Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι αναζητήσεις του ιμπρεσιονισμού, που ξεκινούν με τον Κλωντ Μονέ, οδηγούν τη ζωγραφική σ' ένα νέο είδος υπαιθρισμού. Οι Τουλούζ Λωτρέκ, Σερά, Σεζάν, Βαν Γκογκ και πρωτίστως ο Γκωγκέν, επηρεάστηκαν καταλυτικά από τους ιμπρεσιονιστές. Όλοι αυτοί, βέβαια, ανήκουν ήδη σε μια άλλη γενιά, για την οποία το κυρίαρχο στοιχείο δεν είναι πια η σύλληψη της φευγαλέας και στιγμιαίας εντύπωσης, αλλά τα ουσιώδη χαρακτηριστικά του προς αναπαράσταση αντικειμένου. Ο Ανρί Ματίς (Henri Matisse, 1869-1954) εμφανίζεται στην ιστορία της τέχνης ακολουθώντας τα ίχνη των Γκωγκέν και Μονέ. Αυτή η...

"Όλοι ξέρουμε ότι ο καλός άνθρωπος δεν είναι απαραίτητα και καλός καλλιτέχνης. Κανείς, όμως, δεν θα γίνει γνήσιος καλλιτέχνης, αν δεν είναι σπουδαίος άνθρωπος, και επομένως καλός". (Μαρκ Σαγκάλ)

Συχνά χρησιμοποιούμε τον όρο "μακιαβελικός" για να αναφερθούμε σε κάποιον που δεν έχει ενδοιασμούς προκειμένου να πετύχει τους στόχους του ή σε κάποιον που αρέσκεται στις ίντριγκες και τις μηχανορραφίες. Ο "Ηγεμόνας" του Μακιαβέλι, που γράφτηκε πριν από 500 χρόνια, συνεχίζει έως τις μέρες μας να διχάζει και να προκαλεί συζητήσεις. Είναι ένα εγχειρίδιο για επίδοξους δικτάτορες; Μια συνηγορία υπέρ του "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα"; Ή, μήπως, μια πολύ πιο εμβριθής και περίπλοκη ανάλυση για το ποιες είναι οι προϋποθέσεις μιας αποτελεσματικής και επιτυχημένης διακυβέρνησης;...

"Κάποτε υπολόγισα ότι η γνωστή και αναγνωρισμένη παγκοσμίως ρωσική λογοτεχνική παραγωγή, ποίηση και πεζογραφία, από τις αρχές του 19ου αιώνα και έπειτα, δεν ξεπερνά τις 23.000 τυπωμένες σελίδες κανονικού μεγέθους. Από την άλλη, η γαλλική ή η αγγλική, λόγου χάριν, λογοτεχνία έχει πίσω της ήδη μια ιστορία αρκετών αιώνων και ουκ ολίγων αριστουργημάτων. Καταλήγω, λοιπόν, στο πρώτο από τα συμπεράσματά μου: Με εξαίρεση ένα μεσαιωνικό μείζον έργο, η ρωσική λογοτεχνία μπορεί πολύ εύκολα να χωρέσει στα στενά όρια ενός περίπου αιώνα - ή έστω λίγο περισσότερο, αν συνυπολογίσουμε και κ...

Το Λούβρο ιδρύθηκε από τη Γαλλική Δημοκρατία το 1793 και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μουσεία του κόσμου. Δημιουργήθηκε έχοντας ως πυρήνα τις βασιλικές συλλογές, εμπλουτίστηκε με σημαντικά εκθέματα χάρη στον Ναπολέοντα Βοναπάρτη, τον πραγματικό αναμορφωτή του μουσείου, αλλά και τον πρώτο διευθυντή του μουσείου, Ντομινίκ Βιβάν, βαρόνο Ντενόν. Είναι οργανωμένο σε επτά τμήματα, και οι συλλογές του καλύπτουν εντυπωσιακό χρονολογικό εύρος, από τη γέννηση των μεγάλων αρχαίων πολιτισμών της Μεσογείου έως τη σύγχρονη εποχή. Το Λούβρο κατέχει σήμερα περίπου 30.000 εκθέματα (αρχ...

