Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι τέσσερις διάλογοι του "Κορυντόν" δεν αποτελούν ούτε εξομολόγηση, ούτε λίβελο, ούτε επιθεώρηση των σεξουαλικών παρεκκλίσεων, αλλά μια προσπάθεια διύλισης του ευαίσθητου ζητήματος του ουρανισμού - δηλαδή της παιδεραστίας. Στηριζόμενος στον Μονταίν, τον Πασκάλ, τον Σπινόζα και άλλους πολλούς, ο Ζιντ υπογραμμίζει τον παιδευτικό χαρακτήρα της παιδεραστίας, χωρίς όμως ποτέ να αρθρώνει την απολογία της.

Στο σατιρικό αυτό μυθιστόρημα "πολιτικού" χαρακτήρα, ο Αντρέ Ζιντ αναφέρεται σε μια στάσιμη κοινωνία που προσπαθεί να επιβιώσει ανάμεσα στις απολιθωμένες αρχές της και τις ανούσιες διαμάχες μεταξύ των ευσεβών και μη μελών της. Ο κεντρικός του ήρωας, ο Λαφκάδιο, προϊόν της αντίθεσης, δεν επηρεάζεται και δεν κατευθύνεται από κανέναν κι από τίποτα άλλο εκτός από τις τυφλές επιταγές του ένστικτου της αυτοσυντήρησης. Αρνιέται να στρατολογηθεί στους νόμους των "επιτήδειων" και δεν παραλείπει να επισημάνει, με την καταλυτική παρουσία του, την "εξωτερικότητά" του, σ' ένα παιχνίδι...

Στο "Σχολείο Γυναικών" ο Αντρέ Ζιντ με την απαράμιλλη δεξιοτεχνία που τον διακρίνει και τη βαθιά ψυχολογική του διείσδυση, περιγράφει τη γυναικεία ψυχοσύνθεση και παρουσιάζει τον πραγματικό καθρέφτη της ψυχής κάθε γυναίκας και της πάλης της ανάμεσα στο καθήκον και στις παρορμήσεις της καρδιάς της. Στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας γίνεται ο δάσκαλος και καθοδηγητής κάθε ευαίσθητης γυναίκας που θυσιάζεται τελικά για την ευτυχία των γύρω της.

Το βιβλίο αυτό είναι το αποκορύφωμα της αδελφικής αγάπης. Ο συγγραφέας με μια απαράμιλλη δεξιοτεχνία μας περιγράφει τη θυσία στο βωμό του έρωτα και του καθήκοντος. Τα συναισθήματα που κυριαρχούν στο μυθιστόρημα αυτό αποτελούν την πεμπτουσία του ανθρώπινου πόνου, που οδηγεί μέχρι το θάνατο. Μέσα από μια συναρπαστική διαδοχή ψυχικών καταστάσεων η ηρωίδα φτάνει στην υπέρτατη βαθμίδα της τελειότητας, όπου κυρίαρχο ρόλο παίζει η πίστη και η εγκαρτέρηση και γίνεται σύμβολο μιας ολοκληρωμένης προσωπικότητας με φιλοσοφικό και μεταφυσικό υπόβαθρο.

Η Γερτρούδη, ο πάστορας, η Αμέλια και ο Ιάκωβος συνθέτουν μερικά απ' τα αξιαγάπητα πρόσωπα της "Ποιμενικής συμφωνίας". Η απλότητα της διήγησης, η παραστατικότητα των διαλόγων και των περιγραφών, το πνεύμα του κειμένου κατευθύνουν άνετα τον αναγνώστη στο κεντρικό νόημα της αφήγησης. Πρόκειται για τη ζωντανή και αναπόφευκτη ταυτόχρονα αναμέτρηση του ήθους με το αίσθημα, για μια αναμέτρηση η οποία καταλήγει σε τραγωδία. Ο Αντρέ Ζιντ δεν αποκρύβει τη βασική αυτή αλήθεια ποτέ. Στην "Ποιμενική συμφωνία", όμως, η απλότητα, η συντομία και η χάρη της περιγραφής ανοίγουν το δρόμο σε...

Επιστροφή στον Αντρέ Ζιντ; Εκπλήξεις του είδους είναι συνηθισμένο φαινόμενο στην ευρωπαϊκή λογοτεχνία, αλλά στην περίπτωση, συμβαίνει ουσιαστικά κάτι άλλο. [...] Ο Αντρέ Ζιντ δεν υπήρξε ποτέ πεζογράφος με την έννοια που έχει η λέξη, όταν αναφερόμαστε στον Ντοστογιέβσκι ή στον Μπαλζάκ. Η πεζογραφία του είναι ιδιόμορφη τόσο στη δομή της όσο και στο περιεχόμενο. Δε θα' ταν μάλιστα υπερβολή αν λέγαμε ότι το πεζογραφικό του έργο που κινείται στα αποδεκτά πλαίσια της κλασικής πεζογραφίας είναι και το ασθενέστερο. Γιατί ο Ζιντ δε ήταν τόσο ο νηφάλιος αφηγητής, όσο ο όλο πάθος σ...