησης είναι αφιερωμένα στην Αλογία, ένα κεντρικό θέμα για την ποίηση και τη φύση της γλώσσας γενικότερα. 14 ειδικοί εισηγητές διερευνούν την αλογία ως παρέκκλιση στο φωνολογικό-μορφολογικό και στο συντακτικο-σημασιολογικό επίπεδο και προσπαθούν να προσδιορίσουν τα χαρακτηριστικά της στην αρχαία Ελλάδα, το δημοτικό τραγούδι, την ποίηση για παιδιά, τον υπερρεαλισμό και τη σύγχρονη ποίηση στην Ελλάδα και την Ευρώπη, αλλά και από την πλευρά της ψυχανάλυσης. Μεταξύ άλλων παρουσιάζονται τα κείμενα των Γιώργου Αράγη, Αλέξη Ζήρα, Κατερίνας Συνοδι...

ΗOMO LIBER - Άνθρωπος ο Ελεύθερος. Ο Μπαρούχ Σπινόζα όρισε με κρυστάλλινη διαύγεια τη στάση ζωής του: "Ο ελεύθερος άνθρωπος για κανένα άλλο πράγμα δεν σκέφτεται λιγότερο όσο για το θάνατο, και η σοφία του δεν είναι μελέτη θανάτου αλλά στοχασμός για τη ζωή" (Ηθική). Ο στοχασμός του για τη ζωή δεν γίνεται στο κενό, σε απουσία τόπου και σε κενό χρόνου. Αναπτύσσεται σε προσδιορισμένο τόπο αλλά με ορίζοντα τη συγκεκριμένη Ουτοπία (Έρνστ Μπλοχ), που δεν έχει και δεν βρίσκει ακόμα τόπο. Ξετυλίγεται στον παρόντα χρόνο αλλά με συνείδηση του παρόντος ως Ιστορίας. Ο Homo Liber μένει π...

200 ποιητές και πεζογράφοι, μέλη της Εταιρείας Συγγραφέων, αυτοανθολογούνται και συνθέτουν ένα πανόραμα ανθηρού, σύγχρονου ελληνικού λόγου.

Η αγάπη είναι χωρίς καμία αμφιβολία μια βιβλική, ιουδαιοχριστιανική ιδέα. Το Ισλάμ την παρέλαβε από τη Βίβλο. Το σημαντικό με την αγάπη είναι βεβαίως να την πράττεις, έχει ωστόσο μεγάλη πνευματική σημασία, ενάντια στον γενικευμένο καθημερινό μηδενισμό, και να κάνουμε λόγο για αυτήν, να προσπαθούμε να την εννοήσουμε. Τα ερωτήματα είναι πολλά: πόσο αξεχώριστες είναι η αγάπη προς τον Θεό και η αγάπη για τον συνάνθρωπο; Αποκλείεται να υπάρχει η μία χωρίς την άλλη; Η αγάπη προϋποθέτει την πίστη; Η αγάπη για τους εχθρούς των συνοπτικών Ευαγγελίων και η αγάπη προς αλλήλους του τ...

Το 1917 συμβολίζει μια κορύφωση της νεωτερικότητας, και ειδικότερα του μοντερνισμού, αλλά ταυτόχρονα κι ένα ευδιάκριτο όριό τους. Συνοψίζει μια μακρά επαναστατική διαδικασία, από το 1905 έως περίπου το 1930, τόσο στο πεδίο της πολιτικής όσο και σε αυτό της τέχνης, διαδικασία που δεν είχε "αίσια έκβαση", σύμφωνα τουλάχιστον με την κινούσα αντίληψή της, αλλά κατέληξε, από τη μια, στην ακύρωση/διάψευση του πρωτοφανούς πειράματος λυσιτελούς κοινωνικού μετασχηματισμού, και, από την άλλη, στην ακύρωση/διάψευση των επαναστατικών προταγμάτων των καλλιτεχνικών κινημάτων. [...]...

Γιατί νοσεί H Πόλις ; Το κεντρικό ερώτημα στην αρχαία τραγωδία ποτέ δεν ήταν πιο επίκαιρο απ’ όσο σήμερα, καθώς η πάσχουσα ανθρωπότητα ζει, αγωνιά, νοσεί, επιζεί ή πεθαίνει στις συνθήκες της πανδημίας. Το ξεδίπλωμα της οιδιπόδειας τραγωδίας είχε δείξει ότι η Νόσος που αφανίζει την Πόλη δεν είναι απλώς μια παράλογη κατάρα των θεών ή μια φυσική καταστροφή χωρίς ανθρώπινη παρεμβολή, μια συνωμοσία ή κάποια πολιτική κατασκευή των κρατούντων. Πηγάζει από τις αντιφάσεις της φυσικής και κοινωνικής ιστορικής τάξης πραγμάτων, πυροδοτώντας τη μέχρι θανάτου σύγκρουση των ανθρώπων με αν...