Το Λούβρο ιδρύθηκε από τη Γαλλική Δημοκρατία το 1793 και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μουσεία του κόσμου. Δημιουργήθηκε έχοντας ως πυρήνα τις βασιλικές συλλογές, εμπλουτίστηκε με σημαντικά εκθέματα χάρη στον Ναπολέοντα Βοναπάρτη, τον πραγματικό αναμορφωτή του μουσείου, αλλά και τον πρώτο διευθυντή του μουσείου, Ντομινίκ Βιβάν, βαρόνο Ντενόν. Είναι οργανωμένο σε επτά τμήματα, και οι συλλογές του καλύπτουν εντυπωσιακό χρονολογικό εύρος, από τη γέννηση των μεγάλων αρχαίων πολιτισμών της Μεσογείου έως τη σύγχρονη εποχή. Το Λούβρο κατέχει σήμερα περίπου 30.000 εκθέματα (αρχ...

Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι γεννήθηκε στις 15 Απριλίου 1452 στο Βίντσι, κοντά στη Φλωρεντία. Έδειξε από μικρός δείγματα της ευφυΐας του και του καλλιτεχνικού του ταλέντου και ίσως αυτός να ήταν ο λόγος που στάλθηκε σε πολύ μικρή ηλικία ως μαθητευόμενος στο εργαστήρι του φλωρεντινού ζωγράφου και αρχιτέκτονα Αντρέα ντελ Βερόκιο (1433-85). Οι πρώτοι βιογράφοι του αναφέρονται συχνά στη μοναδική άνεση που είχε ο νεαρός καλλιτέχνης στο σχέδιο. Ο Βαζάρι γράφει σχετικά: "Εκτός αυτού, ο Λεονάρντο ζωγράφιζε λεπτομερή σχέδια απαράμιλλης τελειότητας στο χαρτί". [...]

Το λεξικό αυτό, περιεκτικό, αξιόπιστο και ενημερωμένο με τις πιο πρόσφατες εξελίξεις στο χώρο των εικαστικών τεχνών, φιλοδοξεί να καλύψει ένα πραγματικό κενό στην ελληνική βιβλιογραφία. Τα 2.400 περίπου λήμματα (ζωγράφοι, γλύπτες, χαράκτες, θεωρητικοί της τέχνης, όροι, κινήματα, σχολές, περιοδικά, κ.λπ.), οι πολυάριθμες παραπομπές από λήμμα σε λήμμα, και η ενδιαφέρουσα και λειτουργική του εικονογράφηση συντελούν όλα στην καταξίωσή του σαν απαραίτητου για κάθε φιλότεχνο βιβλίου αναφοράς.

Στη φετινή Περίοδο Εξορμήσεως του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, ο Κύκλος Βάγκνερ είναι ο πρώτος μεγάλος κύκλος εκδηλώσεων που σχεδίασε το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο των Φίλων της Μουσικής. Σε αντίθεση με τον περσινό Κύκλο Μότσαρτ, δεν υπάρχει -ούτε άλλωστε είναι απαραίτητο να υπάρχει- επετειακή αφορμή για τον Κύκλο Βάγκνερ. Για το Μέγαρο Μουσικής αποτελεί πεποίθηση ότι η γόνιμη επαφή και η ουσιαστική γνωριμία του μεγάλου κοινού με τους κορυφαίους δημιουργούς του παγκόσμιου πολιτισμού είναι οφειλή στην ελληνική κοινωνία με πολύτιμο αντίκρισμα. [...] Τον Κύκλο ανοίγει η όπερα "Ο...

Κανένα άλλο μουσείο στον κόσμο δεν διαθέτει τόσο έντονη "εθνική ταυτότητα" όσο το Κρατικό Μουσείο του Άμστερνταμ. Το κτήριο αποτελεί μνημειώδη αναπαράσταση της αρχιτεκτονικής των δημαρχείων και των μεγάρων που βρίσκονται διάσπαρτα στις ολλανδικές πόλεις. Οι συλλογές, αν και περιλαμβάνουν και σημαντικά έργα από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, καταπλήσσουν τον επισκέπτη με το εντυπωσιακό σύνολο ζωγραφικών έργων που συμβάλουν στην κατανόηση ενός ολόκληρου λαού μέσω της τέχνης, όπως για παράδειγμα τα αριστουργήματα του Βερμέερ και του Ντε Χόοχ και οι μοναδικές συνθέσεις του Ρέμπραντ,...

