Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι "Γήινες τροφές", έργο νεανικό του Αντρέ Ζιντ, ολοκληρώθηκε το 1895 και εκδόθηκε δυο χρόνια αργότερα, αποτελεί δε ένα από τα γοητευτικότερα βιβλία του νομπελίστα συγγραφέα. Δεν πρόκειται ακριβώς για μυθιστόρημα παρά για ένα πεζό ποίημα, μια υβριδική μορφή που περιλαμβάνει ποιητικές φόρμες, αυτοβιογραφικά στοιχεία, ταξιδιωτικές εντυπώσεις. Όσο για τη θεματική του, αποτελεί έναν αληθινό ύμνο στη ζωή και τη φύση, το ξύπνημα των αισθήσεων, την επιθυμία και τον έρωτα σε όλες τους τις εκφάνσεις και εκφράσεις. Ο Αντρέ Ζιντ, φρενήρης, ενθουσιώδης, αισθησιακός, λυρικός, καλεί το...

Οι "Κιβδηλοποιοί" αποτελούν σημαντική καμπή στη ζωή και τη σταδιοδρομία του Ζιντ, κορυφαία στιγμή στην πορεία διαμόρφωσης του μυθοπλαστικού κόσμου του. Διχασμένος μεταξύ της επιθυμίας του για ένα έργο πληθωρικό, τροφοδοτούμενο απ’ όλα όσα προσφέρει η ζωή, και εκείνης για ένα έργο αποκαθαρμένο μάλλον παρά "καθαρό", ο Ζιντ θα συνθέσει τελικά ένα έργο που συνιστά μείζον σημείο αναφοράς στην ιστορία του μυθιστορήματος. Προσφέροντας έτσι ένα ευρύ φάσμα μυθιστορηματικών μεθόδων και προσεγγίσεων, οι "Κιβδηλοποιοί" άσκησαν βαθιά επίδραση σε ουκ ολίγα μεταγενέστερα μυθιστορήματα....

Το κείμενο του βιβλίου αυτού δεν αποτελεί απλώς πηγή βιογραφικών πληροφοριών και κάποιων αισθητικών κρίσεων, ούτε και μόνο ένα μνημείο μεταφραστικής και γλωσσικής αγωγής για την παράδοσή μας. Εδώ παρακολουθούμε ακόμη και τον κεντρικό ήρωα να μιλάει για τον εαυτό του· ο συγγραφέας βλέπει απ' έξω (και μεταθανάτια) αυτόν τον "μονόλογο" και προσθέτει τη δική του εξομολόγηση· την όλη παράσταση θεωρεί εκ των υστέρων και από σημαίνουσα απόσταση χρόνου ο μεταφραστής, που αφήνει κι ένα πιθανό σχόλιο στην ίδια τη ζωή του· κι εμείς προσερχόμαστε, με την προνομία του τελευταίου ματιού,...

Προειδοποιώ αμέσως τον αναγνώστη: αυτό το πόνημα δεν είναι ούτε βιογραφία του Όσκαρ Ουάιλντ, ούτε μελέτη των έργων του. Είναι ένα κείμενο που δεν έχει καν την αξία του ανέκδοτου, αλλά το αναγνωστικό κοινό, ολοένα και πολυπληθέστερο, που ενδιαφέρεται για τον μεγάλο Ιρλανδό ποιητή, δεν ήξερε πού να βρει. Το κείμενο δεν είχε ακόμα τυπωθεί σ' ένα τεύχος του "Ermitage", όπου το εξέδωσα τον Αύγουστο του 1905. Ανήμπορος να ξαναγράψω, από την αρχή ο,τιδήποτε σχετικό, δίνω εδώ το κείμενο χωρίς να αλλάξω ούτε λέξη μολονότι, τουλάχιστον σ' ένα σημείο, η γνώμη μου έχει βαθιά τροποποιηθ...

Η Γερτρούδη, ο πάστορας, η Αμέλια και ο Ιάκωβος συνθέτουν μερικά απ' τα αξιαγάπητα πρόσωπα της "Ποιμενικής συμφωνίας". Η απλότητα της διήγησης, η παραστατικότητα των διαλόγων και των περιγραφών, το πνεύμα του κειμένου κατευθύνουν άνετα τον αναγνώστη στο κεντρικό νόημα της αφήγησης. Πρόκειται για τη ζωντανή και αναπόφευκτη ταυτόχρονα αναμέτρηση του ήθους με το αίσθημα, για μια αναμέτρηση η οποία καταλήγει σε τραγωδία. Ο Αντρέ Ζιντ δεν αποκρύβει τη βασική αυτή αλήθεια ποτέ. Στην "Ποιμενική συμφωνία", όμως, η απλότητα, η συντομία και η χάρη της περιγραφής ανοίγουν το δρόμο σε...

Στο "Σχολείο Γυναικών" ο Αντρέ Ζιντ με την απαράμιλλη δεξιοτεχνία που τον διακρίνει και τη βαθιά ψυχολογική του διείσδυση, περιγράφει τη γυναικεία ψυχοσύνθεση και παρουσιάζει τον πραγματικό καθρέφτη της ψυχής κάθε γυναίκας και της πάλης της ανάμεσα στο καθήκον και στις παρορμήσεις της καρδιάς της. Στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας γίνεται ο δάσκαλος και καθοδηγητής κάθε ευαίσθητης γυναίκας που θυσιάζεται τελικά για την ευτυχία των γύρω της.

Στο σατιρικό αυτό μυθιστόρημα "πολιτικού" χαρακτήρα, ο Αντρέ Ζιντ αναφέρεται σε μια στάσιμη κοινωνία που προσπαθεί να επιβιώσει ανάμεσα στις απολιθωμένες αρχές της και τις ανούσιες διαμάχες μεταξύ των ευσεβών και μη μελών της. Ο κεντρικός του ήρωας, ο Λαφκάδιο, προϊόν της αντίθεσης, δεν επηρεάζεται και δεν κατευθύνεται από κανέναν κι από τίποτα άλλο εκτός από τις τυφλές επιταγές του ένστικτου της αυτοσυντήρησης. Αρνιέται να στρατολογηθεί στους νόμους των "επιτήδειων" και δεν παραλείπει να επισημάνει, με την καταλυτική παρουσία του, την "εξωτερικότητά" του, σ' ένα παιχνίδι...

Ένα απολαυστικό, κάποτε πολύ αστείο βιβλίο του Ζιντ, που ξεκινά σαν μια σειρά σύντομων ιστοριών, οι οποίες φαινομενικά συνδέονται μεταξύ τους μόνο μέσω των δεσμών συγγένειας των κύριων χαρακτήρων αυτών των ιστοριών. Καθώς η αφήγηση ξετυλίγεται, ο Ζιντ διαπλέκει στενότερα τις ιστορίες. Το αποτέλεσμα είναι ένα είδος μυθιστορήματος που ο αναγνώστης δεν θα μπορούσε να προβλέψει από την αρχή. Το έργο σηματοδοτεί τη μετάβαση στη δεύτερη φάση της μεγάλης δημιουργικής περιόδου του συγγραφέα με κέντρο τον στοχασμό γύρω από την ελευθερία και τους μηχανισμούς της σκέψης και της λήψης...