Ο εμφύλιος πόλεμος είναι ίσως το πιο τραυματικό γεγονός στην ιστορία του νεότερου Ελληνισμού. Μέσα από την τραγική αυτή σύγκρουση βρέθηκαν σε αντίπαλα στρατόπεδα ακόμη και φίλοι και συγγενείς πρώτου βαθμού. Ο ιστορικός Andre Gerolymatos περιγράφει τα γεγονότα που μετέτρεψαν τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα σε εμφύλιο πόλεμο και οδήγησαν την Ελλάδα σε εθνικό σπαραγμό. Παραθέτει μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν σε εκείνη την ταραγμένη εποχή και περιγράφει παράλληλα τις επιδιώξεις και τη στρατηγική των Μεγάλων Δυνάμεων. Δεν διστάζει επίσης να περιγράψει τις αγριότητες που διαπράχθη...

Το 1936 ο γερμανός φιλόσοφος Βάλτερ Μπένγιαμιν δημοσίευσε ένα κείμενο με τίτλο "Η τέχνη στην εποχή της τεχνικής αναπαραγωγής της". Το δοκίμιο υπερασπίζεται την ιδέα ότι, από τη στιγμή κατά την οποία ένας πίνακας, ένα γλυπτό ή ένα σχέδιο παύουν να είναι μοναδικά και η εικόνα τους διαδίδεται σε μεγάλη κλίμακα, μέσω βιβλίων, καρτποστάλ ή άλλων αναπαραγωγών, χάνουν την ιδιαίτερη αύρα τους, την ατμόσφαιρα ιεροτελεστίας και μαγείας που περιβάλλει την καλλιτεχνική δημιουργία. Η κριτική επικαλείται συχνά τη θεωρία του Μπένγιαμιν αναφορικά με τους πίνακες του Κλιμτ, οι οποίοι έχουν...

Το 1936 ο γερμανός φιλόσοφος Βάλτερ Μπένγιαμιν δημοσίευσε ένα κείμενο με τίτλο "Η τέχνη στην εποχή της τεχνικής αναπαραγωγής της". Το δοκίμιο υπερασπίζεται την ιδέα ότι, από τη στιγμή κατά την οποία ένας πίνακας, ένα γλυπτό ή ένα σχέδιο παύουν να είναι μοναδικά και η εικόνα τους διαδίδεται σε μεγάλη κλίμακα, μέσω βιβλίων, καρτποστάλ ή άλλων αναπαραγωγών, χάνουν την ιδιαίτερη αύρα τους, την ατμόσφαιρα ιεροτελεστίας και μαγείας που περιβάλλει την καλλιτεχνική δημιουργία. Η κριτική επικαλείται συχνά τη θεωρία του Μπένγιαμιν αναφορικά με τους πίνακες του Κλιμτ, οι οποίοι έχουν...

"Δεν περιορίζομαι στο εδώ και τώρα, ανήκω τόσο στους νεκρούς, όσο και στους αγέννητους. Πιο κοντά στην καρδιά της δημιουργίας από τους περισσότερους, όχι όμως και αρκετά κοντά ακόμη. Εκπέμπω, άραγε, ζεστασιά; Ή μήπως ψυχρότητα; Δεν μιλάει πια κανείς για τέτοια πράγματα όταν έχει ξεφύγει απ' τη λευκή θερμότητα. Όσο περισσότερο απομακρύνομαι, τόσο πιο ταπεινός γίνομαι. Κάπου κάπου χαίρομαι με τη δυστυχία των άλλων. Υπάρχουν πολλές αποχρώσεις στον ένα και μοναδικό σκοπό. Οι παπάδες, απλώς, δεν είναι αρκετά ταπεινοί για να το καταλάβουν. Όσο για τους νομοδιδάσκαλους, αυτοί δεν...

Η καλλιτεχνική πορεία του Πάουλ Κλέε χαρακτηρίζεται από τη βαθιά αμφισημία να είναι ταυτόχρονα κλασικός και μοντέρνος, αποσπασματικός και ανορθόδοξος, σημαδεμένος από τη μεγάλη του ικανότητα στον πειραματισμό και την ανάμειξη ετερόκλητων στοιχείων, με το βλέμμα διαρκώς στραμμένο στην εποχή του. Αυτή είναι, ίσως, η μεγαλύτερη κληρονομιά που άφησε στους πρωτοποριακούς καλλιτέχνες του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα. Η αγάπη για το φανταστικό, τόσο βαθιά ριζωμένη στην ευρωπαϊκή παράδοση -και ιδιαίτερα στη Γερμανία- συνδυάζεται στην περίπτωσή του με μια πολύπλευρη έμφαση στην...

Η καλλιτεχνική πορεία του Πάουλ Κλέε χαρακτηρίζεται από τη βαθιά αμφισημία να είναι ταυτόχρονα κλασικός και μοντέρνος, αποσπασματικός και ανορθόδοξος, σημαδεμένος από τη μεγάλη του ικανότητα στον πειραματισμό και την ανάμειξη ετερόκλητων στοιχείων, με το βλέμμα διαρκώς στραμμένο στην εποχή του. Αυτή είναι, ίσως, η μεγαλύτερη κληρονομιά που άφησε στους πρωτοποριακούς καλλιτέχνες του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα. Η αγάπη για το φανταστικό, τόσο βαθιά ριζωμένη στην ευρωπαϊκή παράδοση -και ιδιαίτερα στη Γερμανία- συνδυάζεται στην περίπτωσή του με μια πολύπλευρη έμφαση στην...

"Η Γαλλική Δημοκρατία αποφάσισε να κατασκευάσει στην καρδιά του Παρισιού, κοντά στις Halles, ένα Κέντρο αφιερωμένο στη δημόσια ανάγνωση, στην τέχνη και στη σύγχρονη δημιουργία. Η πρωτοτυπία του σχεδίου έγκειται στην ταυτόχρονη παρουσία στον ίδιο χώρο του βιβλίου, των πλαστικών τεχνών, της αρχιτεκτονικής, της μουσικής, του κινηματογράφου και του βιομηχανικού σχεδιασμού [...]. Στον επισκέπτη του Κέντρου θα προτείνονται ποικίλες δραστηριότητες, στενά δεμένες μεταξύ τους. Το Κέντρο θα περιλαμβάνει: χώρο υποδοχής, βιβλιοθήκη ανοιχτή στο κοινό, μουσείο μοντέρνας και σύγχρονης τέχ...

Πρώτη βιογραφία ενός από τους πιο σημαντικούς και ενδιαφέροντες στοχαστές του 20ού αιώνα. Με αφετηρία τη νεανική πολιτική δράση του Καστοριάδη στην κατεχόμενη Αθήνα, ο Francois Dosse αναφέρεται αρχικά στην άφιξή του στο Παρίσι -ήταν κι αυτός ένας από τους υπότροφους που ταξίδεψαν με το θρυλικό "Ματαρόα"-, τη συμμετοχή του στο γαλλικό τροτσκιστικό κίνημα, την ίδρυση του περιοδικού Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα, στο οποίο θα βάλει τη σφραγίδα του. Το Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα θα είναι το πρώτο έντυπο της Αριστεράς που θα ασκήσει καταλυτική κριτική στο σοβιετικό οικονομικό και κοι...

Στο Καραβάτζο, κωμόπολη βόρεια του Μιλάνου, οφείλει το όνομα με το οποίο έγινε γνωστός ο Μικελάντζελο Μερίζι, γεννημένος εκεί στα 1571. Tη μύησή του στην τεχνική της ζωγραφικής και το καλό σχέδιο την οφείλει στον Μιλανέζο ζωγράφο Σιμόνε Πετερζάνο. Όμως, πιο χαρισματικός από τον δάσκαλό του, γρήγορα τον εγκαταλείπει. Σε ηλικία 21 ετών εγκαταλείπει και τη Λομβαρδία και αναζητεί την τύχη του στη Ρώμη, το σημαντικότερο καλλιτεχνικό κέντρο της εποχής. Πριν ακόμη συμπληρώσει τα 30 του χρόνια τον περιβάλλει η αίγλη του πιο φημισμένου ζωγράφου. Ωστόσο, στην τελευταία περίοδο της ζ...